หน้าหลัก / วัยรุ่น / ร้ายเริ่มรัก / แค่ของเล่นระบายความใคร่

แชร์

แค่ของเล่นระบายความใคร่

ผู้เขียน: ดอกอ้อลู่ลม
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-15 18:17:46

ปิ่นปัก....

"ยัยปิ่นคอแกไปโดนอะไรมาทำไมมันถึงเป็นรอยช้ำเยอะขนาดนี้" ฉันรีบเอามือปิดที่คอตัวเองทันทีเพราะไม่คิดว่ายัยดิวจะสังเกต ก่อนออกจากบ้านฉันทาครีมปกปิดรอยมาแล้วไม่คิดว่ายัยดิวจะเห็น

"ยุงกัดน่ะ" ฉันรีบปฏิเสธแต่เหมือนยัยดิวจะไม่เชื่อ

"ยุงอะไรจะกัดเยอะขนาดนี้ แกคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่ามันคือรอยอะไร"

"..........." ฉันมองหน้ายัยดิวแล้วรีบหลบตาเพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไง พอฉันไม่ตอบยัยดิวก็ลากฉันมาที่ห้องน้ำแล้วก็ดึงคอเสื้อฉันลงทำให้เห็นรอยที่ถูกปกปิดไว้ด้านใน

"โหทำไมมันยอะขนาดนี้เนี่ย มันคือรอยดูดใช่ไหมปิ่นแกบอกฉันมาตามตรง" ยัยดิวทำหน้าเครียดใส่

"............."

"ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนแกอยู่แกบอกความจริงมา"

"อื้มมมันเป็นรอยอย่างที่แกว่านั่นแล่ะ"

"แล้วใครทำ"

"ฉันบอกแกไม่ได้"

"ถ้าให้ฉันเดาพี่ชายแกใช่ไหม"

"..........." ฉันไม่คิดว่ายัยดิวจะเดาถูกเพราะฉันไม่เคยเล่าหรือพูดอะไรให้ยัยดิวฟังเลย

"แกเงียบแบบนี้แสดงว่าฉันเดาถูกใช่มั้ย"

"ทำไม...แกถึงคิดว่าเป็นพี่นนท์"

"ก็เพราะทุกวันนี้ผู้ชายคนเดียวที่แกใกล้ชิดที่สุดก็คือพี่ชายของแกแถมยังอยู่บ้านเดียวกันอีกจะให้ฉันคิดว่าเป็นใครไปได้อีกล่ะ และที่สำคั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ร้ายเริ่มรัก   ตอนจบ

    ปิ่นปัก..."ถ้าพี่นนท์ว่าดีปิ่นก็ว่าดีค่ะ^^" อะไรที่เขาคิดว่าดีฉันก็ไม่ขัดเพราะว่าเขาคงคิดมาเป็นอย่างดีแล้วถึงทำหลังจากจดทะเบียนกันเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีกับทุกคนโดยเฉพาะน้องปันปันที่แกเคยพูดกับฉันหลายครั้งว่าอยากมีน้อง ตอนนี้แกกำลังจะมีน้องสมใจแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญฺิงหรือผู้ชาย"เย้ เย้ เย้ น้องกำลังจะได้เป็นพี่สาวแล้วใช่มั้ยคะแม่""ใช่ค่ะน้องดีใจมั้ยคะ""ดีใจค่า ดีใจที่สุดเลย แต่..."จากตอนแรกที่ลูกยิ้มดีใจตอนนี้ลูกทำหน้าเศร้าจนฉันตกใจ"แต่อะไรคะ" "แต่น้องไม่มีพ่อ น้องในท้องของแม่มีพ่อคือคุณลุงแต่น้องไม่มีพ่อน้องอยากมีพ่อค่าแม่>พอได้ยินลูกพูดฉันก็รีบดึงลูกมากอดเพราะตอนนี้แกก็ยังไม่รู้ว่าพี่นนท์คือพ่อเพราะฉันไม่ได้บอกและพี่นนท์เองก็ไม่ได้บอกซึ่งฉันเองเป็นคนสั่งให้เขาไม่ให้บอกแต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วที่น้องปันปันจะได้รู้ความจริงสักทีว่าแกก็มีพ่อเหมือนคนอื่นแต่ฉันคงต้องบอกพี่นนท์ก่อนฉันอยากให้พี่นนท์บอกกับลูกด้วยตัวเขาเอง"น้องปันปันขา""ขาแม่""พรุ่งนี้แม่มีข่าวดีจะบอกเรื่องพ่อของน้องนะแต่ตอนนี้ดึกแล้วแม่พาน้องไปนอนนะคะ""ค่าแม่" คืนนั้น...หลังจากส่งลูกเข

  • ร้ายเริ่มรัก   ทวงบุญคุณ

    ชานนท์...."ทำไมเงียบไม่ตกใจเลยวะ หรือว่ามึงจำได้ว่ามึงเคยไล่ให้ปิ่นไปตาย""..........." ทำไมผมจะจำไม่ได้ผมจำได้หมดทุกอย่างนั่นแล่ะ"มึงรู้ไหมถ้าวันนั้นกูไม่ตามปิ่นมาตอนนี้มึงคงไม่มีเมียชื่อปิ่นไม่มีลูกชื่อปันปัน แล้วมึงรู้ไหมว่าชื่อลูกมึงน้องปันปันใครเป็นคนตั้ง....หึกูนี่กูกับเมียกูเป็นคนตั้ง""มึงต้องการอะไร หรือจะให้กูกราบขอบคุณมึง.. ได้ถ้ามึงต้องการเพราะกูก็เลวจริงที่ตอนนั้นทำร้ายปิ่นกับลูก" ผมไม่ได้พูดประชดนะผมพูดจากใจจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมผิดและมันก็มีบุญคุณที่ช่วยปิ่นไว้"มึงไม่ต้องไหว้กูเพราะกูไม่ต้องการ""แล้วมึงต้องการอะไร" "ถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงไม่ได้ความจำเสื่อมมึงต้องยอมยกลูกสาวมึงให้กับลูกชายกู""ห๊ะ!!! อะไรนะ" "มึงจะตกใจทำเชี่ยไร มึงก็เห็นว่าสายฟ้าลูกชายกูชอบน้องปันปันมากเดินตามต้อยๆไม่หยุดกูเป็นพ่อกูรู้ดีว่าลูกกูคิดอะไรอยู่เพราะฉะนั้นถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงตอแหลมึงก็ห้ามปฏิเสธ""ไอ้เหี้ยเหนือลูกกูกับลูกมึงอายุเพิ่งจะสี่ขวบเองนะ""เออจองไว้ก่อนมึงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ก็บอกกูพร้อมเปย์เพื่อลูกสะใภ้ในอนาคต""เด็กอายุแค่นี้มึงจะอะไรโตไปก็ลืมกันแล้

  • ร้ายเริ่มรัก   ผัวเหี้ยๆ

    บนรถ...."ปิ่นเชื่อว่าสักวันพี่จะต้องกลับมาจำทุกอย่างได้แน่ค่ะพี่อย่าท้อใจนะคะ" ปิ่นจับมือผมพร้อมกับให้กำลังใจเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว"พี่ขอบใจปิ่นมากเลยนะครับที่อยู่ดูแลพี่เป็นกำลังใจให้พี่" ผมจับมือปิ่นแล้วดึงมาจูบอย่างแสนรักแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกเธอ"เรากลับบ้านกันดีกว่านะคะพี่จะได้พักผ่อน""ครับที่รัก^^" ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับปิ่นทุกวัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไม่มีเธอผมจะอยู่ยังไงหลายอาทิตย์ต่อมา...ปิ่นปัก....ช่วงนี้พี่นนท์เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะเหมือนเขาจะง่วงนอนทั้งวันแถมยังอาเจียนบ่อยด้วย"ปื่นพี่เหมือนจะตายเลย ช่วยพี่ที" ฉันพยุงพี่นนท์ออกมาจากในห้องน้ำแล้วพาไปนอน"ปิ่นอย่าไปไหนนะ""ค่ะปิ่นไม่ไหนหรอกพี่นอนเถอะ" ฉันอดสางสารเขาไม่ได้ก็เลยนั่งลงข้างๆให้เขาจับมือจนหลับไป เวลาต่อมา..."เธอจะร้องไห้เป็นห่วงมันทำไมเยอะแยะวะปิ่นผัวเหี้ยๆ แบบนี้สันดานก็ไม่ดีแถมยังจะมาความจำเสื่อมอีก ทิ้งมันไปเลยแล้วก็หาผัวใหม่ซะเอาที่นิสัยดีๆ ไม่ใช่แบบไอ่เชี่ยนี่"ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนี้ของพี่ทิศเหนือ"เหนือมึงพูดอะไรแบบนี้เนี่ยไม่สงสารนนท์บ้างหรือไงเค้าป่วยอยู่นะ" พี่นับดาวว่าให้พี่ทิศเหนือแล้

  • ร้ายเริ่มรัก   เสียวมากNC+

    ชานนท์....ตั่บ!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวจังค่ะ พี่นนท์ปิ่นเสียวช่วยปิ่นที ฮือออ ฮือออ" ปิ่นครางลั่นห้อง ร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดน้องชายผม แสดงว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วผมก็เลยจับเอวปิ่นไว้แน่นแล้วขยับตัวกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะปึก!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊าาาา เสียว ฮือออ มันเสียวมากพี่นนท์ปิ่นจะไม่ไหวแล้ว ฮืออออ กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของปิ่นมาพร้อมกับร่องรักที่กระตุกไม่หยุด สักพักน้ำหวานสีใสของเธอก็ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของผม ผมไม่รอช้าถอดตัวตนออกจากร่องรักของปิ่นแล้วขยับตัวลงไปก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียร่องรักที่มีน้ำหวานไหลทะลักไม่หยุดแผล่บ แผล่บ แผล่บ ผมค่อยๆใช้ลิ้นปาดเลียน้ำหวานที่เลอะเต็มสองกลีบกุหลาบ"อื้ออ พี่นนท์อย่าเลียแบบนี้ปิ่นเสียวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา พี่นนท์ปิ่นจะตายแล้ว ฮือออ ฮือออ" ปิ่นดิ้นทุรนทุรายไปมาเมื่อผมใช้ปลายลิ้นสอดใส่เข้าไปด้านในแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ติ่งเสียวของเธอ"อื้อออ พี่นนท์ปิ่นจะเสร็จอีกแล้ว ฮือออ" พอรู้ว่

  • ร้ายเริ่มรัก   ขึ้นให้หน่อยNC+

    ชานนท์...."ค่อยๆทานนะคะมันร้อน" ปิ่นพูดพร้อมกับเอาผ้ามาคอยเช็ดตรงมุมปากให้ ผมแม่งอยากดึงเธอเข้ามากอดทำไมเธอแสนดีขนาดนี้ทำไมเมียผมน่ารักได้ขนาดนี้นะ แบบนี้ถ้าผมจะยอมความจำเสื่อมไปตลอดชีวิตมันจะดีไหม"พี่ทานลำบากจังมาค่ะเดี๋ยวปิ่นป้อนพี่ดีกว่านะ" สุดท้ายปิ่นก็เป็นคนป้อนให้ผมตามเดิม"พี่อิ่มมั้ยคะหรือยังไม่อิ่มปิ่นจะได้ตักมาเพิ่มให้อีก" ปิ่นถามผมหลังจากตักข้าวคำสุดท้ายให้ผมกิน"อิ่มแล้วครับ^^" ผมไม่เคยกินข้าวมื้อไหนอร่อยเท่ากับเวลาที่ปิ่นป้อนเลยเชื่อไหม แม่งผมเป็นเอามากจริงๆ ตอนนี้ผมคลั่งรักเมียตัวเองขนาดนี้ได้ไงวะ"ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวพี่กินยานะคะแล้วก็จะได้นอนพักผ่อน" "กินยาเสร็จแล้วปิ่นขึ้นมานอนกอดกับพี่เหมือนเดิมนะ" เพราะปกติเวลาผมกินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาผมจะอ้อนขอให้ปิ่นขึ้นมานอนเป็นเพื่อนซึ่งเธอก็ยอมทำตามที่ผมร้องขอ"คือวันนี้ปิ่นจะไปงานวันเกิดพี่แดนค่ะอาจจะไม่ได้...""เห็นคนอื่นสำคัญกว่าพี่ก็ไม่เป็นไรครับไปเถอะพี่นอนหลับเองก็ได้แม้จะนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ก็เถอะ" พูดจบผมก็หยิบยามากินเองแล้วก็ล้มตัวลงนอนเอาผ้าคลุมตัวจนมิด สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าปิ่นเดินออกไปจากห้อง แม่งผมทำไมต้อง

  • ร้ายเริ่มรัก   เธอ...เป็นใคร

    ปิ่นปัก....ตอนนี้พี่แดนกลับไปแล้วเหลือแค่ฉันที่นั่งรอพี่นนท์อยู่ในห้อง ผ่านไปสักพักบุรุษพยาบาลรวมถึงพี่พยาบาลก็นำตัวเขากลับมาที่ห้องพักฟื้น "อาการพี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามพี่พยาบาล"ผลเอกซเรย์จะออกวันพรุ่งนี้นะคะยังไงก็รอฟังคุณหมอบอกอีกที" พี่พยาบาลบอกกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นนท์ที่ยังคงนอนหลับสนิท"พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลย ถ้าพี่หายป่วยปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาที่นอนหลับอยู่ชานนท์...."พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลยพี่ต้องรีบหายนะ" นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน คือผมอ่ะฟื้นตั้งแต่ก่อนที่พยาบาลจะพาผมไปเอ็กซเรย์แล้วตั้งแต่ตอนที่ไอ้แดนไทยมันมาเยี่ยมแล้วก็แซวปิ่นผมนี่ขากระตุกอยากลุกแต่ลุกไม่ไหวร่างกายไม่อำนวย พอเข้าห้องมาเจอปิ่นนั่งรออยู่ผมก็แกล้งทำเป็นหลับต่อทันทีเพื่อดูว่าเธอจะมีอากัปกิริยายังไง"พี่รีบหายนะคะปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่" เรื่องสำคัญอะไรหรือว่าปิ่นจะบอกว่าเธอจะไปจากผม ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นเพราะเธอไม่อยากผ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status