หย่ากันเช่นนั้นหรือ

“เปล่าเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้หึง แต่ข้าไม่อยากประมาท”

“เจ้าอย่าคิดมากไปเลยนะอวี้เหม่ย ซูหนิงนางก็เป็นน้องสาวของเจ้าก็ถือเป็นน้องสาวข้าด้วยมิใช่หรือ ในเมื่อนางหนีร้อนมาพึ่งเย็น ข้าในฐานะพี่เขยของนางก็ควรช่วยเหลือก็เท่านั้น ไม่ได้คิดเป็นอื่น เจ้าเองก็อย่าใจแคบนักเลยนะ”

“อะไรนะ ท่านหาว่าข้าใจแคบงั้นหรือ” หญิงสาวแหวใส่สามีชนิดที่ไม่เคยทำมาก่อน

“ข้าแค่เตือนท่านด้วยความหวังดี แต่ท่านกลับหาว่าข้าขี้หึงใจแคบ แล้วท่านล่ะ ที่ทำใจกว้างเช่นนี้มิใช่ว่ามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงงั้นหรือ”

“จุดประสงค์อันใด”

“ก็จุดประสงค์ที่ท่านอยากรับภรรยาผู้อื่นมาเป็นอนุของตนอย่างไรเล่า”

เพล้ง!

แจกันลายครามถูกเขวี้ยงระบายโทสะจนแตกกระจายเสียงดังลั่นห้อง

“หลินอวี้เหม่ย! นี่เจ้าพูดเหลวไหลอะไรออกมา...” แม่ทัพหนุ่มคอแข็ง ขึ้นเสียงกร้าวอย่างที่ไม่เคยทำกับอีกฝ่ายมาก่อน ทำเอาคนเป็นฮูหยินถึงกับสะอึกอึ้งจนน้ำตาคลอ

“ทำไมเจ้าคะ หรือว่าสิ่งที่ข้าพูดแทงใจดำท่านพี่”

“ข้าไม่อยากพูดกับคนไร้เหตุผลอย่างเจ้า”

“ถ้าข้าไร้เหตุผล งั้นท่านก็เขียนใบหย่าให้ข้าเสียสิ เอ๊ะ! นั่นท่านจะไปไหน” หลินอวี้เหม่ยเอะอะ เมื่อเห็นสามีผลุนผลันออกไปจากห้องอย่างฉุนเฉีย