ตอนที่ 68 ลูกข้าเก่งเกินเด็ก

ห้องทรงงานยามราตรี

“ท่านแม่ทัพ… ทรงเรียกกระหม่อมมายามดึกเช่นนี้ มีเรื่องใดเร่งด่วนหรือพ่ะย่ะค่ะ”

ภายในห้องทรงงานเงียบสงบ แสงตะเกียงสาดเงาสะท้อนเงาของ ซูเหวิน องครักษ์ซ้ายที่ยืนประสานมืออยู่ข้างโต๊ะ เหลือบมององค์ชายของตน

ร่างสง่างามขององค์ชายหลงเจิ้งหยางนั่งอยู่หลังโต๊ะไม้จันทน์ ในเสื้อคลุมยาวสีน้ำเงินเข้มลายเมฆครามดูเคร่งขรึม ผมดำถูกรวบสูงด้วยปิ่นหยก เขาถือพัดไม้ไผ่ไว้ในมือ เคาะกับขอบโต๊ะเบา ๆ

ฟุบ… ฟุบ… ฟุบ… ฟุบ

“องค์ชายน้อย… ยังไม่ยอมรับข้าโดยเต็มใจ” เสียงทุ้มห้าวเอ่ยแผ่วเบา

ซูเหวินกะพริบตาปริบๆ “พระองค์ทรงหมายถึงพระโอรสจิ่นอวิ๋นหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“จะมีใครอีกล่ะ ข้ามีโอรสแค่องค์เดียว แล้วยังไม่ยอมรับข้า เขาตั้งเงื่อนไขกับข้า พวกเจ้าคิดว่า… ข้าต้องทำเช่นไร ถึงจะได้ใจลูกมาเป็นพวก”

ซูเหวินนิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนตอบ “กระหม่อมคิดว่าไม่น่าจะมีสิ่งใดยากพ่ะย่ะค่ะ เด็กห้าขวบชอบสิ่งเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน เช่น ของเล่น ขนม นิทาน…”

“ซูเหวิน...นี่เจ้ายังคิดว่าจิ่นอวิ๋นชอบอะไรที่เรียบง่ายไม่ซับซ้อนอีกหรือ” องค์ชายสามถามเสียงเข้มขึ้น

“หามิได้ พ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าก็เห็น โอรสของข้ามีความสามารถรอ