ลงทัณฑ์ : EP 2 ข-่ม-ขืน

บทที่ 2 

 "ปล่อยเพลงเถอะนะ เพลงผิดไปแล้วจริงๆเพลงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำพราว พราวคือเพื่อนรักของเพลงนะคะ" เธอพยายามที่จะพูดอ้อนวอนให้เขานั้นเห็นใจแต่ก็ไม่สามารถทำให้คนที่กำลังโกรธนั้นใจเย็นลงได้เลยแม้แต่นิดเดียวเขายิ่งกดเธอไว้แรงและแน่นขึ้นเรื่อยๆ ละจากใบหน้าที่ซุกไซร้อยู่ซอกคอนั้นจ้องมองหน้าของเธออีกครั้งตะเบ็งน้ำเสียงสั่นออกมาต่อว่า

"เพื่อนรักอย่างนั้นหรอ เพื่อนรักเขาทำกันอย่างนั้นใช่ไหม ไม่ต้องมาพูดว่าน้องกูเป็นเพื่อนรักเพราะว่าเพื่อนรักเขาไม่ทำกันแบบนี้จำไว้และเตรียมตัวรับกรรมในสิ่งที่ทำกับคนอื่นไว้ได้เลย" เขาลุกพรวดพราดออกจากตัวของเธอควักมือถือในกระเป๋ากางเกงนั้นออกมาโดยที่สัมผัสลงที่หน้าจอมือถือตัวเองอยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่จะตั้งมือถืออัดถ่ายวีดีโอวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง

"เฮียจะทำอะไร" ใบหน้าซีดเซียวนั้นจ้องมองในสิ่งที่เขากำลังทำและรู้ดีว่าเขากำลังจะอัดคลิปแบล็คเมล์ตัวเองอย่างแน่นอนเธอพยายามที่จะไปคว้าหยิบมือถือแต่ถูกเขานั้นจับข้อเท้าและลากกลับเหมือนกับว่าตุ๊กตาที่ลากไปกับพื้น 

"จะไปไหนมานี่" เขาใช้เพียงมือซ้ายรวบแขนของเธอทั้งสองกดลงเหนือหัวไว้ไม่ให้ดิ้นขยับหนีคร่อมขานั่งทับอยู่บนเรือนร่างของเธอไว้ 

"เฮียธารามฮื่ออย่า" เธอสะบัดหน้าไปมาพยายามบอกกับเขาว่าอย่าทำตัวเองแต่ไม่มีทีท่าว่าคนตัวใหญ่จะหยุดการกระทำเขาก้มลงใช้ใบหน้าซุกไซร้เข้าที่ซอกคอด้านซ้ายและขวาของเธอ ประทับรอยกัดจูบดูดแรงกระทำเหมือนว่าไม่ได้อยากมีเซกส์แค่กระทำสั่งสอนให้บทเรียนกับเพื่อนสนิทน้องสาวตัวเองเท่านั้น 

 มือหนาด้านขวาของเขาจับกุมเข้ามายังเนินอ-ก ออกแรงขยำบีบเค้นอย่างเต็มที่ เขาสอดมือเข้ายังด้านในจับเสื้อที่ขวางมือตนเองนั้นกระชากด้วยมือเดียวจนกระเด็นขาดเผยให้เห็นยังเนินอกที่ดันโชว์อยู่ภายในบราลูกไม้สีดำ สายตาของเขานั้นจ้องมองอย่างเต็มตาเธอไม่สามารถดิ้นและขยับหนีเขาได้เลย 

"ฮื่อๆ เพลงเจ็บ" แววตาคู่น้อยเอ่อล้นเต็มไปด้วยน้ำใสๆจ้องมองหน้าของเขาบอกถึงความเจ็บแต่ใช่ว่าเขาที่เห็นน้ำตาและการร้องไห้ของเธอแล้วจะสงสาร เขากลับยกมุมปากยิ้มดั่งคนเจ้าเล่ห์และสะใจ 

"โอ๊ยพอแล้ว" เสียงสะอื้นร้องไห้นั้นพยายามบอกเขาให้หยุดการกระทำเพราะว่าเธอนั้นเจ็บ ถูกมือหนาด้านขวานั้นกระชากบราลูกไม้ของเธอแต่มันไม่สามารถขาดได้เพราะเป็นเนื้อผ้าที่ดีและราคาแพง เขาก็พยายามดึงและกระชากจนมันสำเร็จไม่แม้แต่จะปลดตะขอด้านหลังออก เนื้อตัวที่ขาวอมชมพูปรากฏรอยบาดแผลจากเนื้อผ้าทันที

"ซ่อนรูปจังนะเพลงมีนา เตรียมตัวรับความเจ็บปวดที่ฉันจะมอบให้ได้เลย ต่อให้เธอเคยมีอะไรกับใครมาแล้วยังไงเธอก็ต้องเจ็บแน่" เธอได้ยินในคำพูดของเขาที่คิดว่าตัวเธอนั้นเคยมีความสัมพันธ์กับคนอื่นมาก่อนไม่ใช่เลยเธอนั้นยังเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือชายใดเลย 

"อย่า เพลงเป็นน้องสาวเพื่อนรักของเฮียนะฮื่อๆขอร้องอย่าทำอะไรเพลงเลย เพลงสำนึกผิดแล้วจริงๆ" ถึงแม้ว่าจะอยู่ในวินาทีสุดท้ายที่เธอพยายามจะอ้อนวอนขอให้เขาหยุดการกระทำเธอพยายามพูดบอกว่าพี่ชายของตนเองนั้นเป็นเพื่อนรักของเขาอยากจะให้เขาหยุดการกระทำทุกอย่างไว้ตรงนี้

"เพื่อนก็ส่วนเพื่อนกูแยกแยะเป็น แต่ความแค้นและความโกรธมันก็อีกส่วนหนึ่ง เธอเริ่มก่อนเอง เธอทำน้องสาวของฉันก่อน นี่คือบทลงทัณฑ์ที่ฉันจะมอบให้กับเธอให้สาสมให้เจ็บปวดและทุกข์ทรมานจนไม่มีวันลืมเพลงมีนา" 

 ต่อให้เธอดิ้นทุรนทุรายพยายามตะเกียกตะกายหนีคนใจร้ายก็ไม่มีวันที่จะหลุดพ้น มือหนากุมขยำเข้าที่เนินอกทั้งสองข้างด้วยความรุนแรงปากนั้นก้มลงสัมผัสงับดูดและขบฟันลงอย่างเมามันไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือเธอจะร้องเขากระทำตามความใคร่ของตนเอง  

ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยงตะโกนร้องไห้เริ่มดังขึ้น เขาเลยปล่อยมือที่จับกดลงบนที่นอนออกแล้วมาปิดปากเธอไว้แน่น เขาขยับร่างกายของตนเองนั้นลงจากตัวของเธอทางด้านซ้ายมือของเขาและกระชากกางเกงออกจากขาเรียวบางจนหมดเผยให้เห็นกางเกงด้านใnตัวจิ๋ว 

"อย่า!!  

เธอพยายามร้องห้ามแต่มือหนาด้านขวาของเขานั้นจับเข้าที่กางเกงตัวจิ๋วกระชากออกจนขาด เขารุนแรงกับเธอจนเนื้อตัวของเธอเริ่มกลายเป็นรอยขีดข่วนทั้งจากกระชากเสื้อผ้าและรอยเล็บของเขา 

"ซ่อนรูปจริงๆนะหึ" ถูกจับให้หันตัวไปทางขวาของเตียงหันช่วงล่างตรงไปที่กล้องของเขาในขณะที่ตั้งอัดวีดีโอไว้ กล้องที่บันทึกวีดีโอนั้นเห็นชัดทั้งใบหน้าและสัดส่วนที่เปลือยเปล่า 

 เธอนั้นเริ่มหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้เขาร่างกายของเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ น้ำตาไหลรินไม่ขาดสายเสียงสะอื้นดังก้องทั่วห้องไม่ทำให้เขานั้นใจอ่อนลงได้เลย เขาใช้มือขวาจับกุมเข้าโหนกนูนของเธอใช้นิ้วสัมผัสแหย่แทรกเข้าที่กลีบบางจนถึงร่องสวาทแค่นิ้วเข้าไปสัมผัสก็รู้ถึงความคับแคบ 

"ซี๊ดส์" ร่างบางสะดุ้งเผลอร้องออกมาทั้งเสียงสะอื้น  

"ฉันไม่ได้ทำให้เธอมีความสุข เธอต้องเจ็บปวดเท่านั้นเธอไม่มีสิทธิ์มาครางเสียวเพลงมีนา"  

"ยะ" มือนั้นถูกดึงกลับแต่ลำตัวของเขาเข้าไปแทรกนั่งระหว่างขาของเธอจับเข้าที่หัวเข่า ยกชันขาเธอขึ้นทรงตัวเอ็มมือขวาปลดกางเกงออกดึงบ๊อกเซอร์ลงจนถึงกระทั่งกางเกงด้านใน เขาดึงลงเพียงแค่ใต้ก้นของตนเองแต่ไม่ได้ถอดออกเพื่อที่จะใช้เอ็นร้อนของตนเองนั้นแหย่เสียบเข้ายังรูสวาท 

"โอ๊ยเจ็บพอแล้ว" กรึก! เขาไม่เคยถนอมให้เธอรู้สึกดี มีแต่ต้องการให้เธอเจ็บปวด จึงมอบเอ็นร้อนที่มีขนาดใหญ่ถึง 62+ สอดแทรกเข้าช่องแคบใต้โหนกอูมของเธอพรวดเดียว ไม่เว้นระยะให้เธอนั้นได้ทันตั้งตัวร่างบางสะดุ้งเหมือนกับว่ามีอะไรแทรกเข้าที่เนื้อจนฉีกขาด