เดือนหนึ่งแล้วสินะ กับครั้งแรกที่แสนเร่าร้อนของฉัน คืนวันวาเลนไทน์ วันนี้เป็นวันที่ 14 มีนาคม หรือที่เขาเรียกว่าวันไวต์วาเลนไทน์ตามธรรมเนียมของญี่ปุ่นคือวันที่ผู้ชายจะตอบรับรักผู้หญิงที่มอบช็อกโกแลตให้เมื่อวันวาเลนไทน์
หึ ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายโดนเลือก ฉันจะไม่มีทางเป็นตัวเลือกของใคร ฉันต้องเป็นคนได้เลือกสิ
“พี่ริน เอาอะไรดีคะ” เสียงเรียกของน้องเจน รุ่นน้องตามอายุแต่น้องมาทำงานที่นี่ก่อนฉัน เดือนหนึ่งแล้วสินะที่ย้ายมาอยู่เชียงใหม่เดือนหนึ่งแล้วสิกับวันไนต์แสนเร่าร้อน
หลังจากครั้งแรกและครั้งนั้นฉันยุ่งมากเพราะเพิ่งย้ายมาทำงานใหม่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ กว่าจะปรับตัวกว่าจะเข้าที่เข้าทางก็เกือบเป็นเดือน คอนโดที่ฉันเช่าอยู่ไม่ห่างจากโรงพยาบาล และอยู่ที่เดียวกับน้องเจน ทำให้ฉันและน้องเจนเจอกันทุกวันจนสนิทกัน
“อเมริกาโนร้อนค่ะ”
“ขมกินไปได้ไง” เสียงบ่นของน้องเจนทำให้ฉันยิ้มไปด้วย ฉันเพิ่งย้ายมาทำงานที่เชียงใหม่ได้ไม่ถึงสามสัปดาห์ ตอนแรกที่จะมาทำงานที่นี่ยังกังวลใจเกี่ยวกับแฟนว่าต้องไกลกันจะทำอย่างไร ใครจะคิดว่าไม่ต้องทำอะไรเพราะมันมาขอเลิกก่อน ไอ้ค..ย ไอ้...
แต่ก็นั่นแหละเพราะมันทำให้ฉันได้กินของอร่อย คนอะไรหล่อ หล้อ หล่อ งานดี ใหญ่กำลังดี ขนาดห้าสิบสี่นี่ก็จุกไปถึงไหน ฉันน่าจะกล้ากว่านี้ น่าจะตัดสินใจขอเบอร์เขา แต่นั่นแหละมันคือวันไนต์สแตนด์ชื่อยังไม่รู้จัก คิดว่าเป็นฝันดี ๆ แล้วกัน
แต่ดันฝันบ่อย ๆ นี่สิ หรือจะลองไปแวะที่ร้านนั้นอีกครั้งดี แต่จะนั่งเครื่องบินไปหาผู้ชายที่ไม่คิดว่าจะเจอจะลงทุนไปไหม มาเชียงใหม่ทั้งทีไปหาบาร์โฮสต์ดี ๆ ดีกว่าไหม เห็นว่ามีแบบใส่ชุดนักเรียนด้วย
คิดถึงตอนเป็นแฟนไอ้เบียร์ยังว่าอยู่ทำไมมันให้ฉันดูคลิปบาร์โฮสต์ไม่ว่าอะไรที่แท้หึตัวมันเองก็ชอบดู ไอ้เลว ไม่ว่าหรอกจะเป็นเก้งเป็นกวางแต่อย่ามาหลอกกันตั้งหลายปีได้ไหม
“พี่ริน มีแฟนไหมคะ” เอาที่ไหนมามีแฟน นิ้วเย็นของตัวเองอยู่ทุกวัน เฮ้อ แห้งจนไม่รู้จะแห้งยังไง
“ไม่มีหรอกจ้ะ เจนมีแฟนไหม”
“ไม่มี เจนอยากชวนไปเที่ยว ไปคนเดียวเสียดายค่าที่พัก อีกอย่างเราอยู่กะเดียวกันหยุดพร้อมกันจะได้ประหยัดไงคะ” เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะ ประหยัดค่าห้องได้เที่ยวด้วย
น้องเจนอายุน้อยกว่าฉันสามปี เป็นเด็กน่ารักตลอดสามสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันได้รู้เรื่องราวมากมาย น้องเจนแหล่งข่าวของโรงพยาบาลอย่างที่พี่นิดหัวหน้าฉันบอกจริง
“พี่ปลายเขาคบกับพี่หมอผาแล้วลาออก จริง ๆ เพราะยัยแม่มดนั่นแหละ มาสร้างความร้าวฉานแล้วก็ย้ายออกไปทิ้งปัญหาให้พี่นิดต้องมาแก้ไขต่อ กว่าจะได้พี่รินมาทำงาน เราทำโอทีกันหัวหมุนเลย เจนไม่ได้หยุดเป็นเดือน ๆ เลยค่ะ”
น้องเจนเล่าไปด้วยความโมโหเมื่อพูดถึงคุณหมอที่เป็นอดีตเพื่อนของคุณหมอภูผา เรื่องราววุ่นวายเกิดขึ้นมากมายเกิดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะมาถึง ยังดีที่มาถึงแล้วคุณหมอคนนั้นออกไปแล้ว
พี่ปลายที่น้องเจนพูดถึง ฉันเคยเจอครั้งสองครั้งเพราะเธอแวะมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลบ่อย ๆ ต้องยอมรับเลยว่าพี่ปลายแฟนคุณหมอผาเธอสวยจริง ๆ นิสัยน่ารักมีเสน่ห์ น้องเจนเล่าให้ฟังว่าหนุ่มที่มาจีบพี่ปลายเยอะมาก ทั้งรุ่นพี่ที่เรียนด้วยกัน ทั้งคุณหมอฟัน ทั้งเจ้าของผับ ทั้งเจ้าของรีสอร์ต เยอะจริง ๆ อย่างที่น้องเจนบอกนั่นแหละ
“ว่าไงพี่รินไปเที่ยวด้วยกันไหม”
“อืมไปสิ ปกติพี่ไม่ค่อยได้เที่ยวเลยดีเหมือนกัน” ตั้งแต่จบมาฉันไม่ได้เที่ยวเลย ตั้งใจทำงานเก็บเงินไว้แต่งงาน ตอนเพิ่งจบมามีโรคระบาดทำให้ฉันแทบไม่ได้ไปไหนนอกจากทำงาน
ตอนนี้คงถึงเวลาที่ฉันจะได้พักผ่อนได้ใช้เงินบ้างสินะ ฉันกับน้องเจนนัดกันไว้ว่าจะไปเที่ยวกันสุดสัปดาห์ในสองอาทิตย์ข้างหน้า โดยจะเที่ยวที่รีสอร์ตในเชียงใหม่นี่แหละไม่ไกลจากที่ทำงานอยากไปเสพบรรยากาศเหมือนคนเมืองกรุงที่มาเที่ยวเชียงใหม่
“...” เดี๋ยวนะ ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหมนั่นเขา ฉันขยับแว่นสายตาของตนเองทันทีและแน่นอนนั่นเขาจริง ยืนดูดกาแฟอยู่ตรงเสานั่นเหมือนรอใครสักคน
ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่มีทางจำฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันใส่ทั้งหน้ากากอนามัย ทั้งแว่นตา ในตอนที่เจอเขาฉันใส่คอนแท็กต์เลนส์ ฉันควรเข้าไปหาเขาไหม แล้วจะเข้าไปแนะนำตัวว่าอย่างไร
ฉันคนที่เคยนอนด้วยเมื่อวันวาเลนไทน์อย่างนั้นเหรอ
เราเคยรู้จักกันไหมคะ ...โคตรน้ำเน่า
เอาไงดีอยากคุยกับเขา อยากสานสัมพันธ์อยากกินอีก
“เท่านี้สวยแล้วลูก แต่อย่าอ้วนกว่านี้เท่านั้นเอง” เราต้องสร้างความมั่นใจให้เด็กสาววัยนี้ด้วย การตำหนิรูปร่างหน้าตาของเด็กวัยนี้จะทำให้เขาไม่มั่นใจ และจะส่งผลต่อเรื่องอื่น ๆ ตามมาฉันจะสอนให้ลูกรักตัวเองและให้รู้ว่าพ่อกับแม่ของเขารักพวกเขาทุกคนเท่า ๆ กันและต้องการพวกเขาเสมอเรื่องราวของฉันในวัยเด็กเจ็บช้ำมามาก ฉันไม่อยากให้ลูกเจ็บปวดเหมือนอย่างที่ฉันเป็น การทำให้ใครสักคนเกิดขึ้นมาบนโลกไม่ใช่เรื่องยาก แต่การจะปกป้องเลี้ยงดูเขาไปจนแก่เฒ่าต่างหากที่ยากกว่าผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของฉัน เลิกรากับผู้หญิงคนนั้นและไปมีเมียเด็กอายุน้อยกว่าฉันเสียอีก ตอนนี้พวกเราไม่รู้ว่าเขาหนีไปอยู่ที่ไหน ซึ่งฉันไม่ได้ให้ลูกทั้งสามคนรู้ถึงการมีตัวตนของเขาในเมื่อเขาเลือกที่จะเดินจากพวกเราไป ก็ไม่ควรกลับมาอีก คนที่เคยนอกใจและมองว่าเป็นเรื่องไม่ผิดวันหนึ่งเขาก็ทำอีก และสเกลของความผิดจะมากขึ้นเรื่อย ๆแม่ฉันตอนนี้มีความสุขในวัยเกษียณ ยกทีมเที่ยวกันกับแม่ของเฮียบอม หลังจากทั้งสองช่วยกันเลี้ยงหลานจนโต ตอนนี้จึงมีเวลาเที่ยวกันอย่างเต็มที่ฉันยังคงทำงานพยาบาลอยู่เหมือนเดิม แต่ทำในสถานพยาบาลใกล้ ๆ บ้าน ค่าจ้างไม่กี
รักในนักศึกษาหนุ่มที่มันสอนนั่นแหละ “เฮียก็ความสุขเล็ก ๆ น้อยของน้อง” ตั้งแต่เลิกรากันกับไอ้เบียร์ ยอมรับว่าบาสค่อนข้างถือตัวและไม่คบใครง่าย ๆ โดยเฉพาะคนรัก ตั้งแต่เลิกรากับไอ้เบียร์แล้วบาสยังไม่คบใครเป็นเรื่องเป็นราว ส่วนมากก็เป็นหนุ่มนักศึกษาแวะเวียนมาหามันที่คอนโด“ป้องกันด้วยระวังโรคด้วย” ผมบอกเพราะเป็นห่วงน้อง“เฮียสอนจระเข้ไหว้น้ำเหรอครับ” บาสมันก็กวนตีนผมอยู่ดี “โอ๊ย! รินตีเฮียทำไม” ผมหันไปมองเมียที่ตีแขนผม“จอเค่ไว่น้ำเหยอคับ” (จระเข้ว่ายน้ำเหรอครับ) น้องไบร์ตถามเสียงใส ตอนนี้เองผมถึงได้รู้ว่าเพราะอะไรรินถึงตีผม“ขอน้าบาสอุ้มหลานหน่อยสิครับบุ้งกี๋” บาสขออุ้มน้องบรีฟจากบุ้งกี๋ที่อุ้มมาสักพักแล้ว“ว่ายังไงครับบรีฟ หลานอาโตมาต้องสวยกว่าคุณแม่แน่เลย ดีนะที่หน้าตาเหมือนอา” บาสหันไปแขวะเมียผม ศึกเคยใช้แฟนร่วมกันสงบไปนานแล้ว แต่ได้โอกาสเมื่อไหร่เป็นต้องหยอกกันเจ็บ ๆ ประจำ“ไม่รู้จักทำเอง แล้วยังมาว่าเขาอีก” รินย้อนให้คนแกล้งแซวเธอ คู่นี้ไม่มีใครยอมใคร“อามีทองมารับขวัญด้วยนะครับ นี่ไงครับ” บาสล้วงเอาห่อผ้าแดงออกมาสองห่อ วางห่อหนึ่งไว้บนอกของน้องบรีฟ ส่วนอีกถุงยื่นมาให้ริน“อันนี้ให
ตอนพิเศษ น้องไบร์ต หลานชายคนแรกของบ้านกำลังจะคลอดออกมาดูโลกในอีกไม่กี่วัน คนที่ตื่นเต้นที่สุดคงไม่พ้นคุณพ่อมือใหม่อย่างผม ถึงจะเคยเลี้ยงหลานมาแล้วแต่คนเป็นพ่ออย่างผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้จริง “หนูไม่ต้องกลัวนะ” ผมนั่งข้างเตียงคนกำลังเจ็บท้องจะคลอด ไม่กลัวได้ยังไงผมก็ปลอบไปทั่ว ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีกว่าการปลอม การกอดและบีบมือกัน “ตอนแรกหนูไม่กลัวเลยนะ พอเฮียปลอบเท่านั้นแหละกลัวทันทีเลย” เป็นอย่างนั้นไปเสียอีก “หมอบอกปากมดลูกเปิดแล้วนะแปดเซนต์ คงใกล้คลอดแล้วแหละ” ทำไมปากผมลิ้นผมแข็งเป๊ก พูดอะไรไปบ้างยังไม่ค่อยมั่นใจในคำพูดของตัวเอง “เฮีย หายใจเข้าลึก ๆ ค่ะ เมียแค่คลอดลูก แค่คลอดลูกไม่ต้องกังวล” ดูแล้วรินจะทำได้ดีกว่าผม เธอหัวเราะกับอาการเสียทรงของผมไม่หยุด “ไม่ต้องหัวเราะเลยเฮียตื่นเต้น” “ไม่ต้องตื่นเต้นค่ะ แค่คลอดลูกเองค่ะ” นั่นสิค่ะ แค่คลอดลูกเอง คนเขาคลอดกันทั่วไปไม่มีอะไรน่ากังวล คงเพราะรินเป็นพยาบาล เธอเลยรับมือกับเรื่องตื่นเต้นจนชินตา ส่วนผมไม่เคยชินกับเหตุการณ์แบบสักเท่าไร ยิ่งรู้ว่าเธอเจ็บผ
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ สบายมากวิ่งรอบสนามอีกห้ารอบยังได้เลยนะคะ” ได้ทีพูดไปเรื่อย ผมมองหน้ารินแล้วถึงกลับส่ายหัว จะเอาแรงไหนไปวิ่งรอบสนาม แค่ให้คาดิโอที่บ้านยังร้องยิ่งกว่าหมูโดนเชือดฤกษ์ส่งตัวบ่าวสาวก็มาถึงหลังจากนั้นไม่นาน ผ้าปูที่นอนที่ถูกจัดแต่งโดยฝีมือแม่กับพ่อของผม กลีบดอกกุหลาบสีแดงสดถูกโรยร้อยเรียงต่อกันเป็นรูปหัวใจ ผมเคยคิดประจำว่า ดอกสีแดงนั่นจะไม่มีหนามปนมาใช่ไหมคำอวยพรของพ่อและแม่ทำให้เราทั้งสองตื้นตันใจจนน้ำตารื้น ทำไมนะวันนี้ผมถึงได้ร้องไห้ง่ายขนาดนี้ แค่พ่อกับแม่และแม่พาพูดคำซึ้ง ๆ ผมก็น้ำตาแตกเสียแล้วช่วงนี้จิตใจของผมทำไมถึงได้อ่อนไหวขนาดนี้ อะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ หรือเพราะดีใจจนเกินไปกันนะ พ่อแม่ออกไปแล้วเหลือแต่ผมกับรินนั่งอยู่บนที่นอน“เฮียแค่แพ้ท้องอย่าคิดมาก” คำพูดของรินทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง อะไรคือจะบอกว่าผมแพ้ท้องอย่างนั้นเหรอ ผมเนี่ยนะแพ้ท้องตลกแล้ว“ตลกแล้วหนู”“จริง ๆ นะคะ ผู้ชายที่รักเมียมาก ๆ มักแพ้ท้องแทนเมียนะคะ แสดงว่าเฮียต้องรักหนูมาก ๆ แน่เลยถึงได้แพ้ท้องแทนหนู” ปูมาขนาดนี้ไม่แพ้ท้องแทนเมีย ผมคงต้องโดนงอนสามวันเจ็ดวันแน่เลยยิ่งตอนนี้รินก็อารมณ์อ่อนไหวง่ายเ
“ครับ/ค่ะ” เสียงพวกเราขานรับ ก่อนแม่จะรีบร้อนขึ้นบ้าน ดูจากเวลารายการประกวดร้องเพลงของแม่คงเริ่มเล่นไปหลายนาทีแล้ว ต้องถือว่ารายการประกวดร้องเพลงของค่ายนี้ประสบความสำเร็จมาก “แม่ติดมากเฮียดูทุกวัน” “แม่เฮียก็ติดดูทุกวันเหมือนกัน ดูไปยิ้มไปอินมากเลย” เฮียบอมเมาท์เรื่องแม่ตัวเองที่ติดรายการประกวดร้องเพลงชื่อดังนี้เหมือนกัน “แม่หนูก็ติดเหมือนกันค่ะ ดูทุกวันเลย” นอกจากมีแม่พวกเราสองคนแล้วยังมีแม่แฟนพี่พกอีกที่ติดรายการนี้ “พี่ว่าคนแก่ร้อยละแปดสิบของประเทศคงดูรายการนี้” พี่พกเสนอความคิดเห็น “เออว่ะ กูก็ว่างั้น” เฮียบอมและพวกฉันก็เห็นด้วยกับความคิดของพี่พก “ว่าแต่รินยังจะทำงานเหรอท้องแบบนี้” พี่พกหันมาถามฉันอย่างเป็นห่วง “พี่พก รินท้องนะไม่ได้พิการ ทำไมจะทำไม่ได้ งานไม่ได้หนักหนาอะไร ไม่ได้ยกของอะไรเลย” ฉันอยากทำงาน ได้ทำงาน ได้ช่วยคนทำให้ฉันมีความสุขมาก “มึงให้น้องกูทำงานอีกเหรอวะ” พี่พกหันไปถามเฮียบอม “น้องมึงอยากทำ กูขัดใจได้เหรอ มึงก็รู้ว่ากูเป็นพ่อบ้านใจกล้า กูพูดคำเดียวรินก็ไม่เ
บทที่ 43 แต่งแล้วจ้า 23 ฉันนั่งกุมขมับกับผลตรวจของตัวเอง เป็นไงชะล่าใจว่าไม่ท้องแน่ใครจะคิดว่าจะสองขีดเร็วขนาดนี้ อีกสองอาทิตย์จะแต่งงานอยู่แล้ว เร็วเกินไปไหมเนี่ย ยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตกันสองคนอย่างเต็มที่เลย แต่ก็นั่นแหละ อย่างที่เฮียบอกว่าเฮียอายุมากแล้ว แล้วบอกว่าอยากเห็นหน้าหลานตัวเองกลัวตายก่อนหลาน ไม่ว่าลูกจะมาตอนนี้หรือตอนไหนแต่เมื่อเขามาแล้วฉันควรจะดีใจที่เขามาอยู่กับเรา ว่าแต่จะบอกเฮียยังไงดีนะ อยากให้เฮียเซอร์ไพรส์ ฉันเลยตัดสินใจไปฝากท้องกับหมอที่มาเปิดคลินิกหลังเลิกงาน หมอบอกว่าตอนนี้เพิ่งได้สี่สัปดาห์ ภาพอัลตราซาวนด์ในจอกับเสียงเต้นของหัวใจอีกดวงในตัวฉัน น้ำตาแห่งความดีใจก็ไหลรินออกมาไม่หยุด แบบนี้สินะความรักของแม่ “เห็นไหมคะ ตรงนั้นแหละเล็ก ๆ นั่นแหละ” “...” น่ารักจัง ยังไม่ทันรู้ว่าเป็นลูกสาวลูกชาย ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้นะ “เดี๋ยวหมอพรินต์ให้ไว้ไปอวดคุณพ่อนะคะ” หมอพรินต์รูปอัลตราซาวนด์ให้ฉันมาหนึ่งใบ ฉันยิ้มกับรูปนั้นไม่รู้กี่ครั้งแล้ว หน้าจอโทรศัพท์มือถือสั่นเพราะมีเบอร์โทร.เข้า ฉันยิ้มให้กับเจ้าขอ