บอกรัก

เอิงเอย....

หลังจากที่ฉันกินเบียร์เพื่อให้ตัวเองมีความกล้ามากขึ้นฉันก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนยัยเอมิที่ตอนนี้หลับไปแล้วแล้วเดินลงมาดูว่าอาบอมขึ้นมานอนหรือยังหรือว่าเขายังนั่งอยู่ข้างล่าง แต่ฉันคิดว่าเขาไม่น่าจะอยู่ข้างล่างแล้วล่ะเพราะไม่อย่างงั้นยัยเอมิจะเอาเบียร์ขึ้นมาได้ยังไงถ้าอาบอมยังนั่งอยู่มีหวังโดนด่าเปิงแน่ที่แอบเอาเบียร์ขึ้นมาดื่มบนห้อง ฉันก็เลยแอบย่องไปที่หน้าประตูห้องนอนของอาบอมแล้วเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังว่าเขาอยู่ในห้องหรือเปล่า แต่ก็เงียบเงียบแบบเงียบสนิทไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย หรือว่าอาบอมยังอยู่ข้างล่างฉันก็เลยค่อยๆเดินย่องลงบันไดมาดูเพื่อความแน่ใจแต่ก็ไม่เห็นใครไฟก็ปิดมืดสนิทหมดแล้ว คาดว่าอาบอมน่าจะอยู่ในห้องนอนของเขานั่นแล่ะสงสัยบ้านนี้ห้องนอนจะเป็นห้องที่เก็บเสียงก็เลยทำให้ไม่ได้ยินอะไรเลย ฉันเดินกลับมาอยู่ตรงหน้าห้องอาบอมอีกครั้งจากนั้นก็เลยลองบิดลูกบิดประตูห้องนอนดูปรากฏว่าประตูห้องนอนของอาบอมไม่ได้ถูกล็อกฉันก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปแบบช้าๆค่อยๆเปิดเผื่อว่าคนข้างในจะหลับอยู่แต่ภายในห้องสว่างจ้าไม่ได้มืด ฉันสอดส่ายสายตามองหาว่าอาบอมอยู่ตรงส่วนไหนของห้องแต่ก็ไม่เจอ ฉันก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปแล้วก็จัดการปิดล็อกประตูห้องนอนอย่างแน่นหนา แล้วฉันจะล็อกประตูทำไมเนี่ยงงกับตัวเองจริงๆแต่ก็ช่างมันเถอะล็อกไว้ก่อนดีกว่าเผื่อว่า.....อร๊ายยแกคิดอะไรอยู่เนี่ยยัยเอิงถ้าแม่อัยวารู้โดนตีตูดลายแน่><

อยากจะบอกว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้ามาอยู่ในห้องนอนของอาบอมผู้ชายที่ฉันแอบหลงรักมานานฉันเดินสำรวจทุกอย่างภายในห้องทำให้รู้ว่าอาบอมชอบสีดำกับสีขาวเพราะทั้งห้องมีอยู่แค่สองสีนี้ ฉันเดินไปที่ชั้นวางของซึ่งเป็นกระจกขนาดใหญ่มีกรอบรูปวางเรียงรายอยู่เต็มแทบทั้งชั้นเป็นรูปของอาบอมตั้งแต่เด็กจนโต ฉันมองไปที่รูปที่อาบอมสวมชุดนักศึกษาคนอะไรหล่อเท่ห์เป็นบ้าเลยเมื่อก่อนหล่อยังไงตอนนี้ก็ยังหล่อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนจนกระทั่งมาสะดุดตากับรูปๆหนึ่งเป็นรูปที่อาบอมอุ้มฉันกับพี่อันดาตอนที่พวกเรายังเด็กในภาพฉันกอดคออาบอมแล้วก็ซบไปที่ไหล่ส่วนพี่อันดายืนทำหน้านิ่งๆเหมือนถูกบังคับให้ถ่ายรูปฉันหยิบมาดูใกล้ๆแล้วก็ยิ้มกับตัวเองโดยไม่รู้ตัว ฉันชอบอาบอมตั้งแต่เด็กเลยเหรอเนี่ยโอ๊ยเขินตัวเองแก่แดดตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสอบขวบ><

"เราเข้ามาห้องอาทำไม" ฉันตกใจจนเกือบทำรูปหลุดมือฉันรีบกรอบรูปวางไว้ตามเดิมแล้วหันมาเผชิญหน้ากับอาบอมที่ตอนนี้...เอ่อตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่แบบว่า...เอ่อออ....เพิ่งออกมาจากห้องน้ำและคงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพราะมีเพียงผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวตัวมีแต่หยดน้ำเกาะเต็มไปหมดเห็นแบบนี้แล้วใจฉันเต้นแรงมากเพราะไม่เคยเห็นอาบอมในสภาพนี้มาก่อนมันแบบว่า อร๊ายยยฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วตอนนี้ฉันหันซ้ายหันขวาแล้วคิดว่าจะจะวิ่งออกไปจากห้องหรือว่าอยู่ต่อดี

"ว่าไงอาถาม"

"เอ่อคือว่าน้องเอิง เอ่อคือ..."

"ออกไป"

"ไม่ไปค่ะ"

".........."

"อาบอมขาน้องเอิงรักอาบอมนะคะ" ฉันตัดสินใจสารภาพรักอาบอมไปตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม

"พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" อาบอมย้อนถามฉันด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

"รู้สิคะไม่รู้จะพูดได้ยังไง><" 

"อาว่าเราน่าจะเมา กลับห้องเอมิได้ละอาง่วงจะนอน" อาบอมรู้ได้ไงว่าฉันเมาหรือเขาได้กลิ่น

"อารู้ได้ไงว่าน้องเอิงเมา"

"กลิ่นเบียร์หึ่งขนาดนี้จะไม่รู้ได้ยังไง เอาล่ะเราออกไปได้ละอาจะได้นอน" ไล่ได้ไล่ดีแบบนี้ต้องแกล้งให้เข็ด

"ขอน้องเอิงนอนด้วยไม่ได้เหรอ" ฉันทำหน้าเว้าวอนขั้นสุด 

"ไม่ดะ..." 

"ห๊าววว ง่วงจังเดินกลับห้องไม่ไหวแน่"  ตุ่บ!!!! เสียงล้มตัวลงบนที่นอน

 ฉันไม่สนใจว่าอาบอมจะพูดอะไรหรือไล่ยังไงฉันเดินไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้องแล้วก็ล้มตัวลงไปนอน เตียงนอนอาบอมโคตรนุ่ม

"น้องเอิงลุกออกไป" อาบอมเดินมาข้างเตียงแล้วดึงแขนฉันให้ลุกแต่ฉันไม่ยอมลุกมาถึงขั้นนี้แล้ว

"ไม่ลุกน้องเอิงจะนอนห้องนี้" ฉันสะบัดแขนออกแล้วเกลือกกลิ้งไปมาบนที่นอนอย่างมีความสุข

"โอเคไม่เป็นไรงั้นอาจะออกไปเอง" อาบอมยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจก่อนจะหันหลัง แต่ก่อนที่อาบอมจะก้าวขาออกไปจากห้องฉันก็รีบลุกจากที่นอนแล้ววิ่งไปกอดอาบอมจากทางด้านหลัง

หมับ!!!!! เสียงกอด

"หื้ออออ ไม่เอาอาห้ามออกไปน้องเอิงไม่ให้อาบอมไป" ฉันเอาใบหน้าซบแผ่นหลังที่เย็นจัด

"เอิงปล่อยอาอย่าทำแบบนี้" อาบอมพยายามดันตัวฉันออกแต่ฉันเกาะแน่นยิ่งกว่าตุ๊กแก

"ทำแบบนี้คือแบบไหนเหรอคะ แบบนี้รึเปล่า" ฉันตัดสินใจเดินมายืนอยู่ตรงหน้าอาบอมแล้วทำให้สิ่งที่ไม่เคยมาก่อนในชีวิตนั่นก็คือการ....

จุ๊บ จ๊วบบบบบ ฉันเขย่งปลายเท้าแล้วโน้มคออาบอมลงมาก่อนจะจูบไปที่ริมฝีปากอาบอม แม่ขาน้องเอิงขอโทษที่ทำตัวไม่เป็นกุลสตรีแต่น้องเอิงรักอาบอมจริงๆ แม่อย่าว่าน้องเอิงนะคะแม่ ฉันพูดคนเดียวในใจเพราะก่อนมาแม่ขอร้องฉันว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินงาม แม่รู้ได้ยังไงกันว่าฉันจะทำอะไร

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ฉันจูบสะเปะสะปะเพราะไม่เคยจูบกับใครมาก่อนอาบอมเป็นคนแรก

"หึ อ่อนหัดขนาดนี้ยังหล้าจะมาจูบ" อาบอมพูดก่อนที่ฉันจะต้องตาค้างเมื่ออาบอมจูบกลับด้วยความรุนแรง

"อื้ออออออ><" ฉันถูกอาบอมรุกจูบอย่างไม่ปรานีมันทั้งเร่าร้อนแล้วก็รุนแรงจนฉันที่เป็นคนจูบเขาก่อนทำอะไรไม่ถูก

"พอใจหรือยังพอใจแล้วก็ออกไปซะ" อาบอมผลักฉันออกแล้วก็ไล่ฉันอีก ฉันที่กำลังมึนงงกับตัวเองไม่รู้จะทำยังไงก็รีบวิ่งออกไปจากห้องด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย