EP9.ความลับของซาตาน

คฤหาสน์กลางหุบเขาตั้งอยู่ในอาณาจักรของตระกูลวนาวัฒนา ซึ่งครอบครองที่ดินหลายพันไร่ในอำเภอเขาใหญ่ โดยดำเนินกิจการทางด้านเกษตรหลากหลายรูปแบบ แต่เน้นการปลูกองุ่นเป็นหลัก

ไร่ภูผาวนาเป็นของคนตระกูลวนาวัฒนา แต่คฤหาสน์ทรงยุโรปอันงดงามและเต็มไปด้วยมนต์ขลัง แห่งความลึกลับที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางหุบ ถูกปกครองและดูแลโดยลูกชายคนเล็กของตระกูล ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าผู้สวมหน้ากากทองคำเป็นเอกลักษณ์

คนงานนับพันในไร่ภูผาวนาต่างรู้กันดีว่าคุณอาคิราเปรียบเสมือนพระเจ้าของไร่แห่งนี้ คำสั่งของเขาคือกฏหมายที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม ความต้องการของเขาคือคำพิพากษาสูงสุด ไม่ว่าเรื่องนั้นจะถูกหรือผิด เขาจะต้องได้ในสิ่งที่เขาปรารถนา

“คฤหาสน์สวยมากจริง ๆ เหมือนคฤหาสน์ในยุโรปเลย อยากเข้าไปดูใกล้ ๆ จัง” มาลินณาบอกเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น ขณะยืนอยู่ด้วยกันในแปลงองุ่นแดงสำหรับทำไวน์ ซึ่งสามารถมองเห็นคฤหาสน์ท่ามกลางสายหมอกได้อย่างงดงามราวกับภาพวาดของจิตรกร “ข้างในคงสวยและอลังการมาก ๆ เลยนะ”

“แกเห็นกำแพงคฤหาสน์มั้ยฟ้า” เพื่อนรักถามเธอด้วยน้ำเสียงปกติ ไร้ความตื่นเต้น ขณะทำการตรวจเช็คค่าความหวานของผลองุ่นตามหน้าที่รับผิดชอบ

“เห็นสิ ทำไมเหรอ?”

“แกห้ามเข้าใกล้กำแพงนั่นเด็ดขาด”

“อ้าว ทำไมล่ะ?”

“เป็นคำสั่งของคุณอาคิรา เจ้าของคฤหาสน์ ห้ามคนที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าใกล้กำแพงเกินสิบเมตร อย่าว่าแต่เข้าไปข้างในเลยแก แค่นอกกำแพงยังยาก เลิกฝันซะเถอะ อย่างแกไม่มีทางได้เหยียบเข้าไปหรอก ขนาดฉันทำงานที่นี่มาสี่ปี ฉันยังไม่เคยได้เห็นประตูรั้วเลย”

“ขนาดนั้นเชียว กำแพงทำจากทองรึไง...แล้วมีใครบ้างที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในคฤหาสน์ได้”

“ก็ต้องเป็นคนที่คุณอาคิราอนุญาตน่ะสิ ส่วนคนงานในไร่ก็ต้องระดับหัวหน้าขึ้นไป แต่ก็ต้องขออนุญาตทุกครั้ง ไม่ใช่ว่าจะสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปได้ คุณอาคิราเธอหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก รักความเป็นส่วนตัวที่สุด เขาไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งแถวนั้น โดยเฉพาะในป่าต้องห้ามที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ ส่วนนั้นก็เข้าไม่ได้เหมือนกัน เป็นเขตหวงห้าม”

มาลินณาฟังนันทร์เนตรเพื่อนรักสมัยมหาวิทยาลัยเล่าด้วยความสนใจ โดยเฉพาะเรื่องของไฮโซคีย์หรือนายอาคิราจอมเย็นชา บุคคลที่เธอเฝ้าติดตามเรื่องราวของเขามาตลอดหลายปี

“ข่าวลือเกี่ยวกับเขาคงจะมีมูลความจริง” เธอจงใจเปิดประเด็นเกี่ยวกับข่าวลือเพราะอยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติมจากเพื่อนรัก ซึ่งเป็นแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ เพราะบิดาของนันทร์เนตรเป็นหัวหน้าคนงานคนปัจจุบันที่ทำงานในไร่แห่งนี้มาเกือบสิบปี เขาถือเป็นอีกหนึ่งบุคคลที่ทำงานใกล้ชิดเจ้านาย “เขาถึงไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เขตของเขา มันจริงใช่มั้ย ที่คนเขาพูดกันว่าเขาคือปีศาจในร่างมนุษย์ ใบหน้าของเขาเละเทะเกินจะเยียวยา”

“ชู่!”  นันทร์เนตรรีบปรามเพื่อนอย่างรนราน ตีได้จะตีให้เจ็บ โทษฐานที่ปากพล่อย “อย่าพูดเสียงดังไปสิ คนงานอยู่กันเยอะแยะ คนงานพวกนี้ถึงจะกลัวเขามาก แต่ก็ไม่มีใครเกลียดเขาสักคน ถึงแม้เขาจะดุและเย็นชาเหมือนพวกซอมบี้ แต่เขาก็เป็นเจ้านายที่ดี มีความยุติธรรมและเมตตากับคนงาน”

“รู้แล้วค่ะว่าคนงานทุกคนรักเจ้านายมาก คราวหลังจะระวังปากให้มากกว่านี้” มาลินณาพูดพลางแหงนหน้ามองไปยังคฤหาสน์สีขาวด้วยความสนใจ เธอคิดว่าความลึกลับของมันหอมหวานกว่าความสวยเสียอีก “แล้วแกเคยเห็นหน้าเขามั้ยเนตร?”

“ไม่เคย เวลาเขามาประชุมกับทีมหัวหน้าที่ออฟฟิศ เขาก็ใช้เส้นทางเฉพาะ ที่สำคัญ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลาด้วย” นันทร์เนตรลดระดับเสียงลงให้เบาที่สุดเพื่อความปลอดภัย “ความจริงหน้าตาเขาอัปลักษณ์เหมือนสัตว์ประหลาดอย่างที่แกได้ยินมานั่นแหละ เวลาที่เขาโกรธหรือโมโหนะ เขาก็ไม่ต่างจากสัตว์ป่าตกมันที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่”

คนฟังกลืนน้ำลายเอื้อก “ขนาดนั้นเลยเหรอ มันเกิดขึ้นได้ยังไง ฉันเคยเห็นภาพเขาในข่าวเมื่อหลายปีก่อน เขาโคตรหล่อเลยนะแก หุ่นล่ำสมาร์ทอย่างกับนายแบบ แล้วอยู่ ๆมากลายเป็นสัตว์ร้ายไปได้ยังไง”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อห้าปีก่อน คนที่รู้คงมีไม่กี่คนมั้ง ฉันเคยถามพ่อนะ แต่พ่อก็ไม่รู้อะไร รู้แค่ว่าท่านเจ้าสัวกับคุณนายสั่งห้ามคนงานทุกคนพูดถึงเรื่องนี้อีก”

“อาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้ตระกูลเสื่อมเสียมั้ง ก็เลยห้ามทุกคนพูด!” เธอสันนิษฐานอย่างตื่นเต้นราวกับเป็นเจ้าหน้าที่ชุดคลี่คลายคดี “แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่คฤหาสน์กับใครเหรอ”

“ก็มีคุณเลขา ชื่อคุณอรรณพ เป็นลูกชายของคนขับรถคนเก่าของท่านเจ้าสัว และก็คุณฉวีวรรณ หัวหน้าแม่บ้าน กับคนรับใช้อีกห้าคน คนสวนสองคน และคนขับรถอีกหนึ่งคน”

“แล้วครอบครัวเขาล่ะ”