Home / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 50 ภารกิจศูนย์วิทยาศาสตร์กลาง (3) [3/5]

Share

50 ภารกิจศูนย์วิทยาศาสตร์กลาง (3) [3/5]

Author: 816
last update Last Updated: 2025-04-23 10:37:34

“มีเสียงจากด้านบน” ใบหูสี่เหลี่ยมกระดุกกระดิกสองสามครั้ง

“ในที่สุดพวกนั้นก็จัดการกับสัตว์ประหลาดด้านนอกได้แล้วสินะ” หงส์โล่งใจ อย่างน้อยก็คงไม่มีใครเป็นอะไร

“ถ้าตะโกนออกไปตอนนี้พวกนั้นจะได้ยินหรือเปล่านะ” ตุ่นเอ่ยน้ำเสียงอ่อนแรง สติของเขาเหลือไม่มาก ในสภาพที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากพูด การขอความช่วยเหลือจึงเป็นความหวังเดียวที่พวกเขาจะรอดออกไปได้ แต่ถ้าพวกเขาสองคนอยู่ชั้นใต้ดินก็ลำบากแล้ว ถึงจะหูดีแต่ชั้นใต้ดินของที่นี่ก็ลึกไม่ใช่เล่น

น่ากลัวว่าเสียงอาจจะส่งไปไม่ถึง

“เงียบเกินไปหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงเอียงหูฟัง เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิด

“อาจอยู่ชั้นใต้ดินกันละมั้ง” โจเซฟคาดเดา เขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่ศึกษาแปลนอาคารนี้อย่างทะลุปรุโปร่ง

“งั้นลองลงไปสำรวจกันเลยไหมครับ” ไหน ๆ ก็ไม่ได้ยินเสียงจากด้านบนนี่นา “มีกลิ่นอับชื้นในอากาศด้วย” เจ้ากระต่ายสูดดมทำจมูกยุกยิก

“หรือหงส์จะใช้พลัง?” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างคาดเดา

งี้ด

“มังคุด รออยู่ด้านนอกสิ” เฉินเฟิงดันจมูกของเจ้าตัวโตออกจากบานประตู

ประตูที่นี่ก็บานใหญ่นะ… ทว่าพุงมังคุดใหญ่กว่า

“คอยระวังอย่าให้พวกมันบุกเข้าไปในตึกไง” คนเป็นเจ้านายปลอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [5/5]

    “เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ห้ามคุณยามาโมโตะไว้ไม่ทัน” เลขาฯ หนุ่มมีสีหน้าไม่ดีนักราวกับว่าตนทำงานผิดพลาด ทั้งที่ไม่ได้ยื้อหัวหน้าหนุ่มแห่งค่ายประเทศ L อย่างจริงจังมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้ามาภายในห้องสอบสวนเพื่อตรวจดูว่า W01 ถูกสอบสวนไปหรือยัง แล้วเรื่องที่ตนเป็นหนอนบ่อนไส้ถูกแพร่งพรายออกไปหรือไม่“ไม่เป็นไร จริงสิ ช่วยลิสต์รายการอาวุธที่เสียหายด้วยนะ จะได้ให้ช่างประจำกองทัพตรวจดูอีกที” นายพลอธิไม่อยากเห็นหน้าเลขาฯ คนนี้นานนัก เขายังทำใจไม่ได้ที่ลูกน้องคนสนิทเปลี่ยนไปถ้าเป็นการโคลนนิ่งเขาก็ยินดีแก้แค้นแทนให้ แต่ถ้าเป็นการหักหลัง… เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคนพวกนั้นยื่นข้อเสนออะไร ถึงทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างกายเขานับสิบปียอมสวามิภักดิ์ด้วย“ผมจะรีบจัดการให้ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายยังสั่งงานเหมือนเดิม ตุ้มถ่วงในใจถึงเบาบางลงและรีบออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่ของตนตามคำสั่ง“ลูกน้องคุณนี่กระตือรือร้นดีนะ” ยามาโมโตะเอ่ยทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณน่าจะตรวจสอบเขาสักหน่อยนะ ตอนที่ผมถามเรื่องมาที่ห้องนี้เขาก็ทำเป็นห้าม แต่ก็ยอมบอกทางให้” แถมยังพาตัวเองเข้ามาพร้อมเขาอีก หากเป็นคนอื่นถ้ากล

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [4/5]

    “สิ่งแรกที่พวกนายเห็นตอนเกิดมาคืออะไร” สิงหาเพิ่งตรวจอาการของชาล็อตจนมั่นใจว่าเจ้ากระต่ายไม่ได้บาดเจ็บถึงชีวิตเรียบร้อยก็เร่งรุดมายังห้องสอบสวน เห็นทั้งสองคนไม่มีอะไรจะถามแล้วเขาจึงเลือกที่จะถามคำถามที่ค้างคาใจบ้าง“ผืนน้ำกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด...” มนุษย์ค้างคาวพูดออกมาทั้งที่ดวงตายังเหม่อลอย หากสังเกตดี ๆ จะเห็นว่ามุมปากของชายหนุ่มยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับตกอยู่ในห้วงฝันแสนหวาน“ผืนน้ำ...?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว สิ่งที่บอกถึงตัวตนของน้ำได้ก็คงเป็นแม่น้ำ น้ำตก ทะ…“ทะเล!!” ดนัยโพล่งขึ้นมากลางปล้อง ตรงกับสถานที่ที่ท่านนายพลกำลังนึกถึงอยู่พอดี“โจเซฟบอกว่าที่ชายฝั่งจังหวัด C มีปลาทะเลกลายพันธุ์เยอะ เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะอยู่บนเกาะร้างที่ไม่มีในแผนที่” จากนั้นก็จงใจสร้างปลากลายพันธุ์ไว้ป้องกันผู้บุกรุก!“เป็นไปได้สูง” ยิ่งการสื่อสารในปัจจุบันถูกตัดขาดจนไม่สามารถใช้กล้องจากดาวเทียมได้เหมือนแต่ก่อน ทำให้ยากจะระบุได้ว่าพวกเขาอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้“อยากส่งคนไปตรวจสอบ แต่…”“กำลังของพวกเรายังไม่พอที่จะต่อกรกับพวกมันใช่ไหมครับ” ดนัยเอ่ยอย่างรู้ทัน ก่อนหน้านี้เคยส่งเอไป ผลที่ได้กลับมาคือมีแค่ชาย

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [3/5]

    “ขอบคุณคุณที่ยอมมอบโอกาสรอดชีวิตนี้ให้กับฉันถูกแล้วค่ะ ถ้าคุณอยากเก็บเซรุ่มไว้กับตัวก็ไม่มีใครล่วงรู้ทั้งนั้น แต่คุณก็เลือกที่จะนำมันออกมาช่วยฉันไว้ ต้องขอขอบคุณมาก ๆ ๆ เลยค่ะ” ทีโอได้แต่เกาหัวยอมรับคำขอบคุณอันมากล้นด้วยสีหน้าไปไม่ถูก เจนเห็นดังนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้ผู้มีพระคุณอึดอัดใจ“ทางนี้พวกเราดูแลตัวเองได้แล้วค่ะ ถ้าคุณทีโอมีธุระก็ไม่รบกวนเวลาคุณแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวไม่อยากรั้งให้ชายหนุ่มต้องอยู่ที่นี่นานนัก ด้วยกลัวว่าจะทำให้ลำบากที่นี่ไม่ได้สะดวกสบายอย่างบ้านครูเมตตาหรืออุดมสมบูรณ์อย่างหมู่บ้านริมธาร แถมตอนนี้ยังมีงานกรรมกรอย่างการซ่อมแซมหมู่บ้านอีกด้วย ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ชายหนุ่มได้พักผ่อนให้เต็มที่“อันที่จริงก็…” เขาอยากกลับไปหาเลวี่แล้วเหมือนกัน แต่จะให้ไปทั้งที่หมู่บ้านกำลังซ่อมแซมก็ยังไงอยู่“พวกเราอยู่กันได้ค่ะ หลังจากนี้ก็จะเริ่มแจกจ่ายวัคซีนแล้วด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะ” เจนกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น เมื่อใดที่หมู่บ้านนี้มีผู้มีพลังพิเศษเพิ่มขึ้น พวกเขาคงสามารถพัฒนาหมู่บ้านไปได้ไกลกว่าที่เป็นอยู่แน่“คุณทีโอกลับได้เลยครับ” ลูกน้องคนอื่นต่างก็ช่วยพูดจนทีโอพยัก

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [2/5]

    “ครับ…” คนที่อยู่รอบ ๆ ตอบรับเสียงเครือ คนที่เสียชีวิตไปล้วนเป็นเพื่อนพ้องที่ร่วมฝ่าฟันกันมา พวกเขาไม่ได้เปิดรับสมาชิกใหม่อย่างหมู่บ้านครูเมตตา ทุกคนคือคนที่อยู่เคียงข้างกันในวันที่ไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตายการที่ต้องเสียใครสักคนไปจึงเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดที่พวกเขาไม่อยากเผชิญหน้ากับมันเลย“แล้ว...” เธอรอดมาได้ยังไงหรือเธอสามารถปลุกพลังพิเศษได้!“คุณทีโอกังวลว่าเราจะรับมือกับซอมบี้ไม่ได้เลยแวะมาครับ ดีที่คุณเขาพกเซรุ่มต้านเชื้อซอมบี้มาด้วย” ซึ่งโชคดีมากที่มันได้ผล สมกับเป็นกลุ่มของท่านเทพ แม้แต่เซรุ่มที่มีจำนวนจำกัดแถมยังไม่เปิดขายอย่างเป็นทางการก็ยังมีไว้ในครอบครอง“แล้วตอนนี้เขาไปไหนซะล่ะ” ถ้ายังไม่กลับหมู่บ้านคงต้องแสดงความขอบคุณสักหน่อย และต้องหาหนทางทดแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตในครั้งนี้ด้วย“อยู่ข้างนอกกับพวกซ่อมกำแพงครับ” พอลูกน้องรายงานจบ หญิงสาวก็ไม่เสียเวลานอนต่ออีก ถึงจะหน้ามืดตอนลุกเร็วเกินไปก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด…“ตรงนั้นถ้าเอาหินมาวางเสริมไว้จะช่วยพยุงกำแพงได้นะ” ทีโอกำลังช่วยออกความเห็นให้กลุ่มคนที่ซ่อมกำแพงอยู่ ซึ่งบางครั้งเขาก็ได้ความรู้ใหม่กลับไปปรับปรุงบ้านบนภูเขาเหมือนกั

  • วันสิ้นโลกของผม   112 พวกเราก็โกรธเหมือนกัน [1/5]

    การสอบสวนกินเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่เฉินเฟิงกลับรู้สึกเหมือนตัวเองแก่ขึ้นหลายสิบปี คนคนนี้โดนล้างสมองไปหมดแล้ว อุดมการณ์สวยหรูนั่นจะทำได้ก็ต่อเมื่อทุกคนบนโลกอีกหลายพันล้านชีวิตเห็นพ้องต้องกัน ไม่ใช่เข่นฆ่าราวกับพวกเขาเป็นเพียงผักหญ้าที่คิดอยากจะเด็ดทิ้งเมื่อรกหูรกตา“เกินคาดเลย” นิโคลัสได้ยินมาจากโจเซฟทีเข้าร่วมการประชุมผู้นำมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าจะโต่งจนไม่เห็นความพอดีถึงระดับนี้“ถามจริง… พวกเขากำลังวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์เหรอครับ” เจ้ากระต่ายเหม่อมองกิ่งแก้วกับมานิตตัวปลอมที่ถูกทำให้สลบไปสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายสารภาพออกมาก็คือน้ำชาที่มีส่วนผสมของเปโยเต้ [1](Lophophora williamsii) ซึ่งเป็นแคลตัสชนิดหนึ่งที่ถูกใช้เป็นยาหลอนประสาทมาอย่างยาวนานเขาเคยได้ยินว่ากลุ่มชนเผ่าในบางประเทศยังใช้พืชชนิดนี้ในการประกอบพิธีกรรมตามความเชื่ออยู่ โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่เป็นเขาไปเจอเจ้าสิ่งนี้ถูกขายอยู่ในตลาดของค่ายพันธมิตรแล้วเลือกซื้อมันมาเพราะคิดว่าเป็นเพียงไม้ประดับธรรมดา จนกระทั่งคนรักกระซิบบอกสรรพคุณที่ซ่อนอยู่ในลำต้นอวบอ้วน คุณหมอหมีบอกว่าประเทศ A เองก็มีกลุ่มวัยรุ่นนิยมปลูกไม้ชนิดนี้กันพอสมคว

  • วันสิ้นโลกของผม   111 ความโกรธ [5/5]

    เฉินเฟิงหันไปสบตากับคนรักที่เข้ามาสมทบ ความจริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องถามกิ่งแก้วก็ได้ แค่อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่สามีของเธอพกติดตัวก็รู้แล้วว่าคงไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา ไหนจะยาพิษที่ซุกซ่อนอยู่ในช่องปากอีก ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยคงรู้ตัวแล้วว่าของที่ซ่อนอยู่ได้อันตรธานหายไปหมดแล้ว จึงรีบร้อนพูดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา“คุยกันมาตั้งนานผมว่าทุกคนคงคอแห้งกันแล้ว ถ้ายังไงเรามาดื่มน้ำดับกระหายก่อนพูดคุยกันต่อดีกว่าครับ” เจ้ากระต่ายยิ้มกว้าง รับห่อกระดาษที่ไหว้วานให้คนรักใช้พลังพิเศษอบแห้งแล้วบดให้เป็นผง“คิดจะวางยาเราเหมือนที่ทำให้พวกเราหลับสินะ” พ่อของกรจับจ้องห่อกระดาษไม่วางตา ลิ้นในโพรงปากพยายามควานหายาพิษที่ซ่อนไว้“!!!” กิ่งแก้วได้ยินเช่นนั้นก็ตระหนกตกใจ“ก็แค่น้ำชาครับ ส่วนที่ผมทำให้พวกคุณหลับก็เพราะอยากให้พี่นิคยั้งมือต่างหาก ไม่อย่างนั้นคงถูกแทงตายพร้อมกันทั้งคู่ไปแล้ว” ปากบอกว่าเป็นน้ำชา แต่เมื่อชงเสร็จก็ไม่ได้แก้มัดให้ลุกมากินดี ๆ กลับเดินนำมันไปกรอกปากพวกเขาทั้งคู่“แค่ก ๆ ๆ” กิ่งแก้วสำลักน้ำหน้าดำหน้าแดง หันไปมองสามีก็เห็นอีกฝ่ายเม้มปากแน่นสนิท เป็นตายก็ไม่ยอมเปิดปากรับน้ำชารสชาติแปลกแปร่งเข้าปาก“ผ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status