MasukShare
บทที่ 128
Bab terkait
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 129
กู้จิ่นยืนขึ้น ลูบชายเสื้อของตนเล็กน้อย ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าอยู่ที่นี่เอง แต่ดึกมากแล้ว ข้าจะไม่รบกวนคุณหนูเจียงพักผ่อน สองวันหลังจากนี้ ข้าจะมารับเจ้า”เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าตอบ “ตกลง”ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะเดินจากไป เขาหยุดเท้าลงเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า “จริงสิ ร้านเหรินซ่านถังของเจ้าช่วงนี้อย่าเพิ่งเปิดเลย”“ทำไมล่ะ?” เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วด้วยความสงสัยเล็กน้อย “ร้านเหรินซ่านถังของข้ากำลังดำเนินไปได้ดี แม้ว่าช่วงนี้จะไม่มีคนไข้มา แต่จะให้ปิดก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย”กู้จิ่นอธิบายด้วยน้ำเสียงขรึม “เหตุที่ไม่มีคนไข้มา เพราะมีคนปล่อยข่าวลือข้างนอกว่าเจ้าไม่ใช่แพทย์ตัวจริง และยาที่เจ้าจ่ายไปล้วนแต่เป็นยาปลอมที่มีผลข้างเคียง”“บัดซบ!” เจียงซุ่ยฮวนทุบโต๊ะด้วยความโกรธ ก่อนจะรู้ตัวว่าไม่ควรพูดคำหยาบต่อหน้ากู้จิ่น นางจึงเงียบไปนางพูดอย่างไม่พอใจว่า “ช่างเป็นเรื่องเหลวไหล! ยาจีนที่ข้าปรุงเองล้วนใส่ใจทุกขั้นตอน ยาฝรั่งที่ข้าให้ก็ผ่านการพัฒนาและทดสอบมานับครั้งไม่ถ้วน ผลข้างเคียงแทบไม่มีเลย ใครกันที่ปล่อยข่าวพวกนี้?”ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนเหมือนแมวที่กำลังขนพองด้วยความโมโห ดวงตา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 130
ยวี่จี๋ขับรถม้า พาเจียงซุ่ยฮวนและว่านเมิ่งเยียนมุ่งหน้าออกจากเมือง เมื่อมาถึงประตูเมือง มีทหารสองนายยืนขวางหน้ารถม้าและสั่งให้หยุดเจ้าม้าตัวที่ชื่อจ้างจ้างก็กระทืบเท้าและหอบเหนื่อยอยู่กับที่ยวี่จี๋ปลอบเจ้าจ้างจ้างสองสามคำ ก่อนหันไปถามทหารว่า “ท่านขุนนาง เกิดอะไรขึ้นหรือ?”ทหารตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ยังไม่รู้หรือ? ร้านทองของพระชายาแห่งหนานหมิงถูกปล้น เครื่องประดับทองกว่าพันชิ้นหายไปหมด องค์ชายหนานหมิงออกคำสั่งให้ตรวจสอบอย่างเข้มงวด ใครจะออกจากเมืองต้องถูกตรวจสอบก่อน”ยวี่จี๋ยิ้มประจบ “ท่านขุนนาง บนรถม้านี่มีเพียงคุณหนูสองท่าน จะเกี่ยวอะไรกับร้านทองที่ถูกปล้นได้? ช่วยอนุโลมให้เราผ่านไปเถอะ”ภายในรถม้า ว่านเมิ่งเยียนกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว เจียงซุ่ยฮวนกลับนิ่งสงบ นางตบไหล่ว่านเมิ่งเยียนเบา ๆ เป็นสัญญาณให้สงบลง “ผ่อนคลายหน่อย ยิ่งเจ้าแสดงอาการตื่นตระหนก ทหารก็ยิ่งสงสัยเจ้า”“อืม!” ว่านเมิ่งเยียนสูดหายใจลึกก่อนจะพยายามผ่อนคลายตัวเองด้านนอก ทหารทั้งสองเริ่มด่าทอเสียงดัง “ให้เราอนุโลมเจ้าเช่นนั้นหรือ? แล้วใครจะอนุโลมเรา? อย่าเสียเวลา รีบให้คนในรถม้าลงมา เราต้องตรวจสอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 131
เจียงซุ่ยฮวนมองตามทิศทางที่นิ้วของฉู่เจวี๋ยชี้ไป ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน "ทองคำน่ะหรือ มีปัญหาอันใด?""ฮึ แน่นอนว่าต้องมีปัญหา" ฉู่เจวี๋ยแค่นเสียงหัวเราะเยาะ "ร้านทองของเม่ยเอ๋อร์เพิ่งถูกขโมย แล้วเจ้าจะขนทองออกนอกเมืองมากมายเช่นนี้ ช่างน่าสงสัยเหลือเกิน""น่าสงสัยน่ะหรือ ข้าว่าเจ้าต่างหากที่น่าสงสัย ทองที่หายไปจากร้านของเจียงเม่ยเอ๋อร์นั้นเป็นเครื่องประดับ แต่ในหีบของข้านั้นมีแต่แท่งทอง ข้าจะนำไปที่ใดก็ได้ตามใจข้า" เจียงซุ่ยฮวนกอดอกยืนกราน ไม่หวั่นเกรงต่อท่าทีข่มขู่ของฉู่เจวี๋ยแม้แต่น้อยสายตาของฉู่เจวี๋ยดุดันน่าสะพรึงกลัว "หลอมเครื่องประดับก็กลายเป็นแท่งทองมิใช่หรือ?""ฉู่เจวี๋ย เจ้าและข้าต่างก็มิใช่คนโง่ เครื่องประดับทองมีค่ามากกว่าแท่งทองมากนัก ข้าไม่จำเป็นต้องขโมยเครื่องประดับมาเสียเวลาหลอมใหม่ หากต้องการก็ขโมยแท่งทองไปเสียเลยจะง่ายกว่ามิใช่หรือ?"เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา "อีกอย่าง เจ้าว่าแท่งทองเหล่านี้หลอมมาจากเครื่องประดับ เจ้ามีหลักฐานหรือไม่?"แท่งทองที่กองอยู่ในหีบนั้น ไม่อาจมองออกได้เลยว่าหลอมมาจากเครื่องประดับหรือไม่ ฉู่เจวี๋ยไร้หลักฐาน แต่ก็ไม่อาจยอมป
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 132
เมื่อได้ยินนามขององค์ชายเป่ยโม่ ฉู่เจวี๋ยก็สงบสติอารมณ์ลงในทันที เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเมื่อครู่ตนเป็นอะไรไปในฐานะองค์ชายหนานหมิง หากเมื่อครู่เขาสังหารเจียงซุ่ยฮวนจริง ราษฎรจะครหานินทาเขาเช่นไรมิใช่แค่ราษฎรเท่านั้น หากฮ่องเต้ผู้เป็นบิดาซึ่งทรงห่วงใยราษฎรดั่งบุตรล่วงรู้เรื่องนี้ ตำแหน่งองค์ชายของเขาคงไม่อาจดำรงอยู่ได้นานคิดได้ดังนั้น ฉู่เจวี๋ยก็รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาเขาโยนดาบที่ถืออยู่ทิ้ง พลางเอ่ยอย่างกังวลใจ "ข้าแค่ขู่นางเท่านั้น มิได้ตั้งใจจะสังหารนางจริงๆ"องครักษ์ลับมิได้เอ่ยวาจา เก็บกริชในมือแล้วกลืนหายไปในฝูงชนเจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นทีคำพูดของกู้จิ่นจะถูกต้อง การมีองครักษ์ลับคุ้มครองช่างปลอดภัยกว่าจริงๆ เพราะนางก็มิอาจรู้ได้ว่าผู้ใดรอบกายจะเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาเมื่อใดนางถอยหลังไปหลายก้าว ห่างจากฉู่เจวี๋ยออกมา "สิ่งที่ควรอธิบาย ข้าก็อธิบายจนหมดสิ้นแล้ว ท่านจะปล่อยให้พวกเราไปได้หรือไม่?"ฉู่เจวี๋ยมองรอบด้าน แล้วเอ่ยถามเสียงต่ำ "เสด็จลุงไม่เพียงมอบหมายป้ายอาญาสิทธิ์ให้เจ้า ยังส่งองครักษ์ลับมาคุ้มครองเจ้าอีก เจ้ากับท่านมีความสัมพันธ์เช่นไรกันแน่?""เรื่องนั้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 133
ว่านเมิ่งเยียนเกาศีรษะพลางเอ่ย "ในต้าเหยียนมีราชโองการว่า เฉพาะพระญาติและขุนนางเท่านั้นที่สามารถฝึกอารักขาลับได้ ตระกูลข้าแม้จะร่ำรวย แต่ไร้ตำแหน่งขุนนาง จึงไม่อาจฝึกอารักขาลับได้""อีกอย่าง การฝึกอารักขาลับนั้นยุ่งยากนัก ต้องฝึกตั้งแต่เยาว์วัย ใช้เวลากว่าสิบปี ก็ยังไม่แน่ว่าจะฝึกสำเร็จ"เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า "อ้อ เช่นนั้นเอง""ไม่ถูกๆ!" ว่านเมิ่งเยียนนึกขึ้นได้ "ข้าถามเจ้าเรื่ององค์ชายเป่ยโม่ เหตุใดจึงมาพูดเรื่องอารักขาลับกัน?"เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าแย้มยิ้ม "ข้ารู้จักกับองค์ชายเป่ยโม่ แต่มิใช่ความสัมพันธ์เช่นนั้น จะให้อธิบายว่าเป็นความสัมพันธ์เช่นไร ข้าก็บอกไม่ถูก""พระองค์เกรงว่าข้าจะเป็นอันตราย จึงจัดอารักขาลับมาอยู่ข้างกายข้าหลายคน ส่วนที่พระราชทานตราประทับให้ข้าก็เพื่อสะดวกในการตามหาพระองค์"ว่านเมิ่งเยียนถาม "องค์ชายเป่ยโม่เป็นคนเช่นไร? น่าเกรงขามดังคำเล่าลือหรือไม่?""ไม่หรอก ข้าว่าพระองค์ดีนัก" เจียงซุ่ยฮวนครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ "คำเล่าลือในเมืองหลวงเกี่ยวกับองค์ชายเป่ยโม่ล้วนไม่เป็นความจริง พระองค์ไม่เคยฆ่าผู้บริสุทธิ์ ผู้ที่พระองค์สังหารล้วนเป็นคนที่สมควรตาย"รถม้าออกจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 134
เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกประหลาดใจ นี่มันหีบทองเต็มใบเชียวนะ หากมิใช่เพราะนางไม่ต้องการเก็บของของเจียงเม่ยเอ๋อร์ไว้ นางคงยึดทองพวกนี้ไว้เป็นของตนนานแล้ว แต่ยาจกเหล่านี้กลับไม่รับ?ขอทานน้อยวางหีบลงข้างเท้าพวกนาง "พี่เถี่ยหนิวให้ข้าถามพวกท่านว่า จะช่วยไปเชิญหมอจากเมืองหลวงมาได้หรือไม่? ที่นี่มีคนป่วยอยู่ผู้หนึ่ง พี่เถี่ยหนิวบอกว่าหากไม่รักษาเขาจะต้องตาย""พวกเจ้ารับทองพวกนี้ไว้ แล้วเอาไปจ้างหมอจากเมืองหลวงมาก็สิ้นเรื่อง" ว่านเมิ่งเยียนกล่าวขอทานน้อยเกาศีรษะยุ่งเหยิงของตน พูดว่า "พวกเราเคยเข้าเมืองหลวงไปหาหมอ แต่พวกหมอพอเห็นพวกเราก็ไล่ตะเพิดออกมา พวกเขาไม่มีทางยอมตามพวกเรามาหรอก"เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว สั่งให้ยวี่จี๋ถือหีบไว้ แล้วตัดสินใจเข้าไปดูด้วยตนเองในวัดร้างมียาจกนั่งอยู่กว่ายี่สิบคน ทั้งชายหญิง ทั้งเด็กและคนชรา ทุกคนผมเผ้ารุงรังสกปรก เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวนกับว่านเมิ่งเยียนต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจทั้งสองแต่งกายสะอาดสะอ้านประณีต ช่างดูขัดแย้งกับสถานที่นี้ยิ่งนักขอทานอายุราวยี่สิบกว่าปีผู้หนึ่งเดินมาตรงหน้าพวกนาง ขอทานน้อยชี้ไปที่เขาพลางบอก "นี่คือพี่เถี่ยหนิวเอง"แม้เถี่ยหนิวผู้น
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 135
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มเบาๆ เอ่ยว่า "ข้าให้เขาแพร่ข่าวในเมืองหลวงว่า ทารกในครรภ์เจียงเม่ยเอ๋อร์คือดาวอัปมงคลที่จุติลงมา จะนำความหายนะมาสู่บ้านเมือง ทำให้ทั่วหล้าระส่ำระสาย"เหล่าขอทานที่เดินไปทั่วเมืองหลวงทุกวัน คือผู้ที่เหมาะสมที่สุดในการแพร่กระจายข่าวฉู่เจวี๋ยและเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นพี่น้องต่างมารดา บุตรที่เกิดจากทั้งสองอาจเป็นทารกวิกลรูปให้ขอทานแพร่ข่าวในเมืองหลวงว่าบุตรในครรภ์เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวอัปมงคล แรกๆ ผู้คนอาจไม่เชื่อ แต่หากเจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดทารกวิกลรูปจริง ผู้คนก็จะเชื่อสนิทใจถึงไม่ใช่ทารกวิกลรูป ข่าวลือนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เจียงเม่ยเอ๋อร์โกรธจนแทบคลั่งแววตาของเจียงซุ่ยฮวนวาบไปด้วยความเยือกเย็น เจียงเม่ยเอ๋อร์และฉู่เจวี๋ยทำให้ร่างเดิมต้องตาย ทำร้ายนางสาหัส นางจะค่อยๆ แก้แค้นคืนแม้ว่านเมิ่งเยียนจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจียงซุ่ยฮวนจึงทำเช่นนี้ แต่นางรู้ว่าเจียงซุ่ยฮวนต้องมีเหตุผลของตนเอง จึงไม่ซักถามต่อนางหันไปสะกิดกงซุนซวีที่หลับสนิท พลางเอ่ย "ขอทานน้อยผู้นี้ดูอายุเพียงสิบสี่สิบห้าปี อายุยังน้อยนักกลับเป็นโรคประหลาดเช่นนี้ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก"เจียงซุ่ยฮวนเท้าคาง พูดอย่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 136
เจียงซุ่ยฮวนคุ้นเคยกับกลิ่นนี้มานานแล้ว นางจึงสีหน้าไม่เปลี่ยน กำคอเสื้อกงซุนซวี เตรียมจะจับเขาหย่อนลงถังยาหยิ่งเถาเห็นดังนั้นจึงรีบห้ามไว้ "คุณหนูไม่ได้นะเจ้าคะ! บุรุษสตรีไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน!""ก็ไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเขาสักหน่อย กลัวไปไย?" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "อีกอย่าง ต่อหน้าแพทย์ไม่แบ่งชายหญิง"เพราะกงซุนซวีอายุยังน้อย อีกทั้งสิบวันมานี้แทบไม่ได้กินอะไรเลย เจียงซุ่ยฮวนจึงลากเขาลงถังยาได้อย่างง่ายดาย ร่างของเขาจมอยู่ในถังยา เหลือเพียงศีรษะโผล่พ้นน้ำเพื่อหายใจไม่นาน หน้าผากของกงซุนซวีก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา เขาหลับตาแน่น สีหน้าดูทรมานยิ่งนักเจียงซุ่ยฮวนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไม่แปลกใจ ยาน้ำนี้ใช้สำหรับขับพิษในร่างกายของกงซุนซวีออกมา อาการทรมานเช่นนี้เป็นเรื่องปกติหงหลัวอายุยังน้อย เห็นกงซุนซวีทรมานเช่นนั้น ในใจก็เกิดความสงสาร จึงถามเสียงเบา "คุณหนู เขาจะฟื้นเมื่อใดหรือเจ้าคะ?"เจียงซุ่ยฮวนกอดอกนั่งลง เบ้ปากพูด "บอกไม่ได้ อย่างเร็วหนึ่งสัปดาห์ อย่างช้าสองเดือน ระหว่างนี้ พวกเจ้าต้องเตรียมถังยานี้ทุกวัน ให้เขาแช่ยาวันละหนึ่งชั่วยาม""นานขนาดนั้นเชียว?" หยิ่งเถากังวล "จะให้บอกฮ
Bab terbaru
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
