บทที่ 113

เจียงซุ่ยฮวนร้องอย่างตกใจ "อ้าว! คนที่กินเลี้ยงไม่จ่ายเงินจะใช่เจ้าหรือไม่?"

สีหน้าเมิ่งชิงแดงบ้างซีดบ้าง ขบฟันแน่นพูด "นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าไม่ได้กินแล้วไม่จ่ายเงิน!"

"อย่างนั้นหรือ? ข้าเห็นไม่เหมือนเป็นความเข้าใจผิดเลยนะ" เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีเห็นใจเล็กน้อย แต่ดวงตากลับวาววับด้วยรอยยิ้ม "น่าเสียดายจริงๆ"

"เสียดายอะไร?" เมิ่งชิงงุนงง จ้องเจียงซุ่ยฮวนอย่างดุร้าย

เจียงซุ่ยฮวนพยายามกดมุมปากที่จะยกขึ้น "ตามที่ข้ารู้มา พวกเจ้าหลายคนยังไม่ได้แต่งงานใช่หรือไม่?"

เมิ่งชิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "ใช่แล้ว ตระกูลพวกเราดีถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าต้องเลือกคู่ครองในอนาคตอย่างดี"

"ไม่เหมือนเจ้า หย่าจากองค์ชายหนานหมิงแล้ว ยังตัดขาดกับจวนหย่งอ๋อง ตกอับถึงเพียงนี้ ข้าว่ามีแต่ขอทานบนถนนที่ยอมแต่งกับเจ้า" เมิ่งชิงพูดจบก็หัวเราะคิกคัก

เจียงซุ่ยฮวนก็หัวเราะ "ข้าว่าเจ้าควรเป็นห่วงตัวเองกับเพื่อนๆ ของเจ้ามากกว่า"

นางมองผู้คนรอบข้าง ยิ้มให้เมิ่งชิง "วันนี้เรื่องที่พวกเจ้ากินเลี้ยงไม่จ่ายเงินอื้อฉาวถึงเพียงนี้ พรุ่งนี้คงแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ไม่รู้ว่าบรรดาขุนนางผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ผู้ใดจะยอมรับ