ลวงรักแฟนเก่า

ลวงรักแฟนเก่า

last updateLast Updated : 2025-03-22
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
109Chapters
3.5Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"ถ้าช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร" "คุณต้องการอะไรล่ะคะ" ในเมื่อเขาถามมาแบบนั้น แล้วเธอจะตอบยังไงล่ะ..นอกจาก ถามเขากลับว่าต้องการอะไรจากเธอ "ยังไม่ได้คิด" สายตาเขายังคงจ้องมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า อยากให้เธอเป็นคนเสนอมาเอง "คุณจะทำเป็นสัญญาขึ้นมา ก็ได้นะคะ ฉันจะทยอยใช้เงินคืนให้คุณ" "ยืมไปเป็นก้อน แต่จะใช้ทีละบาทสองบาท?" "คุณก็พูดมาสิคะว่าคุณต้องการแบบไหน" ตอนนี้เธอมองไม่เห็นทางไหนแล้วจริงๆ เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนก็คงต้องทนเอา สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงไปจนถึงจุดกึ่งกลางลำตัวของผู้หญิง จนคนที่ถูกมองรู้สึกอายสายตานั้น แต่เธอก็ยืนให้เขามองสำรวจเรือนร่างของเธอโดยไม่หลบไปไหน "ถ้าฉันบอกว่าต้องการตัวเธอล่ะ"

View More

Chapter 1

บทที่ 1

Judy’s POV

Today was supposed to be the day my fated mate and I got engaged. But now I’m watching him kiss another woman. Marrying her could make him the future Alpha because she’s the daughter of Gavin Landry, the most powerful Lycan chairman in the world.

A couple of months ago, our Alpha died during a battle and now all the candidates are competing for that position, including my mate, Ethan.

Everyone knows the Lycan’s control the werewolf population. And Gavin? He could singlehandedly appoint everyone the new Alpha.

So, Ethan made his choice.

Her, not me.

“Get me a whiskey and a martini for the lady,” A deep voice sounded from nearby. “Is it the future bride, or the future groom that’s got you in a mood?”

“I’m just not into parties,” I decided to say.

“Nor am I,” he murmured. “I’m here out of obligation.”

The bartender placed my drink in front of me and I immediately took a sip, sighing in contentment. I waited for the alcohol to do its job and finish numbing the pain.

Every time Ethan kissed her it killed me a little more.

How had my life taken such a devastating turn? How could my fated mate do this to me? Did our 2 years together truly mean nothing? Did the mark on my neck mean that little to him?

“Thank you for the drink,” I told the man.

I took one last sip of my martini and started to get down from the stool, except my blouse snagged on the corner of the counter and just as I heard a tearing sound, I began to fall to the ground. I closed my eyes, bracing myself for the impact, but it never came.

Instead, I felt strong arms wrapping around my body, lifting me into the air. I opened my eyes and peeked up at the man who caught me, and my breath hitched.

He was so handsome.

He held me with ease as if I weighed nothing and I could tell from the feeling of his arms around me that he was muscular. He smiled down at me and a dimple appeared on his right cheek.

I wanted to lick that dimple.

“Madam, are you falling for me?” He asked teasingly.

I stared at him for a heartbeat longer before I squinted my eyes at him, seeing what he did there.

“You’re a funny one, aren’t you?”

He grinned. Then he looked at my shirt and immediately frowned.

“Let me take you to my suite upstairs,” he said, making my heart skip a beat.

“What?” I said in barely a whisper.

His eyes met mine and I got lost in their beauty for a moment.

Goddess, his good looks were sinful.

“Your shirt is ripped. I have one you can wear upstairs in my VIP suite,” he explained.

I blinked a couple of times and gave a nervous chuckle.

“Oh, alright. Thank you,” I managed to sputter.

He turned to the bartender.

“Charge our drinks to my suite,” he ordered.

“Yes, sir.”

I allowed the man to carry me out of the room.

His arms were so warm that I found myself resting my head against his broad chest, breathing in his minty scent. My wolf was practically purring in my mind. She’d been quiet for most of the evening while she licked the wounds the broken mate bond had caused. But right now, it was as if she had forgotten she was heartbroken.

“Take off your shirt,” he ordered once we were in the suite. He had released me and was walking to the closet.

“Excuse me?” I squeaked.

“So, you can put on a new shirt,” he explained.

“Right,” I breathed.

I lifted my ripped shirt over my head and threw it onto the bed, leaving me in only my bra from the waist up. Once he found a shirt, he turned around to face me, and his entire body froze as his eyes trailed down my body. I was too busy checking him out to notice him staring at me but the longer I stared at him, the more I started to recognize him.

Then, realization struck me, and I gasped.

“It’s you…” I breathed, taking a step back.

His eyes shifted upward and met mine; his brow arched.

“You know me?” He asked.

“I know of you,” I clarified.

The corner of his lips tipped upward as he walked towards me, slowly, as if he were stalking his prey. I could practically hear the sounds of my heartbeat.

“And what do you know of me?”

“Only what I’ve heard…” I admitted.

“And what have you heard?”

“You’re Gavin Landry, Lycan Chairman. You’re a playboy. You have a new woman each week and you never sleep with the same woman twice.”

He raised his brows.

“Is that so?” He asked. “Tell me more about myself.”

Hell, he's the father of the bride and Ethan's future father-in-law? I'm confused, I don't know what I should do. But I'm not surprised I didn't recognize him at first. The Lycan family isn't high profile, they're more used to staying behind the scenes than becoming politicians and celebrities like werewolf Alpha.

Should I tell him who I am? But that would be stupid at this moment.

He continued to walk towards me, and I continued to walk backward until my back hit the wall.

“What more do you want to know?” I asked, my voice coming out breathy.

“Everything.”

I’m not sure if it was the martini speaking or me, but I decided to be bold. If Ethan can indulge himself in someone new, then so could I.

I lifted my gaze to meet his as he neared closer.

“Your eyes…” I started to say. “I’ve heard that they were mesmerizing, and I must agree.”

“What else?”

I swallowed the lump in my throat.

“When you smile, you have this adorable dimple on your cheek…” I whispered.

He was only inches from me now, staring so intently at me that I thought I would burn up under his scrutiny.

He licked his lips, drawing my attention to his mouth.

“And your lips…”

Before I could finish that sentence, his mouth crashed into mine. His kiss was anything but soft and sweet but filled with hunger and possession. I kissed him with just as much eagerness. His tongue made its way between my lips, tasting every inch of me. He lifted me into the air, my body pinned between the wall and him. Instinctively I wrapped my legs around his waist and allowed him to deepen the kiss.

His lips trailed down the nape of my neck and warmth spread across my body as I felt him sucking on my soft flesh.

All self-control and common sense left my mind the moment his lips touched mine. All I could think about was Gavin; he consumed my mind, body, and soul entirely. I pulled at his tie, wanting to take it and his shirt off. He helped me undo his tie and then lifted his shirt over his head, tossing it to the ground.

I let my fingers explore his body; they roamed over his abs and up his broad shoulders.

I moaned into his mouth as his lips found mine again.

“Are you sure you want this?” He asked between kisses.

“Yes,” I rasped out. “We are both willing adults, so why not?”

His lips were on mine again and just as he was about to take off my bra, I received a tearful mindlink from my adoptive mother.

“Judy! Please, come home!” She sounded panicked; my mother never panicked.

Hearing her voice was like cold water being dumped on my head and I gasped. I let my legs fall from around him and I pressed against his chest.

“Stop,” I said breathlessly. “I have to go.”

He frowned.

“I don’t have much patience; stop joking,” he says, a hint of anger in his tone.

“I’m so sorry. But I’m sure you have plenty of other options,” I said and started to run towards the door, but he grabbed my arm, stopping me.

I whirl around to face him, my own anger rushing to the surface but before I can say anything, he points to the bed.

“Your shirt is ripped, remember?”

I looked down at my bra with a frown.

“Oh…”

He sighed, grabbing his shirt and putting it over my head.

I inhaled deeply and warmth spread throughout my body; it smelled like him.

……

The moment I stepped into the house; I could hear my mother sobbing.

“Judy?” My mother sobbed; I could hear that she was in the kitchen and my heart stuttered at the sound of her broken voice. “Your father was taken away by the Gammas tonight.”

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
109 Chapters
บทที่ 1
"จริงเหรอ?""ได้ยินมาแว่วๆ แบบนั้น""ก็เห็นว่ากิจการไปได้สวย แล้วทำไมถึงมีผู้บริหารคนใหม่เข้ามารับตำแหน่งล่ะ""ก็เพราะไปได้สวยนั่นแหละ ตอนนี้ท่านประธานขยายกิจการ""อ๋อเป็นแบบนี้เองเหรอ หวังว่าผู้บริหารคนใหม่คงใจดีเหมือนคนเก่านะ""ใจดีหรือใจไม่ดีก็ยังไม่รู้หรอก แต่ความหล่อกินขาด""พูดเหมือนว่าเห็นหน้าท่านแล้วงั้นแหละ""ไม่เห็นก็รู้ น้องสาวสวยขนาดนั้นพี่ชายจะเหลือเหรอ""น้องสาว?""ก็พี่ชายของคุณสโนไวท์ไง""มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ แล้วงานจะส่งทันไหม ทำให้ต้องพูดทุกวัน" พอเสียงนี้ดังขึ้น คนที่กำลังคุยกันอยู่ต้องรีบแยกย้ายไปหางานของตัวเองอย่างไว"ชมจันทร์""คะ""ไปเอางานมาแก้ใหม่""แก้ใหม่งั้นเหรอคะ""งานชุ่ยๆ แบบนั้นจะไปเสนอผู้บริหารได้ยังไง""ใช้คำว่าชุ่ยเลยเหรอ""บ่นอะไร""แก้ก็แก้ค่ะ" ชมจันทร์ทำงานที่นี่มาก็เข้าปีที่สองแล้ว ถ้าเธอเรียนมหาวิทยาลัยจบคงได้ทำงานตำแหน่งที่สูงกว่านี้ แต่นี่ก็ถือว่าดีมากแล้วที่บริษัทใหญ่ขนาดนี้รับเธอเข้าทำงานสองชั่วโมงผ่านไป.."อะไรกัน ให้แก้งานแค่นี้ยังไม่เสร็จอีกเหรอ""แต่ชมคิดว่างานเก่าก็ดีแล้วนี่คะ" เธอนั่งมองงานโปรเจคที่ส่งหัวหน้าไป หาจุดที่ต้องแก้อยู่
last updateLast Updated : 2025-03-04
Read more
บทที่ 2
"ดูเธอจะไม่มีอารมณ์ร่วมกับฉันเลยนะ" พอวิเวียร์พูดเรื่องที่ตัวเองได้ยินมาให้กับเพื่อนรับรู้ แต่เห็นว่าชมจันทร์ยังคงนั่งทำหน้าขรึมอยู่ "ตกลงมันมีอะไรกันแน่ บอกฉันได้หรือยัง" วิเวียร์หันไปถามอันนา เพราะถ้าถามชมจันทร์ก็คงจะยังไม่ได้คำตอบอยู่ดี"ก็เรื่องนั้นแหละ ชมมันคิดว่าหัวหน้าเอาผลงานมันไปเอาหน้า""ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แบบหัวหน้าเหรอจะคิดงานเองได้""เธออย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงยังไงพี่เพ็ญก็เป็นหัวหน้า""จับฉลากมาได้หรือเปล่าไม่รู้""พวกเธอช่วยอะไรฉันหน่อยสิ" ชมจันทร์คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ"พวกเธอแกล้งเข้าไปในห้องหัวหน้า แล้วก็ดู Project ที่หัวหน้าเสนอไป ขอดูแค่หัวข้อก็พอแล้ว""เธอจะบ้าเหรอ""แบบนี้คอขาดกันยกทีมเลยนะ"ชมจันทร์ไม่มีวันยอมแน่ ถ้าทำดีกับเธอสักนิดเธอคงพอหลับหูหลับตาปล่อยไปได้"ถ้างั้นคืนนี้เรารอให้หัวหน้ากลับก่อน แล้วค่อยขึ้นมาแอบดูดีไหม""แล้วถ้าข้างล่างเขาล็อกเราจะออกยังไงล่ะ""เออใช่ เดี๋ยวก็หาว่าขโมยของบริษัท งานเข้าหนักกว่าเก่าอีก" ทั้งสามเป็นเพื่อนที่เพิ่งมารู้จักกันตอนทำงาน มีอะไรก็คอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันมาตลอดจนถึงเย็นวันนั้น.. ในเมื่อเธอหาวิธีเข้าไปดูโปร
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 3
"เดี๋ยวฉันมานะ" ขณะที่วิเวียร์กำลังจะส่งรูปให้เพื่อนดู ชมจันทร์เห็นว่าหัวหน้าเดินไปทางด้านหลังของบริษัทก็เลยจะตามไปดู"แล้วนั่นยัยชมจะไปไหน""คงไปเข้าห้องน้ำมั้ง แล้วไหนรูปที่จะให้ดู""ลืมเลย..นี่ไง" ว่าแล้ววีเวียร์ก็ส่งให้กับอันนาได้ดู"หึ..ไม่เหลือหรอก" พออันนาเห็นรูปผู้ชายในโทรศัพท์ของเพื่อน ก็รู้ได้ในทันทีว่าคงไม่เหลือ"อะไรไม่เหลือของเธอ""คงมีคนจองไปแล้วล่ะ ถ้าไม่มีแฟนก็คงมีเมียมีลูกไปแล้ว หล่อขนาดนี้""ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ ภาวนาว่าอย่าเพิ่งให้มีใครเลย""พูดเหมือนว่าเธอจะมีสิทธิ์งั้นแหละ""เผื่อสวรรค์เห็นใจฉันบ้างไง""ตื่นได้แล้วมัวแต่ฝันอยู่ได้ แล้วนี่ยัยชมจะเข้างานทันไหมเนี่ย""เราตามไปดีไหมหรือว่าจะไปรอที่แผนก"หลังบริษัท.."คุณอย่าลืมสิว่าคุณมีครอบครัวแล้ว ส่วนผมก็อยากมีครอบครัวเป็นของผมเองบ้าง""ทีตอนนั้นไม่เห็นคุณพูดแบบนี้เลย เพราะมันใช่ไหม" ตอนนั้นที่เพ็ญพักตร์หมายถึง ก็คือตอนที่เพ็ญพักตร์พยายามผลักดันให้ฝ่ายชายได้มีหน้าที่ตำแหน่งที่สูงขึ้น"เราจบกันแค่นี้เถอะ ผมไม่อยากทำบาปไปมากกว่านี้ และอีกอย่างถ้าคนรู้เรื่องเรามีหวังตกงานกันแพ็คคู่แน่" เพราะบริษัทนี้ไม่สนับสนุนให้มีเรื
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 4
ชมจันทร์คิดว่าตัวเองมองผิดก็เลยขยี้ตาแล้วมองใหม่ พอแน่ใจแล้วว่าเจ้าของรถคันนี้เป็นใคร มือเรียวเอื้อมไปกำลังจะเปิดประตูรถ แต่ถ้าลงไปตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการหนีเสือปะจระเข้เลย"คุณมาทำอะไรที่นี่" เธอหยุดอาการลุกลี้ลุกลนไว้ แล้วหันมาคุยกับเจ้าของรถ"คงไม่คิดว่าฉันตามเธอมาหรอกนะ""ฉันก็ถามอยู่นี่ไงว่าคุณมาทำอะไร""มาทำงาน""คุณทำงานบริษัทนี้เหมือนกันเหรอ?" ใบหน้างามหันขวับไปมองหน้าเจ้าของรถด้วยความตกใจ"ไม่คิดว่าเธออยากจะรู้เรื่องของฉันด้วย""คุณกำลังจะกลับแล้วใช่ไหม ฉันขอติดรถออกไปจากที่นี่ก่อนได้ไหม""คงไม่ได้หรอก เพราะฉันกำลังรอรับคนสำคัญอยู่""?" รอรับคนสำคัญงั้นเหรอ หรือว่าเขารอแฟน พอคิดได้เธอก็รีบเปิดประตู เพราะถ้าแฟนเขามาเห็นคงต้องมีปัญหากันแน่ชมจันทร์ลงจากรถก็รีบเดินตรงไปที่ป้ายรถเมล์โดยไม่มองว่าชาคริตจะตามมาไหม เพราะรถของเขายังคงจอดอยู่ที่เดิมอยู่ดีๆ ก็หาเรื่องใส่ตัว ทำไมต้องไปรับรู้เรื่องอะไรแบบนั้นด้วย แล้วทำไมต้องมาทำงานที่เดียวกับเราด้วย ฉันต้องตกใจเรื่องไหนก่อนดีเนี่ย มีแต่เรื่องประดังเข้ามาไม่หยุดหย่อนรออยู่ไม่นานก็มีแท็กซี่ผ่านมา ชมจันทร์ก็เลยเรียกให้ไปส่งที่โรงพยาบาลพอ
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 5
"แต่นี่มันเป็นคำสั่งจากหัวหน้าแผนก ถ้าเธอไม่เต็มใจทำก็ยื่นใบลาออกไปสิ""พี่เพ็ญคะ พี่จะใช้ตำแหน่งกดดันลูกน้องแบบนี้ไม่ได้นะ" เธอจะตกงานตอนนี้ไม่ได้ เพราะค่าใช้จ่ายสูงมาก แทบจะเดือนชนเดือนอยู่แล้ว"แล้วเขาจะมีหัวหน้าไว้ทำไม ถ้าลูกน้องจะไม่ทำตามคำสั่ง""ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ชมขอให้มันจบลงแค่นี้ได้ไหมคะ ส่วนเรื่องผลงาน""อะไรนะ! เธอยังคิดว่าฉันแอบเอาผลงานเธออยู่งั้นเหรอ""พี่ช่วยฟังฉันให้จบก่อนได้ไหม""พูดมาสิ""ทุกเรื่องฉันจะปล่อยผ่านไป ขอแค่พี่อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย""ฉันทำอะไรเธอ? เธอหาว่าฉันแกล้งเธองั้นเหรอ"คนมันจะหาเรื่อง ก็วนกลับมาที่เดิมอยู่แล้ว ถ้าขอย้ายแผนกตอนนี้คงเกิดปัญหาแน่ เพราะคนอื่นคงคิดว่าเธอกับหัวหน้าไม่ลงรอยกัน แล้วแผนกไหนอยากจะรับเธอล่ะชมจันทร์ก็เลยพยายามคิดหาวิธีอื่น ..ไม่นะเราอย่าคิดแบบนั้นสิ มีความคิดวูบหนึ่งขึ้นมาในหัว คือเธอคิดถึงคำพูดของชาคริต เรื่องที่บอกว่าจะช่วยค่าใช้จ่ายของแม่"เดี๋ยวฉันจะส่งรายละเอียดให้เธอดู ว่าต้องไปทำการตลาดที่จังหวัดไหน""ฉันไปไม่ได้ เพราะฉันมีคนต้องดูแลที่นี่""เธอมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยเหรอว่าจะไปหรือไม่ไป""พี่เพ็ญคะ.." เห็นสา
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 6
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าชม" เพื่อนสังเกตเห็นตั้งแต่ตอนก่อนมานั่งทานข้าวแล้ว ว่าชมจันทร์ดูเหม่อลอยผิดปกติ"พวกเธอพอจะรู้ไหมว่าบริษัทไหนเขารับสมัครพนักงาน""เธออย่าพูดแบบนั้นสิ พวกฉันใจหายนะ""ฉันคงต้องหางานอื่นไว้รองรับ""เธอมีแค่วุฒิมัธยมไม่ใช่เหรอ""ใช่ หรือฉันจะไปขอเป็นแม่บ้านโรงพยาบาลดี" อย่างมากเธอก็ได้อยู่ใกล้แม่คอยดูแลท่าน"ไม่เอาอย่าทำแบบนั้นเลย""ใช่..ทุกปัญหามันต้องมีทางออกสิ""แต่ฉันหาทางออกไม่เจอ" อุตส่าห์ใจจดใจจ่อรอสิ้นปี เพราะผลงานที่เธอทำไว้ก็มีหลายชิ้น คงได้โบนัสกับเขาบ้าง แต่นี่ ดูชะตากรรมตัวเองแล้วคงอยู่บริษัทนี้ไม่ถึงสิ้นปีแน่"อร่อยไหมครับ" ขณะที่ทั้งสามทานข้าวและนั่งคุยกันอยู่ ชาคริตก็ได้เข้ามาร่วมโต๊ะด้วย"......" วิเวียร์และอันนามองมาที่ชมจันทร์แทบจะพร้อมกันส่วนชมจันทร์ตักข้าวใส่ปากแล้วเคี้ยวแบบไม่สนใจ"ผมซื้อของกินมาฝากด้วย" ว่าแล้วชาคริตก็วางถุงที่ซื้อมาลงตรงหน้าชมจันทร์ "คุณสองคนจะทานด้วยก็ได้นะครับ ผมซื้อมาเผื่อด้วย""ขอบคุณค่ะ แต่พวกเราใกล้จะอิ่มแล้ว" ตอนที่วิเวียร์พูดมองไปก็เห็นว่าเพ็ญพักตร์กับกลุ่มหัวหน้ามองมาเช่นกัน วิเวียร์ก็เลยสะกิดอันนาและชมจันทร์ดู"เธอ
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 7
"มีอะไรหรือเปล่าลูก" พอลูกสาวกลับเข้ามาก็เอาแต่นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา"คุณแม่ว่าอะไรนะคะ""แม่ทำอะไรผิดไปหรือเปล่าลูก""ไม่ผิดหรอกค่ะ แม่นอนพักผ่อนเยอะๆ นะคะ อีกสองวันคุณหมอก็จะเดินทางมาถึงแล้ว" หลังจากที่ชาคริตไป ชมจันทร์ก็เข้าไปพบคุณหมอ ถามเรื่องค่ารักษาและค่าห้องพักว่าเธอต้องจ่ายเท่าไรเรื่องค่ารักษาต้องรอให้อาจารย์หมอวินิจฉัยดูก่อน ส่วนค่าห้องพักก็ต้องดูว่าคนไข้จะอยู่นานเท่าไร แต่หลักๆ เตรียมเงินล้านไว้รอได้เลย"พ่อชาคริตก็เป็นคนดีนะลูก คนเราจะเห็นความดีของกันก็ตอนลำบากนี่แหละ""แม่นอนนะคะ" เธอไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อของผู้ชายคนนั้น แต่เธอจะทำยังไงดีเช้าวันต่อมา.. เมื่อคืนชมจันทร์นอนห้องพิเศษกับแม่ มีทั้งโซฟาให้นอน แอร์เย็นๆ แต่ทำไมเธอถึงนอนไม่หลับหญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกมาบริษัท พอมาถึง..กำลังใจก็ลดน้อยถอยลงไปอีก เพราะยังมีเรื่องที่ถูกย้ายให้ออกไปทำการตลาดต่างจังหวัด เงินรักษาแม่ก็ยังหาไม่ได้"ชม!!"เอี๊ยดดด~"ชมเธอเป็นอะไรไหม" วิเวียร์รีบเข้าไปดูเพื่อน"ฉันไม่เป็นอะไร" ชมจันทร์มองดูรถคันที่เกือบชนเธอ เจ้าของรถไม่แม้แต่จะลงมาดู"นี่มันรถของผู้บริหารคนใหม่ใช่ไหม?""เรา
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 8
"ฉันขอคุยอะไรกับคุณหน่อยได้ไหมคะ"ชายหนุ่มที่อยู่ในลิฟต์ด้วยกัน มองหน้าเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ..แต่มันก็ดีมากแล้วสำหรับเธอที่เขายังมองหน้าอยู่"ฉันขอร้อง"ชมจันทร์ยังไม่ทันได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ ประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร"คุณทัพไทคะ ฉันขอร้องนะคะ""จำชื่อฉันได้ด้วยเหรอ" ชายหนุ่มหันมามองเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกจากลิฟต์"จำได้สิคะ" ชมจันทร์ทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดแล้วเดินตามเขามาที่ห้องทำงาน"เดี๋ยวก่อนค่ะคุณ" เลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องรีบพูดหยุดเธอไว้ก่อน แต่ก็ไม่กล้าขวาง เพราะไม่แน่ใจว่าคุณทัพไทจะให้เธอตามเข้าไปด้วยไหมตำแหน่งประธานบริษัทยังคงเป็นของเทวินน้องเขยของเขาอยู่ ถึงแม้ทัพไทจะเป็นผู้บริหารระดับสูง แต่ตำแหน่งของเขายังไม่แน่ชัดสโนไวท์ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมพี่ชายถึงยอมตกลงมาบริหารงานที่นี่ให้ ที่จริงโครงการขยายกิจการมีมาได้สองปีแล้ว แต่เธอกับสามียังไม่กล้าวางมือจากที่นี่ เพราะถึงอย่างไรบริษัทนี้ก็เป็นบริษัทที่คุณปู่ของเทวินสร้างขึ้นมาแต่พอทัพไทไม่พูดอะไร ชุติมาเลขาหน้าห้องจำเป็นต้องปล่อยให้ชมจันทร์เข้าไปพอเข้ามาในห้องทัพไทก็เดินไปยืนมองทอดสายตาออกไปนอกอาคารที่มีผนังเป็นกระจ
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 9
"ถ้าช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร""คุณต้องการอะไรล่ะคะ" ในเมื่อเขาถามมาแบบนั้น แล้วเธอจะตอบยังไงล่ะ..นอกจาก ถามเขากลับว่าต้องการอะไรจากเธอ"ยังไม่ได้คิด" สายตาเขายังคงจ้องมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า อยากให้เธอเป็นคนเสนอมาเอง"คุณจะทำเป็นสัญญาขึ้นมา ก็ได้นะคะ ฉันจะทยอยใช้เงินคืนให้คุณ""ยืมไปเป็นก้อน แต่จะใช้ทีละบาทสองบาท?""คุณก็พูดมาสิคะว่าคุณต้องการแบบไหน" ตอนนี้เธอมองไม่เห็นทางไหนแล้วจริงๆ เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนก็คงต้องทนเอาสายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงไปจนถึงจุดกึ่งกลางลำตัวของผู้หญิงจนคนที่ถูกมองรู้สึกอายสายตานั้น แต่เธอก็ยืนให้เขามองสำรวจเรือนร่างของเธอโดยไม่หลบไปไหน"ถ้าฉันบอกว่าต้องการตัวเธอล่ะ""ค่ะ""?" เป็นเขาเองที่แปลกใจ ทีแรกกลัวว่าจะถูกเธอตบหน้าด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะตอบตกลงง่ายดายแบบนี้"แต่ฉันคิดว่าตัวฉันคงมีค่ามากกว่าสองข้อนั้น ฉันขอเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง" คนเราเกิดมาต้องคิดว่าตัวเองมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว ถ้าเธอจะใช้มันแลกกับอะไรสักอย่างต้องให้มันคุ้มกว่านี้"ว่ามา""ไล่หัวหน้าแผนกที่ชื่อเพ็ญพักตร์ และชาคริตออก""ได้สิ"ทำไมเขาตอบตกลงง่ายจัง แต่ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเสียเ
last updateLast Updated : 2025-03-05
Read more
บทที่ 10
ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 10 //18++ชมจันทร์คิดว่าต้องไปคุยกับเขาให้เข้าใจก่อน หญิงสาวก็เลย ยอมขึ้นรถมากับคนสนิทของเขา"นั่นยัยชมไปกับใคร" เพื่อนที่ตามออกมาทีหลังเห็นว่าชมจันทร์เดินไปขึ้นรถกับผู้ชายแปลกหน้า"ดูเหมือนว่าจะรู้จักกันนะ""แต่ทำไมเราถึงไม่คุ้นหน้าล่ะ""พวกเขาอาจจะรู้จักกันก่อนที่จะมาคบกับเราก็ได้" ดูท่าแล้วชมจันทร์คงจะรู้จักกับผู้ชายคนนั้นจริง เพราะเห็นว่าเป็นคนเดินไปเปิดประตูรถเอง[หมู่บ้านจัดสรร]"เขาให้รออยู่ที่นี่เหรอคะ""ใช่ครับ"ชมจันทร์เดินตามคนของเขาเข้าไป บ้านหลังนี้ใหม่มาก เหมือนเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เลย แถมไม่ไกลจากบริษัทด้วย"แล้วเขาจะมาตอนไหนคะ""อันนี้ผมก็ไม่รู้ครับ คุณรออยู่ในนี้แหละ""แล้วคุณจะไปไหน""ผมก็มีงานต้องทำ" ว่าแล้วคนของเขาก็ออกไปถ้ายังไม่มาทำไมไม่ให้เรากลับโรงพยาบาลก่อน ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว กลัวว่าแม่จะเป็นห่วง เพราะถ้าตอนไหนทำงานล่วงเวลาเธอจะบอกแม่ก่อน21 : 30 น ชมจันทร์ตัดสินใจว่าจะกลับไปโรงพยาบาลก่อน มืดขนาดนี้แล้วยังไม่มาอีก"?" พอเปิดประตูหน้าบ้านออกก็เห็นคนที่เธอรออยู่เดินเซเข้ามา "คุณไปดื่มมาเหรอ""ถามทำไม""ฉันว่าจะขอ โอ๊ย" เธอยังพูดไม่จบเลยก็ถูกเ
last updateLast Updated : 2025-03-16
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status