All Chapters of ร้ายเริ่มรัก: Chapter 1 - Chapter 10

"แม่ครับแม่อย่าไป ฮือออ แม่ครับแม่""แม่ต้องไป นนท์อยู่ที่นี่นะลูก ฮือออ""ไม่ครับผมไม่อยู่ แม่ไปไหนผมก็จะไปด้วย ฮึก ฮึก""นนท์ฟังแม่นะลูก แม่ไม่สบายแม่จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าแม่พานนท์ไปด้วยแล้ววันนึงแม่เป็นอะไรไปนนท์จะอยู่กับใคร ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักนนท์นะลูก แม่รักนนท์ที่สุดในชีวิตเพราะแบบนี้แม่ถึงพานนท์ไปด้วยไม่ได้ นนท์อยู่กับพ่อนะลูก""ไม่ ฮือออ พ่อไม่รักผมแล้ว ฮือออพ่อรักเด็กนั่นมากกว่าผม ฮือออฮือออออ""แต่ถึงยังไงนนท์ก็ต้องอยู่ แม่ไม่สามารถพานนท์ไปลำบากกับแม่ได้""ฮือออ ฮือออ ผมไม่กลัวลำบาก ฮืออออ ผมจะไปเก็บของแล้วไปกับแม่แม่รอนนท์ก่อนนะครับ ฮือออ ฮืออออ""นนท์อย่าดื้อแบบนี้สิลูก""ไม่เอาผมจะไปแม่รอนนท์ก่อน" เด็กชายนนท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนจะวิ่งไปที่ห้องนอนของตนเองแล้วเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อไปกับแม่"พี่นนท์ทำอะไรคะ""อย่ามาเสือก ออกไป!!!" เด็กชายนนท์ไล่เด็กหญิงตัวน้อยที่ยืนกอดตุ๊กตามองพี่ชายของเธอที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า"พี่จะไปกับคุณป้าสุนีย์เหรอคะ แต่มะกี้ปิ่นเห็น....""ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับลูกเมียน้อยอย่างเธอ" เด็กชายนนท์ต่อว่าเด็กหญิงตัวน้อยด้ว

12ปีต่อมา...."ปานวาดเลวมากฉันไม่คิดว่าเธอจะทำกับฉันได้ขนาดนี้ เห็นฉันเป็นควายหรือยังไงห๊ะปานวาด!!!!!""ใช่ค่ะวาดมันเลวไม่ได้แสนดีเหมือนนังสุนีย์เมียของพี่นี่""เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงสุนีย์แบบนี้เธอไม่มีสิทธิ์""ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ก็ในเมื่อวาดก็เป็นเมียของพี่ชาติเหมือนกัน""ไม่เหมือนเธอมันก็แค่ผู้หญิงสารเลวผู้หญฺิงหน้าด้าน เธอทำได้ยังไงเธอหลอกฉันมาตลอดว่ายัยปิ่นคือลูกของฉันแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ ยัยปิ่นมันเป็นลูกของผัวเก่าเธอที่มันทำเธอท้องแล้วมันก็ทิ้งเธอ เธอก็เลยพยายามทำทุกวิถีทางให้ฉันมีอะไรกับเธอแล้วเธอก็โกหกว่าเธอท้องกับฉัน ทำไมตอนนั้นฉันไม่เอะใจสักนิดฉันมันโง่เองฉันมันโง่เอง""ใช่ค่ะโง่ แล้วพี่จะทำอะไรได้คะในเมื่อตอนนี้เราสองคนก็เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วทุกคนก็คิดว่ายัยปิ่นเป็นลูกของเราสองคน""ฉันไม่มีวันยอมรับเด็กนั่นเป็นลูกอีกต่อไปมันไม่ใช่ลูกฉัน ลูกฉันมีเพียงคนเดียวคือตานนท์""ไอ้นนท์น่ะเหรอ เหอะมันคงนับว่าพี่เป็นพ่ออยู่หรอกนะคะพี่อย่าลืมว่าพี่ทำอะไรไว้กับมันกับแม่มันบ้างบ้างทั้งไล่แม่มันออกจากบ้านทั้งไล่มันไปเรียนต่อถึงเมืองนอก นี่ก็ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วมันเคยกลับมา

ชานนท์....ตอนนี้ผมบินกลับมาถึงไทยแล้วหลังจากที่ไม่ได้กลับมานานหลายสิบปีก็ตั้งแต่ผมอายุได้เจ็ดขวบนั่นแล่ะ ที่ผ่านมาผมต้องใช้ชีวิตตามลำพังเพียงคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องไม่มีใครเพราะผมไม่เอาใครพ่อส่งใครมาดูแลผมผมก็ไล่กลับไปหมดในเมื่อไม่อยากให้ผมอยู่ขวางหูขวางตาก็ไม่ต้องมาสนใจว่าผมจะอยู่ได้ไหมคนเดียวในประเทศที่ผมไม่คุ้นเคย ตอนแรกผมก็เหงามากแม้จะมีเพื่อนต่างชาติเข้ามาคุยด้วยแต่ผมก็ยังเหงาอยู่ดี ผมคิดถึงบ้านคิดถึงแม่คิดถึงครอบครัวที่เคยอบอุ่นที่มันไม่มีอีกต่อไปแล้วตั้งแต่วันที่พ่อผมพาปานวาดผู้หญิงสาระเลวคนนั้นเข้ามาในบ้านเรื่องที่ท่านเสียถามว่าผมเสียใจไหมผมก็ต้องเสียใจอยู่แล้วเพราะท่านคือพ่อของผมผมรักท่านนะไม่ใช่ไม่รักเพราะถ้าผมไม่รักท่านผมคงไม่กลับมาหรอกและที่ผมกลับมาคราวนี้ผมก็จะมาจัดการกับตัวปัญหาให้พ้นไปจากวงจรชีวิตของผมซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับคนๆนั้นก็คือน้องสาวนอกไส้ของผมเองน้องสาวที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับผมเลยแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนั้นหลอกลวงพ่อผมมาตั้งแต่แรกหลอกว่าเด็กคนนั้นคือลูกของท่าน แต่สุดท้ายความจริงถูกเปิดเผยว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของพ่อผม ผมถามลุงทนายว่าพ่อผมรู้ได้ย

ปิ่นปัก...."ฉันต้องการให้เธอเซ็นต์คืนทุกอย่างกลับมาเพราะเธอไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น""ได้ค่ะปิ่นจะคืนทุกอย่างให้คุณนนท์แต่ปิ่นมาข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งข้อ""อะไร""ปิ่นขอแค่คุณนนท์ให้ปิ่นได้เรียนต่อปิ่นขอแค่นี้""เธอยังกล้ามาต่อรองกับฉันอีกงั้นเหรอ เหอะ เธอรู้ไหมว่าค่าเทอมเธอมันแพงขนาดไหนฉันจะต้องใจดีส่งเสียเธออีกงั้นเหรอห๊ะไม่ทุเรศไปหน่อยรึไง""ถ้าคุณนนท์ไม่ทำตามที่ปิ่นขอร้องเรื่องพินัยกรรมปิ่นก็จะไม่คืนค่ะ" ฉันแค่ขู่เขาไปอย่างนั้นเองเพราะถึงยังไงฉันก็ต้องคืนให้เขาอยู่แล้วเพราะมันไม่ใช่ของฉัน แต่ฉันขอแค่อย่างเดียวขอแค่เขายอมให้เรียนต่อจนจบมอหกแค่นั้นเอง อีกแค่ปีเดียวฉันก็จะเรียนจบแล้ว"ปิ่นปัก!!! เธอนี่มันเลวเหมือนแม่เธอไม่มีผิด" ฉันก้มหน้ายอมรับคำด่าจากเขาไม่โต้แย้งใดๆชานนท์....คืนนี้ผมมีนัดเพื่อนของผมไว้ ผมกับพวกมันไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่ผมย้ายไปเรียนต่อเมืองนอก พอมันรู้ว่าผมกลับมามันก็เลยชวนผมมากินเหล้าที่ผับ"ไอ้นนท์เพื่อนรักกูกลับมาแล้วโว๊ยยยแบบนี้ต้องฉลองทั้งคืน" ไอ้ทิวพอมันเจอหน้าผมมันก็รีบเดินมาหาแล้วพาผมไปนั่งที่โต๊ะทันทีก่อนจะจัดการเทเหล้าใส่แก้วให้ผม"กูโคตรคิดถึงมึงเลยว่ะไอ้น

ปิ่นปัก...."ทำไมมือเแกถึงบวมแดงขนาดนี้ปิ่นไปโดนอะไรมา" ดิวถามฉันเมื่อเห็นฉันกำลังทายาที่มือเพราะตอนนี้มือของฉันบวมและแดงมาก แต่มันไม่ได้บวมแค่มือเท้าก็เหมือนกันเมื่อคืนฉันก็เอายาสีฟันทาเพื่อบรรเทาอาการไปก่อนเพราะฉันไม่มียาทาครั้นจะไปถามกับป้าแม่บ้านก็เกรงใจเพราะมันดึกมากแล้วฉันก็เลยแวะซื้อยาก่อนเข้าโรงเรียนเมื่อเช้านี้เอง"โดนน้ำร้อนลวกน่ะ" "ไปทำอิท่าไหนถึงโดนน้ำร้อนลวกมือ ว่าแต่แสบมากเลยใช่ไหม""อื้มมม แสบมากเลยแต่ถ้าทายาแล้วคงดีขึ้น""ปิ่น""หื้มมม""ฉันมีเรื่องอยากจะถามแกหน่อยอ่ะแต่ถ้าแกไม่โอเคไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ""เรื่องอะไรเหรอ""ก็เรื่องพ่อของแกไงตอนนี้เค้าพูดกันทั้งโรงเรียนแล้วนะว่าจริงๆแล้วแกไม่ใช่ลูกแท้ๆแถมยังมีพูดถึงแม่แกอีกว่าแม่แกไปแย่งพ่อแกมาจากภรรยาเก่าแล้วแกรู้มั้ยว่าใครเป็นคนเอามาเล่า""ใคร""จะใครซะอีกล่ะก็ยัยจีจี้ไงที่เป็นคนเอามาเล่าให้คนทั่วทั้งโรงเรียนฟังจนคนเค้ารู้กันทั่วฉันไม่รู้ว่ามันไปรู้มาจากไหน มันใส่ร้ายแกหรือเปล่าเพราะมันอิจฉาแกมาตลอดมันคงแค้นใจที่อาจารย์เลือกแกให้เป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งแถมเวลามีงานสำคัญอะไรแกก็ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนตลอดทุกปี""มันค