บทที่ 1

ฉันชื่อไป๋ลู่ สามีของฉัน จางเจ๋อ เป็นกะลาสีที่ทำงานบนเรือประมง เพิ่งแต่งงานได้ไม่นานเขาก็ต้องออกทะเลแล้ว

หนึ่งคืนก่อนที่เขาจะเดินทางออกทะเล ฉันเรียกร้องกับเขาไม่ยอมหยุดหย่อน

ฉันอยากจะสูบเขาให้เหือดแห้งในคราวเดียว อยากจะเหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ทั้งคืน

ฉันอยากจะปลดปล่อยให้เสร็จสิ้นในครั้งเดียว หลังจากนี้จะได้ไม่คิดเรื่องพรรค์นี้อีก

เขาออกทะเลครั้งหนึ่งก็ตั้งครึ่งปี ไม่ได้เจอเขาตั้งครึ่งปีฉันกลัวว่าตัวเองจะทนความเปล่าเปลี่ยวไม่ไหว

ฉันเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูงมาก มีร่างกายที่ไวต่ออารมณ์วาบหวาม

ความต้องการเรื่องเพศสูงผิดปกติกว่าคนทั่วไป ฉันเองก็ปวดหัวกับเรื่องนี้มากเหมือนกัน

สามีเพิ่งออกไปทำงานได้ไม่ถึงสองวัน ฉันก็รู้สึกถึงเพลิงปรารถนาขุมหนึ่งที่อัดอั้นอยู่ในกายไร้หนทางระบายออก

ถึงขั้นที่ว่าตอนเดินอยู่บนถนน ถ้าเห็นผู้ชายรูปร่างแข็งแรงบึกบึนสักคน ฉันก็จะรู้สึกซาบซ่านไปทั้งใจแล้ว

แทบอยากจะลากตัวผู้ชายคนนั้นเขาไปในตรอกเล็กๆ เพื่อระบายความอัดอั้นของตัวเอง

ของเล่นผู้ใหญ่หลากหลายประเภทที่ซื้อจากอินเตอร์เน็ตแทบจะกินพื้นที่ครึ่งห้อง ล้วนถูกฉันทดลองใช้มาอย่างละเอียดแล้ว

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยังซื่อสัตย์ต่อสามีเพียงผู้เดียว ไม่เคยล้ำเส้นไปมากกว่านี้เลย

ต่อมาฉันทนความทรมานอัดอั้นแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไป จึงโทรไปหาสามี

บอกเล่าถึงความทุกข์ใจและโหยหา แล้วยังถามอีกว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา ฉันคิดถึงเขามากจนทนไม่ไหวแล้ว

จางเจ๋อบอกให้ฉันอดทนอีกหน่อย แล้วเขายังไฟเขียวให้ฉันอีกต่างหาก

บอกว่าถ้าหากทนไม่ไหวจริงๆ ก็ลองออกไปนัดกับคนอื่นๆ บ้าง เขาไม่ถือสาหาความหรอก

เขาเข้าใจสถาการณ์ของฉันอย่างมาก เขายังบอกอีกว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเขา

คำพูดของสามีทำให้ฉันซาบซึ้งใจมาก แน่นอนว่าฉันไม่ยอมหักหลังเขาด้วยการนอกกายนอกใจเด็ดขาด

ครึ่งปีต่อมา สามีกลับเข้าฝั่ง คืนที่เขากลับมาถึงนั้น ฉันกับเขาเปิดสมรภูมิรบอย่างดุเดือดจนถึงเช้า จนกระทั่งเขาบอกว่าไม่ไหวแล้วนั่นแหละ ฉันถึงได้ยอมปล่อยเขาไป

“ที่รักคะ ฉันอยากไปทำงานบนเรือด้วย” ที่ฉันพูดออกไปแบบนี้

เป็นเพราะว่าการอยู่ห่างกันสามีเป็นเวลาครึ่งปีเต็ม ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะผ่านพ้นมันไปได้อย่างไร

อีกอย่างฉันก็บอกไม่ได้ด้วยว่าถ้าสามีออกทะเลไปอีกครั้ง ฉันจะเผลอล้ำเส้นออกไปหรือเปล่า

ในตาของจางเจ๋อ สามีของฉันทอประกายวาววับ “เธอแน่ใจแล้วนะ?”

“ในทะเลไม่เหมือนกับที่บ้านหรอกนะ หากออกทะเลไปแล้วก็เหมือนกับลงเรือโจร[footnoteRef:1]นั่นแหละ” [1: หมายถึงยากจะถอยหลังหรือถอนตัวออกมา

]

“แน่นอนสิ ฉันคิดอย่างรอบคอบดีแล้ว ฉันไม่อยากอยู่บ้านเพียงลำพัง”

ครั้งแรกที่ออกทะเลพร้อมกับสามี ฉันแทบเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ ในที่สุดก็ไม่ต้องทนทุกข์อยู่ที่บ้านแล้ว

พอขึ้นไปบนเรือ จางเจ๋อก็พาฉันไปแนะนำตัวกับกัปตันเรือ

กัปตันเห็นฉันก็ยิ้มและบอกว่า “จางเจ๋อ นายต้องดูเธอให้ดีๆ นะ”

“ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ เพิ่งจะเคยขึ้นมาอยู่บนเรือของพวกเราเป็นครั้งแรก”

“ระวังพวกคนงานบนเรือเอาไว้ให้ดี พวกเขาไม่เคยพบเจอผู้หญิงสวยๆ แบบนี้มาก่อน”

พอหันไปมองพวกลูกเรือคนอื่นๆ ก็เห็นว่าพวกเขากำลังจ้องมองฉันด้วยสายตาร้อนแรงอยู่เล็กน้อย

เป็นอย่างที่กัปตันบอกเอาไว้ พวกเขาเหมือนอยากจะลากตัวฉันเข้าไปในห้องโดยสารใต้ท้องเรือ แล้วลวนลามให้หนำใจ

แต่พอเห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ บนตัวพวกเขา สายตาฉันก็พร่ามัว

ฉันรู้สึกว่าความดิบเถื่อนของพวกเขากระตุ้นความรู้สึกของฉัน จนเป้ากางเกงเฉอะแฉะในเสี้ยวพริบตา

ยังต้องใช้ชีวิตบนเรือลำนี้อีกนานเลย น่ากลัวว่าฉันอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้

แต่โชคดีที่มีจางเจ๋ออยู่ด้วย เวลาที่ทนไม่ไหวจริงๆ เขาจะต้องช่วยฉันแน่

กลางดึกคืนนั้น ฉันปลดปล่อยเพลิงราคะที่อดกลั้นเอาไว้ตลอดทั้งวันออกมาจนหมดสิ้น

ฉันต้องการครั้งแล้วครั้งเล่า เรือเขย่าโยกไหวทั้งลำประหนึ่งจะพลิกคว่ำกลางทะเล

จนกระทั่งฉันได้ยินเสียงโวยวายของลูกเรือจากทางด้านนอกถึงได้ยอมหยุด

ครั้งนี้ฉันได้ปลดปล่อยแบบสุดเหวี่ยง เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต

เช้าวันถัดมา สามีของฉันก็ออกไปทำงาน ส่วนฉันรับหน้าที่ทำความสะอาดและทำอาหารเหมือนตอนอยู่บ้าน

ตอนที่ออกไปสูดอากาศข้างนอก ก็ได้ยินคนรอบข้างนินทากันสนุกปาก

“เมื่อคืนนี้ได้ยินเสียงแบบนั้น เล่นเอากูนอนไม่หลับเลยว่ะ”

“ใช่ไหมล่ะ เรือนี่โคลงเคลงจนกูนึกว่าเจอพายุด้วยซ้ำ ตกใจจนต้องรีบลุกออกมาดูเลย”

“ไม่คิดว่าจะทำเรื่องพรรค์นั้นกัน ผู้หญิงคนนั้นนี่ร่านจริงๆ”

“ใช่ๆ เสียงพวกนั้นดังออกมาจากห้องของจางเจ๋อ”

“มึงว่าวันนี้ตอนทำงาน จางเจ๋อจะแข้งขาอ่อนแรงไหมวะ?”

“จะไปเหลือเหรอวะ เมื่อคืนนี้จางเจ๋อน่าจะถูกผู้หญิงคนนั้นสูบจนแห้งแล้ว”

“พอได้ยินแบบนั้น เมื่อคืนแทบอยากเข้าไปร่วมวงด้วย”

“ใครก็อยากทั้งนั้นแหละ อีร่านนั่นถ้าได้ลองเล่นดูสักรอบต้องตัวเบาสบายแน่”