LOGINShare
บทที่ 12 ขายออนไลน์ ออเดอร์แรก
Last Updated:
2025-06-12 23:52:43เสียงจิ้งหรีดเริ่มขับขานเมื่อแดดยามบ่ายเริ่มคล้อย แสงสีทองส่องลอดช่องโรงเรือนเข้ามาในช่วงเย็นอย่างพอดิบพอดี ลุงเหมืองนั่งจัดต้นกล้าที่เพิ่งเพาะใหม่ ข้าง ๆ กันคือแพรที่กำลังถือโทรศัพท์มือถือในมือ พร้อมไม้ตั้งกล้องที่เธอเพิ่งสั่งมาจากแอปพลิเคชันสั่งของออนไลน์ได้ไม่นาน
“ลุงคะ ขอถ่ายคลิปหน่อย เดี๋ยวหนูจะลงคลิปรีล (Reel) ในเพจ”
“คลิปรีล มันคืออะไรอีกล่ะนั่น” ลุงเหมืองหัวเราะพร้อมกับทำหน้างง
แพรยิ้ม “มันก็คือคลิปสั้น ประมาณไม่เกินหนึ่งนาที ทำลงในเพจเฟซบุ๊กค่ะ คนสมัยนี้ชอบดูอะไรที่จบเร็ว ๆ สั้น ๆ ไม่ต้องยาวมาก ลุงก็พูดสั้น ๆ เหมือนที่ลุงคุยกับหนูปกติเลยก็พอ ไม่ต้องเกร็งนะ”
“เอ้า ลองดูก็ได้” ลุงเหมืองพยักหน้า
แพรช่วยบรีพคำพูดให้กับลุงเหมืองก่อนจะเริ่มกดถ่ายวิดีโอ เมื่อกล้องเริ่มถ่าย แพรเดินถอยหลังถ่ายลุงเหมืองที่กำลังยืนอยู่ข้างต้นมะเขือเทศที่พร้อมให้เริ่มเก็บเกี่ยวในอีกไม่กี่วัน
“สวัสดีครับ ลุงเหมืองนะครับ จากฟาร์มเหมืองแดง วันนี้อยากชวนทุกคนมาดูต้นมะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออกของเราครับ พรุ่งนี้ก็จะแดงเต็มต้นแล้ว เดี๋ยวจะเริ่มเปิดรับพรีออเดอร์นะครับ ใครสนใจไว้เจอกันครับ”
เมื่อถ่ายเสร็จ แพรก็รีบเปิดดู จากนั้นก็ใส่เสียงดนตรีประกอบเบา ๆ ก่อนกดโพสต์ลงเพจ คลิปนี้เป็นคลิป Reel ที่ 5 ของเพจเรือนแดงหวาน หลังจากโพสต์ไปไม่ถึงชั่วโมงก็เริ่มมีคนมากดไลก์ กดหัวใจ และคอมเมนต์
“ลุงน่ารักมากเลย”
“อยากกินมะเขือเทศพันธุ์นี้จังค่ะ เปิดขายเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ”
“ติดตามตั้งแต่โรงเรือนยังไม่เสร็จ ดีใจอ่ะที่ลุงมาไกลขนาดนี้แล้ว”
“รอซื้อเลยจ้า”
แพรยิ้มพลางมองลุงเหมืองที่ยังคงสงสัยเล็กน้อยกับสิ่งที่เธอทำ ถึงแม้ลุงเหมืองจะไม่ค่อยเข้าใจกับเทคโนโลยีสมัยใหม่สักเท่าไหร่ แต่เขาก็พร้อมที่จะเปิดใจเรียนรู้ และปรับตัวให้เข้ากับโลกในยุคปัจจุบัน
“คนเขาชอบลุงกันเยอะเลยนะ”
“จริงเหรอ ลุงก็นึกว่าจะมีแต่เด็กในหมู่บ้านมาดู”
“ไม่ใช่เลยค่ะลุง บางคนอยู่เชียงใหม่โน่น บางคนก็อยู่นครศรีธรรมราช บางคนบอกว่าอยากเอาไปทำสลัดที่ร้านคาเฟ่ด้วยนะ”
“โอ้โห มันขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย”
วันถัดมา แพรจัดโต๊ะไม้เล็ก ๆ ข้างโรงเรือนเป็นมุมสำหรับถ่ายภาพสินค้า เธอเอาผ้าพื้นสีขาวมาปูรอง วางกล่องลังไซซ์เล็ก ๆ ที่ห่อกระดาษคราฟต์ ผูกด้วยเชือกป่าน พร้อมแปะโลโก้ของฟาร์มที่เธอวาดเอง
“หนูแพร แบบนี้มันไม่มากไปเหรอลูก” ลุงเหมืองถาม ในขณะยืนมองแพรจัดมุมกล้องถ่ายภาพอย่างมืออาชีพ
“ไม่เลยค่ะลุง หนูเชื่อว่าถ้าเราจะส่งของไปถึงมือลูกค้าสักคน มันควรจะมีความตั้งใจแปะอยู่ในกล่องนั้นด้วย เพื่อสร้างความประทับใจให้ลูกค้า”
หลังจากถ่ายเสร็จ แพรก็เขียนโพสต์ใหม่โพสต์ลงในเพจ นี่เป็นโพสต์สำคัญที่สุดตั้งแต่เปิดเพจมา
เปิดรับพรีออเดอร์แล้วจ้า!!!
มะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออกจากฟาร์มเหมืองแดง
ปลูกแบบธรรมชาติ ไม่มีสารเคมี
เก็บสดจากต้น ส่งตรงจากฟาร์ม
จัดส่งรอบแรกวันศุกร์นี้ (จำกัดเพียง 20 กล่อง!!)
สนใจสั่งซื้อ Inbox มาได้เลยนะคะ
แพรแนบรูปกล่องที่ห่อเสร็จเรียบร้อย พร้อมคลิป Reel ที่ถ่ายลุงเหมืองอธิบายเกี่ยวกับพันธุ์มะเขือเทศของฟาร์มอย่างสั้น ๆ เพิ่มเข้าไปด้วย
หลังจากโพสต์ไปไม่ถึงสามสิบนาทีก็มีเสียงจากข้อความแรกดังขึ้น
ติ๊ง!!
“สวัสดีค่ะ ขอสั่งมะเขือ 2 กล่องค่ะ อยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี จัดส่งได้ไหมคะ ค่าส่งเท่าไหร่”
แพรเบิกตากว้าง รีบเปิดข้อความนั้นทันที และพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นไม่นาน เธอก็ตะโกนเสียงดัง
“ลุง” เธอร้องเสียงตื่นเต้น “มีออเดอร์แรกเข้ามาค่ะ”
“จริงเรอะ”
“จริงค่ะ นี่ไง ลูกค้าโอนเงินมาแล้วด้วย โอนไวมาก”
แพรเปิดสลิปโอนเงินที่ลูกค้าส่งมาให้ลุงเหมืองดู เงินจำนวน 250 บาทเข้าบัญชีธนาคารเรียบร้อย
แม้ว่าจะเป็นเงินจำนวนไม่มาก แต่สำหรับแพรและลุงเหมืองแล้ว เงินยอดแรกจากการขายออนไลน์ในครั้งนี้ มันกลับเหมือนเงินล้านที่อยู่ในใจ
“หนูแพร” ลุงเหมืองพูดเสียงเบา
“ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง”
แพรยิ้มกว้างแบบสุด ๆ กว้างกว่าทุกครั้งที่เธอเคยยิ้ม
“ใช่ลุง นี่เป็นออเดอร์แรกจากต่างจังหวัดเลยนะคะ”
ลุงเหมืองเดินออกไปข้างโรงเรือน สายตาทอดมองแปลงมะเขือเทศสีแดงสดที่พร้อมเก็บเกี่ยว
มือที่หยาบกร้านสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น ชายวัยกลางคนยกมือขึ้นพนมไหว้ต้นมะเขือเทศราวกับว่ากำลังขอบคุณผู้มีพระคุณในชีวิต
“ลุง” แพรเอ่ยเรียกเบา ๆ
“ดีใจไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามต่อ
“ดีใจมากกว่าตอนที่ต้นมันออกดอกซะอีก” ลุงเหมืองตอบพลางหัวเราะ
หลังจากนั้นไม่นาน ออเดอร์ที่สองก็เข้ามา ต่อด้วยออเดอร์ที่สาม สี่ และห้าตามมาติด ๆ ถึงแม้จะไม่ได้มากมายหลายร้อยกล่องแต่สำหรับพวกเขาแล้ว มันคือก้าวแรกที่เต็มไปด้วยความหวัง และนั่นก็เป็นวันที่ทำให้ลุงเหมืองรู้ว่าการขายของมันมีหลากหลายช่องทางมากกว่าการเอาไปขายที่ตลาด และยังทำให้ลุงเหมืองได้เรียนรู้การใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีในยุคปัจจุบัน
เย็นวันนั้น ลุงเหมืองนั่งแพ็กของกับแพรอยู่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน บนโต๊ะมีกล่อง 12 กล่อง เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ในแต่ละกล่องมีมะเขือเทศสีแดงสดคัดเกรดลูกสวยไม่ช้ำ และยังมีการ์ดเขียนด้วยลายมือว่า ‘ขอบคุณที่สนับสนุนฟาร์มเหมืองแดง ด้วยรักจากลุงเหมืองและหนูแพร’
ก่อนส่งของ ทั้งสองคนก็ได้ถ่ายภาพคู่กับกล่องทั้งสิบสองกล่องไว้เป็นที่ระลึก แพรโพสต์ภาพลงบนเพจพร้อมกับแคปชั่นว่า
12 กล่องแรกของฟาร์มเหมืองแดง
ออเดอร์แรกจากสุราษฎร์ธานี และอีกหลายจังหวัดที่พวกเราไม่เคยไป พรุ่งนี้ทุกคนที่ปลายทางจะได้ลิ้มรสความหวานของเมือเทศที่ไม่เหมือนใครจากแปลงเล็ก ๆ แห่งนี้แล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
หลังจากโพสต์ไปได้ไม่ถึงชั่วโมง ทั้งยอดกดไลก์ กดแชร์ และคอมเมนต์ก็หลั่งไหลเข้ามามากมาย
“ภูมิใจแทนลุงจัง”
“รอบหน้าจะสั่งอีกนะคะ”
“ช่วยแชร์แล้ว ของดีต้องสนับสนุน”
“เสียดายรอบนี้สั่งไม่ทัน รอเปิดพรีรอบหน้าอยู่นะคะ”
ลุงเหมืองนั่งอ่านทุกคอมเมนต์ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
ชายวันเกือบห้าสิบปีพูดเบา ๆ ว่า
“ตอนแรกก็คิดว่าจะปลูกไว้กิน ไว้ขายที่ตลาดเหมือนผักหลายอย่างที่ปลูกก็แค่นั้น แต่วันนี้มันไปไกลกว่าที่ลุงเคยฝันเอาไว้ซะอีกนะ”
แพรยิ้ม “เราจะไปให้ไกลกว่านี้อีกค่ะลุง ไม่ใช่แค่นี้”
ในค่ำคืนนั้น สายลมเย็นของฤดูหนาวเริ่มพัดเข้ามาแทนที่ฤดูฝน ท้องฟ้าเปิด ดวงดาวเริ่มส่องแสงระยิบระยับ และที่ฟาร์มเหมืองแดงแห่งนี้ บ้านหลังเล็ก ๆ ของลุงเหมืองแห่งนี้ ไฟของความหวังก็กำลังสว่างอย่างมั่นคงเช่นกัน...
Latest chapter
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 32 คืนกลับสู่รากเหง้า
เช้าวันใหม่ที่บ้านดอนแดงพัฒนา สายลมอ่อนพัดไหวผ่านยอดไม้ เสียงนกเอี้ยงร้องระงมรับแสงอาทิตย์ยามเช้าที่ทอแสงอุ่นพาดผ่านบ้านไม้หลังเก่าที่ยังตั้งอยู่ในบริเวณบ้านเดิมของลุงเหมืองถึงแม้จะมีบ้านหลังใหม่ทันสมัยที่อยู่ไม่ไกลออกไปนัก แต่ลุงเหมืองก็ยังคงเก็บบ้านไม้หลังนี้ไว้ด้วยความรัก ที่แห่งนี้เป็นเหมือนหัวใจอีกดวงของเขา เป็นสถานที่แห่งความทรงจำที่เขาอยู่มาตั้งแต่เกิดจนถึงวันที่ประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ในชีวิต บ้านที่ไม่ว่าจะมองไปที่ตรงมุมไหน ก็จะเห็นบรรยากาศความอบอุ่นที่ตราตรึงในความทรงจำอยู่เสมอเสียงรถกระบะคันใหม่สีแดงเข้มแล่นผ่านถนนลูกรังหน้าโรงเรียนบ้านดอนแดงพัฒนา ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมายกมือไหว้ทักทายลุงเหมืองด้วยรอยยิ้มที่แสนคุ้นเคย “กลับมากวาดโรงเรียนอีกแล้วเหรอลุงเหมือง”เสียงของคำชัยที่ยืนพิงเสาไม้หน้าร้านขายของชำเอ่ยทักขึ้นมาลุงเหมืองยิ้มกว้างตอบกลับ “ใช่ ต่อให้ก้าวหน้าไปได้ไกลก็ไม่ลืมจุดยืนเดิมของตัวเองหรอกคำชัย”โรงเรียนยังคงเหมือนเดิม เด็กนักเรียนยังใส่ชุดนักเรียนสีขาวสะอาดเดินเข้าแถวหน้าเสาธง เด็กบางคนเหลียวมองชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวธรรมดา ก้มหน้ากวาดพื้นทาง
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 31 ตำนานของหัวใจที่ไม่ยอมแพ้
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาที่ลานหน้าบริษัท เหมืองแดง อินเตอร์เทรด จำกัด พนักงานในชุดยูนิฟอร์มสีแดงอิฐเดินเข้าออฟฟิศกันอย่างเป็นระเบียบ เสียงพูดคุยทักทายเบา ๆ ดังคลอท่ามกลางเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว และกลิ่นดินหลังฝนเมื่อคืนที่เพิ่งหยุดตกโชยมาแตะจมูกภายในห้องประชุมใหญ่ของบริษัท ลุงเหมืองยืนอยู่หน้ากระดานไวท์บอร์ด มีแพรและหัวหน้าฝ่ายต่าง ๆ ล้อมวงนั่งอยู่ด้านหน้า“อาทิตย์หน้าลุงจะต้องไปญี่ปุ่นเพื่อบรรยายที่เวทีระดับโลกนะครับลุงเหมือง”หัวหน้าฝ่ายต่างประเทศพูดพลางเปิดแฟ้มงาน ลุงเหมืองพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่มั่นคง“แต่ก่อนที่ลุงจะไป ลุงอยากให้พวกเรากลับมาทบทวนว่าเราเดินมาถึงจุดนี้ได้ยังไง และเราจะเดินต่อไปแบบไหน”แพรเสริมขึ้นทันที “ใช่ค่ะ ลุงเหมืองพูดถูกที่สุด ทุกวันนี้เราไม่ใช่แค่ฟาร์มเล็ก ๆ แล้ว แต่เป็นบริษัทส่งออกที่มีพันธมิตรในหลายประเทศ มีคนไว้วางใจในคุณภาพมะเขือเทศของเรา นอกจากมะเขือเทศแล้ว เรายังมีผักอื่น ๆ อีกปลูกเพิ่มอีกด้วย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเราต้องไม่ลืมว่าเราเริ่มจากตรงไหน”ลุงเหมืองหยิบแฟ้มเอกสารเล่มหนึ่งที่ปกข้างหน้ามีคำเขียนด้วยลายมือว่า “แผนชีวิตจากแปลงด
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 30 เกียรติยศของคนดินแดง
เช้าวันหนึ่งในช่วงต้นฤดูหนาว แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านม่านหน้าต่างห้องทำงานของลุงเหมืองภายในสำนักงานใหญ่ของบริษัท เหมืองแดง อินเตอร์เทรด จำกัด บนโต๊ะไม้เรียงรายไปด้วยแฟ้มงาน ปากกา และหนังสือเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจเกษตรสมัยใหม่ แต่ท่ามกลางความเคลื่อนไหวที่แสนยุ่งของบริษัท ในเช้าวันนี้กลับมีจดหมายฉบับหนึ่งที่โดดเด่นเป็นพิเศษแพรเปิดซองจดหมายนั้นแล้วอ่านด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น"ลุง เป็นจดหมายเชิญจากสำนักงานเกษตรจังหวัด เขาเชิญลุงไปเป็นวิทยากรพิเศษในงานมหกรรมเกษตรประจำจังหวัดปีนี้ค่ะ"ลุงเหมืองเงยหน้าขึ้นจากงานในมือ เขามีสีหน้าประหลาดใจแต่ก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน"เขาเชิญจริงเหรอ นึกไม่ถึงเลยว่า เขาจะเห็นค่าคนบ้านนอกอย่างลุง รู้สึกเป็นเกียรติจริง ๆ"แพรยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบกลับ "เขาไม่ใช่แค่เห็นนะคะลุง เขายังแนบมาด้วยว่า จะมอบใบประกาศเกียรติคุณให้ลุงในฐานะบุคคลต้นแบบเกษตรกรของจังหวัด และมอบโล่เกียรติคุณให้กับบริษัทของเรา ในฐานะบริษัทที่ดำเนินธุรกิจอย่างซื่อตรงต่อผู้บริโภคด้วยค่ะ"ลุงเหมืองวางปากกาในมือลงแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มีทั้งความภูมิใจ ทั้งความซาบ
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 29 ความหวังแห่งผืนดิน
เช้าวันจันทร์อันเงียบสงบ แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างบ้านไม้หลังเล็กในหมู่บ้านดอนแดงพัฒนา ในบ้านหลังเดิมที่ในตอนนี้เพิ่มเติมคือมีบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมตั้งอยู่บ้างกัน แม้จะปลูกบ้านหลังใหม่แล้ว แต่ลุงเหมืองก็ไม่ต้องรื้อบ้านไม้หลังเก่าออก นั่นก็เพราะที่นี่คือทุกความทรงจำวันนี้ลุงเหมืองตื่นขึ้นแต่เช้าตามนิสัยเดิม เขาเดินลงจากเตียง หยิบเสื้อเชิ้ตสีซีดที่รีดเรียบไว้เมื่อคืนขึ้นมาสวมใส่ แล้วเดินออกมายังเฉลียงหน้าบ้าน สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะกล่าวกับตัวเองเบา ๆ"อีกวันแล้วสินะ อีกวันของการได้สู้ต่อ"ถึงแม้วันนี้ลุงเหมืองจะไม่ต้องตอกบัตรเข้าโรงเรียนเหมือนสมัยก่อนตอนที่ยังเป็นภารโรง แต่กิจวัตรของเขากลับยุ่งยากกว่าเดิมนับสิบเท่า ตอนนี้เขาเป็นผู้นำของบริษัทใหญ่ เป็นเจ้าของแบรนด์มะเขือเทศที่มีชื่อเสียงไปไกลถึงระดับโลก เป็นแรงบันดาลใจของชาวบ้าน และก็ยังเป็นคนของชุมชนเสมอลุงเหมืองเดินไปยังกระถางต้นมะเขือเทศที่ตั้งเรียงไว้ข้างเฉลียง ยื่นมือไปลูบเบา ๆ ที่ใบเขียวชอุ่มและยิ้มอย่างพอใจ“ทุกอย่างเริ่มจากเจ้าพวกนี้สินะ”เช้าวันนั้น ในห้องประชุมใหญ่ของบริษัท เหมืองแดง อินเตอร์เทรด จำกัด สาขา
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 28 ลุงเหมือง มะเขือเทศพันล้าน
เสียงเครื่องคัดแยกผลผลิตดังกึกก้องอยู่ในโรงงานบรรจุมะเขือเทศของบริษัท เหมืองแดง อินเตอร์เทรด จำกัด ลุงเหมืองในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนก้าวเท้าเข้าไปตรวจดูผลผลิตที่เพิ่งถูกบรรจุลงกล่องส่งออกล็อตใหม่ด้วยสายตาพึงพอใจจากแปลงผักเล็ก ๆ หลังบ้าน หลังโรงประชุมของโรงเรียน จากฟาร์มขนาด 1 ไร่ในหมู่บ้านที่ไม่มีใครรู้จัก วันนี้ชื่อของ "เหมืองแดง" ถูกพูดถึงในวงการเกษตรอินทรีย์ทั้งในและต่างประเทศ ร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์ในหลายเมืองใหญ่ของโลกเลือกใช้มะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออกที่ปลูกด้วยมือของผู้ชายคนหนึ่ง ที่เป็นอดีตภารโรงจากบ้านดอนแดงพัฒนา ผู้ซึ่งตอนนี้ได้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออกที่ผู้คนต่างรู้จัก“ลุงเหมืองครับ ออเดอร์จากดูไบรอบใหม่น่าจะส่งได้สัปดาห์หน้า ทีมคัดแยกอยากขอเพิ่มคนหน่อยครับ”เสียงของหัวหน้าฝ่ายโลจิสติกส์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ลุงเหมืองพยักหน้าแล้วหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาจ่อปาก“ฝ่ายบุคคลครับ ช่วยจัดคนเพิ่มที่ไลน์คัดแยกดูไบรอบใหม่ด้วยนะครับ”พูดจบ เขาก็หันไปยิ้มกับพนักงานคัดแยกคนหนึ่ง“ขอบใจมากนะ ขยันขันแข็งกันจริง ๆ ขอบคุณที่สู้ด้วยกัน”“ด้วยความยิ
ลุงเหมือง ภารโรงพันล้าน บทที่ 27 สารคดีจากบ้านดอนแดงพัฒนา
เสียงรถตู้ของทีมงานจากต่างประเทศแล่นเข้ามาจอดที่หน้าฟาร์มเหมืองแดงในยามเช้าตรู่ แสงแดดอ่อนของวันใหม่สาดส่องลอดผ่านต้นมะม่วงหน้าบ้าน เสียงไก่ขันดังแว่วอยู่ลิบ ๆ แต่เสียงนั้นกลับเบาไปถนัดตา เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นที่แผ่ซ่านไปทั่วหมู่บ้านดอนแดงพัฒนาในตอนนี้“ลุงเหมืองมาแล้ว สารคดีต่างประเทศมาแล้ว”เด็ก ๆ วิ่งกรูมาตามถนนดินแดงที่เคยเงียบเหงา ส่งเสียงร้องลั่นไปทั่วทั้งหมู่บ้านลุงเหมืองใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวดูสะอาดตา ตัดกับกางเกงผ้าสีเข้มยืนรออยู่หน้าฟาร์ม และมีแพรอยู่ข้าง ๆ ในชุดกระโปรงยาวลายดอกไม้เรียบง่าย ทั้งสองคนยิ้มแย้มแต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากวันแรกที่เริ่มเพาะเมล็ดพันธุ์มะเขือเทศลงดิน“ไม่คิดเลยนะคะว่าเราจะมาถึงวันนี้ได้” แพรพูดเบา ๆ“ลุงก็ไม่คิดเหมือนกัน แค่คิดว่าจะปลูกกินเอง ขายได้นิดหน่อยก็พอใจแล้ว”ทีมงานสื่อสารคดีจากญี่ปุ่นก้าวลงจากรถ เคย์โกะอยู่ข้างหน้าพร้อมส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น“อรุณสวัสดิ์ค่ะลุงเหมือง คุณแพร ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ”“ยินดีต้อนรับครับคุณเคย์โกะ ยินดีต้อนรับทุกคน เชิญทางนี้ครับ”ลุงเหมืองกล่าวน้ำเสียงมั่นใจและหนักแน่น แม้ภายในจะยัง
You may also like
