LOGIN“กลับได้แล้วคุณ”
“ดึกแล้วเหรอ”
“เปล่า คุณเมาแล้ว”
“เหรอ”
“อือ กลับก็ได้”
ใบหน้าหล่อเหลาส่ายเบาๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยระวังตัวเลย เพราะแบบนี้ถึงถูกเขาหลอกขึ้นห้องไปได้ง่ายๆ สงสัยเขาคงต้องคอยตามเฝ้าไม่ให้แอบไปไหนคนเดียว ไม่อย่างนั้นคงได้โดนใครหลอกไปอีก
ชมพูแพรถูกร่างสูงกึ่งลากกึ่งจูงออกมาจากผับไปที่รถ หญิงสาวบ่นเล็กน้อยเมื่อถูกเขาจับยัดใส่รถ ก่อนที่เขาจะกลับไปฝั่งคนขับแล้วเคลื่อนตัวออกไป
“บ้านคุณอยู่ที่ไหน”
“ฉันอยู่คอนโด แถวนี้แหละ”
“ชื่อ”
“.....” หญิงสาวบอกชื่อคอนโดที่เธออยู่เสียงอ้อแอ้ ก่อนจะปรับเบาะนอนลง
“พูดจริง”
“อือ”
“บังเอิญไปหรือเปล่าเนี่ย” ชยกรพึมพำเบาๆ อย่างแปลกใจ แต่เมื่อหันไปมองคนข้างๆ ก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว จึงหันมาตั้งสมาธิในการมองทาง เพราะเขาเองก็ดื่มไปนิดหน่อยเช่นกัน
“คุณ อยู่ชั้นไหน”
“ชั้น 19”
“แปลก อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น”
ร่างสูงที่เริ่มหงุดหงิดที่คนตัวเล็กยืนเอียงไปเอียงมาจึงอุ้มหญิงสาวขึ้น รอจนลิฟต์มาจอดที่ชั้น 19 ก็เดินออกมา
“ห้องไหน”
“ริมสุด ฝั่งขวา รหัสคือเลข 6 ตัวท้ายบัตรประชาชน” ชมพูแพรบอกเขาระหว่างที่ยังเอียงศีรษะซบกับบ่ากว้าง
เมื่อกดรหัสเข้าห้องเรียบร้อย ชยกรก็อุ้มร่างเล็กมาวางบนโซฟาตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก เขากวาดตามองสไตล์การแต่งห้องของหญิงสาวแล้วยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ มันเรียบง่าย ไม่รก ไม่เยอะ ที่สำคัญหญิงสาวคนนี้เป็นระเบียบมาก ทุกอย่างถูกจัดเก็บเข้าที่เข้าทางหมด
“คุณ ลุกไปอาบน้ำแล้วไปนอน”
“อาบไป 2 รอบแล้ว”
“อาบใหม่”
“ขี้บ่นจัง เอาผ้าขนหนูกับชุดนอนในห้องให้หน่อย”
เสียงหวานใสเอ่ยแล้วยิ้มหวาน ชายหนุ่มชะงักไปก่อนจะยอมเดินเข้าไปในห้องนอน หยิบเอาผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนในตู้เสื้อผ้าออกมาแล้ววางลงบนตักเจ้าของห้อง
“ไปอาบน้ำ”
“รู้แล้วน่า ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“พี่หนึ่ง”
“คะ?”
“เรียกผมว่าพี่หนึ่ง คุณอายุน้อยกว่าผมหลายปี”
“อ้อ ค่ะ พี่หนึ่งค่ะ ขอบคุณพี่หนึ่งค่ะที่มาส่ง”
“จะบอกว่าผมก็อยู่ที่นี่ มันจะเหลือเชื่อไปไหม”
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
“ผมอยู่ที่นี่ ชั้นนี้ ห้องตรงข้ามคุณ”
“พูดจริงพูดเล่น”
“จริง”
ภายในห้องเกิดความเงียบขึ้นมาเฉียบพลัน ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ ชมพูแพรมองสำรวจสีหน้าเขาว่าพูดจริงหรือพูดเล่น แต่สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงใบหน้าที่แสดงออกว่าเขาพูดจริง
“เอ่อ งั้นคุณ เอ้ย พี่หนึ่ง กลับห้องเถอะ” หญิงสาวพูดเสียงแผ่วเบา
“อือ รีบอาบน้ำแล้วรีบนอน ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ไปทำงานหรือเปล่า” ชายหนุ่มออกคำสั่งตามความเคยชิน แต่ก็ไม่วายมีคำถามตามวิสัยของหมอ
“พรุ่งนี้วันเสาร์ค่ะ ไม่ได้ไปทำงาน”
“ทำงาน 5 วันเหรอ”
“ค่ะ”
“งั้นอาบน้ำแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย เดี๋ยวผมเข้ามา”
“.....”
ชมพูแพรมองตามร่างสูงที่เปิดประตูออกจากห้องไปด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะกลับออกมานอนเล่นอยู่ในห้องนอน เพราะไม่คิดว่าเขาจะกลับเข้ามาจริงๆ
ทางด้านชยกร หลังจากเขากลับมาที่ห้องของตัวเองก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ชายหนุ่มอยู่ในชุดกางเกงขายาวกับเสื้อยืดสีพื้นไม่มีลาย เขาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องของตัวเอง กลับไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามของชมพูแพร
ชายหนุ่มกดรหัสแล้วเข้าห้องไปโดยที่ไม่จำเป็นต้องกดกริ่งเพราะเขาจำรหัสได้แล้ว แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นร่างเล็ก จึงเดินไปเปิดประตูห้องนอนโดยไม่ได้เคาะ เพราะเขาบอกเธอไปแล้วว่าเขาจะกลับเข้ามา
“เฮ้ย กลับมาจริงดิ”
“อ้าว ก็บอกแล้วไงว่าจะกลับมา”
‘เฮ้ย เสียงใครอะ อีชมพูพาผู้เข้าห้อง’ เสียงพศินโวยวายดังออกมาจากในสาย
ชมพูแพรกำลังวิดีโอคอลอยู่กับพศินและปรางค์วลัย ดังนั้นเมื่อชยกรเข้ามาในห้องนอนแล้วเธอกับเขาคุยกัน เพื่อนทั้ง 2 คนก็จะได้ยินและเห็นท่าทางของเธอไปด้วย
“คุยกับใคร” เขาถามพลางก้าวเท้าเข้ามาใกล้เตียงนอน
“เพื่อนค่ะ”
หญิงสาวตั้งใจว่าจะกดวางสายแต่ก็ไม่ทัน เมื่อร่างสูงขึ้นมาบนเตียงของเธอแล้วชะโงกหน้าเข้ามาอยู่ในหน้าจอของเธอจนพศินกับปรางค์วลัยเห็นเขา
“สวัสดีครับ”
‘สวัสดีค่ะ พวกเราเป็นเพื่อนยัยชมพูค่ะ’ พศินบอกเขาเสียงหวาน
“ครับผม ผมเป็นสามีของชมพูครับ” ชยกรแนะนำตัวสั้นๆ แต่ทำเอาทั้ง 3 คนสะดุ้งโหยง
“เดี๋ยวนะ คุณเป็นสามีฉันเมื่อไหร่เนี่ย” ชมพูแพรถามเขาสีหน้าไม่เข้าใจ
“เมื่อคืน”
“.....” หญิงสาวเงียบลงทันที เรื่องนี้เธอเถียงเขาไม่ได้
‘อ๋อ วันไนท์ของยัยชมพู เฮ้ยยยยย’
ทางปลายสายโวยวายกันเสียงดังลั่น ชยกรรอจนเสียงเงียบลงก็ขยับเข้าไปใกล้ หยิบโทรศัพท์ของหญิงสาวเอามาถือไว้เอง ชมพูแพรจะแย่งคืนก็โดนรวบตัวเข้ามาในอ้อมแขนให้อยู่ในหน้าจอด้วยกัน
“ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ผมชื่อ ชยกร หรือ หนึ่ง เป็นเจ้าของผับที่พวกคุณไปเมื่อวาน”
‘เห็นไหม ฉันบอกพวกแกแล้ว’ พศินส่งเสียงดีใจที่ตัวเองคิดถูก
‘แล้วคุณมาเจอยัยชมพูได้ยังไงคะ’ ปรางค์วลัยถามด้วยความสงสัย
“ก็พอดีเพื่อนพวกคุณไปโรงพยาบาลแล้วทำบัตรประชาชนตกเอาไว้ ผมเลยเรียกไปที่ผับ”
“เขาเป็นหมอน่ะ” ชมพูแพรเสริมคำพูดของเขาให้เพื่อนเข้าใจ
‘ห๊า’ พศินกับปรางค์วลัยอุทานด้วยความตกใจ
“แล้วก็อยู่ห้องตรงข้ามฉันด้วย” หญิงสาวพูดเสริมไปอีก ทำเอาเพื่อน 2 คนถึงกับพูดไม่ออก
‘บังเอิญไปไหม’ ปรางค์วลัยถามเสียงอ่อย เธอแทบไม่อยากเชื่อ
“อืม บังเอิญของบังเอิญ บังเอิญสุดๆ”
‘งั้นอยู่ด้วยกันไปเถอะ พวกเราไม่กวนแล้ว เจอกันวันจันทร์’ พศินรีบเอ่ยขอตัวเมื่อเห็นสายตาของหมอหนุ่มที่มองเพื่อนของพวกเธอ
“ทำอะไรกันอยู่คะ คุณพ่อกับคุณลูก”“กำลังปลูกต้นไม้อยู่ครับ มาปลูกกับออกัสไหมครับ คุณแม่” เสียงนุ่มนวลตอบภรรยาสาว รอยยิ้มอบอุ่นประดับบนใบหน้า“ไม่เป็นไรค่ะ ยัยตูนคงใกล้จะถึงแล้ว ชมพูว่าพี่หนึ่งพาออกัสไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วล่ะมั้งคะ”“หืม จริงสิ วันนี้ยัยปลาการ์ตูนมานี่นา พี่ลืมสนิทเลย ออกัสครับ ไปอาบน้ำกับคุณป๋าดีกว่าครับ เดี๋ยวน้าตูนมาหา ถ้าตัวเปื้อนเดี๋ยวน้าตูนไม่เล่นด้วยนะครับ” ชายหนุ่มหันไปพูดกับบุตรชายน้ำเสียงอบอุ่น“งั้นออกัสไปอาบน้ำกับคุณป๋านะครับ” เด็กน้อยลุกขึ้น วิ่งนำหน้าบิดาเข้าบ้านไปสองสามีภรรยามองตามแผ่นหลังน้อยๆของหลังบุตรชายไปแล้วหัวเราะออกมา ชยกรถอดถุงมือวางในตะกร้าใส่ของแล้วเดินตามหลังบุตรชายเข้าบ้านไปใบหน้าหวานมีรอยยิ้ม เธอเดินตามหลังสามีเข้าบ้าน ตรงไปยังห้องครัวเพื่อสั่งงานแม่บ้าน ก่อนจะออกมาเมื่อได้ยินเสียงวี้ดว้ายดังมาจากหน้าประตู“อ้าว ทำไมมาด้วยกันได้” ชมพูแพรชะงักเล็กน้อยเมื่อเดินออกมาหน้าเฉลียงบ้านแล้วเห็นว่าเมฆามากับปรางค์วลัยด้วย“พอรู้ว่าฉันจะมาหาแกก็รีบตามมาด้วย” ปรางค์วลัยกลอกตาสีหน้าเบื่อหน่าย“แปลกๆนะเนี่ย” ชมพูแพรแอบผิดสังเกตชมพูแพรกับปรางค์ว
คนตัวเล็กถูกอุ้มมาวางที่พื้นใต้ฝักบัว มือหนาเปิดน้ำให้ไหลลงมาชำระล้างคราบเหงื่อไคล มือใหญ่ลูบไล้เรือนกายบอบบาง ปลายนิ้วเขี่ยปลายยอดดอกบัวตูมอวบเล่นจนมันเป็นไต“พอแล้วค่ะ หมดแรงแล้วนะคะ” เจ้าของร่างบางจับมือหนาของสามี พึมพำพูดเบาๆ ตาใกล้จะปิดลงเต็มทีชยกรก้มลงอ้าปากงับปลายยอดสีชมพูสวยเบาๆ ลิ้นหนาไล้วนรอบๆ มือบีบเคล้นดอกบัวตูมอวบใหญ่ล้นมือรุนแรงจนเป็นรอยมืออีกข้างที่ว่างอยู่เคลื่อนลงไปที่ช่องทางชื้นแฉะ สอดลึกเข้าไปข้างในทีเดียว 2 นิ้ว ทำให้สายธารขาวขุ่นที่ยังค้างอยู่ข้างในไหลออกมาตามเรียวขาสวย“อื้ออออ” ร่างบางหงายเอนศีรษะ หลับตาครางเสียงแผ่ว“อีกสักรอบนะคะ” ฝ่ามืออบอุ่นเอื้อมปิดน้ำ ช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นพิงหลังกับผนัง แขนแกร่งช้อนใต้ขาเรียว พร้อมกับดันแก่นกายร้อนเข้าไปทีเดียวสุดลำในท่าอุ้มแตง“อ๊ายยยย” ชมพูแพรหวีดร้องเสียงดัง แขนคล้องคอหนาช่วยพยุงตัวเองใบหน้าหล่อเหลาโน้มตัวก้มหน้าไปแนบจุมพิตเร่าร้อน ลิ้นหนาสำรวจโพรงปากนุ่มจนทั่ว กระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กปลุกเร้าอารมณ์ สะโพกสอบขยับโยกเบาๆหญิงสาวร้องครางในลำคอ ท่านี้ลำเนื้อของเขาเข้าไปลึก จนเธอเสียววูบวาบไปทั้งตัว ในช่องท้องแน่นจนอึดอัด“รว
มือบางโอบกำมันรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะขยับตัวก้มหน้าลง ครอบครองท่อนเนื้อลำใหญ่ที่แข็งราวกับเหล็กร้อนๆ เข้าไปภายในโพรงปากนุ่ม มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว ปลายลิ้นเรียวไล้ตามขอบหยัก ก่อนจะดูดมันแรงๆ โก่งลำคอแล้วขยับศีรษะให้มันเข้าออกภายในโพรงปากเธอ มือบางกำท่อนลำส่วนที่เหลือรูดขึ้นลงเป็นจังหวะชายหนุ่มคำรามในลำคอ ใบหน้าแหงนขึ้นกัดกรามระบายความเสียว ก่อนจะก้มหน้ามองสิ่งที่ภรรยาสาวทำให้ กัดฟันแน่นเมื่อความเสียวตีเข้าหน้า กระแทกสะโพกขึ้นสวนยามที่เธอกดศีรษะลงมา“ซี้ดดดดด เสียวเป็นบ้า”เมื่อใกล้แตะของสวรรค์ ร่างหนาขยับตัวคุกเข่าขึ้น หญิงสาวรู้หน้าที่ รีบขยับอยู่ในท่าคุกเข่า มือหนาทั้งสองข้างจับศีรษะทุยสวยไว้แน่น กระแทกสะโพกส่งท่อนลำใส่โพรงปากนุ่มเต็มแรง จนมันเข้าไปลึก กระแทกลำคอดังกึก“อื้มมม ซี้ดดดด โอ้ววววว”ลำคอหนาคำรามกระหึ่มเมื่อแตะถึงสวรรค์ ปลดปล่อยสายธารลงคอหญิงสาว คนตัวเล็กกลืนลงไปจนหมด ก่อนจะอ้าปากคายท่อนเนื้อที่มันไม่ได้ลดขนาดลงแม้แต่น้อยออกจากปาก ไอสำลักเล็กน้อย“ยังไม่อิ่มเลยค่ะ”ร่างสูงนั่งลงเหยียดขาออกอย่างรวดเร็ว หญิงสาวขยับคร่อมท่อนกายลำใหญ่ที่กำลังตั้งโด่ กดสะโพกลงทีเดียวจนมิดโคน
“ออกัสล่ะคะ” ชมพูแพรเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เธอออกมาจากห้องน้ำ แล้วเจอสามีนั่งอยู่ในห้อง“หลับไปแล้วค่ะ” ชยกรบอกภรรยาสาวก่อนจะลุกไปโอบเอวบางเอาไว้หลวมๆหลังจากคลอดออกัสได้ไม่นาน รูปร่างของชมพูแพรก็เข้าที่อย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะเธอดูแลลูกชายด้วยตัวเอง มีพี่เลี้ยงคอยช่วยหยิบจับบ้างเล็กน้อย กับนอนเป็นเพื่อนหนูน้อยยามค่ำคืนเท่านั้น“ชมพู ออกัส 3 ขวบแล้วนะ” มือหนาหมุนร่างคนตัวเล็กให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงอ้อนๆ“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“พี่ว่ามีน้องให้ออกัสได้แล้วมั้งคะ ออกัสจะได้มีเพื่อนไง”“แต่ออกัสยังเด็กอยู่เลย ถ้ามีน้องให้ออกัส ชมพูก็ต้องแบ่งเวลาให้น้อง ชมพูกลัวออกัสจะน้อยใจค่ะ”“ไม่หรอก พี่ว่าชมพูคิดมากไปนะ”“แต่.....”“ไม่แต่แล้วครับ ออกัสอยากมีน้องแล้วนะ”ชยกรช้อนอุ้มร่างบางที่สัดส่วนเต็มล้นขึ้นเดินตรงไปที่เตียง วางหญิงสาวลงเบาๆ ก่อนจะกระตุกกระโปรงชุดนอนตัวบางขึ้นเล็กน้อย ปลายนิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกอย่างรวดเร็ว“พี่หนึ่ง” เสียงหวานใสเอ่ยเรียกตั้งใจจะปรามสามี แต่ขาเรียวแยกออกจากกัน“ว่ายังไงคะ” ชยกรซุกใบหน้าลงดอมดมดอกไม้งามตรงหน้าอย่างหลงใหลลิ้นหนาร้อนผ่าวไล้เลียเกสรสีสวย
เย็นวันนั้น หลังจากที่ทุกคนกลับกันไปหมด ชยกรก็คอยดูแลหญิงสาวอย่างเต็มที่จนกระทั่งเธอหลับไปจากความอ่อนเพลีย แต่เพียงไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะเจ้าตัวน้อยของเธอร้องหิวนมพวกเขาสองคนคอยดูแลกันและกันและช่วยกันดูแลลูกน้อย ถึงแม้จะต้องอดหลับอดนอน แต่มันก็เต็มไปด้วยความสุขที่เต็มตื้นอยู่ในหัวใจ“ชมพู”“คะ”“พี่รักชมพูนะครับ”“ค่ะ ชมพูกับลูกก็รักพี่หนึ่ง”สองสามีภรรยายิ้มให้กัน ก่อนจะมองใบหน้าเล็กที่ตอนนี้หลับพริ้มไปแล้วหลังจากที่กินนมจนอิ่ม“เจ้าตัวน้อยด้วยนะครับ ป๋ารักหนูนะครับ”“อย่าทำลูกตื่นนะคะ ไม่งั้นชมพูให้พี่ดูลูกจริงๆ ด้วย”“ดูได้ทั้งแม่ทั้งลูกตลอดชีวิตที่เหลือครับ”“เชื่อค่ะ”“นอนพักได้แล้วครับ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กตื่นก็ไม่มีเวลาพักอีก”หญิงสาวค่อยๆ วางเจ้าตัวน้อยลงบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ เอนกายลงและหลับไปภายในไม่กี่นาทีรอยยิ้มอบอุ่นปรากฏขึ้นยามที่เขามองภรรยาสาวที่หลับอยู่โดยมีลูกน้อยอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงจุมพิตแก้มเนียนนุ่มด้วยความรัก ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียง ค่อยๆ หย่อนกายลงบนขอบเตียงและขยับขึ้นไปนอนเคียงข้างทั้งคู่“ฝันดีนะครับ ครอบครัวของพี่” เพียงไม่กี
พยาบาลหลายคนที่เห็นภาพตรงหน้าต่างปิดปากด้วยความปลื้ม พวกเขาไม่ได้คิดว่าหญิงสาวคนนี้คือภรรยาของชยกร บุตรชายเพียงคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้เมื่อถึงเวลาเข้าห้องคลอด หลังจากที่ทำการบล็อกหลังเรียบร้อย ชยกรก็ถูกตามเข้ามาในห้องคลอด เขามีอาการตื่นเต้นเมื่อเห็นภรรยาสาวกำลังนอนรอคลอดอยู่บนเตียงร่างสูงเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตรงเหนือศีรษะภรรยาสาวที่พยาบาลจัดเตรียมเอาไว้ให้ มือข้างที่ไม่ได้ติดที่วัดหัวใจกับที่วัดความดันสอดประสานจับมือใหญ่เอาไว้แน่น จนเมื่อหมอเข้ามาและทำการทดสอบว่ายาออกฤทธิ์เรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มทำการผ่าคลอด“เป็นยังไงบ้างคะ”“คลื่นไส้ค่ะ”“อดทนอีกนิดเดียวนะ”“ค่ะ”ชมพูแพรเริ่มหน้าซีดเมื่ออยู่ๆ เธอก็มีอาการเวียนหัวรุนแรงและเริ่มหายใจไม่ออก“พี่หนึ่ง ชมพูหายใจไม่ออก”“แป๊บนะ คุณพยาบาลครับ คุณแม่หายใจไม่ออกครับ”“สักครู่นะคะ” พยาบาลหันไปมองหน้าจอแสดงผลของเครื่องต่างๆ ที่ติดตามตัวหญิงสาว ก่อนจะหยิบหน้ากากออกซิเจนมาและใส่ให้เธอ“คุณแม่ใส่หน้ากากออกซิเจนหน่อยนะคะ”หญิงสาวพยักหน้าและหลับตาลง เธอรับรู้แค่เพียงว่ามือของสามีกำลังบีบมือเธออยู่ ข้างใบหูของเธอมีเสียงกระซิบให้กำลังใจไ







