บทที่ 443

"ดี" จางรั่วรั่วพยักหน้าเห็นด้วย

เจียงซุ่ยฮวนเปิดประตู เห็นท่านอาจารย์จางและฮูหยินท่านอาจารย์กำลังเดินไปมาด้วยความกระวนกระวาย จึงเอ่ยว่า "รั่วรั่วไม่เป็นไรแล้ว"

ทั้งสองถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฮูหยินท่านอาจารย์จ้องจางรั่วรั่วด้วยสายตาดุดัน "ต่อไปยังกล้ากินสิ่งใดตามใจอีกหรือไม่?"

จางรั่วรั่วแลบลิ้น "ไม่กล้าแล้ว"

"แต่ถึงอย่างไร ทำไมที่จวนหมอเจียงจึงมีเห็ดพิษเล่า?" ท่านอาจารย์จางถาม

"เรื่องนี้..."

เจียงซุ่ยฮวนยังลังเลว่าควรบอกความจริงหรือไม่ ก็ได้ยินจางรั่วรั่วก้าวออกมากล่าว "ท่านพ่อ ท่านแม่ เห็ดเหล่านี้เป็นข้าเองที่ไปเก็บจากภูเขามาลำพัง ข้าทำผิดแล้ว นึกว่าเห็ดเหล่านี้ไม่มีพิษ จึงนำมามอบให้หมอเจียง"

ท่านอาจารย์จางทำหน้าเคร่ง ตำหนิเสียงเข้ม "ขึ้นเขาไปเก็บเห็ดพิษมากมายเช่นนั้นก็แล้วไป ยังเอามาให้หมอเจียงอีก นับว่าโชคดีที่หมอเจียงรู้ว่าเห็ดเหล่านี้มีพิษ มิเช่นนั้นผลร้ายจะเกินคาดหมาย!"

"ลงโทษให้เจ้าหันหน้าเข้ากำแพงสำนึกผิดหนึ่งเดือน!"

จางรั่วรั่วมีนิสัยค่อนข้างเลินเล่อ มักทำผิดจนถูกท่านอาจารย์จางลงโทษให้หันหน้าเข้ากำแพงใคร่ครวญอยู่เสมอ แต่ก่อนล้วนสิบวันครึ่งเดือน คราวนี้เกี่ยว