LOGINShare
ตอนที่ 131 ใต้เงาจันทร์ที่อ่อนโยน 2
Last Updated:
2025-08-03 08:23:26
Latest chapter
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 190 ของขวัญตอบแทนแห่งราชธรรม
ภายหลังเสร็จสิ้นพิธีถวายราชสาส์น เสียงฆ้องหลวงสามระลอกกึกก้องทั่วท้องพระโรง เป่ยเจินต้าเตี้ยนอันโอ่อ่า ขันทีหลวงประจำพิธีก้าวออกมาประสานฝ่ามือแล้วประกาศเสียงดังกังวาน“คณะทูตแคว้นต้าเหยียน…ขอน้อมนำบรรณาการถวายแด่ใต้หล้าอันสูงส่ง แห่งแคว้นต้าเฉิง ตามราชประเพณี”เสียงดนตรีราชสำนักลอยแผ่วท่ามกลางกลิ่นกำยานหอมเย็นตลบทั่วโถง คณะทูตหกนายก้าวช้า ๆ สง่างาม เข้าแถวเบื้องหน้าบัลลังก์มังกรองค์ชายเย่ลวี่ ซุ่น ผู้เป็นราชทูตสูงสุดแห่งแคว้นต้าเหยียน คุกเข่าเบื้องหน้าพระพักตร์แล้วประสานมือคำนับ ก่อนกล่าวเสียงดังกังวาน“กระหม่อม เย่ลวี่ ซุ่น ราชโอรสแห่งต้าเหยียน ในนามแคว้นต้าเหยียน ขอน้อมถวายบรรณาการแห่งไมตรี ทั้งเจ็ดชนิด ประกอบด้วย”“หยกสุริยันจันทรา จากแหล่งหยกฮั่นเจิน…ม้าศึกอู่หลินพันธุ์แท้สายเลือดจ้าวอัคคี จำนวนแปดสิบสี่ตัว…ผ้าแพรหิมะหลอมไหมเงิน จากเวิ่นชาง…สมุนไพรหลีจิงอายุวัฒนะตำรับลับจากหุบเขาเสวียนหลง กว่าสามสิบหีบ…เพชรพลอยเก้าสีจากใต้ขุนเขาหยกหิมะเหมืองอี้หลาน...เครื่องเคลือบเขียวหยกตำรับราชสำนักและกล่องหยกจันทน์ ประดับลายเมฆเหนือมังกรสลัก… บรรจุของขวัญขวัญพิเศษแห่งมิตรภาพ… แด่ฝ่าบาทผู้ทรงธร
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 106 เข็มพิษในราชพิธี
ท้องพระโรง – ยามเฉินกลางม่านแพรไหมบางเบาสีทองอ่อนสะบัดแผ่วใต้สายลมภายในท้องพระโรง หอมกลิ่นไม้จันทน์จากถาดธูปหอมซ่อนอยู่ในมุมห้อง เคล้ากับกลิ่นหอมอ่อนของดอกหลี่ฮวาปะปนกับกลิ่นกำยานเร้าอารมณ์แห่งพิธีราชสำนัก เสริมให้บรรยากาศงดงามสูงส่ง บนบัลลังก์มังกรสูง ฮ่องเต้หลงฉางจิ้นทรงประทับนิ่งสง่า ใต้พระพักตร์นิ่งขรึม เบื้องพระวรกายคือ พระมเหสีหยางเซียนเยวี่ย ฮองเฮาผู้เป็นแม่ของแผ่นดิน นางแต่งองค์ด้วยชุดลายหงส์ทอสีทอง นั่งสง่างาม สงบนิ่งดั่งดวงจันทร์และเบื้องล่างซ้ายขวาห้อมล้อมด้วยเหล่าพระสนมและบรรดาองค์ชายพร้อมพระชายา และขุนนางจากทุกฝ่ายนั่งประจำตำแหน่งอย่างเคร่งขรึม พระสนมชิงอวี่นั่งที่พระเก้าอี้ประทับสำรองของพระสนมอยู่เยื้องด้านซ้าย ที่มีพระสนมคนอื่นๆ นั่งรวมอยู่ ท่าทีของนางงามสง่า เรียบร้อยไร้ที่ติ ทว่าในดวงตาคู่งามกลับซ่อนแววเร้นลึกดั่งทะเลพิโรธ ชิงอวี่ปรายตามองลานหยกเบื้องล่างหน้าพระโรง ซึ่งสมควรเป็นจุดที่ ขบวนทูตจากต้าเหยียนควรเดินทางถึงตามกำหนดแล้ว ทว่ายามนี้ แสงแดดยามสายกลับทอดยาวไร้เงาของเกี้ยวผ้าไหม และกองดุริยางค์ก็ยังไร้สัญญาณสั่งโหมประโคม เสียงขุนนางต่างลือกระซิบตลอดลานพิธี เสน
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 188 เข็มพิษในราชพิธี 1
ท้องพระโรง – ยามเฉินกลางม่านแพรไหมสีทองอ่อนพลิ้วสะบัดแผ่วใต้สายลมภายในท้องพระโรง หอมกลิ่นไม้จันทน์จากถาดธูปหอมซ่อนอยู่ในมุมห้อง เคล้ากับกลิ่นหอมอ่อนของดอกหลี่ฮวาเร้าอารมณ์เสริมให้บรรยากาศงดงามสูงส่งสมเกียรติพิธีการราชสำนัก บนบัลลังก์มังกรสูง ฮ่องเต้หลงฉางจิ้นทรงประทับนิ่งสง่า ใต้พระพักตร์นิ่งลุ่มลึก เบื้องพระวรกายคือ พระมเหสีหยางเซียนเยวี่ย ฮองเฮาผู้เป็นแม่ของแผ่นดิน งามสง่าในฉลองพระองค์ชุดลายหงส์ทอสีทอง นั่งสง่างาม สงบนิ่งดั่งดวงจันทร์หากแต่ส่องแสงอำนาจให้ทุกผู้คนต้องเคารพและเบื้องล่างซ้ายขวาห้อมล้อมด้วยเหล่าพระสนมและบรรดาองค์ชายพร้อมพระชายา และขุนนางขุนนางฝ่ายบุ๋นบู๊นั่งประจำตำแหน่งอย่างเคร่งครัด พระสนมชิงอวี่นั่งที่เก้าอี้ประทับสำรองของพระสนมอยู่เยื้องด้านซ้าย ที่มีพระสนมคนอื่นๆ นั่งรวมอยู่ ท่าทีของนางงามสง่า มาดนิ่ง เรียบร้อยไร้ที่ติ ทว่าในดวงตาคู่งามกลับซ่อนแววเร้นลึกดั่งทะเลพิโรธ พระสนมชิงอวี่ปรายตามองทอดไปยังลานหยกเบื้องล่างหน้าพระโรง ซึ่งสมควรเป็นจุดที่ ขบวนทูตจากต้าเหยียนควรเดินทางถึงตามกำหนดแล้ว ทว่ายามนี้ แสงแดดยามสายกลับทอดยาวไร้เงาของเกี้ยวผ้าไหม และกองดุริยางค์ก็ยั
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 105 แผนรับรุ่งอรุณ
รุ่งเช้า ณ ตำหนักชิงอวิ๋นม่านแพรบางสีไข่มุกไหวระริกตามแรงลมหิมะเบา แสงแดดยามเช้าเจือกลิ่นเกสรเหมย ลอดผ่านกระจกหยกสลักฉลุลาย กลั่นเป็นแสงอุ่นอ่อนทอดลงบนเตียงใหญ่ผืนงาม ร่างสูงของหลงเจิ้งหยางหลับตานิ่งบนหมอนปักลายคลื่นมังกร ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ผิวพรรณเนื้อทองของแม่ทัพใหญ่สะท้อนแสงอ่อนในยามเช้า เส้นผมยาวสลายจากปิ่นทองเมื่อคืน กระจายแนบหมอนอย่างไร้แบบแผน ความสงบสุขที่หาได้ยากนักปรากฏอยู่บนใบหน้าคมเข้ม เขาเพียงหายใจช้า ๆ อย่างพอใจในอ้อมแขนที่โอบร่างบางไว้ไม่ห่างกาย ดวงตาดำสนิทที่มักแฝงกลิ่นคมคายเยือกเย็น บัดนี้กลับมีแววอ่อนโยนสะท้อนประกายอรุณ เขาทอดตามองใบหน้าที่คุ้นเคยยิ่งกว่าลมหายใจของตน พลันยื่นมือหนาออกลูบเรือนผมสลวยเบา ๆ ดั่งหวาดว่าจะแตะต้องความฝันไป๋ลี่เยว่พลิกกายอย่างแผ่วเบาเมื่อโดนรบกวน เส้นผมปล่อยยาวประดุจม่านไหมดำขลับหล่นลงปกบ่าขาวนวล ไหล่เปลือยโผล่พ้นผ้านวมผืนหนา กลีบปากนุ่มยังระเรื่อรอยจุมพิตจากรัตติกาล ดวงหน้างดงามอาบเรื่อแสงแดด ดูราวภาพวาดต้องห้ามจากหอสมุดลับในวังหลวง“เจ้าตื่นก่อนแล้วหรือ เยว่เอ๋อร์…” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบชิดข้างหูพระชายา ก่อนจะโน้มใบหน้าแนบหน้าผากนา
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 186 แผนรับรุ่งอรุณ 1
รุ่งอรุณแห่งยามเหม่า ณ ตำหนักชิงอวิ๋น ม่านแพรบางสีไข่มุกพลิ้วไหวระริกต้องลมหนาว หิมะบางร่วงโปรยเบื้องนอก แสงอรุณแรกแห่งยามเหม่าเจือกลิ่นเกสรเหมย ลอดผ่านกระจกหยกสลักฉลุลาย กลั่นเป็นแสงอุ่นอ่อนทอดลงบนแท่นบรรทมผืนใหญ่ ร่างสูงใหญ่ของหลงเจิ้งหยางทอดกายสงบ ดวงตาหลับนิ่งบนหมอนปักลายคลื่นมังกร ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ผิวพรรณเนื้อทองของแม่ทัพใหญ่สะท้อนแสงอ่อนในยามเช้า เส้นผมยาวสลายจากปิ่นทองเมื่อคืน กระจายแนบหมอนอย่างไร้แบบแผน ความสงบสุขที่หาได้ยากนัก ปรากฏอยู่บนดวงหน้าเข้มคมซึ่งเคยดุดัน บัดนี้กลับละมุนอ่อนโยนเพียงเพราะอ้อมแขนที่โอบกอดร่างบางของพระชายาไว้แนบกาย สายตาคมที่เคยเปี่ยมด้วยประกายเย็นยะเยือก บัดนี้กลับมีแววอ่อนโยนสะท้อนประกายอรุณ ตาคมทอดมองใบหน้าที่คุ้นเคยยิ่งกว่าลมหายใจของตนอย่างพอใจ พลันยื่นมือหนาออกลูบเรือนผมสลวยเบา ๆ ดั่งหวาดว่าจะแตะต้องความฝัน ไป๋ลี่เยว่พลิกกายอย่างแผ่วเบาเมื่อโดนรบกวน เส้นผมปล่อยยาวประดุจม่านไหมดำขลับหล่นลงปกบ่าขาวนวล ไหล่เปลือยโผล่พ้นผ้านวมผืนหนา กลีบปากนุ่มยังระเรื่อด้วยร่องรอยจุมพิตจากรัตติกาลก่อน ดวงหน้างดงามอาบเรื่อแสงแดด ดูราวภาพวาดต้องห้ามจ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 104 บทลงโทษที่แสนอ่อนโยน NC
“เยว่เอ๋อร์...เจ้าร้ายกาจนัก เจ้าสามารถฆ่าข้าด้วยเพียงแค่ปลายลิ้นของเจ้า อ๊าาา ข้าก็เกรงว่า...ข้าจะไม่อาจปล่อยให้เจ้าได้นอนก่อนรุ่งสางแน่นอน อ๊าาา”เสียงแม่ทัพหนุ่มครางราวกับบาดเจ็บเจียนขาดใจ เมื่อแท่งหยกแข็งแกร่งของเขาถูกไป๋ลี่เยว่ใช้มือนุ่มลูบสัมผัสแผ่วเบา ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักที่อุ้งมือประกบสัมผัสแท่งหยกแนบแน่นมากขึ้น ปลายนิ้วลูบวนๆ ตามความยาว สัมผัสจากฝ่ามือนุ่มทำเอาขนกายเขาลุกชัน แขนไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะคว้ามือนางยึดไว้"คืนนี้ หม่อมฉันขอลงโทษพระองค์บ้าง… โทษฐานที่เคยว่าร้ายหม่อมฉัน ไล่หม่อมฉันมาอยู่ตำหนักเย็น”หลงเจิ้งหยางมิทันได้ตอบ กางเกงแพรเนื้อเบาบนร่างแกร่งถูกคลายเชือกอย่างง่ายดาย แท่งหยกพิโรธที่ร้อนผ่าวถูกปลดปล่อยเผยโฉมออกมาผงาดพร้อมรบเมื่อพ้นเนื้อผ้าบดบังกลีบบุปผาแห่งนางแอบสั่นไหวระริก ขับน้ำเหนียวออกมา จนเจ้าของร่างก็ไม่กล้าขยับแรง ริมฝีปากอวบอิ่มของนางหยุดอยู่ตรงกลางแหล่งอารมณ์อันเป็นศูนย์รวมความทรมานของบุรุษ พลางก้มลง... ประทับจุมพิตแท่งหยกงามที่เคยอ่อนนิ่ม แต่บัดนี้กลับแข็งตึงราวเหล็กกล้า ซ้ำยังดูยิ่งใหญ่น่าเกรงขามกว่าเดิม“พระองค์ หม่อมฉันสามารถชิมเจ้าสิ่งนี้ได้หรือไม่เ
You may also like
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.1K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.8K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้32.0K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง20.9K viewsเชลยรัก ท่านอ๋องแฝดนรก
องค์หญิงโนเนม2.3K viewsเจ้าสาวประมุขหุบเขามืด
ประตูฟ้ายั่งยืน1.2K viewsตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี
รอรีวัน4.9K viewsคู่หมั้นอย่าหมายหวนคืน
moonlight -mini3.1K views
