ไม่กล้า

เอิงเอย....

สุดท้ายฉันก็ได้มานอนบ้านยัยเอมิสำเร็จด้วยความช่วยเหลือของแม่ ตอนแรกพ่อไม่ยอมท่าเดียวบอกให้มาอ่านหนังสือที่บ้านแล้วจะสั่งภูฟ้าห้ามเล่นเกมส์เสียงดังแต่น้องชายฉันมันโวยวายไม่ยอมมันบอกมันจะเล่นถ้าไม่ให้เล่นมันจะไม่รักพ่อแล้วมันก็จะโกรธไม่ยอมพูดด้วยพ่อก็กลัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไม่รักก็เลยยอม แต่ใช่ว่าพ่อจะไม่ห่วงฉันนะพ่อจะให้พี่อันดามาด้วยแต่พี่อันดาก็ไม่อยากมาพี่สาวฉันให้เหตุผลว่าอยากอ่านหนังสือคนเดียวเงียบๆคือพี่สาวฝาแฝดฉันค่อนข้างIntrovertชอบทำอะไรคนเดียวอยู่คนเดียวเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงอะไรประมาณนั้นแต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะถ้าพี่สาวฉันมาด้วยแล้วรู้เรื่องที่ฉันจะทำพี่สาวฉันต้องไปฟ้องพ่อแน่ๆและคนที่มาส่งฉันถึงบ้านยัยเอมิก็คือพ่อภูผาของฉันเองซึ่งทั้งบ้านยัยเอมิตอนนี้ก็มีแค่ยัยเอมิกับอาบอมแค่สองคนส่วนลุงบาสน้ายูมิแล้วก็อากงอาม่าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันหมด ถามว่าทำไมยัยเอมิไม่ไปด้วยมันบอกว่าไปจนเบื่อแล้วหลับตาเดินก็ยังได้แล้วอีกอย่างก็ใกล้จะสอบมันเลยขออยู่บ้านแล้วคนที่ต้องอยู่เฝ้ายัยเอมิก็คืออาบอมสุดที่รักของฉันเอง>< อะไรจะโอกาสเหมาะขนาดนี้เหมือนทุกอย่างเป็นใจให้ฉันสารภาพรักกับอาบอม แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว

"กูฝากมึงดูลูกกูด้วยนะไอ้บอม" พ่อฝากฝังฉันกับอาบอมที่ยินทำหน้านิ่งตามสไตล์

"ครับพี่"

"น้องเอิงถ้าอยากกลับบ้านก็โทรบอกพ่อได้เลยนะลูกพ่อจะรีบมารับ หรือจะเปลี่ยนใจกลับตอนนี้เลยป่ะลูก" พ่อจะมาคว้ากระเป๋าของฉันไปฉันรีบคว้ากลับมาแล้วถอนหายใจ

"พ่อกลับไปได้แล้วค่ะน้องเอิงจะอ่านหนังสือแล้ว"

"แต่ว่าพ่อเป็นห่วงหนู"

"คุณลุงภูไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเอมิจะดูแลยัยเอิงอย่างดีเลยค่ะ^^" ยัยเอมิคงเห็นท่าทางพ่อฉันไม่ยอมไปง่ายๆสักที

"ก็ได้ครับ ไอ้บอมกูฝากดูแลลูกด้วยนะเข้าใจป่ะ"

"พี่ฝากผมเป็นรอบที่สองแล้วนะ"

"เออก็ลูกสาวกูกูก็ต้องเป็นห่วงดิมึงไม่เคยมีลูกมึงจะเข้าใจความรู้สึกของกูได้ยังไงลองมึงมีลูกดูมึงจะรู้ เอ..แต่มึงต้องหาเมียก่อนนะ"

"ผมไม่เอาหรอกครับทั้งลูกทั้งเมียผมเห็นพวกพี่มีผมก็ปวดหัวแทนแล้ว"   งื้ออาบอมอย่าพูดแบบนั้นสิคะเราอาจจะมีลูกด้วยกันก็ได้ อร๊ายยคิดอะไรของฉันเนี่ย><

"เอออย่าให้กูเห็นว่ามึงเอาเมียนะ"

"พี่จะกลับก็รีบกลับเถอะค่ำละเดี๋ยวอัยวาเป็นห่วงนะ"

"อืมๆๆไม่ต้องมาไล่ น้องเอิงพ่อกลับก่อนนะลูก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่บอกพ่อพ่อจะรีบมารับทันที"

"ได้ค่าาพ่อ^^"

หลังจากเดินไปส่งพ่อที่รถแล้วฉันก็เดินกลับเข้ามาในบ้านก็เจออาบอมนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาส่วนยัยเอมิสงสัยจะขึ้นห้องไปแล้วฉันก็เลยเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆเรียกได้ว่าแทบจะเบียดเลยล่ะ

"อาบอมคุยกับใครเหรอคะ" ฉันถามเมื่อเห็นว่าอาบอมกำลังแชทคุยกับใครไม่รู้อยู่จะชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆก็ไม่กล้า

"กับเพื่อน" อาบอมตอบแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากมือถือเลย

"กับเพื่อนหรือกับสาวคะ"

"ยุ่งน่า ขึ้นไปอ่านหนังสือได้ละ" อาบอมขยับตัวหนีแต่ฉันก็ขยับตามไปติดๆ

"ทำไมอาบอมต้องไล่น้องเอิงด้วยง่ะ"

"อาไม่ได้ไล่อาแค่บอกให้ขึ้นไปอ่านหนังสือแม่เราบอกว่าเรารบเร้ามาที่นี่เพื่อจะอ่านหนังสือไม่ใช่หรือไง"

"ก็..ใช่ค่ะแต่สาเหตุหลักไม่ใช่เรื่องนี้หรอกมันมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่านั้น" ฉันใช้สายตาสื่อความหมายแต่อาบอมกลับนิ่งเฉยแล้วก็เงียบจนฉันเริ่มเซ็งเพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อก็เลยเดินขึ้นมาบนห้องยัยเอมิ

"ขึ้นมาแล้วเหรอฉันอุตส่าห์รีบขึ้นมาเพื่อให้แกได้อยู่กับบอมสองต่อสอง"

"เหมือนอยู่คนเดียวมากกว่า"

"ทำไมล่ะ"

"ก็อาบอมอ่ะเอาแต่เล่นมือถือไม่สนใจฉันเลย"

"แกก็ต้องรุกสิ"

"รุกยังไง"

"ก็...ไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็ไม่เคย"

"เห้อออ ฉันจะทำยังไงดีล่ะฉันอยากบอกความในใจให้อาบอมรู้"

"แกจะบอกวันนี้เลยเหรอ"

"ก็ใช่ไงฉันขอพ่อมานอนบ้านแกแค่วันเดียวนะพรุ่งนี้พ่อก็มารับแล้วถ้าไม่บอกตอนนี้จะให้บอกตอนไหนล่ะ"

"งั้นแกก็ไปบอกเลย"

"แต่ฉันไม่กล้าอ่ะฉันอาย><"

"โว๊ะ!!!ยัยนี่มาอายอะไรตอนนี้ ทุกอย่างเป็นใจหมดเลยนะแกไม่เห็นเหรอไม่มีใครอยู่บ้านเลยทางสะดวกไปเลย"

"แต่ฉันก็ยังไม่กล้าอยู่ดีเอาไงดีแกมีอะไรมาช่วยให้ฉันกล้าขึ้นมาบ้างมั้ย"

"อืมมมอะไรอ่ะฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันเคยได้ยินผู้ใหญ่เค้าพูดกันนะว่าถ้าอายไม่กล้าบอกความในใจเราต้องกินเหล้าย้อมใจก่อนพอเมาแล้วเราถึงจะกล้าพูดกล้าทำ"

"แกไปได้ยินใครพูดมา"

"ก็ป๊าฉันน่ะสิพูดกับลุงกายตอนนั้นลุงกายไปชอบผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้แต่ไม่กล้าสารภาพป๊าก็เลยบอกให้กินเหล้าให้เมาก่อนแล้วค่อยไปสารภาพสรุปวิธีป๊าได้ผลเพราะไม่กี่วันต่อมาลุงกายก็มาหาป๊าที่บ้านแล้วบอกว่าขอผู้หญิงเป็นแฟนสำเร็จแล้ว" ฉันนั่งฟังไปก็คิดวิเคราะห์ไป หรือว่าฉันต้องเมาก่อนดีแต่ฉันไม่เคยกินเหล้านี่นาเคยกินแต่พวกค็อกเทลหวานๆอะไรพวกนี้ตอนวันงานฉลองครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่คือฉันแอบกันกับยัยเอมิน่ะตอนนั้นไม่มีใครรู้

"บ้านแกมีเบียร์ป่ะ" ฉันถามยัยเอมิ ถามว่าเคยกินมั้ยเบียร์ก็ไม่เคยเหมือนกันแต่คิดว่าน่าจะมีเพราะเคยเห็นลุงบาสชอบกิน

"น่าจะมีนะป๊าชอบดื่มเดี๋ยวฉันลงไปดูให้"

"อื้มมมม"

ห้านาทีผ่านไป..

"อ่ะได้มาละแต่มีแค่สองกระป๋องคนละกะป๋องนะฉันอยากลองกินด้วย"

"โอเคแค่นี่ก็น่าจะเมาแล้วล่ะ"

"แต่...แกแน่ใจว่าจะกิน"

"เออก็ฉันอยากเมานี่ฉันอยากสารภาพรักอาบอมแต่จะให้ไปแบบสติเต็มร้อยฉันไม่กล้า"

"แกรักอาฉันจริงๆเหรอเอิง"

"อื้มมมรักจริงฉันบอกแกแล้วว่าฉันไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนที่รู้สึกกับอาบอมของแก"

"โอเคฉันแต่ถามเพื่อยืนยันความมั่นใจเท่านั้น อ่ะงั้นโชนนน" เราสองคนเปิดกระป๋องเบียร์แล้วก็ชนก่อนจะดื่มแบบรวดเดียวหมดกระป๋อง

"อี๋ขมอ่ะไม่อร่อยเลย><" ยัยเอมิทำหน้าหยีสงสัยมันไม่ชอบความขมของเบียร์

"แต่ฉันว่าอร่อยดีนะถ้าแกไม่กินมานี่ฉันจะกินเอง" ฉันดึงกระป๋องเบียร์ในมือมันมาแล้วกระดกแบบรวดเดียวจนรู้สึกมึนๆเล้กน้อย ความกล้าฉันเรื่มมาแล้ว