เสน่ห์ชายชาตรี

เสน่ห์และกลิ่นอายแห่งความเป็นชายชาตรีของซ่งเหยียนหมิงนั้นมีอำนาจรุนแรงเกินต้านทาน ไม่มีสิ่งใดสามารถปกป้องเขาให้รอดพ้นจากความคิดอกุศลของหญิงสาว แม้กระทั่งตอนอยู่ภายในอาณาเขตอารามหลวงอันสิิ่งศักดิ์สิทธ์

ลีน่าหวั่นใจ… ‘สาธุฯ ขออย่าให้ซ่งเหยียนหมิงอ่านความคิดของเธอได้เลย...’

ต่อให้จิตใจใฝ่ดีของหญิงสาวแน่วแน่เพียงใด หากความปรารถนาอันกล้าแกร่งของซ่งเหยียนหมิงหนักแน่นยิ่งกว่า

อวี๋ชินอ๋องหนุ่มไม่ได้มีดีเพียงแค่รูปร่างหน้าตา ระดับไหวพริบสติปัญญาของเขาอยู่เหนือคำว่าฉลาดหลักแหลม กอปรกับอุปนิสัยช่างสังเกตทำให้ชายหนุ่มสามารถมองเห็นท่าทางมีพิรุธของพระสนมตัวน้อยได้ไม่ยาก

ซ่งเหยียนหมิงเคยมีค่ำคืนร้อนหนาวร่วมกับสตรีจำนวนนับร้อย มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนงามที่นั่งอยู่เบื้องหลังม่านกันลมของหน้าต่างรถเทียมม้า สายลมวสันต์พัดพากลิ่นกายหอมละมุนยั่วยวนใจจากเรือนร่างของโฉมสะคราญกำจายผ่านมายังด้านนอก กระตุ้นความปรารถนาที่มีต่อหญิงสาวเพิ่มมากขึ้น

“พระสนมหลี่น่า”

ซ่งเหยียนหมิงเรียกขานชื่อพี่สะใภ้ โฉมสะคราญที่นั่งอยู่ในรถม้าจึงเปิดม่านกันลมให้ผู้คนด้านนอกได้เห็นความงามอย่างถนัดสายตา

“เพคะ อวี๋ชินอ๋อง”

“เดินทางต่อไปอีกหนึ่งลี้ ข้างหน้าจะเป็นสะพานข้ามลำธาร ทิวทัศน์ธรรมชาติแถวนี้งดงามมาก เจ้าอยากลงไปเดินเล่นรึไม่”

น้ำเสียงสุขุมนุ่มนวลของซ่งเหยียนหมิงชวนให้คนฟังรู้สึกอ่อนระทวยไปถึงกระดูกสันหลัง แม้มันจะเป็นข้อเสนอที่เปิดทางให้เธอได้มีโอกาสนัวเนียกับคนหล่อ และต้องถูกเขาถีบตกเหวภายหลัง ลีน่าก็ไม่ลังเลที่จะตอบ...

“อยากเพคะ”

ประจวบกับเวลาใกล้จะถึงเที่ยงวันที่ทุกชีวิตต้องหยุดพักผ่อนกินข้าวกินปลา ซ่งเหยียนหมิงจึงชวนหญิงสาวไปเดินเล่น ระหว่างที่เหล่าทหารองครักษ์นางกำนัลวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมอาหารและที่พำนักชั่วคราว

สองร่างเดินเคียงกันไปบนทางขรุขระเลียบลำธารที่เกิดจากการกัดเซาะของสายน้ำและการรวมตัวของกรวดหิน ซ่งเหยียนหมิงได้ทีจึงฉวยโอกาสจับมือพระสนมตัวน้อย เดินจูงไปตามที่เขาปรารถนา

“เบื้องหน้าเป็นธารน้ำตกและในแอ่งน้ำมีปลาสีสันสวยงาม รับรองว่าหากเจ้าเห็นแล้วต้องชื่นชอบอย่างแน่นอน” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงครึ้มอกครึ้มใจ

ทว่าสัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ได้ส่งผลกระทบรุนแรงต่อความสามารถในการควบคุมตัวเองของหญิงสาว ทั้งคู่เดินต่อไปได้ไม่ถึงหนึ่งเค่อ ร่างอรชรก็สุญเสียการทรงตัวเพราะสะดุดหินก้อนเล็กๆ โชคดีที่ซ่งเหยียนหมิงมือไว ฉวยร่างบางเอาไว้ได้ทันก่อนนางจะเอาศีรษะไปกระแทกกับโขดหิน ก่อนที่ทั้งคู่จะเสียหลักล้มลงไปนอนทับกันบนเนินทราย

“หลี่น่า”

ซ่งเหยียนหมิงกอดรัดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้อย่างแน่นหนา พระสนมตัวน้อยมีสีหน้างุนงง เมื่อตกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง หน้าอกอวบอัดของนางกดทับแผ่นอกกว้างของเขา แนบสนิทติดกันจนแทบจะเป็นเนื้อเดียว

เดิมทีชายหนุ่มต้องการเพียงจะหาโอกาสสานสัมพันธ์กับคนงาม ครั้นร่างกายได้เชยชิดกับนางในสถานที่ซึ่งห่างไกลสายตาผู้คน เขากลับลืมเลือนความตั้งใจแรกไปจนหมดสิ้น

ความหลงใหลและความสุขสมซาบซ่านซึ่งเคยได้ลิ้มลอง เมื่อคราวที่เขาใช้วิชามนตร์ดำครอบงำจิตใจพระสนมตัวน้อย เพื่อเข้าไปก่อกวนความฝันอันล้ำลึกของเธอในยามหลับใหล ความรู้สึกกับความทรงจำเหล่านั้นผันแปรเป็นความปรารถนาชวนคลุ้มคลั่ง