ตอนที่ 127 ผิดแผน แค้นมิสร่างซา 2

“พวกมันต้องชดใช้ ทั้งแม่ ทั้งลูก ทั้งพ่อ หากฆ่าเด็กนั่นไม่ได้ ก็จงทำลายชื่อเสียงมันเสีย ให้ผู้คนทั้งเมืองรู้ว่าเลือดในกายมันสกปรก ไป๋ลี่เยว่ก็เช่นกัน ข้าจะไม่ให้มันเงยหน้าขึ้นได้อีก และให้เขา...หันกลับมามองข้าทั้งน้ำตา”

เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นจากทางเดินด้านหลังม่าน หลี่ซุนเหม่ยหันขวับ ริมฝีปากยังเปื้อนเลือดจากแรงกัดเมื่อครู่

“ท่านพ่อ...”

เสนาบดีหลี่ สวมอาภรณ์สีน้ำตาลแก่เดินเข้ามาช้า ๆ ใบหน้ายังเรียบเฉย แต่สายตาคมกริบกวาดมองแจกันที่แตก เศษเครื่องเคลือบ และปิ่นทองที่ถูกปักลงบนโต๊ะอย่างอาฆาต

“พอเถอะ ซุนเหม่ย…” น้ำเสียงเรียบเย็นแทงกลางใจ

“เจ้ายิ่งทำลายข้าวของมากเท่าไร ความพ่ายแพ้ของเจ้าก็ยิ่งประจักษ์ชัดขึ้นเท่านั้น”

คำพูดเรียบเย็นแทงเข้ากลางใจ นางขบริมฝีปากแน่นจนเลือดซึมอีกครั้ง

“ข้าถูกเหยียบย่ำต่อหน้าผู้คน... เด็กนั่นยังรอด แล้วท่านพ่อจะให้ข้านิ่งเฉยรึ”

“ข้าไม่เคยสั่งให้เจ้าหยุด” น้ำเสียงของเสนาบดีหลี่เด็ดขาด

“แต่หากเจ้าจะลงมือ… ก็จงลงให้ลึกพอที่จะถอนราก ถอนโคน อย่าให้เหลือช่องให้มันลุกขึ้นได้อีก มิเช่นนั้นจะพากันไปตายเปล่า”

หลี่ซุนเหม่ยนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเชิดหน