ตอนที่ 66 ความผิดมิอาจหลีก 2

“ข้าจะถือว่าเป็นการลอบปลงพระชนม์ไทเฮาโดยตรง โทษสถานเดียว…คือ ตาย”

บรรยากาศในท้องพระโรงแน่นขนัดด้วยความเงียบงัน เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างมั่นคง ก่อนที่หลงเจิ้งหยางจะคุกเข่าเบื้องหน้าพระพักตร์ด้วยท่วงท่าสงบนิ่ง

เสียงรับสั่งสุดท้ายดังก้องกังวาน ราวสายฟ้าฟาดกลางท้องฟ้าแจ่มจ้า บรรยากาศในโถงพลันเย็นยะเยือกลงในชั่วพริบตา ราวสายลมเหมันต์พัดกรรโชก ทุกผู้คนก้มหน้าหลบสายพระเนตร ไม่มีแม้เสียงหายใจแรง

ซิวหรงเม้มริมฝีปากแน่นจนเลือดซึม ขอบตาแดงจัด แต่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยถ้อยคำใด บรรยากาศกดทับราวกับภูผาทั้งลูกถาโถมลงบนบ่าของนาง

เสียงฝีเท้าแผ่วดังขึ้นทีละก้าว ก้องสะท้อนบนพื้นหินเย็น ก่อนที่องค์ชายหลงเจิ้งหยาง จะก้าวออกมาคุกเข่าเบื้องหน้าพระพักตร์ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวก้มต่ำ ทว่าท่วงท่ากลับมั่นคงไม่ไหวเอน

“กราบทูลฝ่าบาท ผลการตรวจสอบเป็นที่กระจ่างชัดแล้วพ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงของเขาหนักแน่น มั่นคง กังวานไปทั่วโถง แต่ประหนึ่งค้อนเหล็กทุบลงบนหัวใจผู้ฟังทุกผู้

“ในห้องพักของซ่านกงซิวหรง ตรวจพบถุงเกสรแห้งสองชนิด ได้แก่เกสรดอกลำโพง และเกสรมั่วลี่ฮวา ซึ่งขึ้นชื่อว่าก่อให้เกิดอาการแพ้และอาการหลอดลมบวมตีบรุนแรงได้”

เสียงฮือฮา