ช่วยตัวเอง

อาร์ต....

"อาร์ตตตต นายผลักฉันออกทำไมเนี่ย!!!ฉันกำลังติดใจจูบของนายอยู่นายจูบเก่งจังงงง"

"ถ้ายังจูบกันต่อเธอจะไม่ได้เป็นแค่แฟนของฉันเพราะเธอจะได้เลื่อนขั้นมาเป็นเมียหรือเธออยากมีผัว"

"มีผัวเหรอ"

"เออมีผัว"

"ถ้ามันทำให้ลืมหมอพีได้ฉันก็ยอม"

"แต่ฉันไม่ยอม" ผมตอบออกไปตามที่ใจคิดตามความรู้สึกของผมในตอนนี้เพราะที่ชมจันทร์พูดก็คือเธอแค่อยากลืมหมอพีถึงขั้นยอมเป็นเมียผม แต่ผมไม่เอาหรอกถึงแม้ว่าใจจริงอยากขย้ำให้ไม่เหลือก็ตาม ผมอยากให้เรื่องของเราค่อยเป็นค่อยไปเพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าแท้จริงแล้วผมชอบชมจันทร์จริงๆ หรือเปล่าหรือแค่อยากเอาชนะ

เพราะแบบนี้ผมถึงยังไม่อยากจะลึกซึ้งกับเธอคือผมกลัวไงกลัวว่าตัวเองไม่ได้รักไม่ได้ชอบชมจันทร์จริงๆ แล้วถ้าเรามีอะไรกันแล้วไปไม่รอดคนที่เสียหายก็คือชมจันทร์ไม่ใช่ผม แล้วอีกอย่างผมก็ให้คำมั่นสัญญากับไอ้คิมกับเมียมันว่าจะไม่หลอกกินตับชมจันทร์ เห็นไหมล่ะว่าผมเป็นคนดีขนาดไหน ชมจันทร์เป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมต้องฝึกจิตให้แข็งไม่ไปอะไรกับเธอทั้งที่ใจจริงลึกๆ อยากจะทำใจจะขาด

คือทุกคนเข้าใจความคิดของผมไหม คือผมอ่ะชอบชมจันทร์มากชอบตั้งแต่ครั้งแรกเจอที่บ้านไอ้คิมแต่ความชอบของผมผมไม่มั่นใจว่ามันจะแปรเปลี่ยนเป็นความรักได้ไหมเพราะผมไม่เคยรักใครแต่ผมก็ขอจีบก่อนไปกันได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน

ชมจันทร์....

ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วตอนนี้ฉันรีบโยนมือถือคืนให้อาร์ตหลังจากดูคลิปที่เขาถ่ายไว้จนจบ ฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองเมาแล้วจะทำอะไรแบบนี้ฉันเมาแล้วไปยั่วเขาไปจูบเขาก่อนซ้ำยังเสนอตัวไปเป็นเมียเขาอีก โชคดีแค่ไหนที่อาร์ตไม่ทำอะไรฉันนับว่าเขายังเป็นคนดียังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่ที่ไม่ทำอะไรตอนที่ฉันไม่ได้สติแต่.....แต่ฉันก็เสียจูบแรกให้กับเขาฉันอยากจะทึ้งหัวตัวเองอยากด่าตัวเองเจ็บๆ ที่เสียจูบแรกให้กับคนที่ฉันเกลียดนักเกลียดหนา>//<

"เอ่อฉันขอบใจนายมากนะที่ไม่ทำอะไรฉันน่ะ" แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องขอบคุณเขาที่ไม่ล่วงเกินฉันทั้งที่ฉันไปยั่วเขาขนาดนั้น

"เธอรู้ไหมว่าฉันไม่ได้นอนทั้งคืน"

"ทำไมล่ะฉันนอนกรนหรือฉันนอนดิ้น" ฉันถามอาร์ตเพราะดูจากหน้าตาแล้วเขาน่าจะไม่ได้นอนจริงๆ อย่างที่พูด

"เหอะเพราะเธอยั่วฉันจนมีอารมณ์ฉันก็เลยต้องเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำไง"

"ช่วยตัวเอง เอ่อนายหมายถึงเอ่อ..." ฉันหน้าแดงด้วยความรู้สึกอายและเขินเมื่อเขาบอกว่าเขาต้องไปช่วยตัวเองในห้องน้ำสาเหตุเพราะฉันไปยั่วเขาจนเขามีอารมณ์

"เออนั่นแล่ะกว่าจะเสร็จ แม่งเป็นชั่วโมงเธอรู้ไหมว่าฉันไม่เคยช่วยตัวเองเลยนี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบกว่าปีที่ฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้"

"ฉันขอโทษ"

เวลาต่อมา...

ฉันมาเข้าเวรได้ทันเวลาพอดีโชคดีที่วันนี้รถไม่ติด ส่วนอาร์ตเขาให้ฉันไปส่งเขาที่บ้านแล้วเขาก็ให้รถฉันมาใช้ไปทำงานเพราะเขารู้ว่ารถของฉันเข้าอู่ยังไม่เสร็จ ก่อนเข้างานฉันก็พยายามลืมเรื่องที่ฉันกับอาร์ตจูบกันเพราะถ้ายังคิดถึงอยู่คงทำงานไม่รู้เรื่องแน่ๆ พอมาถึงที่แผนกยัยพินก็ตรงปรี่เข้ามาหาฉันทันทีแล้วลากฉันไปถามถึงเรื่องเมื่อคืนและถามถึงเรื่องเมื่อเช้าที่อาร์ตรับโทรศัพท์ของฉัน

"สรุปยังไงคะคุณเพื่อน เมื่อคืนไปงานกับหมอพีแต่พอตอนเช้าฉันโทรหาคนรับสายคือคุณอาร์ต"

"เรื่องมันยาวไว้พักเที่ยงฉันเล่าให้ฟังได้ไหมตอนนี้ขอไปทำงานก่อน"

"เค เคเล่าให้หมดล่ะห้ามหมกเม็ดเพราะฉันอยากรู้"

"จ้าา" ฉันมองค้อนใส่ยายพินก่อนจะพากันเดินไปที่วอร์ดแล้วเปิดดูแฟ้มคนไข้ที่ฉันกับยัยพินต้องไปดู

"ชม" ฉันเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มคนไข้ก็เจอหมอพีมายืนอยู่ตรงหน้าฉันยอมรับว่าตกใจและก็ไม่อยากพูดกับเขาตอนนี้แต่ด้วยสถานการณ์บังคับฉันเลยต้องทักเขาเพื่อไม่ให้คนอื่นๆ สงสัย

"หมอพีสวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้หมอพีตามมารยาทก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ คือตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้าหรือพูดอะไรกับหมอพีฉันยอมรับว่าฉันยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำเมื่อคืน แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ก็ตามแต่สายตาและการกระทำของเขามันทำให้ฉันรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก

"เที่ยงนี้ว่างมั้ยผมอยากชวนคุณไปทานข้าวด้วยกันผมมีเรื่องอยากจะคุยอยากจะปรับความเข้าใจกับคุณนะชม"

"ไม่ว่างค่ะชมมีนัดกับยัยพินใช่ไหมฉันนัดกับเธอไว้" ฉันตอบหมอพีก่อนจะหันไปสะกิดยัยพินเพื่อให้ยัยพินยืนยันว่าเรานัดกันไว้แล้วจริงๆ

"อะ เอ่อ ค่ะใช่ค่ะเรามีนัดไปทานอาหารญี่ปุ่นกันที่ร้านของคุณอาร์ตค่ะหมอพี^^" ฉันว่าฉันไม่ได้นัดยัยพินไปกินอาหารร้านอาร์ตนะแต่ฉันก็ไม่ได้แย้งยัยพินที่พูดไปแบบนั้นคือตอนนี้ขอแค่ฉันไม่ต้องไปกินข้าวกับหมอพีก็พอ

"ถ้างั้นผมไปด้วยได้ไหม"

"คงไม่ได้หรอกค่ะเพราะชมอยากไปกินข้าวกับยัยพินแค่สองคนขอโทษนะคะหมอ" ฉันรู้ว่าพูดไปแบบนั้นมันดูเสียมารยาทแต่ฉันก็พูดไปแล้ว

"โอเคผมเข้าใจตอนนี้คุณอาจจะยังโกรธผมอยู่ไว้ให้คุณหายโกรธผมแล้วเราค่อยคุยกัน" ฉันไม่ได้ตอบอะไรหมอพีจนกระทั่งเขาเดินไป

"ดูเหมือนตอนนี้แกกำลังโกรธอะไรหมอพีอยู่แล้วหมอพีก็มาง้อแก แหมมเหมือนแฟนมาง้อเลยอ่ะอิจฉาแกจังคุณหมอมาง้อ"

"ถ้าแกรู้เรื่องทั้งหมดแกจะไม่พูดแบบนี้ยัยพิน"

พักเที่ยง...

"แกพาฉันมาที่ร้านนี้จริงๆ เหรอเนี่ย" ฉันถามยัยพินที่พาฉันมาที่ร้านของอาร์ตจริงๆ อย่างที่บอกหมอพี

"ก็ฉันไม่อยากโกหกหมอพีนี่นาเผื่อเขาแอบตามมาจะได้รู้ว่าเราไม่ได้โกหก ป่ะเข้าไปเถอะฉันหิวแล้ว" ฉันถูกยัยพินลากเข้ามาในร้านพอเข้ามาก็เจออาร์ตที่ฉันไม่รู้ว่าเขามายังไงเพราะเมื่อเช้าฉันไปส่งเขาที่บ้านและรถเขามีที่ฉัน แต่ฉันก็ลืมไปว่าบ้านเขารวยคงไม่ได้มีรถแค่คันเดียว

"คุณอาร์ต!!!" ยัยพินตะโกนเรียกอาร์ตแม้เสียงจะไม่ได้ดังมากแต่ก็ทำให้คนทั้งร้านหันมามอง แล้วเข้าใจไหมว่าฉันกับยัยพินใส่ชุดพยาบาลทั้งคู่ คนเขาจะมองยังไงว่าพยาบาลอะไรมาตะโกนในร้านอาหาร พออาร์ตหันมาเจอฉันกับยัยพินเขาก็รีบเดินมาหาทันทีแต่เขาไม่ได้เดินมาคนเดียวแต่มีหญิงสาวสวยหน้าตาสะสวยสองคนเดินตามมาด้วยนี่อย่าบอกนะว่าเป็นผู้หญิงของเขาน่ะ เหอะควงที่ละสองคนเลยสุดยอดจริงๆ นายคนนี้ พอเขาเดินเข้ามาใกล้ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจมองไปทางอื่นแทนแม้จะรู้ว่าเขากำลังมองหน้าฉันอยู่ก็ตาม

"มากันแล้วเหรอครับผมจองห้องวีไอพีเอาไว้ให้แล้วเชิญครับ" อาร์ตพูดกับยัยพินแบบนี้แปลว่าสองคนนี้นัดกันไว้แล้วสินะ ยัยพินนะยัยพิน จากนั้นอาร์ตก็เดินนำหน้ายัยพินกับฉันไปข้างในคือร้านของเขาแบ่งเป็นสองโซนคือโต๊ะนั่งปกติที่อยู่ข้างหน้ากับโต๊ะวีไอพีที่อยู่ในห้องห้องส่วนตัวด้านใน

ขณะนั่งรออาหารฉันก็ขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำและหลังจากออกจากห้องน้ำจู่ๆ ก็มีสาวสวยสองคนเดินเข้ามาในห้องน้ำซึ่งฉันจำได้ว่าเธอทั้งสองคนคือผู้หญิงที่ฉันเจอที่ร้านของอาร์ตเมื่อครู่นี้แล้วเธอก็แนะนำตัวกับฉันว่าเธอคือน้องสาวของอาร์ตซึ่งฉันก็เพิ่งรู้ว่าเขามีน้องสาวฉันก็เลยยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแม้จะไม่ชอบพี่ชายของเธอเท่าไหร่ก็ตาม

"สวัสดีค่ะฉันชื่ออิ๊งนะคะเป็นน้องสาวพี่อาร์ต"

"ค่ะสวัสดีค่ะพี่ชื่อ...." ฉันยังไม่ทันได้บอกชื่อน้องของอาร์ตก็พูดแทรกขึ้นมา

"ส่วนคนนี้คือลูกเกดเพื่อนสนิทของอิ๊งเองค่ะ อยากจะบอกว่ายัยลูกเกดน่ะชอบพี่อาร์ตมากเลยแล้วอิ๊งก็อยากให้เพื่อนของอิ๊งสมหวัง อิ๊งพูดแบบนี้พี่คงเข้าใจนะคะ"

"อ่อค่ะ แล้วน้องบอกพี่ทำไมคะ"

"ก็เพราะอิ๊งรู้ยังไงล่ะคะว่าตอนนี้พี่อาร์ตตามจีบพี่อยู่"

มาอีกแล้วน้องอิ๊ง555555