ตอนที่10. ไม่ได้สิ

ดรุณีอรชร อกเต่ง สะโพกตึง เอวกิ่วคอด หน้าตาอ่อนเยาว์อ่อนเดียงสาเหมือนหยาดน้ำค้าง แต่เข้าใกล้แล้วเร่าร้อนเหมือนเปลวไฟ กลิ่นกายหอมหวานติดกายบุรุษที่แตะต้องตัวนางไปอีกเจ็ดวันเจ็ดคืน แน่แล้ว ตอนนี้เธอเป็นนางกากี ตอนต้นเรื่องเลยละ หลังจากที่กำเนิดในดอกบัว พระฤษีเก็บเอามาเลี้ยง แล้วพระเจ้าพรหมทัตขอนางมาชุบเลี้ยงทะนุถนอมจนเติบใหญ่ เริ่มกลายเป็นเด็กสาวแรกรุ่น แล้วก็จะเอาเด็กสาวมาทำเมีย

            อืมมม...เรื่องมันเป็นอย่างนี้เอง สีฝุ่นคิด

            แว้กกกกกก! ไม่ได้สิ จะมาเออออห่อหมกง่ายๆแบบนี้ไม่ด้ายยยยย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

            นางกำนัลพี่เลี้ยงสามคนกลับเข้ามาในห้อง คนหนึ่งถือขันทองเหลือขนาดใหญ่มีผ้าผืนเล็กพาดอยู่เดินตามเข้ามาด้วย “ชำระร่างกายก่อนเข้าบรรทมเพคะ พระสนมกากี” นางกำนันคนที่เดินนำหน้าเอ่ยขึ้นพลางตรงเข้ามาเอื้อมมือจับปมผ้าที่หน้าอกกากีอีกครั้ง

            “ไม่ๆๆๆ ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันทำเองได้ แค่เช็ดตัวก็จบใช่ไหม พอกันที เวลาแค่ไม่ถึงชั่วโมง มีคนแปลกหน้าจะมาจับฉันแก้ผ้าครั้งที่สามเข้าไปแล้ว สมกับเป็นเรื่องกากีจริงๆ ” สีฝุ่นถอนหายใจ

            นางกำนัลพี่เลี้ยงสองคนแรกค้อมตัวรับคำแล้วหันหลังเดินออกไปจากห้อง ในขณะที่คนที่ถือขันทองเหลืองบรรจุน้ำอุ่นลอยดอกมะลิกำลังวางขันลงที่พื้นช้าๆ

            “นี่คุณ คุณบอกหน่อยสิว่านี่ไม่ใช่ความฝันหรือภาพหลอน ฉันหลุดมาอยู่ในมิติประหลาดอะไรกันแน่เนี่ย” หญิงสาวถามประชดอย่างปลงๆ ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินคำตอบ

            ทว่า!

            “คุณสีฝุ่นกำลังอยู่ในหนังสือนิทานคำกลอนเรื่องกากี ค่ะ ฉบับยอดนิยม พิมพ์แรกเสียด้วยนะคะ”

            นางกำนัลพี่เลี้ยงสาวเงยหน้าสบตาสีฝุ่นพูดจริงจัง “ไม่ใช่ความฝันหรือภาพหลอนค่ะ”

            หญิงสาวเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง “ดะ...เดี๋ยว ยังไงนะ คุณพูดอะไร”

            “ถ้าตามเนื้อหาในหนังสือ ฉันเป็นตัวประกอบที่ไม่มีบทพูดหรือความสำคัญต่อตัวเรื่อง ดังนั้นการพูดกับฉันจะไม่ทำให้เนื้อเรื่องเสีย แต่ก็จะได้เพียงครู่เดียวเท่านั้นเพื่อให้เส้นเวลายังคงเดิมค่ะ” เธอว่าด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ

            หญิงสาวคิดตามเร็วจี๋ “อ่า สรุปคือคุณจะบอกว่า นี่คือในหนังสือเหรอคะ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จะออกไปได้ยังไง ออกไปโลกปกติน่ะ”

            นางกำนัลพี่เลี้ยงชำเลืองไปทางประตู “ทุกคนเหมือนกันหมด เข้ามาทางหน้าแรก และจะออกไปได้อย่างปลอดภัยที่หน้าสุดท้าย หากคุณไม่อยากสูญหายไปที่นี่และกลับบ้านไม่ได้อีกคุณจำต้องดำเนินไปตามเนื้อเรื่อง อย่าบิดให้ผิดเพี้ยน แล้วจึงจะออกไปได้”

            หลังนิ่งคิดตามอยู่แวบหนึ่ง สีฝุ่นก็โวยวายขึ้นอีกครั้ง “เฮ้ย! แต่นี่มันเรื่องกากีนะคะ ถ้าเล่นตามเนื้อเรื่อง ฉันต้อง...”นั่น” กับผู้ชายทั้งเรื่องเลยนะ กว่าจะจบเนี่ย แถมเวอร์ชั่นนี้ยังอ่านไม่จบด้วย จะไปรู้ได้ยังไงว่าเหมือนเวอร์ชั่นอื่นหรือเปล่า”

            นางกำนัลพี่เลี้ยงดูร้อนรนมากขึ้น “บทของฉันมีแค่ในฉากนี้ เวลาหมด ต้องไปแล้วค่ะ ถ้าให้แนะนำ พรุ่งนี้คุณสีฝุ่นต้องขึ้นถวายงานให้กับพระเจ้าพรหมทัตตามท้องเรื่องให้สำเร็จ หากคุณต้องการกลับออกไปจริงๆ” ว่าแล้วนางกำนัลพี่เลี้ยงก็เร่งรีบออกไปจากห้อง ทิ้งให้หญิงสาวโฉมสคราญที่ความรู้สึกนึกคิดยังเป็นสาวคอลัมนิสต์ร่างอวบที่โดนบูลลี่มาเมื่อบ่าย ยืนวิงเวียนคล้ายจะเป็นลมอยู่ตามลำพัง

            หมายความว่า ถ้าเราจะรอดออกไปจากที่นี่ได้ก็ต้อง...เริ่มด้วยการ...เปิดซิงกับคนอายุคราวพ่อ แถมหน้าเหมือนเจ้านายเก่า ในคืนพรุ่งนี้อย่างนั้นเหรอเนี่ย!

เช้าวันรุ่ง แสงอุษาสาดส่องลอดม่านโปร่ง สีทองนวลอาบไล้ผิวกายกากี นางกายหอมจนเปล่งประกายงดงามสุกปลั่งดั่งฉาบอาบไล้ด้วยผงทองคำบริสุทธิ์ร่างอรชรเท้าแขนเรียวงามค่อยยันตัวลุกขึ้น ตื่นตาตื่นใจกับรูปกายของตนที่สะท้อนอยู่บนบานคันฉ่องใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างพระแท่นบรรจถรณ์ นั่นหรือเด็กสาวเพิ่งเข้าวัยมีระดูได้เพียงสามเดือน ผิวกาย รูปร่าง หน้าตา ดูอร้าอร่ามงดงามเกินวัยนัก ราวกับหญิงสาวที่เบ่งบานเต็มสาว ต่างแต่เพียงใบหน้าที่ยังดูอ่อนเยาว์

            นางยกหลังหัตถ์ขึ้นลากไล้แตะต้องนวลปรางของตนแผ่วเบา ดวงเนตรยังจับค้างที่นางในเงาสะท้อนพลางเอ่ยขึ้นเบาๆว่า

            “พอหลุดเข้ามาอยู่ในนิยายโบราณ คำบรรยายตอนไม่มีบทพูดมันก็เลยก็สวิงสวายเป็นภาษาเขียนนิยายไปหมดด้วยแบบนี้เลยเหรอวะ?”

            “เจ้าค่ะ” เสียงดังขึ้นข้างๆพระแท่นทำเอาสีฝุ่นหรือนางกากีสะดุ้ง เมื่อก้มลงไปมองก็เห็นนางกำนัลแน่งน้อย หน้าตาน่าเอ็นดูคนที่ยกขันน้ำลอยดอกไม้มาให้เช็ดตัวก่อนนอนเมื่อคืนนี่เอง คราวนี้ก็มานั่งพับเพียบรอพร้อมกับขันน้ำลอยดอกไม้และผ้าผืนเล็กๆอีก

            “เป็นเรื่องปกติเจ้าค่ะ คุณสีฝุ่น อยู่ในหนังสือ สำนวนที่ปรากฏก็ย่อมเป็นสำนวนเขียนเจ้าค่ะ” นางพูดได้เพียงเท่านั้น เสียงประตูด้านหน้าก็เปิดออก นางกำนัลอีกสองคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมถาดสำรับที่มีถ้วยหลายถ้วยปิดฝาอยู่

            กากีนี่ไฮโซขนาดต้องเสิร์ฟอาหารเช้าบนเตียงด้วยเหรอ? เธอคิด ยืดกรขึ้นเหนือเศียรเหยียดเอนไปมาบรรเทาอาการเมื่อยขบ

            “พวกคุณ เอ๊ย! เจ้า ไม่ต้องยกอาหารเข้ามาถึงนี่ก็ได้ เดี๋ยวเอ่อ ข้า เดินไปกินเองที่ห้องอาหาร ห้องเครื่องน่ะ ก็ได้นะ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ ดูนั่นดูนี่บ้าง”

            นางกำนัลทั้งสองทำท่าทางตกใจ “ไม่ได้นะเพคะพระสนม พระสนมกากีก็รู้ ว่าพระเจ้าเหนือหัวทรงกำชับหนักหนา ว่าไม่ให้พระสนมออกไปเตร็ดเตร่ให้ผู้ใดเห็นองค์ จนกว่าจะอภิเษกขึ้นเป็นพระสนมเอกฝ่ายซ้าย หลังถวายงานสำเร็จ มาเถิดเพคะ นี่สายมากแล้ว รีบเสวยพระกระยาหารจะได้เร่งไปเตรียมขึ้นถวายตัวใหม่”

            ถวายตัว โอย ถวายตัวอีกแล้วทำไมมีแต่คนพูดแต่เรื่องถวายตัว ผู้หญิงเมืองนี้นี่มีหน้าที่แต่อย่างว่าอย่างนี้แบบเดียวเลยหรือไงนะ แล้วเหนือหัวนี่ไม่คิดทำการทำงานอย่างอื่นมั่งหรือไง คิดแต่จะหาเมีย นี่ถึงขนาดเอาเด็กผู้หญิงมาเลี้ยงขังไว้จนโต

            เออ เอาเถอะ ไหนๆ ก็ไหนๆ กากีก็ยอมเล่นไปตามบท ถ้าต้องทำก็รีบทำให้มันจบๆไปเสีย

            ว่าแล้วเธอก็เปิดสำรับกับข้าวที่นางกำนัลยกมาวางบนเตียง ประหลาดใจอีกรอบ ที่พบว่าในสำรับนั้นมีแต่ผัก ผลไม้ ดอกไม้สดหลากสีและน้ำดื่มสีอำพันอีกแก้ว ทำไมมีแต่ผักผลไม้ล่ะ พระสนมกากี รูปร่างหน้าตาเป๊ะขนาดนี้ยังต้องไดเอทอีกเหรอ

            “ข้าว ปลา อาหาร ไข่ เนื้อ ไม่มีให้กินบ้างหรือไง ข้าวต้มก็ยังดี“ พระสนมใหม่รำพึงหน้าเศร้า ปกติมื้อเช้าเป็นมื้อหนักก่อนไปทำงานของเธอแท้ๆ

            นางกำนัลทั้งสามมองหน้ากันไปมา “พระสนมกากีดูท่าจะไม่ใคร่สบาย จึงยังสับสน พระสนมกากีเดิมเป็นนางอัปสร จุติจากสวรรค์ลงมากำเนิดชาติเติบโตอยู่ในเกสรอุบล เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งอัปสร เสวยได้แต่ผลไม้ ดอกไม้สด น้ำค้าง และน้ำผึ้งนี่เพคะ หากเสวยข้าว เสวยเนื้อ รัศมีกายแบบนางอัปสรอาจมีราคีก็เป็นได้ พระเจ้าพรหมทัตย้ำพวกเราให้ดูแลพระสนมในเรื่องนี้มาแต่น้อย”

            กากีนิ่งไปนิดหนึ่งแล้วถอนหายใจ ก่อนจะหยิบดอกชมนาดจากชามกระเบื้องขึ้นมาดม แล้วลองเอาใส่ปากเคี้ยว เธอเบิกตากว้าง กลิ่นดอกชมนาดหวานหอมขึ้นไปบนหัว  ร่างกายรู้สึกร้อนผ่าวเลือดลมไหลเวียนทั่วร่างมีกำลังวังชาขึ้นทันที รสชาติก็อร่อยหวานนุ่มละมุนลิ้นราวกับเบเกอรี่ร้านหรู

            อย่างนี้เอง จริงด้วย กากีเป็นนางฟ้าที่ถูกเนรเทศลงมาใช้กรรมที่เมืองมนุษย์ ดำรงสถานะเป็นลูกครึ่งชาวสวรรค์กับชาวโลก ถึงว่าสิ โตเร็วชะมัด เพิ่งมีระดู แต่ทุกอย่างในร่างกายเป็นสาวหมดแล้ว