บทที่ 7

บทที่ 6

น้ำยาล้างห้องน้ำยังไม่ทันถึงปาก เหมราชผลักออกจนมันร่วงหล่นกระเด็นลงพื้นด้านหน้า

"อย่าห้ามเลยฮื่อๆ…ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่หรอกนะ ถ้าฉันต้องเจอกับคนพวกนั้นรุมกระทำ"

"แล้วทีเวลาน้องสาวกูอ้อนวอนขอร้อง ทำไมถึงไม่ให้อภัย! อย่าคิดนะว่าการที่จะฆ่าตัวตายหนีควาทผิด มันจะทำให้เธอรอดพ้นจากความเจ็บปวดได้อันนา เธอต้องอยู่ชดใช้จนกว่าฉันจะพอใจ จำไว้!"

เป็นคำพูดเดิมที่เขาใช้ด่าอันนาอยู่หลายครั้ง ทันทีลูกน้องคนสนิทของเขาเข้ามาตามคำเรียกของเหมราช เมื่อมาถึงเขารีบหันหลังให้เจ้านายและอันนา ภาพต่อหน้าของเขาคืออันนาโป๊ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ปกปิดช่วงบน มีเพียงแค่แขนโอบปิดอกเอาไว้

"มึงจะเข้ามาทำไมวะออกไป" โกรธเกลียดเธอมาก ทว่าพอเห็นผู้ชายคนอื่นเข้ามาเห็นร่างของเธอในสภาพที่เปลือยท่อนบน เขากลับรู้สึกหวงเธอขึ้นมา

มือหนาคว้าจับต้นแขนของอันนากระชากดึงออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางถูกเหวี่ยงขึ้นบนเตียงด้วยความแรงจนลำตัวน้อยนอนหงายลง

"คุณจะทำอะไร อย่านะเหมราชอย่าฮื่อๆ ปล่อย"

ร่างบางพยายามขยับหนี ทว่าเขานั้นก้าวขาขึ้นมาคร่อมเรือนร่างของเธอเอาไว้โดยนั่งยองๆที่หน้าท้อง

"อยากตายมากใช่ไหมได้เดี๋ยวได้ตายสมใจ"

ชายหนุ่มร่างแกร่งลุกขึ้นยืนจับถอดเสื้อผ้าของตนเองรวมถึงกางเกงจนเหลือร่างกายที่เปลือยเปล่า แท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่และยาวมากถูกมือหนาจับ เขานั่งขยับมาไกล้ใบหน้าน้อย แท่งเอ็นร้อนจ่อที่ปากของอันนาเพียงไม่นาน

"อย่านะ อื้ม" ปากน้อยร้องเอ่ยห้ามในขณะที่อ้าปากยังไม่ทันได้ตั้งตัว แท่งเอ็นร้อนอันใหญ่ถูกยัดใส่ปากของเธอจนเกือบจะมิดและยังประคองจับหัวเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับหนี

"ซี๊ด~อื้ม" ปากเรียวบางอ้างับเพราะถูกบังคับโดยที่ไม่ได้สมยอม ร่างบางพยายามยกมือผลักแต่แท่งเอ็นร้อนก็ยังกระแทกเข้าออกอยู่แบบนั้น

"อยากตายมากไม่ใช่เหรอ มันจะได้หายใจไม่ออกไง" สายตาคู่ร้ายกัดฟันด้วยความแค้นในขณะที่กระทำต่อร่างบาง บนแก้มขาวเต็มไปด้วยน้ำตาที่เปรอะเปื้อนร่างกายอันแสนเจ็บปวดถูกกระทำดั่งไม่ใช่คน

เหมราชหยุดการกระทำก็เพราะว่าร่างบางเหมือนหายใจไม่ค่อยออก ทว่าพอเขาถอดเอ็นร้อนออกจากปากของเธอ ใบหนาก้มลงไปซุกไซ้ยังซอกคอนั้นด้วยความกระหาย

มือน้อยที่ปัดไปมาถูกมือหนาจับกดอยู่บนเหนือหัว อันนาเธอเพียงแต่ส่ายหน้าไปมาในขณะที่ลำตัวหนาแทรกกายลงไประหว่างขาเธอแล้ว

"ความทุกข์ทรมานที่เธอจะได้รับมัน" กางเกงด้านในตัวจิ๋วหลุดออกด้วยมือหนาที่ทำอย่างชำนาญ แท่งเอ็นร้อนอันใหญ่จ่อเข้าหน้าช่องสวาทกระแทกพรวดเดียวและหยุดชะงัก เหมราชรับรู้ถึงการฉีกขาดด้านในโพรงนุ่มนั้น เหมือนกับแท่งเอ็นร้อนของเขานั้นผ่านเยื่อบางๆเข้าไปพรวดเดียว

อันนาแทบกรี้ดเรือนร่างน้อยสะดุ้งตัวโหยง ความบริสุทธิ์ของเธอถูกพรากไปเพราะความโกรธแค้นของเขา

ใบหน้าหนาคิ้วขมวดเข้าหากันมองร่างบางร้องไห้บิดไปมา! ในใจได้เพียงแต่คิดว่าทำไมหญิงสาวคนนี้ยังบริสุทธิ์ทั้งๆ ที่มีแฟนแล้ว

แต่มันก็เป็นผลดีสำหรับเขารอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า เขาขยับตนเองมือหนาจับเข่าของเธอถ่างออกกระแทกส่วนเอ็นร้อนสอดกระแทกเข้าช่องแคบ

มือน้อยพยายามผลักหน้าท้องของเขาเอาไว้เพราะเจ็บมาก ร่างบางร้องไห้จนตัวสั่นสะท้าน ทว่าคนตัวโตกระทำตามความต้องการของตัวเอง เหมราชใช้ความโอนโยนแทนความรุนแรงก่อเนหน้า เขาคว้าจับมือของเธอทั้งสองข้างกดลงที่หน้าท้องเอาไว้ กระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าช่องสวาทจนหล่อลื่นไหนเปรอะเปื้อนที่นอน

"อื้ม" เหมราชเห็นเรือนร่างบางอันนาดั่งอาหารจานโปรดที่เขานั้นกำลังลิ้มรสและกินด้วยความอร่อย เนินอกอันสวยสั่นกระเพื่อมไปมาในขณะที่แท่งเอ็นร้อนกระแทกแรงๆ

"พะ พอแล้วมันเจ็บมาก" เขาได้ยินคำอ้อนวอนและร้องขอให้หยุดก็ยิ่งถูกใจ เหมราชกระแทกแท่งเอ็นร้อนแรงมากกว่าเดิมกัดปากเน้นเอวดันแท่งเอ็นเน้นย้ำ

" อยากตายมากไม่ใช่เหรอแล้วจะร้องเจ็บทำไม อื้มอยากตายต้องทน" อันนาเธอถูกจับพลิกให้ตะแคงมือหนาฟาดตบแก้มก้นของกระเพื่อมนั้นอย่างตื่นเต้น ใบหน้าร้ายก้มลงสัมผัสกับผิวบางช่วงต้นไหล่ อันนา ความซาดิสม์นั้นทำเขากัดไหล่จนเธอกรี๊ดเสียงดัง

"โอ๊ย! ฮึ๊ก" เขาซาดิสม์ขึ้นเรื่อยๆ ปากร้อนผ่าวไล่กัดผิวบางนั้นเป็นรอยจนทั่วร่างกายจับพลิกร่างบางให้เธอคว่ำลง แผ่นหลังขาวกลายเป็นรอยฟันทั่วทั้งพื้นหลังรามถึงไหล่ทั้งสอง

แท่งเอ็นร้อนสวนเข้าออกที่คับแคบจนอยากจะปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นเพราะช่องสวาทตอดรัดแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน

เหมราชรู้ตัวเองดีว่าเขานั้นอดกลั้นสิ่งอัดอั้นไม่ไหวจึงดึงแท่งเอ็นร้อนออกมาจากช่องสวาทของเธอ รีบปลดปล่อยโดยการใช้มือจับชักเข้าและออก จนน้ำกามกระเด็นพุ่งเต็มบนแผ่นหลังขาวมากมาย เรือนร่างบางหายใจโรยรินนอนลงไปกับหมอนยังไม่นานถูกจับเข้าที่ผมและกระชากใบหน้าขึ้น เขาแนบชิดลำตัวของเธอใบหน้าเคลื่อนขยับเข้าหาใกล้ๆ

"นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นอันนา เธอไม่ควรตายตอนนี้ เพราะยังแก้แค้นไม่สามสม และแก้แค้นให้กับน้องสาวกูอีกนาน" เขาเหวี่ยงมือตัวเองจนหัวของเธอนั้นมูบนอนลงไปกับหมอน แววตาแดงก่ำจับจ้องมองเขาทั้งโกรธและเกลียด แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ายอมรับกรรมที่เขามอบให้

อันนาถูกเขาจับลงจากเตียงจนอยู่กับพื้นล่าง

"สิ่งสกปรกที่เกิดขึ้นฉันให้เวลาเธอทำความสะอาด ถ้าฉันกลับมามันยังเหลืออยู่เธอโดนดีแน่อันนา" เหมราชเดินเข้าไปในห้องน้ำชำระร่างกายเสร็อจเขาจะออกไปด้านนอกสายตาของเขาเห็นขวดน้ำยาล้างห้องน้ำที่อันนาจะกินวางอยู่จึงหยิบออกมาด้วย หลังจากที่สวมใส่เสื้อผ้าเสร็จเหมราชเดินออกมาโดยที่ไม่สนใจอันนาสักนิด

"นายครับ" ลูกน้องคนสนิทเห็นเจ้านายตัวเองนั่งเหม่อมองไกลอยู่สักพักจึงเข้ามาด้วยความกังวล เพียงแค่เรียกสายตาที่กวาดมองมาด้วยความไม่พอใจนั้น

"มึงไม่ต้องพูด เมื่อถึงเวลากูไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไว้แน่นอน" เหมือนกับว่าเขารู้คำถามของลูกน้องคนสนิทจึงเอ่ยพูดก่อนที่ลูกน้องจะถามมา

"ทำไมพ่อของคุณอันนาถึงได้ปล่อยให้ลูกสาวมาชดใช้กรรมอย่างง่ายครับนาย คือเขาไม่เคยขัดเลยสักนิดกลัว แต่นายทำร้ายทางอ้อมมากกว่าทำร้ายลูกสาว ผมว่ามัน.." เหมราชคว้าแก้วเหล้ากระดกดื่มจนหมดแก้วไม่ได้คิดในคำพูดของลูกน้อง ทว่าสิ่งที่ครวญคิดอยู่นั้นทำไมอันนาถึงบริสุทธิ์

เขาถอนหายก่อนไปลุกขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อก้มมองหน้าจอมือถือตัวเอง เขายังมีงานที่ค้างคาและต้องไปทำ

"เตรียมรถให้กูด้วยกูจะพาอันนาไปชดใช้เวรกรรมต่อ" เหมราชเอ่ยสั่งลูกน้องให้จัดเตรียมรถเพราะต้องไปเคลียร์งานที่บริษัท ทว่าไม่ยอมปล่อยให้อันนาอยู่ที่นี่เพียงคนเดียวกลัวว่าเธอนั้นจะคิดฆ่าตัวตาย อีก

ร่างบางสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวยาวปกคลุมขานั่งกอดอกอยู่ด้านข้างของเหมราชในขณะที่รถนั้นขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วในตอนกลางคืน

"จะหายใจแรงทำไมนักหนาวะ" เขาเริ่มหงุดหงิดเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจของอันนา เขาจึงยกมือเตรียมที่จับแขนเช่นเคย ทว่าเขาสัมผัสถึงความร้อนและไอร้อนที่เธอนั้นหายใจออกมา

เนื้อตัวบอบช้ำเต็มไปด้วยรอยแผลด้านบนไม่มีพลาสเตอร์ปิดและยังเห็นแผลรอยแตกที่หัว

"จะตายแล้วเหรอ อย่าเพิ่งรีบตายสิไม่อยากกลับไปเจอพ่อของเธอหรือยังไง" อันนาหันหน้ามองเหมราชทันที เมื่อเอ่ยถึงพ่อนั่นคือลุงของเธอหรือว่าเขาจะเอาเธอไปส่งแล้ว

"หมายความว่าคุณจะพาฉันไปส่งที่บ้านใช่ไหม"

"ใช่! ไม่อยากไปแสดงความยินดีกับน้องสาวของเธอเหรอ ได้ข่าวว่ามีงานหมั้นในวันนี้นี่" นิตาหมั้นเหรอแล้วทำไมลุงถึงจัดงานหมั้นกะทันหัน

"หรือว่าจะชิงตัวว่าที่คู่หมั้นมาชดใช้กรรมอีกคนดีนะ ฮ่าๆ" ใบหน้าน้อยรีบส่ายไปมากลัวว่าเหมราชนั้นจะเอานิตามาทำแบบที่ทำกับเธอ

"อย่านะ!! นิตาไม่เกี่ยว"

"จะไม่เกี่ยวได้ยังไง วันนั้นก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยไม่ใช่เหรอหรือว่ามันร่วมด้วย"

"ไม่ได้อยู่…คุณจำผิดคนแล้วนั่นเป็นเพื่อนของฉัน อย่ายุ่งกับน้องฉัน"

ใบหน้าเจ้าเล่ห์เฉิดฉายรอยยิ้มร้ายเขามีแผนการบางอย่างที่จะทำให้ครอบครัวของเธอ ให้เจ็บปวดและทุกข์ทรมานไม่ต่างจากเขา เหมราชสูญเสียน้องสาวครอบครัวของเธอก็ต้องสูญเสียเธอหรือไม่ก็น้องสาว

"อยากรู้ไหมล่ะ การที่สูญเสียน้องสาวมันเจ็บปวดแค่ไหน"

"ไม่นะ!! เหมราชคุณอย่าทำอะไรนิตาคุณอยากทำอะไรทำกับฉันได้เลยอยากฆ่าอยากทรมานอะไร คุณทำกับฉันได้เลยได้โปรดอย่ายุ่งกับน้องสาวฉัน"

อันนากลัวและหวาดระแวงในสิ่งที่เขาขู่กลัวว่าเขาจะทำร้ายนิตาจึงร้องขอและเอาตัวเองเข้าแลก.

"ก็ดีอย่างนั้นก็ทำตามคำสั่ง! และเชื่อฟังฉัน"

อันนาพยักหน้าให้กับเหมราช เธอยอมฟังคำสั่งและเชื่อฟังเขาเพื่อแลกกับความปลอดภัยของนิตา

เมื่อมาถึงที่บ้านเหมราช เขาให้ลูกน้องนั้นพาอันนาไปอยู่ในห้องของคนใช้ด้านหลัง ซึ่งไม่ให้อันนาเข้ามาก้าวก่ายในบ้านตัวเอง

"นายจะทำแบบนี้จริงๆเหรอครับ งานหมั้นมีผู้คนมากมาย"

เขาหันหน้ามาเฉิดฉายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับลูกน้องคนสนิท เหมราชมีแผนการเลวร้ายบางอย่างและจะใช้อันนาเป็นเครื่องมือแก้แค้นและทำใหกรณ์ขายหน้าจนอับอาย

"คนแบบกู ถ้าเอาคืนต้องเอาคืนให้สาสม! มีอำนาจจนคนที่ฆ่าน้องสาวของกูไม่ติดคุก มึงก็ต้องเจอความชั่วความเลวที่กูมอบให้นี่แหละ" เหมราชโกรธพ่อของอันนาที่พ่อของเธอใช้อำนาจเพื่อไม่ให้ลูกสาวติดคุกแม้แต่การทำคนตายก็ตาม