ใบหน้าของผู้อาวุโสวอลเตอร์เปลี่ยนเป็นสีซีดในทันทีสีหน้าของอลิซก็ไม่ค่อยดีด้วยเช่นกันหลังจากนั้นไม่นาน ผู้อาวุโสวอลเตอร์ก็เช็ดน้ำตาของเขา “โจชัว นายหมายความว่ายังไง นายคิดว่าฉันจะทำร้ายลูกสาวของตัวเองเหรอ?”การจ้องมองของโจชัวราบเรียบ “ผมไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นครับ ผมแค่อยากรู้ เพราะก่อนที่เฮลีย์จะกระโดด คุณเห็นเธอและคุยกับเธอ ในฐานะพ่อของเธอ คุณสังเกตเห็นอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอบ้างไหม? หรือบางทีคุณอาจไม่ได้สังเกตเห็นอารมณ์ของเธอด้วยซ้ำ”การแสดงออกของผู้อาวุโสวอลเตอร์ดูน่าเกลียดมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำพูดของโจชัว“อะ อะไร…นายกำลังพยายามจะพูดอะไร?”“สิ่งที่ผมหมายถึงคือ…” โจชัวยิ้มและพูดว่า “สุขภาพจิตของเฮลีย์อ่อนแอเกินไป บางทีคุณอาจจะไม่ได้ใส่ใจกับสภาพจิตใจของเธอ คนสุดท้ายที่เฮลีย์เห็นก่อนที่เธอจะกระโดดคือคุณนะ ลุงเดนนิส นั่นหมายความว่าคุณเป็นคนเดียวที่สามารถหยุดเธอจากการกระโดดได้ ดังนั้น คุณจะตำหนิคนอื่นไม่ได้”โจชัวยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูห่างเหิน “นั่นคือทั้งหมดที่ผมอยากจะพูด เรามาที่นี่เพื่อแสดงความเคารพนะครับ ไม่ได้มาทะเลาะกัน”จากนั้นภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน โจชัวก็หันกลับมา
ดวงตาของลูน่าเบิกกว้าง เธอมองเขาอย่างสับสน “คุณหมายความว่ายังไง?”“สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ” โจชัวหรี่ตาแล้วพูดว่า “คนที่เสียชีวิตเป็นเพียงคนที่แอบอ้าง ส่วนเฮลีย์ วอลเตอร์ตัวจริงยังคงอยู่ข้างนอกที่ไหนสักแห่ง ผู้หญิงคนนี้แตกต่างไปจากเฮลีย์ที่ฉันรู้จักอย่างสิ้นเชิง ต่างไปมากจนเธอดูเหมือนเป็นคนละคน”ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ของเธอเท่านั้น แต่ลักษณะนิสัยใจคอของเธอด้วยเฮลีย์ในอดีตจะถือว่าลูน่า กิบสันเป็นคู่แข่งของเธอ ทุกครั้งที่เธอเห็นลูน่า กิบสัน ดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความขุ่นเคืองแต่คราวนี้เฮลีย์และอลิซกลายเป็นเพื่อนกัน ทั้งยังใกล้ชิดมากกว่าเกว็นซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทของลูน่ามากลูน่าขมวดคิ้ว “ถ้าคนที่เพิ่งเสียชีวิตไปไม่ใช่เฮลีย์ตัวจริง แล้ว…เฮลีย์ตัวจริงอยู่ที่ไหนล่ะคะ? ทำไมเธอต้องซ่อนตัวด้วย”โจชัวขมวดคิ้วแน่นกับคำถามของเธอหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ขมวดคิ้วและมองลูน่า “ฉันจะไปตรวจสอบเรื่องนี้ แต่ฉันพาเธอมาก็เพราะฉันต้องการให้เธอทำอะไรบางอย่าง”ลูน่าสงบสติอารมณ์ลงแล้วพลิกตัวหันกลับมามองโจชัว “อะไรคะ?”โจชัวส่งเอกสารบางอย่างให้เธอ“ฐานข้อมูลของลินช์กรุ๊ปถูกโจมตีโด
หัวใจของลูน่าจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งคนที่ปกป้องออร่าคือคนจากตระกูลลินช์ในตอนนั้น ออร่าพยายามทำร้ายนีลและเนลลี่ตั้งหลายครั้งถ้าไม่ใช่เพราะนีลเสียสละตัวเองออกไปพร้อมกับออร่า พวกเขาคงไม่สามารถรวบรวมหลักฐานที่ออร่าพยายามทำร้ายพวกเขาได้โจชัวรู้เรื่องนี้ทั้งหมดถึงอย่างนั้น แม้ภายนอกเขาดูเหมือนต้องการให้ออร่าชดใช้ แต่จริง ๆ แล้วเขาแอบส่งคนไปปกป้องเธออย่างนั้นเหรอ?ลูน่ารู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยนี่มัน…“เพราะงั้นนะ คุณแม่ครับ ลุงมัลคอล์มจะต่อสู้กับโจชัวคนเฮงซวยนั่น ไม่ใช่แค่เพราะเรื่องที่คุณแม่ถูกรังแกในเมืองซีเท่านั้น เขาต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้กับเนลลี่และผมด้วย”ลูน่ากัดริมฝีปากของเธอคำพูดของโจชัวในรถเมื่อครู่นี้ดังก้องอยู่ในหูของเธอ“ฉันให้โอกาสเธอทำให้พวกเขาหยุดซะ ไม่อย่างนั้น พอฉันกลับไปที่เมืองบันยันพรุ่งนี้ พวกเขาจะไม่มีโอกาสทำตัวอวดดีขนาดนี้อีก และฉันก็มีความสามารถที่จะทำแบบนั้นได้ด้วย”ลูน่าเองก็เชื่อจริง ๆ ว่าโจชัวก็มีความสามารถที่จะทำแบบนั้นได้เธอได้เห็นกลยุทธ์และวิธีการของเขาด้วยตาตัวเองแล้วหลังจากคุยกับนีลอีกสองสามคำ ลูน่าก็หายใจเข้าลึกและกดโทรหามัลคอล์มนี่เป
ในตอนเย็น ลูน่าได้รับข้อมูลจากมัลคอล์มที่ละเอียดมาก มันแสดงรายละเอียดข้อมูลของทุกคนที่คอยปกป้องออร่าลูน่าสามารถจำพวกเขาได้บางคน และเธอเคยพบกับพวกเขาบางคนมาก่อนด้วยซ้ำพวกเขาเป็นคนของโจชัวจริง ๆหัวใจของเธอเย็นลงเมื่อพลิกดูเอกสารคนเหล่านี้ทั้งหมดเคยเป็นลูกน้องของโจชัว คนพวกนี้จะกล้าปกป้องออร่าได้อย่างไรถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากโจชัวเมื่อคิดเช่นนั้น เธอก็ปิดคอมพิวเตอร์ เธอยื่นมือออกมาและจับหน้าผากของตัวเองเธอรู้จักโจชัวมาหลายปีแล้ว และเธอเคยคิดว่าเธอรู้จักเขาดีเมื่อหกปีที่แล้ว สิ่งที่โจชัวทำกับเธอเพื่อออร่านั้นกระทบกระเทือนต่อเธออย่างรุนแรงโดยไม่ทันตั้งตัว และได้ส่งเธอลงสู่ขุมนรกหกปีต่อมา เธอคิดว่าเธอรู้จักเขาดีอีกครั้ง เธอกลับมาหาเขาโดยอยากจะเอาบางอย่างจากเขาเพื่อจะได้รักษาไนเจลได้แต่จากนั้นเธอก็ตระหนักได้แล้วว่าเธอยังไม่รู้จักเขาดีพอ และเขาอาจเป็นคนเดียวที่เธอไม่มีทางเข้าใจเขาได้อย่างถ่องแท้เลยในชีวิตของเธอ“ลูน่า”ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องของเธอ นั่นคือเกว็นลูน่าส่ายหัว ยกความคิดที่ซับซ้อนทั้งหมดออกไปเธอกำลังจะออกจากเมืองซีไปกับโจชัวในวันรุ่งขึ้น การเดินทางเพื่
ลูน่าหลับไปนาน เธอดูเหมือนจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาจากฝันได้เลยเธอฝันว่าใครบางคนลากเธอลงจากรถในขณะที่เธอไม่ได้สติเธอลืมตาไม่ขึ้น แต่เธอรู้สึกได้ว่าขาของเธอลากไปตามพื้นจนพวกมันมีเลือดออกและเจ็บมากเสียงของผู้ชายหลายคนพูดคุยกันอยู่ในหูของเธอ เธอไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไร แต่เธอได้ยินอะไรเกี่ยวการข่มขืนและการฆ่าได้อย่างชัดเจนเธออยากจะลืมตา แต่ทำไม่ได้ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตามสุดท้ายเธอก็โดนน้ำเย็นสาดจนตื่นเธอลืมตาขึ้นและตระหนักว่าทุกอย่างไม่ใช่ภาพลวงตาหรือความฝันในตอนนี้เธออยู่ในโรงงานร้าง บรรยากาศปกคลุมไปด้วยกลิ่นสนิม ก๊าซและเชื้อรามือและขาของเธอโดนมัดไว้ด้วยเชือก เธอถูกมัดไว้กับเก้าอี้และขยับไม่ได้แสงไฟในโรงงานสลัวผู้ชายร่างกำยำสองสามคนยืนอยู่ตรงหน้าและยิ้มเยาะมายังเธอข้างหลังพวกเขามีชายวัยกลางคนที่นั่งด้วยทาทางเย่อหยิ่งอยู่บนเก้าอี้ เขาถือจดหมายเปิดผนึกไว้ เขาถ่ายรูปของสิ่งที่อยู่ในจดหมายไว้หลังจากส่งเนื้อหาในจดหมายไปทางข้อความ ชายวัยกลางคนคนนั้นก็ยิ้ม เขาเผาจดหมายนั้นทิ้งและมองลูน่า“รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”ลูน่ากัดริมฝีปาก เธอกัดฟันทนกับความเจ็บที่ขาและบังคับตัวเองให้ใจเ
ธีโอไม่ได้ติดต่อเธอมาเลยตั้งแต่เช้าวันนั้นโจชัว...แม้แต่ตอนนี้ เธอก็ยังนึกถึงโจชัวเขาไม่น่าจะรู้เรื่องนี้ อีกอย่างถึงเขารู้เขาก็คงไม่ช่วยเธอเมื่อคิดอย่างนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้เธอไม่อยากตาย อย่างน้อยก็ไม่ใช่ก่อนที่เธอจะหาทางช่วยไนเจลได้ เธอไม่อยากตาย!ถึงอย่างนั้นแล้วตอนนี้เธอจะทำอะไรได้เลียมตอบแทนบุญคุณ เขาไม่ได้ต้องการเงิน แล้วยังมีอะไรที่เธอจะเอามาต่อรองกับเขาได้อีก?ไม่มีเลยลูน่าหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง บางทีนี่อาจเป็นโชคชะตา...ปัง!ในตอนที่ชายพวกนั้นกำลังจะใช้มือสกปรกของพวกเขาแตะต้องลูน่า ก็มีเสียงดังมาจากนอกโรงงานร้างเลียมลุกขึ้นยืนในทันที“ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้!”ชายพวกนั้นหยุดสิ่งที่กำลังทำลง “เจ้านาย เกิดอะไรขึ้นครับ?”“เสียงนั่น…มีอะไรผิดปกติ!”เลียมขมวดคิ้ว เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ตอนนั้นเอง รถฮัมเมอร์สีดำก็ชนทะลุเข้ามาในอาคารโรงงานร้างเสียแล้วคนที่บุกเข้ามาก็ไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือหัวหน้าของแก๊งที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเมืองซี ลุค โจนส์!ถัดจากเขาที่ที่นั่งข้างคนขับ มีโจชัวที่มองมาด้วยสายตาเย็นชานั่งอยู่เมื่อรถฮัมเมอร์ขับทะลุผ่านเข้า
ภายในโรงงานร้างโกลาหลมากลุคกำลังให้คนของเขามัดเลียมขณะที่เขาหันกลับไปมองโจชัวที่อุ้มลูน่าอยู่ร่างสูงของโจชัวมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าโรงงานช้า ๆลุคขมวดคิ้ว “โจชัว คุณจะจากไปง่าย ๆ แบบนั้นเหรอ?”โจชัวหยุดเดิน “มีอะไรอีกล่ะ?”“ก็ดูสิ” ลุคหัวเราะเล็กน้อย เขาจุดบุหรี่ในปากแล้วพูดด้วยท่าทางนักเลงว่า “คุณช่วยผมครั้งใหญ่ด้วยการให้ผมจับตัวเลียมมาได้ แล้วคุณจะไม่ขออะไรผมอย่างอื่นอีกเหรอ?”“ไม่จำเป็น” โจชัวหายใจเข้าลึก เขาก้มหน้าลงมองดูลูน่าที่กำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ผมมาที่นี่ก็เพื่อเธอเท่านั้น”จากนั้นเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังทางออกต่อเมื่อเห็นเขาจากไป ลุคก็สูบบุหรี่เข้าไปเฮือกใหญ่ เขาหันไปมองชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา “เมื่อกี้เขาบอกว่าเธอเป็นลูกจ้างของเขาใช่ไหม?”คนของเขาพยักหน้า “ใช่ครับ”“เขามีภรรยาแล้วเหรอ?”“ครับ พวกเขาแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว”“หือ” ลุคพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วยิ้ม “น่าสนใจ”…โจชัวส่งลูน่าไปโรงพยาบาล“ไม่มีอะไรร้ายแรง เธอแค่ถูกบังคับให้ดื่มเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ เธอเลยมึนเมา เธอเป็นหวัดเพราะถูกราดแอลกอฮอล์จนตัวเปียก แล้วบาดแผลที่ขาของเธอก็ค่อนข้
“ฉันกลัวว่าลูน่าอาจมีอาการบาดเจ็บอื่นซ่อนอยู่”หมอถอนหายใจกับคำพูดของอลิซ “ผมตรวจอย่างละเอียดแล้วจริง ๆ เธอมีอาการบาดเจ็บเพียงแค่นี้เท่านั้น แต่…”หมอแตะคางของเขา “มันค่อนข้างแปลกที่เลียมผู้โหดร้ายจะทำร้ายเธอแค่นี้”อลิซพยักหน้า “อืม ฉันก็ว่ามันแปลก ๆ เหมือนกัน”เลียมลักพาตัวลูน่ามาตั้งนานแล้ว ทำไมเธอถึงได้รับบาดเจ็บแค่นั้นด้วยประสิทธิภาพตามปกติของเขา เมื่อถึงเวลาที่โจชัวพาคนของเขาไปลูน่าน่าจะตายไปแล้วอลิซอารมณ์ดีเมื่อคิดว่าลูน่าตายแล้ว นั่นคือสาเหตุที่เธอจงใจแต่งตัวสวยและรีบมาเธอคาดหวังว่าจะได้เห็นศพ ใครจะคิดว่า…เมื่อได้ยินคำพูดของหมอ สีหน้าของโจชัวก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยเขาเหลือบมองลูน่าซึ่งยังคงรับน้ำเกลืออยู่อย่างสงบ จากนั้นเขาก็มองนาฬิกา“เกือบจะตีหนึ่งครึ่งแล้ว อลิซกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ผมจะอยู่ที่นี่ดูแลเธอต่อ พอเช้าเราจะมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองบันยันทันที”อลิซกัดริมฝีปากของเธอ เธอเอื้อมมือออกไปจับแขนของโจชัว “โจชัวคะ คุณทำมามากแล้วนะ ทำไมไม่ให้ฉันอยู่ที่นี่และดูแลลูน่าล่ะคะ? ส่วนคุณกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณพูดถูก เพราะตอนนั้นฉันมองโลกในแง่ดีเกินไปและห้ามคุณไม่ให้ตามหาเธ