ตอนที่ 5 ลองของ

@เช้าวันต่อมา

ลูคัสลุกขึ้นด้วยความหัวเสียเมื่อควานมือหาแล้วไม่เจอร่างนุ่มนิ่มที่เขากอดหอมมาตลอดทั้งคืน จนกระทั่งเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นเล็กๆ วางไปบนโต๊ะ

[เดมี่มีสอบตอนเช้าค่ะ ไม่กล้าปลุกคุณป๊า เจอกันที่บ้านนะคะ รักคุณป๊าที่สุดเลย แต่ยังไม่หายงอนนะคะ..]

ชายหนุ่มอ่านไปอมยิ้มไป เขาไล่สายตาอ่านทวนซ้ำๆ ไปมา กระดาษแผ่นเล็กถูกเก็บเข้ากล่องไว้อย่างดี เมื่อคืนเป็นค่ำคืนที่ลูคัสรู้สึกว่าตัวเองได้นอนเต็มอิ่ม เขาอยากตื่นมาเจอเดมี่ทุกเช้า อยากเข้านอนไปพร้อมกับเธอทุกค่ำคืน อาการหนักแล้วกู!

กลับไปรอเจอเดมี่ที่บ้านดีกว่า ร่างสูงรีบลุกขึ้นจากเตียง นานแล้วที่เขาไม่ได้อยู่ทานข้าวเย็นกับเธอ วันนี้ป๊าง้อด้วยการทำอะไรอร่อยๆ ให้คุณลูกสาวกินดีกว่ามาเฟียหนุ่มที่ปกติจับแต่ปืนกำลังคิดเมนูง้อเอาใจลูกสาวสุดที่รัก พอได้เมนูที่ต้องการ ลูคัสก็รีบตรงไปซุปเปอร์ใกล้ๆ บ้าน

@มหาวิทยาลัย

เดมี่รีบวิ่งออกจากห้องสอบ แต่แล้วก็ต้องหยุดฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังขึ้นจากด้านหลัง

“มีอะไรมุก” เดมี่หันไปทางมุก เพื่อนสาวร่วมคณะที่ไม่ค่อยชอบหน้าเธอเท่าไหร่แล้วทำไมวันนี้ถึงได้วิ่งมาดักหน้าเธอ

“คือว่า..วันนี้วันเกิดมุกอ่ะ อยากชวนเดมี่ไปฉลองด้วยกัน”

“ชวนเดมี่” คนโดนขวนชี้นิ้วหาตัวเอง มุกรีบพยักหน้ายังไงวันนี้ก็ต้องชวนยัยจอมหยิ่งไปทานข้าวด้วยให้ได้ ก็เธอน่ะดันรับสินบนมาจากพี่แมกซ์พี่ชาย หลายวันก่อนพี่ชายเธอมารับที่มหาวิทยาลัย จนมาเจอเดมี่โดยบังเอิญพอกลับไปถึงบ้านก็เอาแต่เพ้อ เรียกได้ว่าคลั่งมากถึงขนาดจ้างเธอด้วยกระเป๋าราคาหลายแสนให้พาเดมี่ไปเจอให้ได้

“เดมี่ไม่ว่าง”

“นะเดมี่ร้านเค้กตรงหน้ามหาวิทยาลัยนี่เองนะๆ เดมี่ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราขนาดนั้นเลยเหรอ” พอเห็นว่าเดมี่ไม่สนใจหญิงสาวก็รีบตีหน้าสลดทันที ใครจะอยากเป็นเพื่อนเธอยะ ไปไหนมาไหนด้วยก็โดนความสวยกลบจนมิดถึงคิดแบบนั้นแต่มุกก็ฝืนยืนทำตาปริบๆ

“อืมๆ เดมี่ไปได้ไม่นานนะต้องรีบกลับบ้าน”

“โอเคๆ งั้นรีบไปกันเถอะ” มุกรีบคว้าข้อมือหญิงสาวให้เดินตามคราวนี้แหละกระเป๋าต้องเป็นของเธอ

ร้านเค้กหน้ามหาวิทยาลัยคับคั่งไปด้วยนักศึกษาที่มาร่วมงานวันเกิดของมุก พอเห็นเดมี่เดินเข้ามาสายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาทางเธอ ปกติคุณหนูเดมี่ไม่เคยไปไหนกับเพื่อนๆ ในคณะ

“เดมี่ๆ นั่งตรงนี้” เหล่านักศึกษาผู้ชายรีบเขยิบเก้าอี้ตัวเองให้ว่าง

“นั่งตรงนี้เดมี่” มุกหันไปค้อนพวกหน้าหม้อ วันนี้เดมี่ต้องมารู้จักพี่ชายเธอไม่ใช่มาให้พวกมันแทะโลม

“มุกๆ พาเดมี่มาได้ไงวะ” ผู้ชายคนหนึ่งดึงแขนเจ้าของงานวันเกิดเอาไว้ สายตาเจ้าชู้มองไปยังหญิงสาวใบหน้าสวยเฉี่ยวราวกับดารา เดมี่จะรู้บ้างมั้ยว่าเป็นตัวเต็งเบอร์หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ผู้ชายหลายๆ คนหมายปอง

“หยุดสายตาของพวกแกไว้เลยนะ เดมี่เกร็งไปหมดแล้ว อยากให้เดมี่กลับหรือไง” มุกหันไปดุพวกผู้ชาย เธอต้องกันเดมี่ไว้ให้เฮียแมกซ์พี่ชาย นั่นไงเดินมานู่นแล้วชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทกำลังเดินเข้ามาในร้าน

“เฮียแมกซ์ทางนี้” มุกรีบโบกมือ แต่พี่ชายเธอยืนใบ้กินไปแล้วเมื่อหันไปสบตากับเดมี่

“นั่งตรงนี้ๆ” คนเป็นน้องรีบลุกขึ้นดันหลังพี่ชายให้นั่งลงเก้าอี้ว่างข้างๆ เดมี่

“เดมี่ นี่พี่ชายเราพี่แมกซ์นี่เดมี่เพื่อนมุกเอง” เดมี่ส่งยิ้มนิดๆ ให้กับชายหนุ่ม เขาดูอายุไล่เรี่ยกับคุณป๊าของเธอแต่อาจจะเด็กกว่าสักหน่อย

“สวัสดีค่ะ” เดมี่ยกมือไหว้ ทำเอาชายหนุ่มรีบโบกไม้โบกมือห้ามก่อนจะส่งสายตาไปทางน้องสาว

“เดมี่ๆ เฮียแมกซ์อายุห่างจากพวกเรานิดเดียวเอง ไม่ต้องไหว้หรอก คนกันเองทั้งนั้น”

เดมี่ยิ้มจางๆ ก่อนจะหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้า เพื่อนๆ ร่วมโต๊ะพากันพูดคุยอย่างสนุกสนาน เดมี่เป็นคนคุยเก่งแต่ไม่ใช่จะคุยกับทุกคน ตอนนี้เธอจึงแค่ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง

“เดมี่ลองชิมอันนี้มั้ยครับ” แมกซ์หยิบจานมาการองสีสดใสหวังผูกมิตรกับหญิงสาวคนสวย พอเห็นสายตาของเธอก็ทำให้ชายหนุ่มยิ้มแห้ง

…สงสัยเธอจะคิดว่ามิจฉาชีพ!

“เดมี่ไม่ชอบของหวานค่ะ” เดมี่เลื่อนจานขนมหวานออกจากตรงหน้า สายตาที่พี่ชายของมุกมองมาทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เขาไม่คิดจะมองอย่างอื่นหรือไง เอาแต่จ้องหน้าเธออยู่แบบนั้น

“แล้วเดมี่ชอบทานอะไรครับ พี่ไปสั่งให้ดีมั้ย” แมกซ์พยายามชวนคุยต่อ เขาอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้

“ไม่เป็นไรค่ะ เดมี่ว่าจะกลับแล้ว”

“งั้นให้พี่ไปส่งนะครับ”

“เดมี่มีคนขับรถมารับค่ะ” เดมี่ชี้นิ้วไปหน้าร้านซึ่งก่อนหน้าที่จะเดินเข้ามาเธอส่งข้อความไปบอกคนขับรถให้ขับมาจอดรออยู่ก่อนแล้ว เธอไม่สนิทกับมุกมากนักจึงไม่อยากจะอยู่ในร้านนานๆ อีกอย่างกลิ่นบุหรี่ก็ทำให้เดมี่รู้สึกมึนหัว

“เดมี่ อยู่ต่ออีกนิดนะให้มุกเป่าเค้กก่อน” มุกเห็นว่าพี่ชายไม่ได้เรื่องจึงรีบเดินมาเกาะแขนรั้งเพื่อนสาวไว้

“เดมี่กลัวคนที่บ้านว่า ขอโทษนะมุก”

“งั้นพี่ไปส่งที่รถนะครับ” แมกซ์ส่งสายตาดุๆ ไปที่น้องสาวให้ปล่อยมือเดมี่ คนที่บ้านของเธอคงหมายถึงพ่อแม่ ถ้าเป็นแบบนั้นเขายิ่งไม่อยากเสียคะแนน แมกซ์ลุกขึ้นหยิบกระเป๋า

เดมี่ขึ้นมาถือให้ ท่าทางอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษของเขาทำให้เหล่าเพื่อนๆ มองหน้ากัน

“มุกพี่ชายเธอจะจีบเดมี่งั้นเหรอ” เพื่อนชายคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อเดมี่เดินออกไปจากร้าน

“ใช่” มุกยกยิ้มพึงพอใจกับผลงาน เมื่อเห็นพี่ชายเดินตามหลังเดมี่ไป

“หึ คงจีบติดหรอกนะ เตือนๆ พี่ชายมุกไว้หน่อยก็ดีเดมี่น่ะ..พ่อหวงมาก”

คนพูดหันไปยักคิ้วให้กับเพื่อนร่วมโต๊ะอีกหลายคนซึ่งยิ้มดูแคลนออกมาเหมือนกัน ทุกคนรู้ดีว่าถ้าไปยุ่งกับเดมี่จะเจออะไร พวกเขาล้วนเคยลองตามจีบเดมี่กันมาแล้วทั้งนั้น ซึ่งก็ไม่มีใครรอดสักราย เบาะๆ ก็ส่งคนมาขู่ คนไหนลองดีก็โดนกระทืบ ส่วนพี่ชายมุก ดูทรงแล้วน่าจะเจ็บหนัก

...กล้าดียังไงจูงมือเดมี่ข้ามถนนแบบนั้น!..

.........

กดหัวใจ+คอมเม้นช่วยไรต์ดันนิยายด้วยนะค้า ขอบคุณค้า..