Share

บทที่ 462

Penulis: ทองประกาย
แต่ก่อนทุกครั้งที่เขากลับมา ลานจวนอ๋องจะแขวนโคมไฟแดงมากมาย ทั้งคืนสว่างไสวไปทั่ว

แม้เขาจะกลับบ้านในยามดึกสงัด เห็นลานจวนสว่างไสว ก็อบอุ่นใจยิ่งนัก

ทว่าครั้งนี้เมื่อกลับมา กลับพบว่าจวนอ๋องมืดสนิท แม้แต่บ่าวที่มาต้อนรับเขาก็มีไม่กี่คน

เจียงอวี่อาศัยอยู่ในจวนอ๋องมาหลายปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าจวนอ๋องเงียบเหงาเช่นนี้ เขานึกถึงคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน หัวใจค่อย ๆ จมลงสู่เบื้องล่าง

ท่านพ่อท่านแม่เกิดเรื่องใหญ่จริงหรือ?

เจียงอวี่คว้าบ่าบ่าวรับใช้คนหนึ่ง ถามเสียงเคร่ง "ท่านพ่อท่านแม่ข้าอยู่ที่ใด?"

เขาปฏิบัติต่อบ่าวรับใช้ค่อนข้างดี ดังนั้นบ่าวผู้นี้จึงไม่เกรงกลัวเขา ตอบว่า "ท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องกำลังนอนหลับอยู่ในห้องบรรทม"

"ข้าจะไปหาพวกท่าน" เจียงอวี่ปล่อยมือ ก้าวยาว ๆ ไปทางห้องบรรทมของท่านอ๋องและฮูหยินอ๋อง

"คุณชาย ท่านรอฟ้าสางแล้วค่อยไปดีกว่า" บ่าวร้องเรียกเขาจากด้านหลัง

เขาหยุดฝีเท้า หันกลับมาถามอย่างสงสัย "เพราะเหตุใด?"

บ่าวตอบ "ท่านอ๋องพักนี้ร่างกายไม่สู้ดี หมอหลวงบอกว่าท่านต้องพักผ่อนให้เต็มที่"

"เริ่มเมื่อใด?" สีหน้าเขาตกตะลึง จากคำพูดของบ่าว นี่คงเป็นเช่นนี้มาสั
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 756

    ฉู่เฉินตกใจจนถึงกับลืมกระสอบที่อุ้มอยู่ในอ้อมแขน รีบเร่งเอาไปยัดในมุมอย่างร้อนรน แล้วจึงติดตามเจียงซุ่ยฮวนไปพร้อมกับองครักษ์สี่คน วิ่งตรงไปยังจวนอ๋องจางรั่วรั่วก็อยากจะไปด้วย แต่ถูกองครักษ์ลับที่เหลืออยู่ขัดขวางไว้ "คุณหนูจาง ที่นั่นอันตราย ข้าต้องส่งคุณหนูกลับไปก่อน""แต่ซุ่ยฮวนไปแล้วนะ!" จางรั่วรั่วร้อนใจจนเอาเท้ากระแทกพื้น "วันนี้นางช่วยข้าไว้ ข้าจะนั่งมองดูนางไปตายเฉยๆ ไม่ได้!"แม้นางจะไม่เต็มใจเพียงใด ก็ยังถูกองครักษ์ลับส่งกลับไปยังจวนไท่ซือจวนองค์ชายเป่ยโม่เกิดไฟไหม้ ฝูงชนที่มาดูมากมายนับไม่ถ้วนเจียงซุ่ยฮวนฝ่าฝูงชนชั้นแล้วชั้นเล่า ในที่สุดก็ออกมาจากฝูงชนได้ที่ระยะห่างจากจวนอ๋องประมาณยี่สิบกว่าเมตรจวนองค์ชายเป่ยโม่ไม่ไกลนัก กำลังลุกโชนด้วยเปลวเพลิงลูกใหญ่ แม้องครักษ์หลายร้อยนายจะช่วยกันดับไฟ แต่ก็ยังดับไม่ได้ยิ่งเข้าใกล้ ควันหนาก็ยิ่งแสบจมูกฉู่เฉินปิดปากและจมูกไว้ แล้วจับองครักษ์ที่ถือถังน้ำอยู่คนหนึ่งถามว่า "เกิดอะไรขึ้น จวนองค์ชายเป่ยโม่มีคนใช้มากมาย ทำไมถึงเกิดไฟไหม้ใหญ่พึงเพียงนี้"องครักษ์เหนื่อยจนเหงื่อไหลเต็มหัว กล่าวว่า "ฤดูหนาวอากาศแห้ง ไม้ในเรือนฟืนลุกไหม้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 755

    เจียงซุ่ยฮวนโบกมืออย่างเหนื่อยหน่าย "เอาไปเถอะ ไม่เอาก็เสียดาย"การเดินทางครั้งนี้ลำบากยากเข็นพึงเพียงนี้ ก็ควรจะได้อะไรติดมือไปบ้างฉู่เฉินดึงกระสอบใบใหญ่ออกมาจากแขนเสื้อ ขณะเก็บของบนพื้นใส่กระสอบ ก็พูดอย่างมีความสุขว่า "กลับไปหลอมทองพวกนี้ แล้วซื้อของขวัญวันเกิดให้เจ้าเก้า"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แม้เจียงซุ่ยฮวนจะโกรธแค่ไหน ก็หายไปหมดสิ้นฉู่เฉินเก็บของบนพื้นใส่กระสอบจนหมด แล้วแบกกระสอบขึ้นกล่าวว่า "ไปกันเถอะ!""วันนี้ทุกคนลำบากกันนัก กลับไปข้าจะให้อั่งเปาทุกคน!"ทุกคนออกจากป่าช้าร้าง แล้วนั่งรถม้ากลับไปตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำ เจียงซุ่ยฮวนไม่ได้นอนเกือบสองวันสามคืน เมื่อนั่งในรถม้าก็ง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้นฉู่เฉินกับจางรั่วรั่วหมดสติไปสักพัก เลยมีแรงมาก นั่งกระซิบกระซาบกันอยู่ ปรึกษากันว่าจะซื้อของขวัญวันเกิดอะไรหลังจากรถม้าเข้าสู่เมืองหลวง บรรยากาศรอบข้างก็เริ่มพลุกพล่านเจียงซุ่ยฮวนกำลังหลับตาพักผ่อน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนข้างรถม้าว่า "เกิดเพลิงไหม้!"นางง่วงจนมึนงง แม้เสียงจะอยู่ใกล้ๆ แต่ก็เหมือนลอยมาจากขอบฟ้าแรกๆ นางคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ จึงไม่ได้ลืมตาขึ้น

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 754

    เหลียนซินยิ้มอย่างขมขื่น กล่าวว่า "ข้าใช้ชีวิตมาหลายปี จนรู้แจ้งในเรื่องหนึ่ง""เรื่องของความรัก ผู้อื่นยากจะห้ามปราม ต้องให้ผู้เกี่ยวข้องตระหนักรู้ด้วยตนเอง""หากไม่เจอกำแพงก็ไม่มีทางหันหลงกลับ ทว่าผู้คนส่วนใหญ่หาได้เจอกำแพงไม่ หากแต่เจอปมในใจตนเอง เมื่อปมนั้นคลี่คลาย กำแพงก็จักมลายไปเอง"จางรั่วรั่วยังเยาว์วัยนัก ไม่อาจเข้าใจความหมายของวาจานี้ได้ถ่องแท้ จึงเปล่งเสียง "อ้อ" ออกมาเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจเหลียนซินมองดูนางด้วยสายตาเหม่อลอย คล้ายเห็นเงาตนเองในวัยเยาว์ พลางยิ้มเล็กน้อย "ชีวิตคนเรามีเพียงหนึ่งชาติภพ สิ่งใดที่ปรารถนา สิ่งใดที่รัก ควรทำตามใจตน""หลายครั้งในยามค่ำคืน ข้าหวนคิดเสียใจที่มิได้ขวางเหลียนจื่อ ทว่าครั้นคิดอีกที หากข้าขวางนางไว้ นางอาจต้องทนทุกข์ชั่วชีวิตเพราะมิได้อยู่เคียงข้างผู้เป็นที่รัก""บัดนี้ ข้าได้พบตัวนางแล้ว เพียงเท่านี้ก็เพียงพอ"ระหว่างสนทนา เจียงซุ่ยฮวนเลิกแขนเสื้อขึ้น อสรพิษหอมมายาเลื้อยตามแขนขึ้นมาสู่ฝ่ามือ พลางแลบลิ้นออกมาอย่างเชื่อง"นางกล่าวเสียงเบา "ขออภัยจริง ๆ ต้องขอเลือดเจ้าอีกสักหน่อย"อสรพิษหอมมายาคล้ายจะฟังเข้าใจ มันส่ายหัวเล็ก

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 753

    เหลียนซินส่ายหน้าว่า "ข้าไม่รู้ แม้พี่สาวจะเอ่ยถึงในจดหมายว่านางคลอดลูกชายคนหนึ่ง แต่ข้าไม่เคยพบเลย""ตอนข้าพบอาจารย์คนนั้น เขาเสียสติไปแล้ว ไม่ว่าข้าจะบีบบังคับถามอย่างไร เขาก็ไม่บอกที่อยู่ของเด็ก""บัดนี้มาคิดดู บางทีเด็กคนนั้นอาจตายไปนานแล้ว"เหลียนซินพูดจบ ก็ถอนหายใจหนักๆเจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามเสียงเรียบ "ต่อไปเจ้าตั้งใจจะทำอย่างไร"เหลียนซินเงียบไปครู่หนึ่ง กล่าวว่า "ข้าตั้งใจจะฝังพี่สาวให้ดีๆ แล้วจึงกลับไปดูที่บ้าน""อยู่ข้างนอกมาหลายปีแล้ว คงถึงเวลากลับบ้านแล้ว"เจียงซุ่ยฮวนกล่าวว่า "ที่ได้มาพบกันที่นี่ก็เป็นวาสนาพัดพา บังเอิญว่าข้าเป็นหมอ ข้าจะดูให้ว่ายังมีหนทางช่วยเหลียนจื่อได้หรือไม่"ในที่สุดฉู่เฉินก็หาโอกาสได้ รีบพูดว่า "เจ้าเก้าของเราเก่งกาจเรื่องการแพทย์นัก ให้นางตรวจดูสักหน่อย บางทีอาจทำให้พี่สาวของเจ้าตื่นได้!"เจียงซุ่ยฮวนมองฉู่เฉินเหมือนเหมือนจะยิ้มก็ไม่เชิง "อาจารย์ เยินยอไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"ฉู่เฉินทำหน้าตาเอาจริงเอาจัง "นี่จะเป็นการเยินยอได้อย่างไร ข้าพูดทุกคำจากใจจริง"เหลียนซินมองเจียงซุ่ยฮวนตะลึงว่า "เจ้าเป็นหมอหรือนี่"เจียงซุ่ยฮวนถามกลับว่า "ข้าดูไม

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 752

    "วันหนึ่ง ข้าทนไม่ไหวจริงๆ จึงแอบหนีออกไป ปรากฏว่าเห็นเหลียนจื่อบนถนน นางท้องโต และดูไม่มีความสุข""ข้าอยากเดินไปจับนาง แต่ถูกฝูงชนพัดพา พอข้าหันกลับไปหานาง ข้าก็หาตัวนางไม่เจอแล้ว""นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าได้เห็นนาง"น้ำเสียงของเหลียนซินเศร้าโศกมากขึ้น "หนึ่งปีต่อมา ข้าได้รับจดหมาย เป็นของเหลียนจื่อส่งมา""ในจดหมายบอกว่า หลังจากนางหนีตามอาจารย์ในปีนั้น ก็หลบหนีไปอาศัยอยู่ในภูเขา ใช้ชีวิตลำบากแต่สงบสุข ต่อมานางตั้งครรภ์ มีความสุขจากการรอคอยลูกจะคลอดออกมา""ในช่วงเวลานั้นเอง อาจารย์ไปมีความสัมพันธ์กับคนอื่น" เหลียนซินหัวเราะเยาะ "คนธรรมดามักมีความเที่ยงธรรม บัณฑิตมักเป็นคนทรยศ""ข้ารู้มานานแล้วว่า ชายที่หลงรักศิษย์ที่เด็กกว่านับสิบกว่าปี จะเป็นคนดีได้อย่างไร""แต่เหตุผลนี้ข้าเข้าใจ คนอื่นก็เข้าใจ มีแต่เหลียนจื่อไม่เข้าใจ เมื่อนางรู้ว่าอาจารย์เปลี่ยนใจไปรักคนอื่น นางก็ฝืนทนคลอดลูกออกมา แล้วดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย""เหลียนจื่อเขียนในจดหมายว่า เมื่อข้าเห็นจดหมายนี้ นางจะไม่อยู่แล้ว ให้ข้าอย่าคิดถึงนางอีก ส่วนเรื่องในปีนั้น เป็นความผิดของนาง"คำเหล่านี้ฟังแล้วทำให้คนทั้งหลายเศร้าใจไม

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 751

    เจียงซุ่ยฮวนหยุดทุกการเคลื่อนไหว วางถุงน้ำลงด้วยความไม่อยากเชื่อ ถามว่า "เจ้าวาดเองหรือ""เมื่อครู่เจ้ายังบอกว่าที่นี่ไม่ใช่เจ้าสร้างขึ้น!"หญิงชุดดำเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ เอ่ยขึ้น "ข้ากับพี่สาวเป็นลูกสาวของท่านเสนาบดี นางชื่อเหลียนจื่อ ข้าชื่อเหลียนซิน พวกเราพี่น้องรักกันมาก ข้าพึ่งพาเหลียนจื่อมาก เหลียนจื่อก็รักและเอ็นดูข้ามาก""เมื่อสามสิบปีก่อน ท่านพ่อท่านแม่ได้เชิญอาจารย์มาสอนหนังสือให้พวกเราสองพี่น้อง ตอนนั้นข้ากับพี่สาวอายุเพียงสิบสามปี อาจารย์ผู้นั้นอายุได้สามสิบแล้ว""แม้เขาจะแก่กว่าพวกเรามาก แต่เขาเป็นผู้มีความรู้กว้างขวาง รอบรู้ จึงทำให้ข้ากับพี่สาวเคารพนับถือท่านมาก โดยเฉพาะพี่สาว"เหลียนซินพูดถึงตรงนี้ บาดแผลก็เจ็บปวดแปลบไปทั่วใจ เจ็บจนนางหดตัวลงเจียงซุ่ยฮวนเห็นดังนั้น จึงหยิบยาแก้ปวดมาป้อนให้นางกิน และทำแผลให้อย่างง่ายๆนางมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาขอบคุณ แล้วพูดต่อว่า "ท่านอาจารย์สอนพวกเราเป็นเวลาสามปี แสดงออกอย่างอ่อนโยนมีมารยาทตลอดมา จนถึงปีที่สี่ ข้าบังเอิญไปพบภาพวาดของเหลียนจื่อในห้องของเขา""อายุสิบเจ็ดปี สิ่งที่ควรรู้ก็รู้แล้ว ข้าเข้าใจว่าเขาหลงรักเหลียน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status