ขอเป็นแฟน

ชมจันทร์...

"สวัสดีค่ะฉันชื่ออิ๊งนะคะเป็นน้องสาวพี่อาร์ต"

"ค่ะสวัสดีค่ะพี่ชื่อ...." ฉันยังไม่ทันได้บอกชื่อน้องของอาร์ตก็พูดแทรกขึ้นมา

"ส่วนคนนี้คือลูกเกดเพื่อนสนิทของอิ๊งเองค่ะ อยากจะบอกว่ายัยลูกเกดน่ะชอบพี่อาร์ตมากเลยแล้วอิ๊งก็อยากให้เพื่อนของอิ๊งสมหวัง อิ๊งพูดแบบนี้พี่คงเข้าใจนะคะ"

"อ่อค่ะ แล้วน้องบอกพี่ทำไมคะ"

"ก็เพราะอิ๊งรู้ยังไงล่ะคะว่าตอนนี้พี่อาร์ตตามจีบพี่อยู่"

"แล้ว??"

"อิ๊งแค่อยากให้พี่รู้เท่านั้นค่ะว่าคนที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของอิ๊งคือเพื่อนของอิ๊งเท่านั้นคนอื่นไม่มีสิทธิ์" มองแค่แป๊บเดียวฉันก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้หวงพี่ชายมากดูๆ แล้วน่าจะเป็นเด็กที่โดนตามใจมากตั้งแต่เด็ก

"พี่ว่าน้องไปบอกพี่ชายน้องดีกว่านะคะไม่ต้องเสียเวลามาบอกพี่^^" พูดจบฉันก็เดินเชิดๆ ออกมาจากห้องน้ำ เด็กเอาแต่ใจแบบนี้เราอย่าไปใส่ใจมากค่ะ

ฉันเดินเข้าไปในห้องวีไอพีที่ตอนนี้ยัยพินกำลังคุยอยู่กับอาร์ตพอเขาเจอหน้าฉันเขาก็บอกให้ฉันนั่งข้างๆ เขาตอนแรกฉันก็ไม่อยากนั่งใกล้เขาหรอกแต่พอเห็นว่าน้องสาวของเขากับเพื่อนเดินตามเข้ามาฉันก็เลยยอมไปนั่งข้างอาร์ตแต่...

"พี่อาร์ตทำไมไม่ให้เพื่อนอิ๊งนั่งใกล้พี่ล่ะ"

"อิ๊งเรานั่งตรงไหนก็ได้" ลูกเกดบอกอิ๊งด้วยน้ำเสียงเบาเธอคงเกรงใจแล่ะ ฉันว่าลูกเกดยังดูมีมารยาทกว่าอิ๊งอีกนะ

"ก็ฉันอยากให้แกนั่งใกล้พี่อาร์ตนี่นา"

"นั่งไหนมันก็เหมือนกันไหมเราอ่ะอย่าเรื่องมากเพื่อนเรายังไม่อะไรเลย" อาร์ตดุน้องสาวตัวเองทำให้เธอไม่พอใจ

สุดท้ายฉันก็นั่งข้างอาร์ตเขาสั่งแต่ของที่ฉันชอบมาให้ฉันกินเขารู้ใจฉันทุกอย่างจริงๆ เรื่องนี้ฉันปฏิเสธไม่ได้เลย

"คุณอาร์ตนี่รู้ใจยัยชมจริงๆ เลยนะคะดูสิสั่งแต่ของที่ยัยชมชอบถ้าได้เป็นแฟนกันยัยชมสบายเลยไม่ต้องสั่งอาหารเองเพราะมีแฟนสั่งให้^^" ฉันสะกิดยัยพินที่พูดแบบนั้นเพราะมันทำให้น้องสาวของอาร์ตไม่พอใจหนักขึ้นกว่าเดิม และฉันก็ดูออกว่ายัยพินมันก็ดูออกว่าอะไรเป็นอะไร

"พี่อาร์ตตักอาหารให้เพื่อนอิ๊งด้วยสิยัยลูกเกดตักจานนั้นไม่ถึงอ่ะ"

"ตักไม่ถึงก็สั่งใหม่สิคะน้องอิ๊งร้านพี่ชายตัวเองจะสั่งมาสักสิบจานก็ยังได้เลยนะคะ^^" ยัยพินเป็นคนพูดค่ะทำให้ถูกมองด้วยความไม่พอใจแต่ยัยพินก็ไม่สนกินอาหารตรงหน้าต่ออย่างเอร็ดอร่อยไม่รู้ร้อนรู้หนาว

และอาหารมื้อนี้ก็เป็นมื้อที่ฉันอึดอัดเพราะมีสายตาของอิ๊งมองมาที่ฉันตลอดเวลาที่อาร์ตตักอาหารให้ฉันซึ่งฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ

บนรถ...

"เห้อออออ" พอขึ้นมาบนรถฉันก็ถึงกับถอนหายใจ

"ถอนหายใจทำไมยัยชม"

"ก็เมื่อกี๊ตอนอยู่ในร้านฉันอึดอัดน่ะสิ"

"อึดอัดกับน้องสาวของคุณอาร์ตสินะ"

"ก็..อืมมม"

"ดูท่าจะหวงพี่ชายเอามาก ว่าแต่แกยังเล่าให้ฉันฟังไม่หมดเลยนะเรื่องหมอพีกับคุณอาร์ตน่ะ" คือตอนขับรถมาร้านอาหารฉันก็ได้เล่าให้ยัยพินฟังไปแล้วบางส่วนแต่ยังเล่าไม่หมดเพราะเรามาถึงร้านอาหารกันก่อน

"แกยังอยากจะฟังอยู่เหรอ"

"อืมแน่นอนสิฉันต้องรู้ทุกเรื่อง เล่ามาค่ะคุณเพื่อน" จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ยัยพินฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

"โหหหคุณหญิงแม่หมอพีนี่ร้ายมากอ่ะ ดูถูกแกขนาดนี้ได้ไง แล้วไหนจะหมอพีอีกฉันไม่คิดเลยว่าหมอพีผู้น่ารักจะแสดงท่าทางแบบนั้นกับแกหลังจากที่รู้ว่าแกเคยทำหน้ามาฉันว่าแกเลิกสนใจหมอพีแล้วหันมาสนใจคุณอาร์ตเถอะดูแล้วคุณอาร์ตก็เป็นคนดีนะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นแกโดนเจาะไข่แดงไปแล้วไม่รอดหรอก แล้วคุณอาร์ตก็ขอแกเป็นแฟนแล้วด้วย"

"อาร์ตเป็นคนดีฉันยอมรับแต่ฉันไม่ได้ชอบเขาเข้าใจไหม แกก็รู้ว่าเขาเลี้ยงผู้หญฺิงไว้ตั้งเยอะแค่เรื่องนี้ฉันก็รับไม่ได้แล้วแล้วยังมาตอนนี้มีน้องสาวเขาเข้ามาวุ่นวายอีกถ้าฉันยอมตกลงเป็นแฟนกับอาร์ตนะฉันไม่รู้ต้องเจอกับอะไรแค่คิดก็เหนื่อยแล้ว" ฉันพูดไปตามใจคิดแม้ว่าตอนที่เมาฉันจะขอเขาเป็นแฟนก็ตามแต่ถ้าไม่เมาคงไม่พูด

"ยังไงแกก็ตัดสินใจให้ดีก็แล้วกัน ถ้าแกอยากตัดใจจากหมอพีแกก็ต้องมีแฟนหมอพีจะได้ไม่มาวุ่นวายกับแกอีก ฉันไม่อยากเห็นแกโดนย้ายนะชม" พอยัยพินพูดเรื่องนี้ฉันก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะโดนย้ายวันไหนเพราะแม่ของหมอพีคงไม่ยอมปล่อยให้ฉันอยู่โรงพยาบาลนี้ต่อไปแน่ๆ

อาร์ต...

"พี่อาร์ตเรามีเรื่องต้องคุยกัน"

"เรื่องอะไร"

"ก็เรื่องพยาบาลคนนั้นไงที่พี่จีบอยู่อ่ะ"

"ทำไม"

"อิ๊งไม่ชอบอิ๊งอยากให้พี่ชอบยัยลูกเกดมากกว่า พี่ก็รู้ว่าเพื่อนอิ๊งชอบพี่มานานแล้ว" ผมเอือมระอากับความเอาแต่ใจของน้องสาวตัวเองที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนความเอาแต่ใจก็ไม่เคยเปลี่ยนผมไม่อยากโทษแม่หรอกนะที่เลี้ยงแล้วก็ตามใจยัยอิ๊งจนนิสัยเป็นแบบนี้

"พี่เคยบอกเราไปแล้วนะว่าพี่ไม่ได้ชอบเพื่อนเราแบบชู้สาวพี่คิดกับเพื่อนเราแบบน้องสาวเท่านั้น"

"แต่อิ๊งอยากได้ยัยลูกเกดมาเป็นพี่สะใภ้นี่นา ไม่รู้ล่ะยังไงพี่ก็ต้องทำตามที่อิ๊งต้องการเพราะอิ๊งเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของพี่"

"เราเลิกเอาแต่ใจได้แล้ว แล้วก็กลับไปเรียนต่อซะ"

"พี่อาร์ต"

"มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหมพี่จะไปผับต่อ" ผมเลิกสนใจเด็กเอาแต่ใจแล้วก็ให้คนขับรถไปส่งที่ผับ

พอมาถึงผับผมก็ส่งข้อความไปบอกชมจันทร์ว่าคืนนี้ไม่ต้องมารับเพราะผมให้คนขับรถมารับแทนแล้วเรื่องของเรื่องคือผมนัดผู้หญิงของผมมาหาที่ผับ บอกตามตรงว่าเมื่อคืนผมช่วยตัวเองไม่สุดถ้าวันนี้ไม่ได้ปลดปล่อยผมตายแน่

ชมจันทร์....

ตอนนี้ฉันออกเวรแล้วและกำลังจะกลับห้องดีหน่อยที่วันนี้ไม่ต้องไปรับอาร์ตที่ผับเพราะเขาบอกให้คนที่บ้านมารับ

"ชม" ขณะที่ฉันกำลังขึ้นรถหมอพีก็เดินมาหาแล้วใช้มือจับประตูเอาไว้

"หมอมีเรื่องอะไร"

"ผมอยากคุยด้วย"

"ตอนนี้ชมเลิกเวรแล้วไว้ค่อยคุยวันพรุ่งนี้นะคะชมอยากกลับไปพักผ่อนเหนื่อยมาทั้งวัน"

"ชมผมรู้ว่าคุณกำลังหลบหน้าผมอยู่ วันนี้ผมเดินตามหาคุณทั้งวันเลยนะรู้ไหม"

"หมอจะเดินตามหาชมทำไมคะ"

"ผมอยากจะขอโทษคุณอีกครั้งเรื่องเมื่อคืน"

"ชมไม่ได้โกรธอะไรคุณหมอแล้วค่ะชมเข้าใจคุณหมอดี"

"ไม่หรอกชมคุณไม่เข้าใจถ้าคุณเข้าใจคุณจะไม่ทำเป็นหลบหน้าผมแบบนี้"

"ชมไม่ได้หลบค่ะ"

"หลบคุณหลบผมรู้ ชม....ผมชอบคุณนะชอบมานานแล้ว" ฉันเงียบไปพักนึงเพราะไม่คิดว่าหมอพีจะบอกว่าเขาชอบฉันต่อหน้าแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาแค่มีท่าทางที่บอกว่าชอบแต่เขาไม่เคยพูดมันออกมา

"ก่อนหน้านี้ผมไม่กล้าบอกเพราะกลัวว่าคุณจะไม่ชอบผมกลับแต่เมื่อคืนคุณบอกแม่ผมว่าคุณเองก็ชอบผมและอยากจะเป็นแฟนกับผมใช่ไหม"

"เอ่อ...ค่ะชมพูดแบบนั้นกับแม่ของคุณหมอจริงๆ แต่ว่า..." ฉันกำลังจะบอกว่าที่ฉันพูดกับแม่เขาว่าฉันอยากเป็นแฟนเขาฉันแค่ประชดเท่านั้น

"ถ้าอย่างงั้นเรามาเป็นแฟนกันมั้ย"

"อะไรนะคะ"

"ผมบอกว่าเรามาเป็นแฟนกันมั้ย"

"แต่ชมเคยทำ..."

"มันไม่สำคัญเลยสักนิดเพราะผมรู้แล้วว่าผมชอบคุณที่คุณเป็นคุณ ผมขอโทษที่ไม่บอกคุณให้เร็วกว่านี้ทั้งที่ผมชอบคุณมานานแล้ว ชมคุณจะยอมเป็นแฟนผมได้ไหม"

"คุณหมอ"

"คือผมไม่เคยขอใครเป็นแฟนมาก่อนเลยคุณเป็นคนแรก" หมอพีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังพอได้ยินเขาพูดแบบนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกใจมันสั่นไปหมด ตอนที่ขับรถมาโรงพยาบาลฉันก็คิดมาตลอดทางว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องหัวใจของตัวเองว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้จนกระทั่งฉันตัดสินอย่างแน่วแน่และมุ่งมั่นว่าฉันจะตัดใจจากหมอพีให้ได้แต่แล้วตอนนี้เขากลับมาบอกว่าชอบฉันขอฉันเป็นแฟน ฉันฝันไปหรือเปล่าฉันยอมรับว่าใจตัวเองเต้นแรงมากเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าผู้ชายที่ฉันแอบชอบเขาก็ชอบฉันเหมือนกัน

"ชมเป็นแฟนผมนะ" ฉันมองหน้าหมอพีที่กำลังรอคำตอบจากฉันแต่พอมาคิดถึงคำเตือนของยัยพินมันก็ทำให้ฉันฉุกคิดว่าเรื่องของความรักมันไม่ได้เป็นเรื่องของคนสองคนมันมีเรื่องของคนรอบข้างเรื่องครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้องแล้วแม่ของหมอพีก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่ารังเกียจฉันไม่ชอบหน้าฉัน ถ้าฉันตกลงคบกับหมอพีฉันจะมีความสุขไหม คงไม่หรอกถ้าให้เขาเลือกระหว่างฉันกับแม่ของเขายังไงๆ เขาก็ต้องเลือกแม่อย่างแน่นอน ฉันไม่อยากมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ในอนาคต

"ชมคงเป็นแฟนหมอไม่ได้หรอกค่ะ"

"เพราะอะไรในเมื่อคุณเองก็ชอบผม"

"ก็อย่างที่คุณหมอเห็นว่าคุณแม่ของหมอไม่ชอบชม"

"เรื่องนั้นผมจะคุยกับแม่เอง"