LOGINShare
5...“ก็ยัยคนนี้ไงคะที่ไปเคาะกระจก (3)
Last Updated:
2025-07-17 22:32:29ชินานางรู้สึกว่าบรรยากาศภายในรถโฟร์วีลคันใหญ่นี้ ดูอึมครึมไม่แพ้กับเมฆฝนทมึนที่ตั้งเค้าอยู่ภายนอก เพราะมีคนตัวโตนั่งหน้าบึ้งถมึงทึงและมุ่งมั่นกับการบังคับรถอย่างเดียวโดยไม่พูดไม่จา นอกจากเสียงแอร์แล้วเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แม้กระทั่งลมหายใจของเขา
‘ตายไปแล้วมั้งเนี่ย’
หากเป็นอย่างที่หญิงสาวค่อนขอดอยู่ในใจจริง คุณ MIB คนนี้คงเป็นพวกมีความสามารถพิเศษที่ขับรถได้ทั้งที่ไม่หายใจ แต่ในเมื่อเธอยังไม่เห็นเขาบินได้เขาจึงยังดูธรรมดา และรถก็ยังเคลื่อนต่อไปเรื่อยๆ นั่นก็แสดงว่าเขายังมีชีวิตอยู่
“ฝนตกอีกแล้ว...ดีนะที่พ้นเขตในเมืองมาแล้ว ไม่งั้นรถคงติดแย่ หน้าฝนก็งี้ ฝนตกรถติดเรื่องธรรมชาติ”
ชินานางเปิดประเด็นเพื่อทำลายความเงียบ ทั้งที่ความจริงแล้วไม่อยากจะคุยกับเขาสักเท่าไรหรอก แต่ดูจากที่เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขาแล้วมันรู้สึกขนลุกอย่างไรบอกไม่ถูก คนอะไรไม่รู้ใส่แว่นดำก็ดูน่ากลัว พอไม่ใส่สายตาก็ดูราวกับจะเผาเธอได้
“คุณคงยังไม่ชิน แต่อีกหน่อย เดี๋ยวก็ชินไปเอง...เอ๊ะ!”
เธออุทานเมื่อเรฟหักพวงมาลัยเลี้ยวขวา ทั้งที่ยังไม่ถึงแยกที่ต้องเลี้ยวจริงๆ นั่นทำให้ชินานางตระหนกขึ้นมา กลัวว่าเขาจะโมโหเธอจนอยากฆ่าทิ้งหมกป่าหรือเปล่า ซึ่งมาคิดในทางที่ดีอาจจะไม่ทำแบบนั้น ชายหนุ่มอาจพาเธอไปทางลัด แต่เธออยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กไม่เคยมีคนในบ้านสวนคนไหนพาเธอเข้าออกทางนี้เลย แล้วเขาที่เพิ่งมาอยู่จะรู้ได้อย่างไรเล่า
“คุณ! คุณจะพาฉันไปไหน”
เขาเหลือบตามองเธอเพียงนิดเดียว ส่งสายตารำคาญให้ เพราะถนนค่อนข้างลื่น ดีที่ออกจากถนนเส้นหลักมาแล้วเหลืออีกไม่ไกลก็จะไปถึงทางเข้าบ้านสวน
“กลับบ้านน่ะสิ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“บ้านไหน?”
“ก็บ้านสวนของคุณไง อะไรกัน ไปทำงานแค่วันเดียวไม่รู้จักบ้านตัวเองซะแล้ว”
เมื่อได้คำตอบที่กวนกลับมาริมฝีปากอิ่มชมพูระเรื่อก็อ้าขึ้นจะโต้กลับ แต่ชะงักเพราะนึกอยากประชดประชันขึ้นมา มุมปากสีสวยแบบธรรมชาติจึงยกขึ้นเล็กน้อย
“ตั้งแต่อยู่มาฉันเพิ่งรู้นะ ว่าทางไปบ้านสวนเข้าทางนี้ก็ได้ด้วย”
เอี๊ยด!! กึก...
เสียงรถเบรกกะทันหันจนรถกระตุกทั้งคัน แถมท้ายยังปัดเพราะถนนลื่น เป็นผลให้หญิงสาวเพิ่งจะกล่าวจบไปอย่างกระหยิ่มใจไม่ทันตั้งตัวถึงกับหัวทิ่ม หน้าผากมนสวยโขกเข้ากับคอนโซลเข้าอย่างจัง
“โอ๊ย! อะไรเนี่ย”
“ยังจะมาถามอีก รู้ว่าผมเลี้ยวผิดแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ปล่อยให้ขับเข้ามาได้ตั้งไกล นี่คุณตั้งใจจะแกล้งผมใช่ไหม” เสียวห้าวห้วนของเขาเปลี่ยนเป็นดุขึ้นมาทันที
ชินานางสะดุ้งเฮือก แถมยังอึ้งไปกับประโยคยาวๆ จากปากเขาที่เพิ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรก
“ก็คุณไม่ถามนี่”
ใบหน้าคมสันหันควับมาที่เธอทันทีจนหญิงสาวผงะถอยห่าง หลังบอบบางกระแทกประตูเพราะความตกใจ ชายหนุ่มดึงแว่นที่เสียบตรงคอเสื้อเหวี่ยงไปที่หน้าคอนโซลระบายความโกรธเพราะลงมือกับคนไม่ได้ โดยไม่สนใจว่ามันจะกระเด็นกระดอนไปอยู่มุมไหน ทำให้ชินานางปรายตามองตามและสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเหลือบตาเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่ทำท่าข่มขู่เธออยู่ตอนนี้ สายตาคมปลาบจ้องวาววับสื่อถึงกระแสอารมณ์ที่เชี่ยวกรากซึ่งไหลวนอยู่ภายใน
ชินานางไม่อาจสบตาอันแสนน่ากลัวของเขาได้ เธอจึงเสหลบไม่ต้องการให้เขาเห็นความหวาดหวั่นจากแววตาของตน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดถึงได้รู้สึกหวั่นกับแววตาจากดวงตาสีน้ำตาลเข้มนั้นนัก
ยิ่งมองทีไร เธอยิ่งรู้สึกร้อนไปทั้งตัวหัวใจเต้นจนแทบทะลุออกมานอกอก...ช่างน่ากลัวที่สุด
“คุณ...แกล้งผม”
“เปล่า” เธอปฏิเสธพร้อมส่ายหน้าจนผมกระจาย แม้จะรวบอยู่แต่ก็เริ่มหลุดรุ่ยร่าย
“โกหก!”
“ฉันจะโกหกคุณทำไม แกล้งคุณฉันก็ลำบากด้วย กลับบ้านก็ดึก ฉันง่วงจะแย่อยู่แล้ว แล้วจะเอาอารมณ์ที่ไหนไปคิดแกล้งคุณ”
“แต่คุณก็ไม่ยอมพูดอะไรตอนผมเลี้ยวรถ รู้ทั้งรู้ว่าที่ผมรับคุณมาด้วยก็เพราะจำทางไม่ได้...” ชายหนุ่มชะงักไปเพราะความจริงที่เผลอหลุดพูดออกจากปาก
หญิงสาวตาโตกับประโยคที่ได้ยินแล้วก็ค่อยๆ ยิ้มออกมา ชายหนุ่มเมินหน้าหนีกลับไปแล้วกระชากรถออกวนกลับอย่างรวดเร็วด้วยแรงอารมณ์ที่คุกรุ่น คนที่เพิ่งคลี่ยิ้มหุบปากฉับทันทีด้วยรู้ว่าตนเองทำให้เขาโกรธหนักยิ่งกว่าเดิมอีก
‘คนอะไรแค่ยิ้มให้ก็โกรธ คิดว่าเรายิ้มเยาะหรือไง ผู้ชายอะไรคิดมากจริงๆ แล้วขับรถเป็นพายุแบบนี้เราจะมีชีวิตรอดกลับไปถึงบ้านสวนไหมเนี่ย’
หญิงสาวบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวในใจ แต่แล้วจู่ๆ ก็ต้องกรีดร้องและจับเบาะแน่นด้วยแรงสะบัดของรถ ส่วนเรฟเองก็พยายามควบคุมรถให้อยู่ในเส้นทางมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ รถเสียหลักปาดซ้ายทีขวาทีอย่างแรง เพราะฝนตกหนักทำให้ถนนเฉอะแฉะ และด้วยความที่ชายหนุ่มขับรถเร็วมากจากอารมณ์ที่ฉุนเฉียวจึงยิ่งยากต่อการควบคุม แต่ในที่สุดเรฟก็สามารถจอดรถได้สนิท
ชินานางหลับตาปี๋ใจหายใจคว่ำกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อทุกอย่างสงบลงเธอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละข้าง สิ่งแรกที่หญิงสาวสนใจก็คือ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เคียงข้าง เธอหันควับทันที
“คุณขับรถยังไงของคุณเนี่ย ฝนก็ตกยังจะขับเหมือนพายุอีก อยากตายนักใช่ไหม เชิญไปตายคนเดียวเลย ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“หุบปาก!” เรฟตวาดเสียงลั่น
เธอชะงักตาโตค้างด้วยความตกใจ มองเขาแล้วกลืนน้ำลายลงอย่างหนืดคอ ด้วยหน้าตาของชายหนุ่มในเวลานี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน แม้เขาไม่หันมองหน้าเธอ แต่ชินานางก็รู้ว่าเขากำลังโกรธมาก เพราะสันกรามด้านข้างเป็นเส้นนูนขึ้นจากการถูกขบฟันแน่น
“ผมไม่ชอบคนพูดมาก น่ารำคาญ!”
“ฉะ...ฉันแค่...”
“บอกให้หยุดพูดไง” คำสั่งเฉียบขาดและห้วนนั้นทำให้ชินานางหุบปากฉับ “รถยางแตก ผมจะลงไปดู คุณรออยู่บนนี้แหละ”
ชายหนุ่มพูดจบก็ผลุนผลันลงจากรถไม่รอฟังเสียงรับคำของหญิงสาว ชินานางได้แต่มองตามร่างสูงใหญ่ของหนุ่มลูกครึ่งไทยที่ก้าวฝ่าสายฝนกระหน่ำไม่ขาดสาย
=====
Latest chapter
ลวงเงารัก 40...(จบบริบูรณ์) (2)
หลังเอื้อมทรายคลอดลูก ทั้งครอบครัวของตติยะก็ยังพักอยู่ต่อโดยไม่มีใครเดินทางกลับนอกจากแขก เพราะต่างก็เห่อหลานชายสองคนที่น่ารักน่าชังมากๆ แม้แต่คุณอานนท์กับคุณนิตยาเองก็ยังเฝ้าหลานทั้งสองคนไม่ห่าง ทิ้งงานที่โรงพยาบาลไปเลยทีเดียว เนื่องจากคุณนิตยาลงความเห็นว่าหลานตัวน้อยยังไม่แข็งแรงพอที่จะเดินทางไปโดนแดดโดนลมทะเลในตอนนี้ ก็เลยเพียงแค่พามาพักที่บ้านพักของตระกูลตติยะเพื่อความสะดวกสบาย และเสียงเด็กๆ จะได้ไม่รบกวนแขกของรีสอร์ต พวกเขาจึงพากันเกงานกันทั้งครอบครัว โดยคุณเจอเซ่สั่งงานผ่านทางวิดีโอคอลกับคนสนิทที่ไว้ใจได้ตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยทีเดียวส่วนตัวตติยะนั้นเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าหลังแต่งงานจะพักฮันนีมูนเป็นเดือนจึงไม่เดือดร้อน เนื่องจากเคลียร์และกับเลขาอย่างคุณวิชัยเรียบร้อย หากมีอะไรด่วนวิชัยคงติดต่อเขามาเอง ก็กว่าเขาจะได้แต่งงานคนอื่นก็นำโด่งไปไกลไม่เห็นฝุ่นแล้ว เพราะนับตั้งแต่คืนที่เขาต้องเสียเงินซื้อรถให้น้องทั้งสองคน เอื้อมธารก็ไม่ค่อยจะยอมให้เขาแตะต้องสักเท่าไร แถมก็งานยุ่งเนื่องจากกำลังอยู่ในช่วงปรับโครงสร้างใหม่ นานๆ ครั้งถึงจะมีโอกาส ฉะนั้นพอแต่งงานตติยะจึงขอใช้เวลาส่วนตัวก
ลวงเงารัก 40...(จบบริบูรณ์) (1)
สองปีต่อมา...“แซนด์ไปไหน คุณหมอเห็นแซนด์หรือเปล่าคะ”ในงานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานของลูกชายคนโตตระกูลเวลเลโอ ที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งบนเกาะซึ่งเจ้าของงานเหมาทั้งรีสอร์ตเพื่อรับรองแขกนั้น ร่างบางของเจ้าสาวชุดสวยหรูราวเจ้าหญิงเดินไปทั่วทั้งบริเวณจัดงาน หลังจากส่งแขกเรียบร้อยแล้วด้วยใบหน้ากังวล เอื้อมธารถามหมอหนุ่มที่กำลังจะไปนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนในมุมหนึ่งของรีสอร์ต ทำเอาชายหนุ่มชะงักหันมองอย่างงงๆ เพราะแทนที่จะถามหาเจ้าบ่าวแต่เจ้าสาวกลับถามหาพี่สาว“เปล่าครับ แล้วนี่ซีจะไปไหน น่าจะพักนะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”วิศรุตต์พูดโดยไม่ได้เอ่ยถึงเจ้าบ่าวที่เขาคิดว่ามันคงนั่งร่วมวงอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ เรียบร้อยแล้ว เพราะไม่อยากเป็นคนชี้โพรงให้กระรอกฤกษ์ส่งตัวนั้นมีไปตั้งแต่เมื่อวานที่กรุงเทพฯ เพราะทั้งสองคนแต่งงานที่บ้านสวนแบบเรียบง่าย รดน้ำทำบุญ มีเพียงแขกผู้ใหญ่และคนสนิทจริงๆ ส่วนงานเลี้ยงมาจัดที่เกาะ ซึ่งเป็นความต้องการของเจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่ก็อำนวยความสะดวกให้กับแขกที่ได้รับเชิญทั้งไทยและเทศอย่างดี ฉะนั้นคู่บ่าวสาวจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตามฤกษ์ ส่วนบ้านพักของตระกูลนั้นตติยะให้ผู้ใหญ่ในครอบครัวของเ
ลวงเงารัก 39......ครึ่งชัวโมงผ่านไปร่างบางก็ออกมา (2)
เสียงหอบหายใจคละเคล้ากับเสียงเรียกชื่อเขา พร้อมปฏิกิริยาแสนซื่อจากร่างกายของหญิงสาวทำให้คนเจนสนามไหวร่างไม่นับครั้ง สายตาคมจ้องอกอวบสองข้างที่สะท้อนขึ้นลงไว้มั่น ทั้งแรงเสียดสีจากร่างอ่อนนุ่มก็ทำให้กายแข็งแกร่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนสูงลิบแตะเพดาน หัวใจหนุ่มเต้นระส่ำยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ชายหนุ่มเองก็ยิ่งส่งตัวเองเร็วชนิดลืมโลก เขาไม่เคยคลั่งแบบนี้มาก่อน ลืมไปด้วยซ้ำว่าคนใต้ร่างเขานั้นเพิ่งครั้งแรก เมื่อไม่สามารถรั้งตัวเองได้ตติยะก็วิ่งชนโครมเต็มตัวไม่ยั้ง กระทั่งร่างของคนทั้งสองสะท้านเยือกขึ้นพร้อมกัน ร่างสูงใหญ่เกร็งคำรามพร่าในลำคอดัง ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำบิดเหยเกแหงนเงยมองเพดานห้องเอื้อมธารที่กรีดร้องพร้อมตาเบิกโพลงมองภาพชายหนุ่มตรงหน้าด้วยหัวใจที่กระหน่ำแรงโลด รู้สึกรักเขาและภาคภูมิใจในตัวเองอย่างที่สุด หน้าตาท่าทางของอีกฝ่ายแม้จะเหมือนทรมานแสนสาหัสแต่เธอรู้เขาสุขสุดๆ เลยเชียวแหละ เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเธอเองก็ไม่ต่างจากเขาเลยความรักกับเซ็กส์บางครั้งมันก็แยกกันไม่ออก เธอเพิ่งเข้าใจก็วันนี้เอง การได้มีความสุขกับคนที่รักนั้นคือเซ็กส์ที่สุดยอดจริงๆเมื่อปล่อยกายปล่อยใจตามอารมณ์ปรารถนาแล้วตต
ลวงเงารัก 39......ครึ่งชัวโมงผ่านไปร่างบางก็ออกมา (1)
ครึ่งชัวโมงผ่านไปร่างบางก็ออกมาจากห้องพร้อมผ้าขนหนูพันตัวเพราะไม่ได้ถือเสื้อผ้าเตรียมเข้าไป เธอทำใจกล้าก่อนจะมองดูว่าคนตัวสูงใหญ่อยู่ในห้องหรือไม่ เมื่อไม่เห็นก็รีบวิ่งพรวดไปที่ตู้ซึ่งเพิ่งจัดเสื้อผ้าเข้าไปค้นหาของอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าเขาไปไหน แต่ต้องรีบกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำก่อนที่ตติยะจะเข้ามาทว่าช้าไปแล้ว เพราะประตูห้องเปิดพรวดในขณะที่ร่างสูงในชุดกางเกงเลกับเสื้อแขนตัดฟิตเปรี๊ยะจนเห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดแข็งแกร่ง มือใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมก้าวเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มชะงักมองคนร่างบางที่หันมามองเขาตาโต ส่วนหญิงสาวก็สะดุ้งตกใจจนเผลอปล่อยทุกอย่างในมือร่วงลงพื้นตาคมสีอ่อนมองร่างสวยตั้งแต่ใบหน้า ผมเปียกที่ถูกขมวดลวกๆ รุ่ยร่ายตกลงมาระลำคอระหง ไหล่บาง เนินอกอวบขาวนวลเนียนก่อนจะถูกผูกทับไว้ด้วยผ้าขนหนู สายตาเขาจึงไล่ลงล่างอย่างรวดเร็ว ขาขาวกลมกลึงที่โผล่จากผ้าผืนเล็กคลุมสะโพกอย่างหมิ่นเหม่ทำเอาชายหนุ่มกลืนน้ำลายเสียงดังชัดเจน คนที่สบตากับเขาถึงกับตัวสั่นเพราะแววกระหายฉายวาบโชติช่วงอย่างไม่ปิดบัง เอื้อมธารจึงเลี่ยงหลุบตาลงมองเสื้อผ้าแล้วย่อตัวลงหยิบ พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้มีส่วนล่อแห
ลวงเงารัก 38...สองเดือนต่อมาบ้านสวนก็ได้จัดงานแต่ง (4)
ขณะนั้นตติยะเริ่มขยับลุกขึ้นก้าวไปข้างหน้า ทว่าได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ล้มลงแล้วลุกขึ้นใหม่ มือหนายื่นไปข้างหน้าเพื่อควานหาคนร่างบาง หากก็ต้องล้มอีกครั้งเพราะความรีบร้อนลุยน้ำและมองไม่เห็น แต่ชายหนุ่มก็ยังฝืนลุกขึ้นก้าวเร็วๆ ขึ้นไปบนผืนทรายจนได้ เขาขยี้ตาที่ยังแสบแต่ก็ยังลืมตาไม่ขึ้นจึงได้แต่เดินสะเปะสะปะยื่นมือไปทั่ว“ซี คุณยังอยู่แถวนี้หรือเปล่า ผมเป็นห่วงคุณนะ ตอบผม ให้ผมได้ยินเสียงคุณหน่อย”หลังจากลืมตาขึ้นมาแล้วยืนมองคนที่ดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้ในการหาเธออยู่พักใหญ่จนแทบจะทนไม่ไหว มือบางก็ยื่นไปข้างหน้าช้าๆ หากก็ตัดใจลดมือลงในที่สุดและยืนนิ่งอย่างรอคอย ใจเต้นแรงลุ้นระทึกแทบจะกลั้นหายใจ ขอเวลาอีกนิดเดียว แค่นิดเดียวเท่านั้น‘ก้าวมาสิ มาหาฉัน’เอื้อมธารร้องเรียกอีกฝ่ายอยู่เพียงในใจ“คุณอยู่ที่นี่ใช่ไหมซี”ชายหนุ่มเคลื่อนไหวช้าลง พยายามจับทิศทางก่อนจะขยับไปด้านซ้ายมือเพียงสองก้าวแล้วคว้าหมับ ทำให้ร่างเย็นชื้นหากก็นุ่มนิ่มเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขาเต็มๆ ปากบางสวยก้มลงจูบข้างขมับเธอพร้อมกระซิบต่อว่าเบาๆ ทั้งที่ใจเขาแทบขาดรอน กลัวไปหมดทุกอย่าง“แกล้งผมทำไมฮึ คุณจะฆ่าผมหรือไง ทั้งที่รู้ว่าผมรักคุณ
ลวงเงารัก 38...สองเดือนต่อมาบ้านสวนก็ได้จัดงานแต่ง (3)
“บอกอะไรคะ”ชินานางอดถามไม่ได้“ก็พี่ทิมบอกว่า ผู้ชายถ้าได้มีอะไรกับคนที่รักแล้วจะยิ่งรักมากขึ้น ให้ดูพี่เรฟเป็นตัวอย่าง เพราะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเวลาอยู่กับพี่นา แยมไม่ค่อยเชื่อ เพราะพี่เรฟเขาเย็นชา ชอบทำหน้าเฉยตลอด แต่แยมก็เห็นพี่เรฟมองตามพี่นาตลอดเหมือนกัน ตอนเราเล่นน้ำก็มอง แต่พอเห็นความน่ารักของพี่นาเวลาเขินอย่างนี้แยมเข้าใจเลยค่ะ แยมก็ชอบพี่นานะคะ”เอื้อมธารกับชินานางมองคนที่อธิบายเสียงใสแล้วก็มองหน้ากัน โดยชินานางเป็นฝ่ายเขินหลบไปก่อนขณะที่เอื้อมธารคิดตามคำพูดของสาวน้อย เธอเองก็เห็นด้วยเพราะรู้สึกได้ว่า เรฟแสดงออกว่าห่วงใยรักใคร่ชินานางมากกว่านิสัยปกติของเขา คล้ายกับแววตาที่อานินท์มองพี่สาวของเธอ แถมทั้งสองคนยังมีแผนจะแต่งงานกันในอีกหกเดือนข้างหน้า แต่เอื้อมทรายจะยังอยู่กับเธอโดยที่อานินท์ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยส่วนเมื่อคิดถึงแววตาและการเอาใจใส่ดูแลเธอของตติยะก็ไม่ได้น้อยไปกว่าใคร แถมเขายังดูจะตามใจเธอมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ ไม่ได้ทำให้เอื้อมธารรู้สึกน้อยหน้าใครๆ แต่อย่างใด“แล้วพี่เรฟ แบบว่ามีเซ็กส์กับพี่นาบ่อยไหมคะ”สาวน้อยจอมซักยังถามต่อ แม้ใบหน้าสวยของตัวเองจะแดงเรื่อขึ้น
You may also like
คลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์60.0K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก345.1K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree22.4K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.7K views[HUSBAND]:คุณผัวขา (มี E-BOOK)
อัยย์เคียงเดือน239 viewsคำพิพากษาซาตาน
กมนีย์30 viewsประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง
ชีสเค้ก89120 viewsหนียังไงก็ไม่พ้น เจ้าหนี้ตัวร้าย(ที่รัก)
เจ้าหมีอ้วน94 views
