ลงทัณฑ์ : EP 3 เธอไม่มีทางเลือก NC+

บทที่ 3 

 มือทั้งสองข้างของเธอไร้เรี่ยวแรงปล่อยลงที่นอน ทั้งความเจ็บปวดความทุกข์ทรมานที่ถูกเขามอบให้นั้นมันมากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ถูกเลี้ยงมาด้วยความทะนุถนอมมีแต่ความรักอยากได้อะไรได้ทุกอย่าง  

เอ็นร้อนสอดเข้าช่องแคบจนสุดและเขานั้นดึงออกมายังไม่ทันสุดกับกระแทกเข้าไปอีกทำช้าๆเพราะว่าเขาเองก็รู้สึกเจ็บเมื่อช่องแคบรัดแน่นแทบจะเข้าไม่ได้ 

"โอ้ยฮื่อๆเจ็บไม่ไหวแล้ว" แน่นอนอยู่แล้วเขามีขนาดที่ใหญ่และยาวเกินชายไทยเพราะว่าเขานั้นเป็นลูกครึ่งได้ความเป็นพ่อมาเยอะ ทำให้รูสวาทของเธอนั้นฉีกขาดน้ำหล่อลื่นปนไปด้วยคราบเลือดที่ไหลออกมา 

"จำไว้เพลงมีนา ความเจ็บปวดที่กูมอบให้คือผลที่มึงทำกับน้องสาวกู ไม่ว่าใครก็ช่างที่ทำคนในครอบครัวหรือคนที่กูรักเจ็บมันก็ต้องเจ็บยิ่งกว่า พราวมุกน้องสาวกูไม่มีวันให้อภัยเพื่อนเลวๆแบบนี้หรอก ที่ยอมพูดด้วยก็คงเป็นเพราะเธอเป็นน้องสาวของคนที่พราวมุกรักเท่านั้น" 

"มะไม่ไหว" เธอใช้มือผลักหน้าท้องของเขานั้นไว้ทั้งสองข้างพยายามที่จะบอกให้เขาหยุดและถอดเอ็นร้อนออกมาจากช่องสวาทมันคับแน่นจนเธอรับไม่ไหว 

"กูแค่คนเดียวและลองคิดดูสิถ้าวันนั้นพราวมุกเจอพวกมัน 3 คนทำแบบที่กูทำอยู่ตอนนี้จะเจ็บปวดแค่ไหนหะ! 

เสียงเน้นย้ำถามสายตาต้องมองเหมือนจะฆ่าเธอทิ้งตรงนี้ด้วยซ้ำเอวสอบกระแทกดันเข้าจนสุด ร่างบางสะดุ้งนอนหงายและมือผวาจับเข้าที่แขนของเขา

"อื้มส์นอนรับกรรมไปก็แล้วกัน" ไม่มีคำพูดใยดีไม่ปราณีเธอเลยสักนิดเขาดึงเอวออกเล็กน้อยกระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าไปเหมือนเดิมแต่ในครั้งนี้ทำแรงมือทั้งสองข้างจับเข้าที่หน้าท้องและเอวของเธอดึงกระชากร่างนั้น ให้สวนเข้ากับเอ็นร้อนตามจังหวะโยก จนหัวเธอสั่นคลอนไปมา เนินอกทั้งสองข้างของเธอนั้นฟัดและสะบัดจนเขาอดใจไม่ไหว เขาไม่ใช้เพียงแต่สายตามอง มือเลื่อนจากเอวของเธอจับเข้ายังเนินอกขยำบีบเค้นเอนตัวก้มลงหาเธอใช้ปากครอบอมกัดดูด เขานั้นเหมือนกับคนที่กำลังหื่นกระหายเหมือนกับว่าไม่เคยพบไม่เคยเจอ การกระทำรุนแรงส่งผลต่อคนที่นอนอยู่ด้านล่าง เธอเจ็บจนหน้าของเธอเริ่มซีดลง แต่ใช่ว่าเขามีทีท่าจะหยุดยิ่งเขาเห็นเธอร้องไห้เขายิ่งทำแรงขึ้น จนเขาปลดปล่อยออกมาตามความต้องการตนเอง เอ็นร้อนถูกดึงออกมาจากช่องสวาทปล่อยน้ำกรามเหนียวขาวขุ่นลงเข้าที่ข้างขาบนหรือด้านข้างกับกลีบอูม ธารามไม่ได้ใส่ถุงยางเขาเลือกที่จะป้องกันแบบแตกนอกให้กับเพลงมีนา

"โอ๊ยฮื่อ" ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกโล่งที่ถูกเอ็นร้อนถอดออกจากช่องสวาทแต่ความเจ็บตรงที่ฉีกขาดนั้นเจ็บมากอย่างแน่นอนขาทั้งสองข้างหุบเข้าหากันไว้หลังจากที่เขาลงไปยืนอยู่ที่ข้างเตียงยืนมองหน้าเธอนิ่งๆ ไม่มีความสงสารที่เห็นเธอนอนร้องไห้และเจ็บปวด

"จำไว้นะเพลงมีนา ถ้าเธอไม่ทำตามคำสั่งฉันหรือว่าฉันให้ไปหาแล้วเธอไม่ยอมไปคลิปนี้ได้ว่อนอยู่ในทวิตเตอร์และโลกโซเชียลอย่างแน่นอน" เพลงมีนาพยายามลุกขึ้นจับผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายตัวเองแขนขวาจะคว้าเข้าที่โทรศัพท์ของเขาอยู่ตรงด้านหน้าแต่เขานั้นถอยหลังหนีจึงทำให้เธอ เสียหลักและร่วงหล่นจากเตียงพร้อมกับผ้าห่ม 

พรึ่บ!! ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บอยู่แล้วและยังต้องร่วงจากที่สูงบนเตียงยังพื้นล่าง

"อย่ามาลองดีกับกู" เขาขยับเข้ามาใกล้ๆเธอนั่งยองๆอยู่ด้านข้าง มือคว้าเข้าที่ไปคาง มือซ้ายของเธอนั้นจับผ้าปกคลุมหน้าอกไว้ส่วนมือขวาจับเข้าที่ข้อแขนของเขา

 แววตาแดงก่ำเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาด้วยความเจ็บปวดจ้องมองหน้าของคนที่ทำร้ายตัวเอง 

"เพลงจะบอกกับเฮียจะบอกให้หมดเลยว่าทำอะไรกับเพลงไว้" เธอกัดฟันจ้องมองหน้าของเขาด้วยความโกรธขู่เขา ว่าก็จะบอกกับพี่ชายตัวเองในสิ่งที่เพื่อนรักพี่ชายนั้นกระทำย่ำยีเธอ แต่ต้องถูกผลักหน้าไปทางซ้ายเขาปล่อยมือออกจากใบหน้าของเธอกลับเปลี่ยนคว้าบีบคอเธอแทน 

อึก!! "ก็เอาสิเพลงมีนาพี่ชายของเธอมันเพิ่งจะมีความสุขอยากบอกเรื่องนี้กับมันให้มันทุกข์ใจและไม่มีความสุขก็เอาเลย บอกไว้เลยนะว่าพราวมุกน้องสาวกู และถ้าเพื่อนมีปัญหากันจากที่เคยรักกันมาหลายปีช่วยเหลือกันทุกอย่างต้องมาทะเลาะกันอะไรมันจะเกิดขึ้นกับชีวิตครอบครัว หึ! อย่าเอาความปัญญาอ่อนมาใช้กับกู เอาไว้ใช้กับพี่ชายที่แสนดีของเธอเถอะเพลงมีนากูจะ ลงทัณฑ์เธอจนกว่ากูจะสาแก่ใจหรือวันที่เธอตายไปจากโลกนี้เพื่อทดแทน..

"ฮื่อๆ คุณมันโคตรใจร้ายเลยเพลงเกลียดคุณ คุณธารามคุณได้ยินไหมว่าเพลงเกลียดคุณ" เพลงมีนาร้องไห้โวยวายเหมือนกับเด็กที่มีปัญหาไม่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ เขาลุกขึ้นยืนจ้องมองเธอที่ร้องไห้ฟูมฟายอยู่ตรงหน้า ได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมาและหันหลังเดินกลับไปใส่เสื้อผ้าก่อนที่จะออกจากห้อง 

  "คุณธารามคะ" เขาหันกลับไปมองน้ำเสียงใสๆเล็กๆที่เอ่ยเรียกชื่อของเขาอย่างเต็มตัว นั่นเป็นแม่บ้านคนเดิมที่เขาเจอก่อนที่จะขึ้นไปบนห้องของเพลงมีนา  

"มีอะไรหรือเปล่าเธอรู้จักฉันด้วยหรอ" เขาเริ่มสงสัยว่าเธอคนนี้ถึงเรียกชื่อของเขาได้อย่างชัดเจนทั้งๆที่ มาเป็นแม่บ้านที่นี่ได้ไม่นาน

"รู้จักสิคะ แต่รู้จักไม่มากป้าแม่บ้านเล่าให้ฟังค่ะว่าคุณเป็นเพื่อนสนิทของคุณเพลิง" เขาเลิกคิ้วข้างขวาขึ้นในเชิงสงสัยว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงสนใจในตัวของเขา 

"ต้องการอะไร อยากได้ฉัน??  

ธารามถึงแม้ว่าจะไม่ได้ปากร้ายเท่ากับคุณเพลิงแต่เขาก็พูดมึงกูใส่เพลงมีนาทุกถ้อยคำ ผิดกับคนอื่นที่เขาแทนตัวเองว่าฉัน อย่างเช่นเด็กแม่บ้านคนนี้ที่เขากำลังยืนสนทนาด้วย คำถามของคุณเพลิงประโยคสุดท้ายทำให้สีหน้าของแม่บ้านนั้นซีดลงจึงก้มต่ำลงมองพื้นดินแทน

"อย่ายุ่งกับฉัน ฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด ถ้าเดือดร้อนเรื่องเงินฉันช่วยเธอได้" เขาถอนหายใจออกมาแรง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบหน้าผู้หญิงคนนี้แต่เขารู้สึกเหนื่อยมากกว่าและอยากกลับไปพักผ่อนที่สำคัญธารามไม่ใช่คนเจ้าชู้