LOGINหลังจากทั้งสองคนวางสายไปโทรศัพท์ก็ถูกวางลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง ชมพูแพรมองเขาด้วยสายตาไม่เข้าใจ แล้วก็ต้องเหวออีกครั้งเมื่อร่างสูงเอนกายลงนอนหน้าตาเฉย
“นอนสิ ไม่นอนเหรอ”
“.....คุณก็กลับไปนอนห้องคุณสิ”
“เรียกผมว่าอะไร”
“.....พี่หนึ่งก็กลับไปนอนที่ห้องสิ”
“ไม่ล่ะ จะนอนนี่ ราตรีสวัสดิ์”
ใบหน้าหวานเหวอไปอีกครั้ง เมื่อเขาหลับตาลงแล้วหลับไปจริงๆ หญิงสาวกระพริบตาปริบด้วยความไม่เข้าใจ เธอลุกขึ้นไปปิดไฟดวงใหญ่แล้วกลับมานอน
“นอนเถอะ อย่าคิดอะไรเยอะเลย” เสียงนุ่มกระซิบแผ่วเบา พร้อมกับที่ร่างสูงพลิกกลับมากอดหญิงสาวเอาไว้
ชมพูแพรนอนตัวเกร็ง เธอไม่เข้าใจความคิดและการกระทำของเขา มันเป็นเพียงแค่คืนเดียวที่เธอกับเขามีความสัมพันธ์กัน สำหรับเธอแล้วอาจจะเสียดายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้เสียใจ ยิ่งพอมารู้ว่าเป็นเขาก็ยิ่งไม่เสียใจ เพราะเขาดูไม่ใช่คนที่จะมีอะไรกับใครก็ได้ แต่สิ่งที่เธอไม่เข้าใจคือเขามาคอยตามเธอทำไม
หลังจากคิดนั่นคิดนี่อยู่นานก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเขาหลับไปแล้ว หญิงสาวถึงค่อยผ่อนคลายความเกร็งแล้วหลับตาลง ไม่นานก็หลับสนิทไป
ความเงียบสงบยามค่ำคืนบวกกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ ทำให้สองร่างกอดก่ายกันอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะพากันสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ครับ”
‘หมอคะ มีผ่าตัดด่วนค่ะ’
“แล้วหมอเจ้าของไข้ล่ะ”
‘ติดเคสค่ะ หมอเมฆก็อยู่ไกล เกรงว่าจะมาไม่ทันค่ะ’
“โอเค เดี๋ยวผมรีบไป”
ร่างสูงใหญ่ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ตั้งใจจะออกไปจากห้องเงียบๆ แต่ก็ไม่ทัน เมื่อเสื้อของเขาถูกจับเอาไว้
“ไปด้วยได้ไหมคะ”
“ไปทำไม นอนพักอยู่นี่แหละ”
“ไปด้วยค่ะ”
“.....ตามใจ ไปเถอะ เอาไปแต่โทรศัพท์กับกระเป๋าเงินก็พอ เดี๋ยวพี่ไปเอากุญแจรถก่อน”
“ค่ะ”
ชมพูแพรลุกขึ้นจากเตียง เธอเดินไปหยิบเสื้อชั้นในออกมาใส่ด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะออกจากห้องไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเอาโทรศัพท์กับกระเป๋าเงินใส่ลงไปแล้วเดินออกไปจากห้อง พอดีกับที่ชยกรออกมาจากห้องอีกฝั่งพอดี
ทั้งสองคนพากันลงไปที่รถ ชยกรรีบขับรถไปที่โรงพยาบาล คอนโดที่นี่อยู่ไม่ไกลโรงพยาบาลมากนัก จึงใช้เวลาไม่นานในการเดินทาง เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล เขารีบจอดรถแล้วเข้าไปด้านใน แต่ก็ยังไม่วายเป็นห่วงคนตัวเล็กที่มาด้วยกัน
“ไปเถอะค่ะ ชมพูจะไปซื้อขนมแล้วมานั่งเล่นแถวนี้แหละ” หญิงสาวชี้ไปที่เก้าอี้โซฟาที่อยู่ใกล้เป็นการบอกเขา
ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ รอจนลิฟต์เปิดก็รีบก้าวเข้าไป สายตาคมมองร่างเล็กที่ยังยืนมองเขาอยู่แล้วพยักหน้าให้เขาสบายใจ
หลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลง ชมพูแพรก็เดินออกไปที่ร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาล ซื้อขนมและเครื่องดื่มหลายอย่าง ก่อนจะกลับมานั่งรออยู่ที่เก้าอี้โซฟา
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีมานั่งรอคุณหมอน่ะค่ะ”
“รอคุณหมอเหรอคะ คุณหมอท่านไหนคะ”
“คุณหมอหนึ่งค่ะ”
“เอ่อ คุณหมอไม่มีเวรนะคะ อ๋อ เคสผ่าตัดใช่ไหมคะ”
“ค่ะ”
“ถ้างั้นมีอะไรก็เรียกได้นะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเห็นหญิงสาวนั่งคนเดียวอยู่นานก็เดินเข้ามาสอบถาม จนเมื่อได้ความว่าเธอมารอคุณหมอหนุ่มสุดหล่อที่เพิ่งถูกตามมารับเคสผ่าตัดก็ยิ้มให้แล้วกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ก็ไม่วายคอยมองหญิงสาวเป็นระยะ
ชมพูแพรนั่งกินขนมแล้วนั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่แบบนั้น จนกระทั่งใกล้สว่างก็เห็นร่างสูงเดินออกมาจากลิฟต์
“ไปเถอะ กลับบ้านกัน”
“ค่ะ”
หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้น ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาที่มีอาการเหนื่อยล้า เธอเดินตามเขาไปที่รถ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง แต่ก็ยังคอยมองเขาด้วยความเป็นห่วง
“ขับไหวใช่ไหมคะ”
“สบายมาก”
“ชมพูขับให้ไหม”
“วันนี้ไม่เป็นไร เอาไว้วันไหนเหนื่อยๆ จะให้ชมพาขับให้นะ”
“ค่ะ”
“กลับบ้านกัน”
เขาพูดจบก็เหยียบคันเร่งเคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถไป โดยมีชมพูแพรนั่งคุยเป็นเพื่อนไปตลอดทาง
“นอนต่อเถอะ”
“แล้วพี่ล่ะ”
“คงนอนต่อได้สัก เดี๋ยวก็กลับไปโรงพยาบาล”
“อื้ม”
เมื่อกลับมาถึงที่ห้อง ชยกรแยกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะกลับเข้ามาในห้องของหญิงสาว เขารอให้เธอเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมาที่เตียง เขาถึงได้ล้มตัวลงนอน
หญิงสาวตัวเล็กนอนอยู่สักพักก็หลับไปอีกครั้ง และหลังจากที่เธอหลับไป ท่อนแขนแข็งแรงก็โอบกอดร่างบอบบางเอาไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
“ทำอะไรกันอยู่คะ คุณพ่อกับคุณลูก”“กำลังปลูกต้นไม้อยู่ครับ มาปลูกกับออกัสไหมครับ คุณแม่” เสียงนุ่มนวลตอบภรรยาสาว รอยยิ้มอบอุ่นประดับบนใบหน้า“ไม่เป็นไรค่ะ ยัยตูนคงใกล้จะถึงแล้ว ชมพูว่าพี่หนึ่งพาออกัสไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วล่ะมั้งคะ”“หืม จริงสิ วันนี้ยัยปลาการ์ตูนมานี่นา พี่ลืมสนิทเลย ออกัสครับ ไปอาบน้ำกับคุณป๋าดีกว่าครับ เดี๋ยวน้าตูนมาหา ถ้าตัวเปื้อนเดี๋ยวน้าตูนไม่เล่นด้วยนะครับ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับบุตรชายน้ำเสียงอบอุ่น“งั้นออกัสไปอาบน้ำกับคุณป๋านะครับ” เด็กน้อยลุกขึ้น วิ่งนำหน้าบิดาเข้าบ้านไปสองสามีภรรยามองตามแผ่นหลังน้อยๆของหลังบุตรชายไปแล้วหัวเราะออกมา ชยกรถอดถุงมือวางในตะกร้าใส่ของแล้วเดินตามหลังบุตรชายเข้าบ้านไปใบหน้าหวานมีรอยยิ้ม เธอเดินตามหลังสามีเข้าบ้าน ตรงไปยังห้องครัวเพื่อสั่งงานแม่บ้าน ก่อนจะออกมาเมื่อได้ยินเสียงวี้ดว้ายดังมาจากหน้าประตู“อ้าว ทำไมมาด้วยกันได้” ชมพูแพรชะงักเล็กน้อยเมื่อเดินออกมาหน้าเฉลียงบ้านแล้วเห็นว่าเมฆามากับปรางค์วลัยด้วย“พอรู้ว่าฉันจะมาหาแกก็รีบตามมาด้วย” ปรางค์วลัยกลอกตาสีหน้าเบื่อหน่าย“แปลกๆนะเนี่ย” ชมพูแพรแอบผิดสังเกตชมพูแพรกับปรางค์ว
คนตัวเล็กถูกอุ้มมาวางที่พื้นใต้ฝักบัว มือหนาเปิดน้ำให้ไหลลงมาชำระล้างคราบเหงื่อไคล มือใหญ่ลูบไล้เรือนกายบอบบาง ปลายนิ้วเขี่ยปลายยอดดอกบัวตูมอวบเล่นจนมันเป็นไต“พอแล้วค่ะ หมดแรงแล้วนะคะ” เจ้าของร่างบางจับมือหนาของสามี พึมพำพูดเบาๆ ตาใกล้จะปิดลงเต็มทีชยกรก้มลงอ้าปากงับปลายยอดสีชมพูสวยเบาๆ ลิ้นหนาไล้วนรอบๆ มือบีบเคล้นดอกบัวตูมอวบใหญ่ล้นมือรุนแรงจนเป็นรอยมืออีกข้างที่ว่างอยู่เคลื่อนลงไปที่ช่องทางชื้นแฉะ สอดลึกเข้าไปข้างในทีเดียว 2 นิ้ว ทำให้สายธารขาวขุ่นที่ยังค้างอยู่ข้างในไหลออกมาตามเรียวขาสวย“อื้ออออ” ร่างบางหงายเอนศีรษะ หลับตาครางเสียงแผ่ว“อีกสักรอบนะคะ” ฝ่ามืออบอุ่นเอื้อมปิดน้ำ ช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นพิงหลังกับผนัง แขนแกร่งช้อนใต้ขาเรียว พร้อมกับดันแก่นกายร้อนเข้าไปทีเดียวสุดลำในท่าอุ้มแตง“อ๊ายยยย” ชมพูแพรหวีดร้องเสียงดัง แขนคล้องคอหนาช่วยพยุงตัวเองใบหน้าหล่อเหลาโน้มตัวก้มหน้าไปแนบจุมพิตเร่าร้อน ลิ้นหนาสำรวจโพรงปากนุ่มจนทั่ว กระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กปลุกเร้าอารมณ์ สะโพกสอบขยับโยกเบาๆหญิงสาวร้องครางในลำคอ ท่านี้ลำเนื้อของเขาเข้าไปลึก จนเธอเสียววูบวาบไปทั้งตัว ในช่องท้องแน่นจนอึดอัด“รว
มือบางโอบกำมันรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะขยับตัวก้มหน้าลง ครอบครองท่อนเนื้อลำใหญ่ที่แข็งราวกับเหล็กร้อนๆ เข้าไปภายในโพรงปากนุ่ม มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว ปลายลิ้นเรียวไล้ตามขอบหยัก ก่อนจะดูดมันแรงๆ โก่งลำคอแล้วขยับศีรษะให้มันเข้าออกภายในโพรงปากเธอ มือบางกำท่อนลำส่วนที่เหลือรูดขึ้นลงเป็นจังหวะชายหนุ่มคำรามในลำคอ ใบหน้าแหงนขึ้นกัดกรามระบายความเสียว ก่อนจะก้มหน้ามองสิ่งที่ภรรยาสาวทำให้ กัดฟันแน่นเมื่อความเสียวตีเข้าหน้า กระแทกสะโพกขึ้นสวนยามที่เธอกดศีรษะลงมา“ซี้ดดดดด เสียวเป็นบ้า”เมื่อใกล้แตะของสวรรค์ ร่างหนาขยับตัวคุกเข่าขึ้น หญิงสาวรู้หน้าที่ รีบขยับอยู่ในท่าคุกเข่า มือหนาทั้งสองข้างจับศีรษะทุยสวยไว้แน่น กระแทกสะโพกส่งท่อนลำใส่โพรงปากนุ่มเต็มแรง จนมันเข้าไปลึก กระแทกลำคอดังกึก“อื้มมม ซี้ดดดด โอ้ววววว”ลำคอหนาคำรามกระหึ่มเมื่อแตะถึงสวรรค์ ปลดปล่อยสายธารลงคอหญิงสาว คนตัวเล็กกลืนลงไปจนหมด ก่อนจะอ้าปากคายท่อนเนื้อที่มันไม่ได้ลดขนาดลงแม้แต่น้อยออกจากปาก ไอสำลักเล็กน้อย“ยังไม่อิ่มเลยค่ะ”ร่างสูงนั่งลงเหยียดขาออกอย่างรวดเร็ว หญิงสาวขยับคร่อมท่อนกายลำใหญ่ที่กำลังตั้งโด่ กดสะโพกลงทีเดียวจนมิดโคน
“ออกัสล่ะคะ” ชมพูแพรเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เธอออกมาจากห้องน้ำ แล้วเจอสามีนั่งอยู่ในห้อง“หลับไปแล้วค่ะ” ชยกรบอกภรรยาสาวก่อนจะลุกไปโอบเอวบางเอาไว้หลวมๆหลังจากคลอดออกัสได้ไม่นาน รูปร่างของชมพูแพรก็เข้าที่อย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะเธอดูแลลูกชายด้วยตัวเอง มีพี่เลี้ยงคอยช่วยหยิบจับบ้างเล็กน้อย กับนอนเป็นเพื่อนหนูน้อยยามค่ำคืนเท่านั้น“ชมพู ออกัส 3 ขวบแล้วนะ” มือหนาหมุนร่างคนตัวเล็กให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงอ้อนๆ“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“พี่ว่ามีน้องให้ออกัสได้แล้วมั้งคะ ออกัสจะได้มีเพื่อนไง”“แต่ออกัสยังเด็กอยู่เลย ถ้ามีน้องให้ออกัส ชมพูก็ต้องแบ่งเวลาให้น้อง ชมพูกลัวออกัสจะน้อยใจค่ะ”“ไม่หรอก พี่ว่าชมพูคิดมากไปนะ”“แต่.....”“ไม่แต่แล้วครับ ออกัสอยากมีน้องแล้วนะ”ชยกรช้อนอุ้มร่างบางที่สัดส่วนเต็มล้นขึ้นเดินตรงไปที่เตียง วางหญิงสาวลงเบาๆ ก่อนจะกระตุกกระโปรงชุดนอนตัวบางขึ้นเล็กน้อย ปลายนิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกอย่างรวดเร็ว“พี่หนึ่ง” เสียงหวานใสเอ่ยเรียกตั้งใจจะปรามสามี แต่ขาเรียวแยกออกจากกัน“ว่ายังไงคะ” ชยกรซุกใบหน้าลงดอมดมดอกไม้งามตรงหน้าอย่างหลงใหลลิ้นหนาร้อนผ่าวไล้เลียเกสรสีสวย
เย็นวันนั้น หลังจากที่ทุกคนกลับกันไปหมด ชยกรก็คอยดูแลหญิงสาวอย่างเต็มที่จนกระทั่งเธอหลับไปจากความอ่อนเพลีย แต่เพียงไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะเจ้าตัวน้อยของเธอร้องหิวนมพวกเขาสองคนคอยดูแลกันและกันและช่วยกันดูแลลูกน้อย ถึงแม้จะต้องอดหลับอดนอน แต่มันก็เต็มไปด้วยความสุขที่เต็มตื้นอยู่ในหัวใจ“ชมพู”“คะ”“พี่รักชมพูนะครับ”“ค่ะ ชมพูกับลูกก็รักพี่หนึ่ง”สองสามีภรรยายิ้มให้กัน ก่อนจะมองใบหน้าเล็กที่ตอนนี้หลับพริ้มไปแล้วหลังจากที่กินนมจนอิ่ม“เจ้าตัวน้อยด้วยนะครับ ป๋ารักหนูนะครับ”“อย่าทำลูกตื่นนะคะ ไม่งั้นชมพูให้พี่ดูลูกจริงๆ ด้วย”“ดูได้ทั้งแม่ทั้งลูกตลอดชีวิตที่เหลือครับ”“เชื่อค่ะ”“นอนพักได้แล้วครับ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กตื่นก็ไม่มีเวลาพักอีก”หญิงสาวค่อยๆ วางเจ้าตัวน้อยลงบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ เอนกายลงและหลับไปภายในไม่กี่นาทีรอยยิ้มอบอุ่นปรากฏขึ้นยามที่เขามองภรรยาสาวที่หลับอยู่โดยมีลูกน้อยอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงจุมพิตแก้มเนียนนุ่มด้วยความรัก ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียง ค่อยๆ หย่อนกายลงบนขอบเตียงและขยับขึ้นไปนอนเคียงข้างทั้งคู่“ฝันดีนะครับ ครอบครัวของพี่” เพียงไม่กี
พยาบาลหลายคนที่เห็นภาพตรงหน้าต่างปิดปากด้วยความปลื้ม พวกเขาไม่ได้คิดว่าหญิงสาวคนนี้คือภรรยาของชยกร บุตรชายเพียงคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้เมื่อถึงเวลาเข้าห้องคลอด หลังจากที่ทำการบล็อกหลังเรียบร้อย ชยกรก็ถูกตามเข้ามาในห้องคลอด เขามีอาการตื่นเต้นเมื่อเห็นภรรยาสาวกำลังนอนรอคลอดอยู่บนเตียงร่างสูงเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตรงเหนือศีรษะภรรยาสาวที่พยาบาลจัดเตรียมเอาไว้ให้ มือข้างที่ไม่ได้ติดที่วัดหัวใจกับที่วัดความดันสอดประสานจับมือใหญ่เอาไว้แน่น จนเมื่อหมอเข้ามาและทำการทดสอบว่ายาออกฤทธิ์เรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มทำการผ่าคลอด“เป็นยังไงบ้างคะ”“คลื่นไส้ค่ะ”“อดทนอีกนิดเดียวนะ”“ค่ะ”ชมพูแพรเริ่มหน้าซีดเมื่ออยู่ๆ เธอก็มีอาการเวียนหัวรุนแรงและเริ่มหายใจไม่ออก“พี่หนึ่ง ชมพูหายใจไม่ออก”“แป๊บนะ คุณพยาบาลครับ คุณแม่หายใจไม่ออกครับ”“สักครู่นะคะ” พยาบาลหันไปมองหน้าจอแสดงผลของเครื่องต่างๆ ที่ติดตามตัวหญิงสาว ก่อนจะหยิบหน้ากากออกซิเจนมาและใส่ให้เธอ“คุณแม่ใส่หน้ากากออกซิเจนหน่อยนะคะ”หญิงสาวพยักหน้าและหลับตาลง เธอรับรู้แค่เพียงว่ามือของสามีกำลังบีบมือเธออยู่ ข้างใบหูของเธอมีเสียงกระซิบให้กำลังใจไ







