공유

28 มังคุด [1/5]

작가: 816
last update 최신 업데이트: 2025-04-09 08:43:15

“แฮ่ก ๆ แม่งเอ๊ย! ไม่น่าบ้าจี้ตามไอ้ดำมาเลย!” ยอดวิ่งหนีไปตามตรอกซอกซอยหวังว่าจะสลัดเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ให้หลุด แต่เมื่อแหงนหน้ามองไปด้านบน เขาก็จะเห็นมันกำลังไต่หลังคาตามเขาอยู่เสมอ

“สัส! ฉลาดนักนะมึง!” ชายหน้าบากสบถอย่างหัวเสีย อีกไม่กี่เมตรเขาก็จะพ้นจากเมืองเล็กเมืองนี้แล้ว

ยอดตัดสินใจหลบเข้าไปในบ้านร้างหลังหนึ่ง ขอเพียงเขาอยู่ในบ้านมันก็ไม่สามารถเข้ามาได้ แถมซอมบี้ด้านนอกเองก็เข้ามาไม่ได้เหมือนกัน…

แฮร่!

“!!!”

กึง!

ผู้บุกรุกบ้านถึงกับผงะรีบก้มตัวลงจนได้ยินเสียงฟันกระทบกันจากด้านหลัง

เชี่ย! ยังมีเจ้าของบ้านอยู่อีกเหรอวะ! ไหนว่าพวกมันเคลียร์ซอมบี้ในเมืองไปแล้วไง!

ด้านนอกก็สัตว์ประหลาดวิวัฒนาการตัวใหญ่ ในบ้านก็ยังมีซอมบี้ อย่าบอกนะว่าบ้านหลายหลังที่ตั้งอยู่นี่มีซอมบี้เหมือนกันหมด

สิ่งที่ยอดคาดเดานั้นถูกต้อง กลุ่มของวิทย์ไม่เพียงแต่ล้อมรั้วป้องกันไม่ให้ซอมบี้เข้ามาในเมือง แต่ในบ้านที่ร้างผู้คนเหล่านั้นก็ยังคงมีซอมบี้อาศัยอยู่ด้วยเช่นกัน ป้องกันไว้เผื่อกรณีผู้บุกรุกหลบหนีเข้าไปในบ้านแล้วพวกเขาตามหาตัวไม่เจอ

ไพ่ตายเยอะนักนะ!

ยอดฆ่าซอมบี้ในบ้านตายภายในเวลาไม่ถึงนาที อย่างไรเขาก็เป็นผู้ม
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

관련 챕터

  • วันสิ้นโลกของผม   28 มังคุด [2/5]

    เฉินเฟิงหรี่ตามองอยู่ครู่หนึ่ง พอเห็นว่าเป็นอะไร อาหารที่กินเข้าไปก็แทบจะตีย้อนออกจากกระเพาะมาพร้อมกับน้ำย่อย ต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลายครั้งกว่าจะสงบคงอีกนานเลยกว่าเขาจะชินกับการเห็นชิ้นส่วนของคนถูกตัดออกจากกันแบบนี้“มันคงกลัวว่าเราจะไม่เชื่อ” นิโคลัสหัวเราะในลำคอ ระดับสติปัญญาของมันนับว่าสูงมากทีเดียว“ผมคงต้องทำอาหารอร่อยให้มันสุดฝีมือเลยมั้งครับแบบนี้” ให้มันติดใจแล้วอยู่กับพวกเขาตลอดไป“ไว้กลุ่มวิทย์พร้อมค่อยไปหาเสบียงต่อก็แล้วกัน” เพราะสิ่งที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้คือการซ่อมแซมบรรดารั้วลวดหนามที่ได้รับความเสียหาย ไม่อย่างนั้นซอมบี้ที่อยู่รอบนอกอาจจะเข้ามาได้ทุกเมื่อ แค่ตอนนี้พวกมันกำลังวิ่งตามกลุ่มผู้บุกรุกไป จึงไม่มีซอมบี้หลงเหลืออยู่ตรงจุดที่รั้วชำรุด“แล้วลวดนี่” เฉินเฟิงเองก็คิดว่าไม่ควรปล่อยไว้อย่างนี้แล้วกลับไปเลย“เอารถมาจอดขวางไว้ก่อนแล้วกัน” คุณหมอหมีเสนอ“เพิ่งรู้นะครับเนี่ยว่าในบ้านรอบนอกมีซอมบี้อาศัยอยู่ด้วย” ไม่คิดว่าวิทย์จะคิดการรอบคอบวางแผนซ้อนไปมาไม่หยุด บ้านเรือนในละแวกที่ใกล้กับสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นบ้านเปล่าที่ไม่มีผู้อยู่อาศัยจริง แต่บ้านรอบนอกติดกับรั้วล

    최신 업데이트 : 2025-04-09
  • วันสิ้นโลกของผม   28 มังคุด [3/5]

    “ก็ดีครับ ปล่อยไว้นานกว่านี้อาจมีคนเจอรถพวกนั้นก่อน” นิโคลัสเห็นด้วย ของแบบนี้ใครเร็วกว่าได้เปรียบ จะมัวแต่คิดว่ามันจะจอดอยู่แบบนั้นตลอดไปไม่ได้“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ใครพร้อมก็มารอกันที่หน้าประตูตอน 10 โมงเช้าเลยนะครับ” เฉินเฟิงพูดต่อ “ว่าแต่จัดการเรื่องลวดที่ถูกทำลายหรือยังครับ” เขาไม่ได้ไปดูเลยเพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการทำอาหารและปลอบเด็ก ๆ เพราะเมื่อไหร่ที่มีกลิ่นหอมโชยออกไป เจ้าแร็กคูนก็มักจะมาป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ เสมอ เป็นผลให้เด็กร้องไห้ตกใจกลัวอยู่บ่อยครั้ง“เรียบร้อยแล้วครับ ต้องขอขอบคุณพวกคุณมากจริง ๆ ที่ทำให้ผมจัดการกับไอ้ดำได้เสียที ส่วนเรื่องวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมจะรีบเรียกทุกคนมาประชุมกันว่าใครจะไป”…หมดเรื่องวุ่นภายในเจ้ากระต่ายก็ชวนคุณหมอหมีไปดูว่าเจ้าแร็กคูนเป็นยังไงบ้าง ถูกเขาดุไปสองสามครั้ง ป่านนี้ไม่รู้ว่าไปนอนงอนอยู่ที่ไหน“พูดถึงเรื่องกลับหมู่บ้าน” นิโคลัสเอ่ยขึ้นระหว่างเดินกันอยู่สองคน “คุณคิดว่าพวกเขาจะตกใจตอนเห็นแร็กคูนเหมือนเด็กพวกนี้หรือเปล่า”“ก็คงมีบ้างครับ ถ้าพวกเขากลัวก็ให้มันไปอยู่บนภูเขา ยังไงที่นั่นก็เป็นป่า มันน่าจะปรับตัวได้ดี” แต่ถ้าปรับตัวไม่ได้เขาก็แค

    최신 업데이트 : 2025-04-09
  • วันสิ้นโลกของผม   28 มังคุด [4/5]

    “กลับกันเถอะ” นิโคลัสมองพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ช้ากว่านี้จะกลับไปบ้านครูเมตตาค่ำมืดได้“พรุ่งนี้เราจะออกไปข้างนอกกัน อยู่ที่นี่อย่าไปกวนที่บ้านนั้นนะ” เฉินเฟิงหันไปกำชับกับมังคุด กลัวว่าตอนพวกเขาไม่อยู่จะไปป้วนเปี้ยนให้เด็กกลัวอีกงี้ดมังคุดที่นอนหงายอยู่ถึงกับพลิกตัวกลับมามองหมายความว่ายังไง มนุษย์จะไม่อยู่แล้วเหรอ!“พวกเราจะออกไปหาของ” เห็นมันทำหน้าเศร้าคุณเชฟจึงรีบอธิบาย ถึงจะไม่รู้ว่ามันเข้าใจแค่ไหนก็ตาม “ไปไม่นานหรอก เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”มังคุดพยักหน้าขึ้นลงเหยดด… เข้าใจว่ะก็คือฟังออกว่าเขาต้องการจะสื่อสารว่าอะไรงี้เหรอ สุดยอด!!“สติปัญญาระดับสูงเลยนะ” เทียบเท่ากับเด็ก 5 ขวบได้เลย“เก่งจังเลย” เจ้ากระต่ายตรงเข้าไปลูบแผงคอของมัน “เป็นเด็กดีนะ เดี๋ยวคราวหน้าจะทำของอร่อยมาให้กินอีก”งี้ด~พอได้ยินคำว่า ‘อร่อย’ แร็กคูนยักษ์ก็นอนหงายโชว์พุงอีกครั้ง คล้ายจะบอกใบ้ให้อีกฝ่ายสามารถเกาพุงของมันได้“ฮะ ๆ คราวนี้เป็นแมวไปแล้ว”เฉินเฟิงอยู่เล่นกับมังคุดอีกครู่หนึ่ง กว่าจะแยกกลับไปนอนที่บ้านครูได้ก็ใช้เวลาพอสมควร คุณหมอแทบจะจับอุ้มพาดบ่าแล้วลากกลับอยู่รอมร่อแล้วก็กลับมาอยู่ที่ห้องกันสองต่

    최신 업데이트 : 2025-04-09
  • วันสิ้นโลกของผม   28 มังคุด [5/5]

    นิโคลัสเหมือนโดนศรรักปักอกอีกครั้ง พอเขาได้ลองพิจารณาดูดี ๆ แล้ว อาการที่เฉินเฟิงมักแสดงออกไม่ใช่ลำบากใจที่จะอยู่กับเขา แต่อีกคนแค่ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรเมื่อได้รับรู้ความรู้สึกของเขาเท่านั้นเอง เจ้ากระต่ายไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะคบหาเป็นแฟนในทันที จึงประหม่าเพราะไม่คุ้นชินกับการถูกรัก แถมยังต้องอยู่กันสองต่อสองบ่อยครั้ง“ถ้าอาเฟิงอยากให้ผมทำอะไรก็แค่บอก ไม่ต้องกลัวว่าผมจะรู้สึกไม่ดีหรอกนะ บอกกันตรง ๆ ดีกว่า” พูดไปก็ลูบแก้มอีกฝ่ายไป“ผมแค่… แค่ไม่ชิน” เจ้ากระต่ายยอมสารภาพออกไปในที่สุด “คือผมชอบผู้ชายก็จริง แต่ก็ไม่เคยมีแฟนหรือชอบใครอย่างจริงจัง ผมก็เลย… เฮ้อ” ถอนหายใจออกมาอีกเฮือก ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะต้องมาสารภาพเรื่องน่าอายของตนเอง คิดว่าการพูดคุยแบบนี้จะมีแต่ในนิยายเสียอีก“ก็เลยทำตัวไม่ถูก?” นิโคลัสช่วยต่อประโยคที่ไม่ได้ถูกพูดออกมา“ใช่” เฉินเฟิงก้มหน้ารับคำเสียงอ่อย“ขอโทษที่เร่งรัดนะ” คุณหมอใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างประคองแก้มขาวให้เงยขึ้นมาสบตา“ไม่…” คนสบตาตั้งใจจะปฏิเสธไม่รับคำขอโทษ แต่ถูกนิ้วชี้วางทาบริมฝีปากเสียก่อน“ชู่”“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้โทษที่ผมสารภาพความในใจ ผมเองต่อ

    최신 업데이트 : 2025-04-09
  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [1/5]

    ทันทีที่พ้นจากกลุ่มลวดหนามที่วิทย์วางไว้ก็เริ่มมีซอมบี้ให้เห็นบ้างประปราย พวกมันเงี่ยหูฟัง เมื่อได้ยินเสียงรถก็จะพยายามเดินตามอย่างสุดความสามารถพอเริ่มมาเยอะมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ต้องรีบขับให้เร็วขึ้นเพื่อสลัดให้หลุด ถ้าลงไปสู้กับมันจะยิ่งเป็นการถ่วงเวลาให้ตัวข้างหลังมาเพิ่มจำนวนจนยากจะรับมือไหว“ออกมาจากรั้วก็เหมือนอยู่คนละโลกเลยนะครับ” ที่นั่นเขาสามารถเดินไปตรงไหนก็ได้อย่างสบายใจ ไม่มีซอมบี้เดินให้รู้สึกระคายสายตาจะว่าไปก่อนออกมาเขาทันเห็นเจ้ามังคุดมองส่งจากที่ไกล ๆ ด้วย คงกลัวว่าจะเข้ามาใกล้แล้วทำให้เด็กร้องไห้ จากนั้นก็จะโดนเขาดุ แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงเดินของมันอยู่ดีเพิ่งสนิทกันไม่กี่วันก็วางใจให้เขาขนาดนี้เลยเหรอน่ารักจังเลยน้า~“พอกลับไปหมู่บ้านก็ล้อมรั้วให้กว้างขึ้นดีไหม” ระยะทางที่ไกลขึ้นอาจทำให้ชาวบ้านคนอื่นรู้สึกเป็นอิสระมากกว่าอยู่ในรั้วแคบ ๆ“จริงด้วยครับ ถ้าล้อมรั้วให้กว้างขึ้นก็จะได้ใช้พื้นที่ตรงส่วนนั้นเพาะปลูกได้อีกต่างหาก” ในอนาคตถ้ามีเหลือกินเหลือใช้ก็นำไปแลกกับสิ่งของที่ต้องการจากกลุ่มผู้รอดชีวิตคนอื่นได้อีกด้วย“แต่ก่อนหน้านั้นพวกเราคงต้องเรียกทุกคนมาประชุมก่อน ถ้

    최신 업데이트 : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [2/5]

    นิโคลัสรีบออกมาจากรถเป็นคนแรก ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังเจ้ากระต่าย แต่เขาจะไม่ทำอะไร ปล่อยให้ลูกศิษย์เป็นคนจัดการกับซอมบี้เหล่านี้ด้วยตัวคนเดียว ยกเว้นแต่จะตึงมืออีกฝ่ายจนไม่ไหวจริง ๆ เขาถึงจะช่วยเฉินเฟิงไม่รอให้ซอมบี้เดินมาหา เป็นฝ่ายพาตัวเองเข้าไปใกล้มันโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว จากนั้นก็ถีบไปที่ยอดอกหวังให้มันเสียหลักล้มไปกองกับพื้น ใช้ช่วงเวลาที่มันพยายามจะลุกขึ้นยืนนั้นตัดคอมันตุบเสียงศีรษะกระเด็นไปพร้อมกับร่างกายของมันทรุดลงไปนอนเหมือนเดิมอยู่ชื่นชมผลงานการจัดการกับซอมบี้ได้ภายในไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ต้องกระโดดหลบฉากออกมาจากจุดเดิมเพราะมีซอมบี้อีกตัวตะครุบมาจากด้านข้าง อันที่จริงเขารู้ว่ามันตั้งใจเดินไปหานิโคลัสที่อยู่ด้านหลัง แต่คุณหมอหมีคงเบี่ยงตัวหลบ มันเลยเลือกเล่นงานเขาที่อยู่ใกล้กว่าแทนลูกทีมของวิทย์ที่กำลังพยายามงัดกุญแจตู้คอนเทนเนอร์ เมื่อหันมาเห็นคุณเชฟฆ่าซอมบี้ก็ได้แต่นึกชื่นชมในใจ การเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและเด็ดขาดมาก กลุ่มของพวกเขาแม้จะมีอาวุธครบมือ แต่เมื่อออกมาด้านนอก การจัดการซอมบี้สักตัวนั้นจำเป็นต้องใช้ 2 รุม 1 เพื่อเป็นหลักยืนยันว่าพวกเขาจะต้องปลอดภัย ไม่มีใครต้องรับหน้

    최신 업데이트 : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [3/5]

    เราฆ่าซอมบี้เพื่อความอยู่รอด เราล่าเพื่อหาอาหาร เราให้ความช่วยเหลือในฐานะมนุษย์ และเราแลกเปลี่ยนเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันพอนั่งจ้องนานเข้ากิเลสก็เริ่มครอบงำอยากทำมากกว่ามองอยากลองสัมผัสตัวตนแสนน่าหลงใหลนั้นด้วยตัวเองและชั่ววูบนั้นนิโคลัสก็ได้ปีนขึ้นเตียงแล้วนอนกอดเจ้ากระต่ายจนเต็มอ้อมแขนราวกับว่าเวลาทุกอย่างหยุดหมุน ความนุ่มนิ่มในอ้อมอกทำให้รู้สึกอยากจะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างลง ณ เวลานั้น ชายหนุ่มจรดจมูกที่ปลายเส้นผม กลิ่นภูเขาอันเป็นเอกลักษณ์ของเฉินเฟิงตีฟุ้งขึ้นมาจนแทบมึนเมาในตอนที่เขาค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้โดยมีจุดมุ่งหมายคือมาร์ชเมลโลว์นุ่มนิ่ม ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่สูดลมหายใจให้เกิดเสียงดัง ไม่อยากจะคิดว่าถ้าในจังหวะที่เขากำลังจะประทับริมฝีปากลงไปแล้วเจ้าของมันตื่นขึ้นมาละก็...“คุณนิค”“...”“คุณนิค! ซอมบี้มาข้างหลังแล้วนะครับ” เฉินเฟิงผลักนิโคลัสออกจากรัศมีการจู่โจมของซอมบี้แล้วยกขาขึ้นถีบมันให้ถอยห่างออกไปก่อน “อย่าเหม่อในเวลานี้สิครับ!” และหันไปต่อว่าครูฝึกที่เผลอใจลอยไปไหนก็ไม่รู้“!!!” นิโคลัสรีบตั้งหลักตัวเองแล้วหันไปเผาซอมบี้ด้วยลูกไฟระดับความร้อนสูง พอสั

    최신 업데이트 : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [4/5]

    เมื่อรถขับมาจอดสนิททุกคนต่างก็วิ่งกรูกันไปกอดวิทย์ไว้ ดูภายนอกคล้ายกลุ่มก้อนอะไรบางอย่าง เพิ่งรู้ว่าพวกเขารักกันเหนียวแน่นมาก ถึงว่าทำไมตอนวิทย์เสนอให้เป็นโจรดักปล้นคนทั่วไป คนกลุ่มนี้ก็ไม่เห็นมีใครค้าน (ยกเว้นครูเมตตาที่ไม่รู้) เพราะพวกเขาก็มีกันแค่นี้ ถ้าหาอาหารไม่ได้ก็เป็นอันจบ ไหนจะปากท้องของเด็กอีกหลายชีวิตที่รออยู่“พวกเราได้อาหารมาเพียบเลย!”“มีรถบรรทุกถูกจอดทิ้งไว้เต็มไปหมด”“บะหมี่พี่ พวกเราได้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาเต็มเลย!”“(3$#^$&%^$%@@...” หลายคนช่วยกันบอกเล่าเรื่องราวเสียงดังเซ็งแซ่จนฟังไม่ได้ศัพท์ ซึ่งครูเมตตาก็ไม่คิดห้ามปราม เลือกที่จะเดินมาหานิโคลัสและเฉินเฟิง“ขอบคุณมากเลยนะคะ” หญิงชราค้อมศีรษะให้ เธอยกพวกเขาให้เป็นผู้มีพระคุณของบ้านหลังนี้เลยทีเดียว ถ้าไม่มีพวกเขา เด็ก ๆ คงจะต้องอดมื้อกินมื้อไปอีกนาน“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องขอบคุณขนาดนั้นก็ได้” เฉินเฟิงยกมือปฏิเสธไม่กล้ารับคำขอบคุณจากผู้ใหญ่“พวกเราทำเรื่องที่สมควร” นิโคลัสเอ่ย“ใช่ครับ” เจ้ากระต่ายพยักหน้าเห็นด้วยไม่นานเด็ก ๆ ที่กำลังช่วยกันดูแลแปลงผักอยู่ด้านหลังก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายด้านหน้า จึงพากันวิ่งออกมาดูโด

    최신 업데이트 : 2025-04-10

최신 챕터

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [5/5]

    “ดูเหมือนจะมีการแจกจ่ายงานด้วย” เด็กสาวยิ้มยินดี จะให้ล้างจานหรือกวาดถนนก็ทำได้ทั้งนั้น ขอแค่สามารถมีชีวิตต่อไปในแต่ละวันก็พอกลุ่มผู้รอดชีวิตบางคนก็มีชีวิตที่ดีขึ้นหลังได้ออกมาอยู่รวมกันในค่าย ไม่ต้องคอยหวาดระแวงในเวลากลางคืน ขอแค่ขยันอดทนก็ทำงานแลกข้าวกินได้ 3 มื้อ ไม่ต้องอดอยาก แต่บางคนที่หลงเข้าไปในค่ายที่มีการจัดการที่ค่อนข้างแย่ อีกทั้งยังผูกขาดอาหารและน้ำไว้ที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ใครที่เผลอหลงเข้าไปต่อให้อยากหนีก็มีแต่ต้องทิ้งชีวิตแล้วไปเกิดใหม่อย่างที่โจเซฟและกลุ่มจะได้เจอหลังจากนี้...“จะเข้าไปที่ห้างเหรอ เสียใจด้วยนะ ถิ่นนี้พี่จอง” ก่อนถึงห้างสรรพสินค้า ตุ่นและหงส์รับรู้ได้ว่ามีคนจับจองที่แห่งนั้นเป็นฐานที่มั่นแล้ว เพราะมีทั้งเสียงผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา และมีเสียงการฆ่าซอมบี้ด้วยเช่นกัน โจเซฟตัดสินใจจะแสดงเป็นกลุ่มผู้รอดชีวิตที่มาหาที่พึ่งเพื่อดูว่าค่ายขนาดเล็กนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร ถ้าหากเจรจากันได้ก็จะลองพูดคุยดู แต่สีหน้าและท่าทางของหงส์ก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจ“เปล่า พวกเราแค่ผ่านมา” โจเซฟมองชายที่สักลายไว้ทั่วตัว หมอนั่นถือขวานขนาดใหญ่ไว้ ตามร่างกายมีเกล็ดขึ้นประปราย คล้ายกั

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [4/5]

    กลุ่มค้นหาสิ่งของจำเป็นทำแบบนี้อยู่หลายวัน บางสถานที่ก็เก็บกวาดมาได้เยอะ และบางทีก็เรียกได้ว่ามาเสียเที่ยว จนกระทั่ง 2 สัปดาห์ต่อมาพวกเขาก็ได้พบกับกลุ่มผู้รอดชีวิตกลุ่มใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง“พวกคุณก็จะเข้าตัวเมืองเหมือนกันเหรอ” ชายชราคนหนึ่งถาม เขาถูกลูกหลานคะยั้นคะยอให้ออกจากบ้านหลังเก่าที่ใช้ซุกหัวนอนมาหลายชั่วอายุคน เหตุผลเพราะละแวกที่อยู่อาศัยไม่สามารถหาอาหารได้อีกแล้ว ประจวบเหมาะกับมีคนออกมาทำภารกิจและบอกว่าในตัวเมืองมีค่ายพิเศษที่นักการเมืองในท้องถิ่นเป็นคนจัดตั้งขึ้น พวกเขาจึงหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปเข้าร่วมด้วยเดิมทีพวกเขาเป็นครอบครัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในโฉนดที่ดินเดียวกัน เพราะเป็นญาติพี่น้องที่บรรพบุรุษแบ่งสันปันส่วนที่ทางให้แต่ละคนปลูกบ้านและทำมาหากินร่วมกัน เมื่อถึงเวลาฉุกเฉินจึงรวมตัวกันช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้อย่างรวดเร็ว พวกเขามีตั้งแต่คนแก่อายุ 60 ปีขึ้นไป และเด็กน้อยไม่ประสาลืมตาดูโลกไม่ถึงหนึ่งขวบปีดี เมื่อนับรวมกันแล้วก็มีมากกว่า 10 ชีวิตพวกเขาสามารถประคับประคองจนผ่านพ้นวิกฤตต่าง ๆ มาได้ แม้กระทั่งฝนตกและมีผู้ติดเชื้อจำนวนมหาศาลมาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านก็ไม่หวั่

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [3/5]

    …ภายนอกอาคารนั้นเงียบสงัดไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวเลย นั่นหมายความว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว มีเพียงตัวอาคารที่ถูกธรรมชาติค่อย ๆ คืบคลานเข้ามากลืนกินรอบนอกอาคารเต็มไปด้วยวัชพืชหลากหลายพันธุ์ พวกมันงอกแทรกขึ้นมาตามร่องอิฐตัวหนอนที่ถูกนำมาปูเป็นทางเดิน โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน หากเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืนคงให้ความรู้สึกเหมือนกำลังออกไปล่าท้าสิ่งลี้ลับจนตุ่นขวัญผวาเกาะคนรักไม่ปล่อยแน่ ๆครืด…เสียงประตูฝืดเฝื่อนถูกเลื่อนออกด้วยสองมือของโจเซฟ ด้านบนมีกล่องเซนเซอร์ที่ในอดีตเคยจับการเคลื่อนไหวและเปิดประตูบานนี้อัตโนมัติ เพียงแต่ในเวลานี้ไม่มีกระแสไฟฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานให้มันอีกแล้ว ดังนั้นใครที่ต้องการเข้ามาภายในสำนักงานก็จำเป็นต้องลงแรงเปิดด้วยตัวเอง“สวมหน้ากากกันแก๊สไว้ก่อน” โจเซฟเห็นฝุ่นด้านในฟุ้งตลบก็ออกคำสั่งต่อทันทีดาริณีกับพิมพาได้รับหน้ากากนี้มาตั้งแต่วันที่ออกเดินทางวันแรก พวกเธอหยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างว่าง่าย นอกจากฝุ่นที่ยังลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ สภาพภายในอาคารก็บ่งบอกถึงการได้รับความเสียหายเช่นกัน ไม่ว่าจะโต๊ะ เก้าอี้ หรือชั้นวางเอกสารต่างถูกตั้งวางไว้ตามมุมหน้าต่าง

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [2/5]

    พอถึงระยะที่กำหนด ทุกคนก็ลงจากจักรยานแล้วใช้วิธีการเดินเท้าไปจนถึงจุดที่มีซอมบี้ระดับหนึ่งเดินโขยกเขยกอยู่กลางถนน พวกมันเดินจับกลุ่มกัน ลักษณะการแต่งกายคล้ายคลึงกับเจ้าหน้าที่รัฐจากสำนักงานที่ไหนสักแห่งเพราะอยู่ในชุดสีกรมท่าเหมือนกันทั้งหมด ตามตัวมีรอยแผลเหวอะหวะจากการกัดฉีก“ไม่มีซอมบี้วิวัฒนาการ” หงส์กะจากสายตาบวกกับลางสังหรณ์ของตน “มีแต่ระดับหนึ่งก็จริง แต่จะประมาทไม่ได้นะคะ” พร้อมกับเอ่ยเตือน“รับทราบค่ะ” พิมพามองซอมบี้ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางตนก็กลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เรียกขวัญและกำลังใจให้ตนเองก่อนลงมือ“งั้นลุยเลยนะคะ” ดาริณีทุบกำปั้นปะทะฝ่ามือของตนเอง เกิดเสียงแน่นหนักชวนให้รู้สึกว่าต้องเจ็บตัวแน่หากโดนหญิงสาวเหวี่ยงหมัดใส่สักครั้ง“ลุยเลยครับ” สิ้นเสียงโจเซฟ พิมพาก็วิ่งขึ้นหน้า เหวี่ยงมีดยาวฟันเข้าที่แขนของซอมบี้ที่ตรงมายังเธอก่อนเป็นตัวแรก จากนั้นก็มุดลงต่ำ ให้ดาริณีที่วิ่งมาจากด้านหลังเหวี่ยงขวานใส่ลำคอของมันทันทีตุบการประสานงานของทั้งคู่เป็นไปอย่างไหลลื่น ความดีความชอบนี้ต้องยกให้กับครูฝึกสุดเข้มงวดอย่างโจเซฟที่พยายามให้หญิงสาวทั้งสองฝึกการต่อสู้มาก่อนจากบนภูเขา ทำให้ร่างกา

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [1/5]

    คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเด็กน้อยทั้งสามจนกระทั่งผล็อยหลับไป ตอนเช้าหลังจากกินอาหารที่กักตุนในถ้ำเรียบร้อยก็ตรงดิ่งไปหาทีโอพร้อมกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ“ทำไมพี่หงส์ถึงมีเขาบนหัวล่ะครับ” เด็กชายดลถาม พวกเขาปรึกษากันก่อนออกจากฐานทัพลับแล้ว เนื่องจากดลอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้มานานกว่าพลอยใสและปอนด์ เด็กชายจึงต้องรับหน้าที่ในการถามคำถามที่แสนละเอียดอ่อนนี้ ซึ่งดลเองก็ไม่ได้มองว่าเพื่อนโบ้ยงานมาให้ตนแต่อย่างใด เดินหน้าถามทันทีที่เห็นพี่ชายผู้ใช้พลังโลหะ“ไปอ่านเจอมาจากที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดู“พวกเราเจอในหนังสือสารคดีครับ” ปอนด์หยิบหนังสือดังกล่าวออกมาโดยจงใจเปิดหน้าที่มีภาพประกอบของกวางเพศผู้และกวางเพศเมียที่อ่านเจอเมื่อคืนให้คนอายุมากกว่าดู“อ๋อ สารานุกรมสัตว์โลก” ทีโอพยักหน้าเข้าใจ เห็นเด็ก ๆ ตั้งใจอ่านหนังสือที่เต็มไปด้วยสาระความรู้ก็เผลอเปรียบเทียบกับตัวเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่มักออกไปร้านเกมคาเฟ่หรือไม่ก็เล่นเกมการ์ดกับเพื่อน คิดไม่ออกเลยว่าอีกหลายสิบปีต่อจากนี้จะมีเด็กฉลาดอย่างสามคนนี้เกิดขึ้นมาอีกมากแค่ไหน…พอหมดซอมบี้ โลกต้องพัฒนาอย่างก้าวกระโดดแน่“หรือเพราะพี่หงส

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [5/5]

    หนึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ไปรวมกันที่มินิมาร์ตอีกครั้ง หงส์กลับมาพร้อมกับคริสตัลซอมบี้สีใสจำนวน 12 เม็ด พวกมันถูกล้างทำความสะอาดมาเป็นอย่างดีแล้ว“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยเหรอเนี่ย” การที่มีคริสตัลเกิดขึ้นในสมองของซอมบี้ได้นั้น หมายความว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ซอมบี้ที่เพิ่งเกิดในเร็ว ๆ นี้“คนน่าจะไปกระจุกตัวอยู่ในเมืองกันหมดแล้วล่ะค่ะ” หงส์ให้ความเห็นอาหารเย็นวันนี้เป็นปลากระป๋องกับแครกเกอร์ที่เฉินเฟิงใช้มันฝรั่งบดผสมรวมกับแป้งแล้วนำไปอบ ใช้เป็นอาหารฉุกเฉินยามออกเดินทางเพราะมีน้ำหนักน้อยและไม่ต้องยุ่งยากกับการประกอบอาหารนอกบ้านสำหรับทหารที่ผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขากินกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ มีเพียงดาริณีและพิมพาที่ต้องพยายามกินให้มากหน่อย แม้รสชาติจะแปลกแปร่งเพราะไม่เคยกินแครกเกอร์กับปลากระป๋องมาก่อน ก็ต้องฝืนกินเข้าไปอีกหลายคำ วันนี้ใช้พลังไปเยอะต้องชดเชยสภาพความเป็นอยู่หลังออกจากเซฟโซนนั้นต้องรัดกุมทุกด้าน พวกเธอขอติดตามมาด้วยจะต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ในสักวันหนึ่ง“กินน้ำให้พอดีนะคะ” หงส์แนะนำ “เกิดปวดห้องน้ำตอนกลางคืนจะลำบาก”“ถ้

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [4/5]

    “ใจร้อนอะไรครับเนี่ย” เฉินเฟิงตำหนิ“ใครใช้ให้เลียเจ้านี่ล่ะ” เขาไม่ของขึ้นจนลากคนรักไปทำกิจกรรมบนเตียงให้ถึงที่สุดก็นับว่าอดทนมากแล้ว มีอย่างที่ไหนยกมือข้างที่เลอะน้ำกามของเขาขึ้นดม หรี่ตาสีแดงลงคล้ายครุ่นคิดแล้วใช้ลิ้นสีแดงสดเลียเบา ๆ เป็นใครจะไปทนไหวเล่นเอาสติขาดผึงเลยทีเดียวซึ่งเจ้ากระต่ายน่าตีก้นก็ไม่ได้สำนึก ยกมือข้างที่ว่าขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพราะเมื่อกี้เผลอใช้มือข้างนี้ผลักอกคนรัก จึงมีบางส่วนที่ถูกเช็ดออกไปแล้ว“ก็ผมสงสัยนี่…” เฉินเฟิงคิดถึงการกระทำของตนเองเมื่อครู่ก็หน้าร้อนผ่าว แค่จินตนาการก็รู้สึกว่ามันต้องอีโรติกมากแน่ แต่จะให้ถอยก็ดูไม่เป็นตัวเขาสักเท่าไร “เลยอยากลองชิมว่ารสชาติเป็นยังไง” ช้อนดวงตากลมโตสีทับทิมเป็นประกายออดอ้อนคุณหมอหมีตัวโตที่ยังคงคร่อมอยู่ด้านบน“...” นี่กำลังพยายามแก้ตัวหรือยั่วเขาอยู่กันแน่ หือ “ที่รักทำแบบนี้พี่ของขึ้นอีกแล้วเห็นไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนก้มมองกลางกายของตนที่กลับมาแข็งตัวอีกครั้ง“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติอยู่แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มตอบพร้อมกับกระถดตัวลงไปอยู่ในระดับเดียวกับอาวุธของคุณหมอ“...”“เดี๋ยวผมปลอบให้มั

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [3/5]

    เฉินเฟิงนอนโรงพยาบาลเป็นคืนที่ห้าแล้วหลังจากฟื้นขึ้นมา เขายังคงกินนอนอยู่ที่นี่เพราะต้องทำกายภาพบำบัดให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ดังเดิมเมื่อเห็นว่าเจ้ากระต่ายปลอดภัยหายห่วง คนอื่น ๆ จึงเริ่มออกไปทำภารกิจกันถี่ขึ้น แม้แต่ทีโอเองก็ไม่ได้มานอนเฝ้าที่ห้องอีกแล้ว ภายในห้องจึงเหลือแค่ชายหนุ่มผมขาวและคนรักผู้มีใบหูหมีสีน้ำตาล กับคุณสิงหาที่จะแวะเวียนมาตรวจอาการทุกเช้าวันนี้ก็เช่นกัน หลังจากทำกายภาพในตอนเช้าเสร็จ แพทย์เจ้าของคนไข้ดันบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว หากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนรักก็ไม่มีปัญหามีสิครับหมอ!!เพราะเขากับนิโคลัสไม่เคยเกินเลยถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาก็มีแค่กอดกับจูบ ส่วนเรื่องเมคเลิฟอะไรนั่นตัดไปได้เลย ถ้าไม่ใช่นิโคลัสนอนเป็นผัก ก็มีภารกิจโหดหินรออยู่ พอรอดตายมาได้ก็กลายเป็นเขาที่นอนติดเตียงต่อ จะเอาเวลาไหนไปจู๋จี๋กันถามหน่อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิด แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้คิดต่างหาก แม้จะไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคนรักจะดำเนินขั้นสุดท้ายของการเมคเลิฟแล้วจะเป็นยังไง แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปโดยเริ่มจากบทรักสุดเบสิกได้ละก็… บอกเลยเขาสู้ตาย‘พี่นิค’ เจ้ากระต่ายมองค

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [2/5]

    ขนาดที่ค่ายพันธมิตรยังมีคนที่มีหูสัตว์เกลื่อนกลาด เรียกได้ว่ามีประชากรที่เป็นทั้งมนุษย์ธรรมดาและมนุษย์กลายพันธุ์อย่างละครึ่งเลยล่ะ ส่วนผู้มีพลังพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็ยังมีจำนวนน้อยนิดเหมือนกันหมด“งั้นผมขอไปกักตัวที่บ้านก่อนนะ” การกักตัวกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ออกไปด้านนอกจะต้องกักตัวเป็นเวลา 3 วัน ป้องกันไม่ให้นำเชื้อที่ติดตัวมาไปแพร่ใส่คนอื่นทั้งทางตรงและทางอ้อม“ครับผม” กลุ่มหน้าประตูสองคนเดินไปส่งเฉินเฟิงและนิโคลัสที่บ้าน ถ้าเกิดชายหนุ่มกลายเป็นซอมบี้ระหว่างทางก่อนถึงบ้านขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่ปังหลังประตูรั้วบ้านและประตูหน้าบ้านถูกปิด เฉินเฟิงก็มองสภาพบ้านที่ยังคงสะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคราบฝุ่นเป็นไปได้ยังไง?หรือว่าในตอนที่พวกเขาไม่อยู่มีคนเข้ามาอาศัย?“อ้อ พวกผมลืมบอกไป กลุ่มแม่บ้านเขาช่วยกันผลัดเปลี่ยนมาทำความสะอาดบ้านให้นะครับ พวกป้า ๆ เขาอยากตอบแทนเรื่องเสบียงสำรองที่ให้มา” เป็นกรที่ตะโกนมาจากนอกบ้านช่วยไขข้อข้องใจให้เจ้ากระต่ายพอดิบพอดี เกือบได้ระเบิดโทสะแล้วไหมล่ะ“ฝากขอบคุณด้วยนะ” เฉินเฟิงตะโกนกลับไป“ครับผม!” และได้รับการตะโกน

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status