Share

บทที่ 2

last update Huling Na-update: 2025-03-05 15:44:02

"ดูเธอจะไม่มีอารมณ์ร่วมกับฉันเลยนะ" พอวิเวียร์พูดเรื่องที่ตัวเองได้ยินมาให้กับเพื่อนรับรู้ แต่เห็นว่าชมจันทร์ยังคงนั่งทำหน้าขรึมอยู่ "ตกลงมันมีอะไรกันแน่ บอกฉันได้หรือยัง" วิเวียร์หันไปถามอันนา เพราะถ้าถามชมจันทร์ก็คงจะยังไม่ได้คำตอบอยู่ดี

"ก็เรื่องนั้นแหละ ชมมันคิดว่าหัวหน้าเอาผลงานมันไปเอาหน้า"

"ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แบบหัวหน้าเหรอจะคิดงานเองได้"

"เธออย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงยังไงพี่เพ็ญก็เป็นหัวหน้า"

"จับฉลากมาได้หรือเปล่าไม่รู้"

"พวกเธอช่วยอะไรฉันหน่อยสิ" ชมจันทร์คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ

"พวกเธอแกล้งเข้าไปในห้องหัวหน้า แล้วก็ดู Project ที่หัวหน้าเสนอไป ขอดูแค่หัวข้อก็พอแล้ว"

"เธอจะบ้าเหรอ"

"แบบนี้คอขาดกันยกทีมเลยนะ"

ชมจันทร์ไม่มีวันยอมแน่ ถ้าทำดีกับเธอสักนิดเธอคงพอหลับหูหลับตาปล่อยไปได้

"ถ้างั้นคืนนี้เรารอให้หัวหน้ากลับก่อน แล้วค่อยขึ้นมาแอบดูดีไหม"

"แล้วถ้าข้างล่างเขาล็อกเราจะออกยังไงล่ะ"

"เออใช่ เดี๋ยวก็หาว่าขโมยของบริษัท งานเข้าหนักกว่าเก่าอีก" ทั้งสามเป็นเพื่อนที่เพิ่งมารู้จักกันตอนทำงาน มีอะไรก็คอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันมาตลอด

จนถึงเย็นวันนั้น.. ในเมื่อเธอหาวิธีเข้าไปดูโปรเจคไม่ได้ เธอก็จะขอให้คนที่เข้าใกล้เพ็ญพักตร์ได้ดูให้

"จะกลับแล้วเหรอคะ"

ชาคริตที่เดินมาหันมองไปดูด้านหลังตัวเอง พอเห็นว่าไม่มีใครก็เลยหันกลับมามองคนที่ทัก

"คุณชมพูดกับผมเหรอครับ" ชมจันทร์ไม่เคยทักชาคริตก่อนเขาก็เลยแปลกใจ

"คุณคิดว่าชมพูดกับใครล่ะคะ"

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"เย็นนี้ไปทานข้าวเย็นด้วยกันไหมคะ"

ปี๊ดดดด!

"ระวัง!"

"อึบ" ชมจันทร์ถูกชาคริตคว้าร่างให้หลบออกจากรถคันที่บีบแตรใส่

"คุณเป็นอะไรไหม"

"ขับรถยังไง ไม่เห็นคนยืนอยู่ตรงนี้เหรอ!" ชมจันทร์ตะโกนด่ารถคันนั้น ถ้าชาคริตดึงเธอไม่ทันมีหวังถูกรถชน แต่พอมองทะเบียนรถดีๆ เธอจำได้ในทันทีว่ามันคือรถของใคร

"คุณไม่เป็นอะไรนะครับ"

จะเล่นจนถึงตายเลยหรือไง "โอ๊ย" ชมจันทร์สังเกตดูคนที่ขับรถมองกระจกหลังอยู่ เธอก็เลยแกล้งเจ็บขาเพื่อให้ชาคริตรับร่างของเธอไว้

แต่สิ่งที่ชมจันทร์ทำ..เธอไม่รู้ว่ายังมีสายตาอีกคู่หนึ่งมองมาเช่นกัน

"ไหนผมดูหน่อยว่าขาคุณได้รับบาดเจ็บตรงไหน" ชาคริตนั่งยองๆ ลงเพื่อมองตรงที่เธอบอกว่าเจ็บเมื่อสักครู่

"ฉันไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ"

"คุณชวนผมไปทานข้าวด้วยจริงไหม"

"ค่ะ"

"ถ้างั้นเรานัดเจอกันตอนไหนดีครับ"

"ไปทานตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ นี่มันก็เย็นมากแล้ว" ที่ชมจันทร์คิดว่าชาคริตคงช่วยได้ เพราะเขาเป็นหัวหน้า วันนั้นเขาต้องเข้าประชุมด้วยแน่

ในเวลาต่อมาที่ร้านอาหาร..

"ทำไมคุณถึงบอกฉันไม่ได้"

"คุณคงเข้าใจว่าทำไมผมถึงบอกไม่ได้" เพราะถ้าผลงานชิ้นไหนที่ได้รับคัดเลือก นั่นหมายถึงผลงานชิ้นนั้นจะรั่วไหลออกไปไม่ได้เลย

ถ้าจำกันได้ สโนไวท์เป็นคนริเริ่มทำผลิตภัณฑ์ของตัวเองออกมาวางขาย เธอเก่งมากก็จริงแต่จะทำงานคนเดียวไม่ได้ต้องมีทีมเวิร์ค และตั้งแต่ตอนนั้นเธอก็จัดตั้งแต่ละแผนกให้คิดผลิตภัณฑ์ออกมา ถ้าแผนกไหนได้รับคัดเลือก ก็จะนำผลงานคนนั้นไปผลิตและวางจำหน่ายตามท้องตลาด

แน่นอนว่าผลงานใครที่ได้รับคัดเลือก ต้องมีเงินพิเศษให้อยู่แล้ว

"ชมอิ่มแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ" ชมจันทร์ทำให้ชาคริตเห็นว่าถ้าทำให้เธอไม่พอใจเธอก็จะไม่คุยด้วย

"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณชม" ชาคริตกำลังจะรีบตามไป แต่ทางพนักงานของร้านอาหารเข้ามาขวางไว้ก่อน เขาก็เลยควักเงินออกมาจ่ายค่าอาหาร พอตามออกมาชมจันทร์ก็นั่งแท็กซี่ออกไปจากร้านแล้ว

แท็กซี่คันที่เธอนั่งได้มาจอดอยู่หน้าโรงพยาบาล

พอจ่ายเงินค่าแท็กซี่เธอก็เดินเข้าไปในนั้น เหมือนว่ามาที่นี่อยู่บ่อยๆ

"ถ้าหนูเหนื่อยไม่ต้องมาเฝ้าแม่ก็ได้กลับไปพักผ่อนเถอะ"

"ถ้าชมไม่มาแล้วใครจะดูแลแม่ล่ะ"

แม่เธอป่วยเป็นโรคไตมาหลายปีแล้ว ช่วงหลังอาการไม่ค่อยดี ชมจันทร์ก็เลยให้แม่อยู่ที่โรงพยาบาล เพราะเธอต้องทำงานไม่มีเวลาดูแลแม่ และนี่แหละเป็นเหตุผลที่เธอเรียนไม่จบ พอพ่อเสียอาการป่วยของแม่ก็รุนแรงขึ้น เธอก็เลยต้องเป็นเสาหลักของบ้าน

เช้าวันต่อมา.. ชมจันทร์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงพยาบาล แล้วก็เรียกแท็กซี่ออกมาที่บริษัทเลย

"ทำไมมาสายจัง"

"เมื่อคืนไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล"

"ลืมถามเลยตอนนี้แม่เป็นยังไงบ้าง"

"ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ"

"เธอสองคนคุยอะไรกัน รู้ไหมว่าฉันถ่ายภาพใครมาได้"

"ภาพใครเหรอ"

"ผิดจากที่ฉันพูดที่ไหน"

"ช่วยพูดให้เข้าใจหน่อยได้ไหม"

"ก็ผู้บริหารคนใหม่น่ะสิ หล่อโคตรๆ เลย" วิเวียร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดเข้าไปในรูปภาพที่เพิ่งจะถ่ายมา เพื่ออวดให้เพื่อนๆ เห็นความหล่อเหลานั้นด้วย..

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 108 ตอนจบ

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108🔞 ตอนจบงานแต่งวันนี้พายุจัดได้ใหญ่โตมาก เทียบเท่ากับงานของทศนได้เลย เพราะเขาไม่อยากให้เธอน้อยหน้าใคร แถมเจ้าสาวไม่ต้องลงแรงทำอะไรเลยแค่รอรับการเซอร์ไพรส์จากเขาเท่านั้นพอ"ผมรักคุณ" ชายหนุ่มล้วงเอาแหวนเพชรที่เตรียมมาให้กับเธอออกมาเพื่อจะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายคะน้ายื่นมือข้างซ้ายไปให้เขาได้สวมใส่"ถอดออกก่อนดีกว่าไหมครับ" ตรงนิ้วนางข้างซ้ายยังมีแหวนทองที่เขาขอหมั้นเธอ"ไม่ค่ะ สวมด้วยกันเลย" มันเป็นแหวนที่เขาให้คะน้าก็เลยไม่อยากจะถอดมันออกพายุก็เลยสวมแหวนเพชรเข้าไปนิ้วเดียวกับแหวนทอง วงที่ให้เธอก่อนหน้านั้นพอสวมแหวนเสร็จเสียงปรบมือก็ดังขึ้น "จูบเลย จูบเลย" กองเชียร์หลายคนต่างก็เชียร์ให้คู่บ่าวสาวแสดงความรักให้กับแขกได้เห็นมือหนาถูกยกขึ้นมาบังในขณะที่จูบปากเธออยู่ เพื่อไม่ให้มันเป็นภาพโจ่งแจ้งเกินไปสาวๆ ต่างก็กรี๊ดกันสนั่น เพราะมันเป็นฉากที่ฟินมาก ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขาให้เกียรติเจ้าสาวมากพอพายุปล่อยจูบออกสายตาคนเป็นเจ้าสาวยังคงจับจ้องที่ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอ"คะน้าขอโทษด้วยนะคะ""คุณขอโทษผมทำไม""ขอโทษเรื่องที่พ่อกับแม่ไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย"

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 107

    "แน่ใจนะว่านี่ชุดกินเลี้ยง?" คะน้าแปลกใจตั้งแต่ที่มุกงามเลือกชุดให้ลองใส่ดูแล้ว"รับชุดนี้แหละค่ะสวยดี" มุกงามไม่ได้ตอบคะน้าหรอกแต่หันไปพูดกับเจ้าของร้าน"เดี๋ยวก่อนนะงาม..""ไม่เดี๋ยวแล้วเอาชุดนี้แหละ" มุกงามก็เลยยื่นบัตรเครดิตไปให้เจ้าของร้านรูด แต่บัตรที่มุกงามให้ไปไม่ใช่ของตัวเองหรอก เป็นของใครบางคนที่วานให้เธอทำงานนี้ให้"คะน้าจ่ายเองก็ได้" คะน้าพูดแบบเกรงใจก่อนที่จะรับชุดจากเจ้าของร้านมา"กลับกัน"คะน้าเดินตามมุกงามออกมา ทำไมวันนี้เพื่อนดูแปลกๆ ถามอย่างก็ตอบอย่าง[บ้านพักข้าราชการ]"พวกเขาไม่อยู่เหรอ" เข้ามาในบ้านก็ไม่เจอทั้งพายุและทศน ทั้งๆ ที่พวกเขายังอยู่ในช่วงลาพัก"คงออกไปธุระเราไม่ต้องรอหรอก" มุกงามเป็นคนตอบคะน้าขอตัวเอาของเข้าไปเก็บในห้อง และเธอก็อดโทรถามไม่ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำไมโทรศัพท์ถึงไม่เปิด ..แต่โทรไปก็ไม่มีสัญญาณเลยค่ำมืดวันเดียวกัน.."อุ๊ย" ลงจากรถก็เห็นคะน้ายืนเท้าสะเอวอยู่หน้าประตู"ตัวใครตัวมันนะเว้ย" ทศนกระซิบพูดกับพายุก่อนที่จะเดินผ่านคะน้าเข้าไปในบ้าน"ผมไปทำธุระมาครับ""แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ""สงสัยว่าแบตผมจะหมดแน่เลย" พายุทำทีเป็นล้วงโทรศั

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 106

    พอได้ยินยอดเงินที่แม่ขอจากเขาแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปขอโทรศัพท์คืนไม่อยากให้เขาคุยต่อแล้ว {"ถ้าไม่มีเงินสินสอดถึงหนึ่งล้านบาท ก็อย่ามาคุยกับลูกสาวของฉัน"} เสียงนี้ยังดังเล็ดลอดออกมา"แม่หยุดนะ" พายุไม่ยอมส่งโทรศัพท์คืนให้ เธอก็เลยต้องร้องบอกให้แม่หยุดพูดก่อน>>{"ได้ครับ ผมให้คุณสองล้านเลย ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับคะน้าอีก"}"มันพูดเล่นหรือพูดจริงวะ" เสียงผู้ชายดังเข้ามาในสาย และคะน้าก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของพ่อ"ผู้พันคะ" คะน้าเรียกเขาให้หันกลับมามองเธอก่อน พอเขาหันกลับมาเธอก็ส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าไปคุยเรื่องเงินกับพ่อกับแม่"เอามาเดี๋ยวกูพูดเอง" เสียงผู้ชายที่ดังมาตามสายยังคงพูดต่อ เหมือนว่ากำลังแย่งโทรศัพท์กันคุย"ไม่ต้องมายุ่งนะนี่ลูกสาวฉัน!""อ้าวอีนี่ลูกมึงก็ลูกกูเหมือนกัน">>{"ผมอยากให้พวกคุณตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยโทรกลับมาแค่นี้นะครับ"} {"อย่าเพิ่งสิคุณ"} พอได้ยินว่าทางฝั่งนี้จะวางสายทางนั้นก็รีบเรียกเอาไว้ก่อน>>{"ถ้าจะตกลงอะไรก็ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะพวกคุณกำลังคุยกับข้าราชการระดับสูง จะผิดคำพูดไม่ได้"} {"ได้ๆ แม่ตกลง ถ้าได้เงินสองล้านบาทจริงแม

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 105

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105🔞"คิดถึงคุณจังเลย" พอเข้ามาในห้องนอนลับตาเพื่อนเท่านั้นแหละ พายุก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น"คะน้าก็คิดถึงคุณค่ะ" ใบหน้างามแนบลงแผ่นอกของชายคนรักเบาๆแต่กอดกันอยู่เพียงไม่นานเขาก็โน้มลงมาขอจูบหญิงสาวยื่นริมฝีปากขึ้นไปรับจูบนั้นแบบรู้งานเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกโดยการช่วยกันคนละไม้ละมือ"ซี๊ดด ขอก่อนนะแล้วค่อยออกไปอาบน้ำกัน""ค่ะ อืออ" เนินอวบถูกของแข็งที่เขา จับถูไถอยู่เมื่อสักครู่สอดใส่เข้ามา ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ต้องการสิ่งนี้..เธอก็ต้องการมันเหมือนกันขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเองแบบไม่ต้องให้เขาใช้แรง แต่พายุก็ช่วยจับเพราะเธอไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"เบาๆ นะคะ""ครับ" ใบหน้าคลอเคลียร์ฝังจูบลงซอกคอของหญิงอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ขยับ ดันสะโพกนั้นเข้าไปช่องกลางระหว่างขาเรียว "ไปที่เตียงดีไหมครับ"คะน้าส่ายหน้าตอบไป เขาคงอยากได้ในท่ายืนแต่คงกลัวว่าเธอจะเมื่อยขา"ซี๊ดด น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาพรมจูบและสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนพร้อมกับดันสะโพกเข้ามา"อ่ะ อ่ะ อื้อ" คนตัวเล็กเกาะร่างแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานพายุก็พาเธอมานอนลงที่เตียง เพราะตอนกระ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 104

    "ใครนั่งฮ.มาลงที่นี่" จากที่กำลังจะเม้าท์เรื่องของผู้พันคะน้า ตอนนี้เปลี่ยนมาพูดถึงเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งจะลงจอด"ใครจะรู้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรือกลางทะเลก็ต้องเป็นท่านๆ นั่นแหละ" เรือกลางทะเลหมายถึงทหารที่ออกทำภารกิจอยู่บนเรือ ถ้ามีเหตุด่วนฉุกเฉินสามารถขอกลับฝั่งได้โดยเฮลิคอปเตอร์ แต่นั่นต้องผ่านการเซ็นต์ยินยอมจากคนที่มีอำนาจถือว่าเฮลิคอปเตอร์มาช่วยชีวิตแล้วกัน คะน้าไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ดีไปที่ขาเม้าท์มีเรื่องอื่นพูดคุยกันหญิงสาวนั่งทำงานจนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน เธอก็รีบเก็บของแล้วกลับลงมาเพราะรู้สึกวิงเวียนศีรษะหนักมาก"?!?" ขาเรียวเก้าลงมาถึงขั้นสุดท้ายของบันได สายตามองไปเห็นผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ยืนอยู่เบื้องหน้า นี่เราคิดถึงเขามากเลยเหรอมองเห็นแสงตะวันที่สาดส่องมาเป็นเขาได้ยังไงเพื่อนๆ หลายคนที่ทยอยลงมาจากชั้นบนต่างก็หยุดไปตามๆ กัน ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรพิเศษก็คงทำให้คนอื่นหยุดมองไม่ได้ แต่นี่เขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาก จนเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่แถวนั้น"......" ชายหนุ่มที่ยืนหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่แปลกใจ ทำไมเธอถึงทำเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ตร

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 103

    "ฉันมาขอพบคุณพ่อค่ะ" ไม่มีใครไม่รู้จักเธอในฐานะลูกสะใภ้ของท่านนายพลทศกัณฐ์"เชิญผู้พันได้เลยครับ" ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะส่งสัญญาณบอกท่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูห้องให้"ว่าไงเรา" ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วชวนให้ลูกสะใภ้มานั่งอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมรับแขก"งามมีเรื่องจะมาขอร้องคุณพ่อค่ะ""มีเรื่องจะมาขอร้อง เรื่องอะไร""คือว่า..." มุกงามทนเห็นเพื่อนอุ้มท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้แล้ว เธอต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนที่ท้องของคะน้าจะโตขึ้นมา ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน แต่ความคิดของมุกงามก็ไม่ได้ต่างจากคะน้าเลย ถ้าท้องของคะน้าโตขึ้นมาโดยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งเธอเป็นข้าราชการด้วยแล้ว มันก็จะดูไม่ดีบางทีอาจจะถูกตรวจสอบเลยก็ได้[บนเรือ] เวลาผ่านไปเพียงไม่นานจากตอนที่มุกงามขอเข้าพบพ่อของสามี ก็ได้มีทหารที่ทำงานในห้องสื่อสารมาตามผู้พันพายุไปรับโทรศัพท์ถ้ามีคนโทรขึ้นมาบนเรือแบบนี้ทหารจะตกใจมาก เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนและคนที่โทรเข้ามาไม่ใหญ่พอตัวก็ไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้ ที่ตกใจส่วนมากคนที่ได้รับโทรศัพท์ มีแค่ไม่กี่เรื่องถ้าญาติไม่ป่วยหนักก็คือญาติเสีย"มันคงไม่มีอะไรหรอก ไ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status