Home / รักโบราณ / ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ / ตอนที่ 189 เข็มพิษในราชพิธี 2

Share

ตอนที่ 189 เข็มพิษในราชพิธี 2

last update Last Updated: 2025-09-02 18:31:03
“อีกเพียงอึดใจ…” นางกระซิบเสียงเบาอย่างเยือกเย็น

“…หลงเจิ้งหยางผู้นั้น ก็จะขายหน้าต่อแขกทั้งแคว้นในท้องพระโรงนี้อย่างสิ้นเชิง”

เหล่าขุนนางพลันปรับสีหน้าเป็นระเบียบอีกครั้ง ทุกคู่ตาต่างจับจ้ององค์ชายสามกับพระชายาผู้รับผิดชอบพิธีสำคัญนี้ เดินนำคณะทูตเข้าสู่ท้องพระโรงอย่างสง่างาม ภาพลักษณ์ครั้งนี้สั่นสะเทือนกระแสที่ฝ่ายตรงข้ามหมายจะบั่นทอน

องค์ชายหลงเจิ้งหยาง ก้าวออกมาด้วยท่าทางมั่นคง เมื่อถึงเบื้องหน้าบัลลังก์มังกร เขาค้อมกายถวายบังคม แล้วเอื้อนถ้อยคำต้อนรับคณะทูตด้วยเสียงทุ้มกังวาน ก้องสะท้อนทั่วท้องพระโรง แฝงความสง่างามเปี่ยมอำนาจ

“ใต้หล้านี้แม้กว้างไกล หากใจมนุษย์ใกล้กันหนึ่งส่วน ก็ย่อมหลอมรวมฟ้าเป็นหนึ่ง ข้า…หลงเจิ้งหยาง ในนามราชสำนักต้าเฉิง ขอต้อนรับเชื้อพระวงศ์และขุนนางแห่งแคว้นต้าเหยียน ด้วยเกียรติยศอันสูงสุด ด้วยมิตรภาพแห่งโลหิตและศรัทธา ขอให้การเสด็จมาครานี้…นำมาซึ่งไมตรีมั่นคง ประหนึ่งเสาหยกทองคำที่มิอาจโยกคลอน ยิ่งกว่าทองคำหลอม พิพากษ์ร่วมบนธรณี …ขอบารมีแห่งสวรรค์โปรดสถิตอยู่เหนือทั้งสองแผ่นดินตราบนานเท่านาน”

เสียงนั้นหนักแน่น มิใช่เพียงต้อนรับ แต่คือคำประกาศแสนคม ราวประกาศิต
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Tana Jin
รออัพเดทนานมาก
goodnovel comment avatar
Chawee Tonsri
ไม่อัพต่อเหรอค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 254 คำลวงใต้ร่มเงาสูงศักดิ์

    “อะไรนะ” มู่ชิงอี ร้องอุทานออก เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง อ้าปากค้างกับคำลวงที่ปั้นขึ้นสดๆ ร้อนๆ ใบหน้าที่เคยขี้เล่นบิดเบี้ยวด้วยความเดือดดาล “องค์หญิง... ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไร ข้ายังมิได้ขยับ...”“เงียบ” เหยียนโป๋ซื่อตวาดลั่นจนมู่ชิงอีสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันไปทางองค์หญิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหนักใจเซียวอวี่ที่ได้จังหวะรีบรับช่วงต่อทันที เขารีบคุกเข่าลง สีหน้าคับแค้นใจ “เป็นความจริงขอรับท่านโป๋ซื่อ ข้าเห็นว่าเสื้อผ้าพวกเขาเลอะเทอะจึงอยากช่วย ทว่าพวกเขากลับด่าทอตระกูลเซียวของข้าว่าเป็นสุนัขหมู่... ข้า... ข้าเพียงปกป้องเกียรติของตระกูล มิอาจทนฟังคำเหยียดหยามได้”เหล่าคุณชายแถวหน้าต่างพยักหน้าสนับสนุนเป็นพรวน “ใช่...ขอรับท่านโป๋ซื่อ องค์หญิงทรงตรัสความจริง พวกเราล้วนเห็นกับตา”ความเงียบกลับมาปกคลุมอีกครั้ง แต่ คราวนี้… มันหนักอึ้งกว่าเดิม หยวนเป่ากำมือแน่นจนสั่น น้ำตาคลอเบ้าด้วยความอัดอั้น "ไม่ใช่... ไม่ใช่เช่นนั้น..."เหยียนโป๋ซื่อมองดูสถานการณ์อย่างถี่ถ้วน สายตาของอาจารย์อาวุโสสั่นไหวเล็กน้อย เขามองรอยยิ้มที่แลดูเปี่ยมเมตตาขององค์หญิง สลับกับนิ้วมือของเซียวอวี่ที่มีรอยหมึกแห้

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 253 พายุในอ่างน้ำหมึกดำ

    เมื่อเหยียนโป๋ซื่อ ก้าวพ้นธรณีประตูหอจี้จิ่วออกไปได้ไม่ถึงก้าว กลิ่นอายบรรยากาศอันสงบนิ่งพลันสลายไปสิ้นดุจหมอกควัน เสียงหัวเราะหยันดังขึ้นจากแถวหน้า แหลมคม และเสียดแทงดุจเสียงนกแสรกที่ขัดความสำราญ มิใช่เสียงหัวเราะแห่งความสำราญและความชื่นชม หากเป็นเสียงของผู้ยืนเหนือผู้อื่นเซียวอวี่ คุณชายรองจากตระกูลเซียว ตระกูลใหญ่ที่มีเครือญาติพาดผ่านราชสำนัก ลุกขึ้นยืนอย่างเนิบช้า ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นขยับอาภรณ์สีครามแทรกดิ้นทองของตนให้เข้าที่ ก่อนจะเดินเอื่อยเฉื่อยมายังท้ายห้อง พร้อมรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน เบื้องหลังคือ กลุ่มสหายผู้ดีที่ติดตามราวเงา ประดุจสุนัขรับใช้ที่คอยพึ่งพิงบารมีเสือ“เก่งกาจนักนะ…” เสียงนั้นทอดยาวอย่างเย็นชา ก่อนที่เซียวอวี่หยุดลงเบื้องหน้า“เจ้าอ้วนหยวน วันนี้นับว่า เจ้าทำให้หอจี้จิ่วเปิดหูเปิดตายิ่งนัก…”หยวนเป่า ตัวแข็งทื่อ ใบหน้าซีดเผือด เขาสัมผัสได้ถึงรังสีคุกคามจนต้องหดไหล่เข้าหา หลงจิ่นอวิ๋น โดยไม่รู้ตัว เสียงตอบแผ่วเบา“ข้า… ข้า เพียงตอบตามที่ท่านโป๋ซื่อถามเท่านั้นขอรับ คุณชายเซียว…”เซียวอวี่หัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะกางพัดขนนกออกช้าๆ สายตาค

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 252 ปัญญาเร้นลับ ท้ายหอจี้จิ่ว

    เสียงไม้เคาะโต๊ะดัง ตึก หนึ่งครา เป็นสัญญาณเริ่มต้นของบทเรียน เหยียนโป๋ซื่อ เดินก้าวเข้ามาด้วยท่วงท่าของเขาเคร่งขรึม ประดุจขุนนางผู้ถืออาญาสิทธิ์ บนโต๊ะวางไว้ด้วยลูกคิดไม้จันทน์ขนาดใหญ่ที่ส่งกลิ่นหอมเย็น และม้วนตำราคำนวณที่ดูหนาหนัก เขาทอดสายตามองเหล่าบัณฑิตน้อยด้วยแววตาที่ยากจะหยั่งถึงก่อนจะเอ่ยขึ้น“วันนี้… เราจะทดสอบวิชาซู่ ว่าด้วยศาสตร์แห่งการคำนวณ”สิ้นคำประกาศ ห้องเรียนที่เคยสงบพลันเกิดระลอกคลื่นแห่งเสียงฮือฮา เหล่าคุณชายตระกูลใหญ่ต่างปรายตามองกันด้วยความหยามหยัน บ้างแค่นหัวเราะ บ้างถอนหายใจราวกับถูกบังคับให้ทำงานชั้นต่ำ บางคนถึงกับถอนหายใจอย่างไม่ปิดบัง“คำนวณหรือ นั่นมิใช่ธุระของพวกพ่อค้าหน้าเลือดหรอกหรือไร”“ข้าเกิดในตระกูลขุนนาง เหตุใดต้องมานั่งดีดลูกคิดประหนึ่งเสมียนโรงเสบียงเช่นนี้” เหยียนโป๋ซื่อกวาดสายตามองเหล่าคุณชายน้อยที่เริ่มทำหน้าเบื่อหน่าย เทำราวกับมิได้ยินเสียงนกเสียงกาเหล่านั้น“หลายคนในที่นี้อาจคิดว่าการนับเลขเป็นเรื่องของไพร่ฟ้าหรือพ่อค้าในตลาด... แต่จงจำไว้ หากพวกเจ้าคำนวณตัวเลขคลาดเคลื่อนเพียงหนึ่งชั่ง เสบียงหน้าด่านอาจขาด ทหารนับแสนย่อมไร้ข้าวในยามศึก หากพวก

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 251 มิตรภาพท้ายหอจี้จิ่ว

    ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ของการแก่งแย่งช่วงชิงวาสนาในแถวหน้า เด็กชายผู้หนึ่งที่มีรูปร่างโปร่งบาง ใบหน้าแลดูอ่อนแอคล้ายคนขี้โรค กลับหยุดฝีเท้าลงอย่างโดดเดี่ยวกลางหอจี้จิ่ว เขาสวมชุดบัณฑิตสีครามที่ซีดจางจนแทบกลืนไปกับเงา ทว่าสะอาดสะอ้าน ไร้เครื่องหยกประดับประดา ไร้ดิ้นทองประชันบารมี ดวงตาคมใสทอดมองไปยังที่นั่งข้างกายพระธิดาเพียงชั่วอึดใจ ก่อนจะถอนหายใจแผ่วเบาราวรำคาญใจในความวุ่นวายนั้น แล้วหันหลังให้แถวหน้า เดินมุ่งตรงสู่มุมอับท้ายห้องอย่างแน่วแน่... ไม่ไยดีต่อสายตาผู้ใด เสียงฝีเท้าสม่ำเสมอและแผ่วเบาจนเกือบไร้ร่องรอย หยุดลงที่ข้างโต๊ะหนึ่ง หลงจิ่นอวิ๋นเงยหน้าขึ้นเพียงนิด สายตาสองคู่สบประสานกันในความเงียบ...ไร้ถ้อยคำ ไร้การหยั่งเชิง แววตาหนึ่งนิ่งลึกประดุจก้นบึ้งธารา อีกแววตาหนึ่งสงบระงับคล้ายเมฆาที่ปล่อยวาง…บรรยากาศรอบข้างพลันเย็นเยียบลงโดยไม่รู้ตัว ผู้มาใหม่ประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม“สหายท่านนี้... ข้าขอร่วมอาศัยพื้นที่ตรงนี้ด้วยได้หรือไม่” น้ำเสียงนั้นเรียบง่าย สุภาพ และปราศจากกระแสดูแคลนหลงจิ่นอวิ๋นเพียงพยักหน้าเล็กน้อย เลื่อนตำราของตนออกไปเพื่อให้เกิดช่องว่างพื้นที่ที่พอเหมาะ “เชิญ ต

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 250 การรวมตัวของมังกรจำแลง

    เสียงตีเกราะไม้ดังกังวานก้องลานหยก เป็นสัญญาณรวมตัวของเหล่าบัณฑิตใหม่แห่งกั๋วจื่อเจี้ยน เสียงจ้อกแจ้กจอแจของดรุณน้อยนับร้อยดังกังวานไปทั่ว กลิ่นแป้งและเครื่องหอมชั้นเลิศที่อบมาบนอาภรณ์หรูหรานั้นรุนแรงเสียจนกลบกลิ่นกำยานของสำนักศึกษาไปสิ้นเหล่าคุณชายน้อยต่างอยู่ในชุดอาภรณ์ที่ตัดเย็บอย่างประณีต แม้จะใช้สีและแบบที่คล้ายคลึงกันตามกฎของสำนักศึกษา แต่ความรุ่มรวยก็ถูกที่แสดงออกมาประชันบารมีอย่างเงียบงัน ผ่าน ดิ้นเงิน ดิ้นทอง ที่แทรกอยู่ในชายผ้าไหมแพรพรรณชั้นดี ผ่านหยกมงคลสลักเสลาประณีตห้อยอยู่ที่เอว และเครื่องประดับที่สะท้อนแสงเช้าอย่างจงใจ ราวกับนี่ไม่ใช่การมาศึกษา แต่เป็นการอวดโอ่อำนาจและเกียรติยศของตระกูลเบื้องหลัง ที่ผลักดันบุตรหลานมาที่นี่ เหล่าโป๋ซื่อชั้นผู้น้อยทำได้เพียงเดินกวดขันด้วยความลำบากใจ เพราะบัณฑิตน้อยแต่ละคนล้วนมีสายเลือดสูงส่งจนมิอาจแตะต้องแรง บางคนถือดีและเย่อหยิ่งจากสายเลือด ทำให้การควบคุมเป็นไปอย่างยากลำบาก ทั้งเสียงกระซิบเบา ๆ ดังกระทบอากาศยามเช้าจากอาจารย์ทั้งหลาย “นั่นบุตรชายสกุลหวัง… ได้ยินว่าฮ่องเต้เมตตาเป็นพิเศษ” “คนนั้นสกุลหลี่ รูปโฉมสง่าไม่เบา” “ดูสิ นั่นคุ

  • ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ   ตอนที่ 249 เส้นทางสู่สมรภูมิ

    เขาโอบนางไว้โดยมิเร่ง มิได้รุนแรง ราวกับต้องการจดจำอุณหภูมิของกันและกันให้มากที่สุด ลมหายใจสองสายประสานกันแผ่ว…ก่อนจะหนักขึ้น ผสานเสียงครางกระเส่าจากสัมผัสที่ลึกซึ้งกาลเวลาสองชั่วยามไหลผ่านรวดเร็ว หลงเจิ้งหยางลุกขึ้น รอยยิ้มสุดท้ายยามสวมเกราะนั้นอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เขาจะมอบให้โลกนี้ได้ ก่อนที่ใบหน้าเดียวกันจะกลับกลายเป็นแม่ทัพผู้เกรี้ยวกราดอีกครั้งไป๋ลี่เยว่ลุกขึ้นช่วยพระสวามีแต่งกาย มือเรียวบรรจงผูกสายรัดเกราะ สวมอาภรณ์ออกศึกสีครามเข้มให้อย่างครบถ้วน ดวงหน้างามเงยขึ้นมองใบหน้าคมเข้มตรงหน้า บัดนี้เขามิใช่เพียงพระสวามีอีกต่อไป หากคือยอดขุนพลของแผ่นดิน“ท่านพี่…” นางเอ่ยเสียงเบาๆ“หม่อมฉันเตรียมเครื่องหอมสำหรับสงบจิต และตำราพิชัยสงครามเล่มโปรดไว้ในย่ามแล้วเพคะ ขอให้ทุกย่างก้าวของพระองค์… ล้วนมีชัย”รอยยิ้มบางปรากฏที่มุมปากของไป๋ลี่เยว่ หากแววตากลับเย็นเฉียบ นางรู้ดีการเดินทัพครั้งนี้ มิใช่เพราะแคว้นต้องการแม่ทัพ แต่เพราะมีคนต้องการให้เขาหายไปจากวังหลวง“นี่เครื่องราง หม่อมฉันเตรียมไว้ให้พระองค์เพคะ”หลงเจิ้งหยางชะงัก ก่อนจะรับเครื่องรางหยกขาวสลักลายปลาคู่มาพกไว้ในอก“ท่านพี่… ออกศึกคร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status