เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 452
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 453
เจียงซุ่ยฮวนและอธิบดีกรมอาญาเดินเข้ามา ตั้งใจฟังอย่างจริงจัง เถ้าแก่พูดได้ครึ่งทางก็หยุดลง แม้จะดูไม่ตื่นตระหนก แต่เหงื่อเย็นก็ค่อย ๆ ซึมออกมาจากหน้าผาก ฉู่เลี่ยนที่ยืนรออยู่ข้าง ๆ เริ่มหมดความอดทน ตะโกนอย่างหงุดหงิด "รีบพูดมาสิว่าเจ้าพบอะไร องค์ชายรอกลับไปนอนอยู่!" "ใช่แล้ว เจ้ารีบพูดเถิด" ฉู่ชิวเสริม "อย่างไรก็สายเกินแก้แล้ว เจ้าสารภาพเรื่องทั้งหมดออกมา ยังอาจลดโทษได้" เถ้าแก่มองไปทางทั้งสองคน ในที่สุดก็เอ่ยปาก "ข้าพบว่า แม้ลูกค้าในโรงเตี๊ยมจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่เคยมีลูกค้าขาประจำเลย" สายตาเจียงซุ่ยฮวนเย็นเล็กน้อย คิดในใจว่าคนที่กินน้ำแกงเห็ดเสียชีวิตจากพิษทั้งหมด จะมีลูกค้าขาประจำได้อย่างไร แต่ยังมีจุดน่าสงสัยอีกข้อ หากผู้ที่เสียชีวิตล้วนเคยมาโรงเตี๊ยมนี้ คนน่าจะพบได้ง่าย เหตุใดจึงไม่มีใครสงสัยว่าโรงเตี๊ยมนี้มีปัญหาเล่า? ได้ยินเถ้าแก่พูดต่อว่า "ข้าจึงสืบถามเงียบ ๆ พบว่าลูกค้าที่เคยมาโรงเตี๊ยมของเราหลายคนเสียชีวิตแล้ว จึงได้รู้ว่า เห็ดที่ข้าเก็บมีพิษ" "เพื่อไม่ให้ทางการสงสัย ข้าโยนเห็ดพิษลงบ่อน้ำในเมืองใกล้เคียง และแพร่ข่าวว่านี่เป็นโรคประหลาด เช่นนี้ทางการก็ตรวจส
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 454
"เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นยกมืออีกข้างดึงตัวเสี่ยวเอ้อร์ข้างกายเข้ามาพลางเอ่ยว่า "เจ้าเสี่ยวเอ้อร์ผู้นี้แพร่ข่าวลือใส่ร้ายองค์ชายแปด มิใช่เจ้าเป็นผู้สั่งการหรอกหรือ?" "ก็คือเขาผู้นั้น!" เสี่ยวเอ้อร์ชี้นิ้วไปที่เถ้าแก่พลางร้องตะโกน "เขาใช้ให้ข้าแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับองค์ชายแปด โดยให้เงินข้าเพิ่มห้าตำลึงทุกเดือน" เถ้าแก่จ้องเสี่ยวเอ้อร์ด้วยสายตาเคียดแค้น "ไอ้หมาอกตัญญู!" เสี่ยวเอ้อร์กล่าวอย่างชอบธรรม "เจ้าโลภมากจนถึงขั้นฆ่าคน ช่างสิ้นไร้คุณธรรม ยังมีหน้ามากล่าวข้าอีกหรือ? วันนี้ข้าจะเปิดโปงความชั่วร้ายของเจ้าให้หมดสิ้น!" "ตัวเจ้าก็มิใช่คนดีอะไร" กู้จิ่นโยนเสี่ยวเอ้อร์ไปด้านข้าง "ในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด ต้องรับโทษทัณฑ์เช่นเดียวกับตัวการ" เถ้าแก่เพิกเฉยต่อดาบยาวที่จ่อลำคอ หัวเราะลั่นขึ้นมา "สนุกนักหรือ?" กู้จิ่นเลิกคิ้วเล็กน้อย มือขวาออกแรงกดเบาๆ ดาบยาวบนลำคอทิ้งรอยแผลมีเลือดไหลซิบ "บอกมา เหตุใดจึงใส่ร้ายองค์ชายแปด?" เขาหันหน้าไปอีกด้าน กัดฟันกล่าว "ข้ามิอาจเอ่ย" "มิเป็นไร องค์ชายมีวิธีมากมายที่จะทำให้เจ้าเอ่ยปาก" กู้จิ่นพินิจมองเขาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า สุดท้ายสายตาหยุดอยู่ที่เอวของ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 455
กู้จิ่นรู้สึกหว่างคิ้วกระตุก ในใจวูบไหวด้วยลางสังหรณ์ไม่ดี เขาก้มมองลงไป พบว่าเถ้าแก่ที่เมื่อครู่ยังมีชีวิตอยู่ล้มลงบนพื้น มีเลือดซึมออกมาจากใต้ร่างของเถ้าแก่ แย่แล้ว! กู้จิ่นเก็บดาบยาวกลับ ย่อตัวลงพลิกร่างศพเถ้าแก่ พบว่าที่ลำคอมีลูกดอกปักอยู่ ลูกดอกตัดลำคอเขาขาดโดยตรง ทำให้เขาไม่อาจเปล่งเสียงใดออกมาได้ ล้มลงตายทันที กู้จิ่นดึงลูกดอกจากลำคอเขาออกมาพินิจดูอย่างละเอียด เป็นเพียงลูกดอกธรรมดา ไม่มีสัญลักษณ์ใด ๆ ที่บ่งบอกตัวตนของผู้ลงมือ "อาฮวน เจ้าเห็นคนร้ายหรือไม่?" กู้จิ่นถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง เจียงซุ่ยฮวนฟื้นจากความตกตะลึง กล่าวว่า "ไม่เห็นเพคะ หม่อมฉันเพิ่งพบว่าเขาตายแล้วตอนเทียนถูกจุดขึ้นมาใหม่" กู้จิ่นโยนลูกดอกในมือทิ้ง ลุกขึ้นหันไปมองปู้กู่ น้ำเสียงแฝงความโกรธเคือง "พวกเจ้ามีตั้งมากมายแต่แม้แต่ประตูก็รักษาไม่ได้หรือไร?" ปู้กู่รีบคุกเข่าลง "ขอท่านอ๋องโปรดระงับความโกรธ บ่าวและพี่น้ององครักษ์ที่อยู่นอกประตูมิได้พบว่ามีผู้ใดเข้ามา ตามความเห็นของบ่าว ผู้ที่ดับโคมไฟและผู้ที่สังหารเถ้าแก่ คงซ่อนตัวอยู่ในโรงเหล้าแห่งนี้มาตั้งแต่แรก" "บ่าวได้ส่งคนค้นหาในโรงเหล้าแล้ว หาก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 456
อธิบดีกรมอาญากล่าวอย่างสุภาพยิ่ง "ท่านหมอเจียงวางใจได้ ข้าจะจัดการดูแลเด็กทารกเหล่านั้นอย่างดี จะไม่ปล่อยให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานอีก" "ขอบคุณที่ลำบาก" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า เดินต่อไปข้างหน้า หลังขึ้นรถม้า เจียงซุ่ยฮวนเลิกม่านขึ้นมองโรงเหล้าด้านนอก โรงเหล้าที่ครึกครื้นตอนมาถึง บัดนี้กลับเงียบสงัดว่างเปล่า แผ่ซึ่งกลิ่นอายรกร้างซบเซา กู้จิ่นขมวดคิ้วแน่น ก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ เจียงซุ่ยฮวนถาม "ท่านอ๋อง ความจริงเรื่องโรคประหลาดถูกเปิดเผยแล้ว ท่านกำลังคิดว่าใครเป็นผู้สังหารเถ้าแก่หรือเพคะ?" "ผู้ที่สังหารเขา ย่อมเป็นคนเดียวกับผู้ที่สั่งให้เขาแพร่ข่าวลือ" เสียงกู้จิ่นทุ้มต่ำ "คนผู้นั้นฉลาดยิ่งนัก ไม่ลงมือเอง แต่ต้องการอาศัยมือชาวบ้านกำจัดฉู่อี๋" เจียงซุ่ยฮวนเห็นด้วยในใจ ที่นี่อยู่ใกล้เมืองหลวงมาก หากข่าวลือแพร่จากที่นี่ ไม่นานก็จะถึงเมืองหลวง หากชาวบ้านเชื่อว่าสวรรค์ไม่โปรดปรานฉู่อี๋ จึงส่งโรคประหลาดนี้มา ฉู่อี๋ก็คงจบสิ้น ผู้ที่ได้ใจประชาชนย่อมได้ใต้หล้า หากฉู่อี๋สูญเสียใจราษฎร มิเพียงไม่ได้ใต้หล้า เกรงว่าชีวิตก็ยากจะรักษาไว้ แม้ความจริงของโรคประหลาดได้เปิดเผยแล้ว คนผู้นั้นก็เพียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 457
ไม่มีเสียงตอบรับ เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจฟังความเคลื่อนไหวนอกรถม้า แต่ได้ยินเพียงเสียงลมพัดใบไม้ดังซู่ซ่า นอกจากนั้นไม่มีเสียงอื่นใดเลย เปลือกตาของนางกระตุก นางไม่พูดอะไรอีก แต่ยกแขนค่อย ๆ เลิกม่านมุมหนึ่งขึ้น อาศัยแสงจันทร์จาง ๆ นางมองเห็นทัศนียภาพด้านนอกชัดเจน รถม้าหยุดอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง หลังต้นไม้คือทุ่งนากว้างใหญ่ ในไร่ปลูกพืชผักนานาชนิด เช่น ผักกาดขาวและหัวไชเท้า ในเมืองหลวงไม่มีทุ่งนา ทั้งไม่มีถนนเปลี่ยวเช่นนี้ ในใจเจียงซุ่ยฮวนนึกเข้าใจ ที่แท้รถม้ายังอยู่นอกเมืองหลวง จากมุมที่เจียงซุ่ยฮวนนั่งอยู่ นางมองเห็นได้เพียงต้นไม้ใหญ่และทุ่งนา ไม่เห็นสิ่งอื่นใด กู้จิ่นพิงไหล่นางหลับสนิท นางไม่อยากปลุกเขา จึงค่อย ๆ ปล่อยม่านในมือลง แม้สถานการณ์ยามนี้จะดูประหลาด แต่ในใจนางไม่ได้ตื่นตระหนกนัก คนขับรถเป็นองครักษ์ลับของกู้จิ่น วรยุทธ์สูงส่ง คงไม่มีเรื่องอันใด อีกอย่าง ยังมีองครักษ์ลับอีกมากมายคอยคุ้มครองรถม้าคันนี้ เว้นแต่จะเจอยอดฝีมือขั้นสุดยอด หรือโจรภูเขาเป็นกลุ่มใหญ่ จึงจะสมควรให้นางกังวล นางหลับตาลง พบว่าเสียงลมภายนอกหยุดไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รอบด้านเงียบจนน่าขนลุก ราว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 458
เจียงซุ่ยฮวนกำลังกังวลถึงสถานการณ์ภายนอก จู่ ๆ ก็เห็นม่านประตูรถไหวเบา ๆ ชายร่างใหญ่หน้าเต็มไปด้วยเคราครึ้มก้าวเข้ามา นางทำทีเป็นใจเย็น มือซ้ายซ่อนไว้ด้านหลัง หยิบขวดสเปรย์ยาสลบจากห้องทดลองออกมา ด้วยกังวลว่าชายผู้นั้นจะลงมือกะทันหัน นางจึงยักไหล่ขวาเบาๆ สองครั้ง หวังจะปลุกกู้จิ่นด้วยวิธีนี้ กู้จิ่นคงจมอยู่ในห้วงนิทราลึก จึงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง "ท่านเป็นใคร?" เจียงซุ่ยฮวนจำต้องกำสเปรย์ยาสลบแน่นในมือ เงยหน้ามองชายผู้นั้นถาม หัวหน้าโจรมองเห็นใบหน้าเจียงซุ่ยฮวนชัดเจน สายตาเปลี่ยนเป็นเจ้าชู้ "โอ้โฮ ที่แท้ยังมีของล้ำค่าเกินคาด" "แม่นาง มากับข้าด้วยกันเถิด มาเป็นภรรยาประจำค่ายของข้าเป็นไรไหม?" หัวหน้าโจรเห็นกู้จิ่นที่พิงอยู่ที่ไหล่เจียงซุ่ยฮวน คิดว่าเป็นเพียงหนุ่มเหลาะแหละไร้ความสามารถ จึงไม่สนใจ หัวเราะเหยียดหยามพลางเข้าประชิดเจียงซุ่ยฮวน "ข้าไม่สนใจเป็นภรรยาประจำค่าย แต่เป็นหัวหน้าโจรสักคนก็น่าสนใจ" เจียงซุ่ยฮวนจับได้ว่าเสียงคนผู้นี้คือหัวหน้าโจร จึงหัวเราะเยาะ "แม่นางช่างปากดีนัก" หัวหน้าโจรถูมือเดินมาหน้าเจียงซุ่ยฮวน เพิ่งจะยื่นมือไปหานาง ร่างก็ถูกดาบสองเล่มแทงทะลุพร้อม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 459
แต่เจียงอวี่กลับจำเจียงซุ่ยฮวนไม่ได้ เพียงรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้าง "คนนี้คงเป็นพระชายาองค์ชายเป่ยโม่กระมัง?" เจียงอวี่ไม่ได้กลับเมืองหลวงเป็นเวลานาน แทบไม่ได้รับข่าวใดจากเมืองหลวง จึงคิดว่ากู้จิ่นได้แต่งงานแล้ว กู้จิ่นเอ่ยเสียงทุ้ม "ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่คงอีกไม่นาน" "ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ยินดีด้วย" เจียงอวี่ประสานมือคำนับแสดงความยินดีแก่ทั้งสอง เจียงซุ่ยฮวนยกมุมปากเล็กน้อย ไม่ตอบรับ เจียงอวี่มองใบหน้าเจียงซุ่ยฮวน รู้สึกคุ้นตายิ่งขึ้น จึงถาม "มิทราบว่าพระชายาในอนาคตขององค์ชายเป่ยโม่เป็นบุตรีสกุลใด?" เจียงซุ่ยฮวนตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่ถึงดวงตา "บุตรีอะไรกัน เป็นเพียงหมอหลวงเท่านั้น" "หมอหลวงคือผู้มีตำแหน่งสูงสุดในกรมหมอหลวง พระชายาในอนาคตยังดูอายุน้อยนัก กลับมีความสามารถเช่นนี้ ช่างน่านับถือยิ่งนัก" เจียงอวี่กล่าวด้วยความจริงใจ ในใจก็คิดเช่นนั้นจริง ๆ เขาอยู่ในสนามรบตลอด การบาดเจ็บเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจถึงความสำคัญของหมอหลวงเป็นอย่างดี "ขอบคุณสำหรับคำชม" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างเฉยชา เกือบจะกลอกตาใส่เจียงอวี่ต่อหน้า เจียงอวี่สังเกตเห็นว่าเจียงซุ่ยฮวนดูไม่ชอบเขา จึงมองไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 460
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวถึงท่านอ๋องและฮูหยินอ๋อง น้ำเสียงแฝงการเย้ยหยัน คนทั้งสองตามใจเจียงเม่ยเอ๋อร์ราวกับดวงใจ ป่าวประกาศความเก่งกาจของเจียงเม่ยเอ๋อร์ทุกหนแห่ง สุดท้ายกลับกลายเป็นตัวตลกต่อหน้าผู้คน เจียงซุ่ยฮวนยังจำได้ถึงสีหน้าของท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องตอนที่คำโกหกของเจียงเม่ยเอ๋อร์ถูกเปิดโปง ช่างน่าอัปยศเหลือเกิน ได้ยินว่าท่านอ๋องโกรธจนเป็นลมไป นานกว่าจะฟื้น หลังจากนั้นสุขภาพก็เสื่อมถอยลงมาก ส่วนฮูหยินอ๋องเพราะอับอายจึงไม่กล้าออกงานเลี้ยงอีกเลย ทุกครั้งที่เจียงอวี่ได้รับรางวัลจากการรบชนะ จะส่งไปให้จวนอ๋องทั้งหมด ทำให้มีชื่อเสียงในเมืองหลวงว่าเป็นคนกตัญญู เมื่อได้ยินเจียงซุ่ยฮวนพูดถึงท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องเช่นนั้น เขาจึงกล่าวอย่างไม่พอใจ "เจ้าเป็นบุตรี จะพูดถึงบิดามารดาเช่นนี้ได้อย่างไร?" "บิดามารดามีพระคุณเลี้ยงดูเจ้า แม้บางครั้งพวกท่านอาจทำไม่ดีพอ เจ้าก็ไม่ควรแค้นเคือง นี่เป็นความอกตัญญู!" เจียงซุ่ยฮวนทนไม่ไหวในที่สุด กลอกตาอย่างโจ่งแจ้ง "ท่านช่างกตัญญูนัก ใครเล่าจะกตัญญูเท่าท่าน?" ตอนแรกที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเจียงอวี่ เห็นบุคลิกของเขาก็นึกว่าเป็นชายหนุ่มซื่อตรงมีน้ำใจนักเล
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
