ตอนพิเศษ2

เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งอย่างอ่อนโยน แสงอาทิตย์สีทองส่องประกายระยิบระยับเหนือผืนน้ำทะเลสีคราม หาดทรายขาวเนียนละเอียดถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ ซุ้มดอกไม้ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ริมทะเล รอคอยการมาถึงของคู่บ่าวสาว

มิเชลอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ ปักลายลูกไม้สวยงาม ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีต เผยให้เห็นใบหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข เธอเดินเคียงข้างคุณชาญศักดิ์ผู้เป็นพ่อ ที่จูงมือเธออย่างทะนุถนอม มุ่งหน้าไปยังซุ้มดอกไม้ที่แดนดินยืนรออยู่

แดนดินอยู่ในชุดสูทสีขาวสง่างาม ดวงตาคมของเขาจับจ้องอยู่ที่มิเชลเพียงคนเดียว เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาใกล้ หัวใจของเขาก็เต็มตื้นไปด้วยความรักและความสุข

บาทหลวงกล่าวเริ่มต้นพิธีด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ก่อนจะถึงช่วงเวลาที่คู่บ่าวสาวจะกล่าวคำสาบานรัก

แดนดิน: "มิเชล... ตั้งแต่วันที่เราพบกันที่นี่ ทะเลแห่งนี้ก็กลายเป็นพยานรักของเรา เธอเข้ามาในชีวิตของฉันเหมือนแสงสว่างในความมืดมิด เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด คนรักที่ฉันปรารถนา และอนาคตที่ฉันใฝ่ฝัน ฉันสัญญาว่าจะรักเธอ ดูแลเธอ ซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามทุกข์ จะเป็นกำลังใจให้เธอในทุกสิ่งที่เธอทำ และจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป... รักเธอนิรันดร"

มิเชล: "แดนดิน... นายคือพรหมลิขิตที่ฉันไม่เคยคาดคิด นายเข้ามาเปลี่ยนโลกของฉันให้สดใสและมีความหมาย ฉันรักความอบอุ่น ความจริงใจ และความมุ่งมั่นของนาย ฉันสัญญาว่าจะเคียงข้างนาย จะเชื่อมั่นในตัวนาย จะเป็นคู่ชีวิตที่ดีของนาย ทั้งในวันที่ราบรื่นและวันที่ท้าทาย จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน และจะรักนาย... ตลอดไป"

น้ำตาแห่งความสุขไหลอาบแก้มของมิเชลและแดนดิน เมื่อทั้งคู่สวมแหวนให้กันและกัน เป็นการประกาศถึงการเริ่มต้นชีวิตคู่

เมื่อเสร็จสิ้นพิธี แขกเหรื่อต่างร่วมกันอวยพรและแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความสุข คุณหญิงเขมจิรายืนมองลูกสาวและลูกเขยด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเช่นกัน อคติที่เคยมีในใจค่อยๆ จางหายไป เมื่อได้เห็นความรักและความจริงใจที่แดนดินมีต่อมิเชล

ในช่วงค่ำ เมื่อแขกเหรื่อเริ่มทยอยกลับ ครอบครัวของมิเชลได้มาส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอที่กระท่อมไม้ริมทะเล ซึ่งถูกตกแต่งอย่างสวยงามและโรแมนติก

คุณหญิงเขมจิราเดินเข้ามาใกล้ลูกสาวและลูกเขย จับมือทั้งสองไว้ด้วยความรัก "มิเชล ลูกรัก แม่ดีใจด้วยจริงๆ นะที่ลูกได้เจอคนที่รักและดีกับลูกมากขนาดนี้ แดนดิน แม่ฝากมิเชลด้วยนะลูก ดูแลเขาให้ดีๆ เหมือนที่ลูกรักเขา"

คุณชาญศักดิ์ยิ้มอย่างใจดี "พ่อเชื่อมั่นในตัวแกนะแดนดิน แกเป็นคนดีและมีความตั้งใจ พ่อขอให้แกและมิเชลครองรักกันอย่างมีความสุข เข้าใจและให้อภัยกัน พ่อกับแม่จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ"

ไมเคิลเดินเข้ามากอดน้องสาวเบาๆ "มีความสุขมากๆ นะน้องรัก ในที่สุดแกก็เจอคนที่ใช่สักที พี่ดีใจด้วยจากใจจริงเลยนะ แดนดิน ถ้าน้องฉันดื้อหรือซนมากไปก็บอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่จัดการให้" เขายื่นมือไปจับมือแดนดิน "ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวนะเพื่อน"

แดนดินจับมือไมเคิลอย่างหนักแน่น "ขอบคุณครับพี่ ผมสัญญาว่าจะดูแลมิเชลให้ดีที่สุด และผมก็รักมิเชลมากครับ"

หลังจากกล่าวอวยพรและให้กำลังใจแล้ว ครอบครัวของมิเชลก็ทยอยออกจากกระท่อมไป ทิ้งให้มิเชลและแดนดินอยู่ด้วยกันตามลำพังในคืนแรกของการเริ่มต้นชีวิตคู่

ภายในกระท่อม แสงจันทร์ส่องลอดหน้าต่างเข้ามาสลัวๆ เสียงคลื่นยังคงดังแว่วมาเป็นระยะ มิเชลและแดนดินยืนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักและความสุข

"ในที่สุด... เราก็เป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ นะ" มิเชลกระซิบเสียงแผ่ว

"ใช่แล้วที่รัก... และมันคือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง" แดนดินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนของเธออย่างอ่อนโยน

"ขอบคุณนะ... สำหรับทุกอย่าง" มิเชลเอ่ยด้วยความซาบซึ้ง

"ขอบคุณเธอเหมือนกัน... ที่เข้ามาในชีวิตของฉัน" แดนดินโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ริมฝีปากของเขาสัมผัสริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความเสน่หา และความปรารถนาที่เก็บซ่อนไว้มานาน

อ้อมแขนแกร่งของแดนดินโอบกระชับร่างบางของมิเชลแน่นขึ้น ทั้งสองค่อยๆ เอนกายลงบนเตียงกว้างที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สีขาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้คลุ้งไปทั่วห้อง แสงจันทร์ส่องสว่างเป็นพยานรักในค่ำคืนอันแสนพิเศษนี้

สัมผัสที่อ่อนโยนค่อยๆ เร่าร้อนขึ้น ความรักและความปรารถนาที่ทั้งคู่มีให้กันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ เสียงกระซิบคำรัก เสียงครางหวาน และเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง ประสานกันเป็นบทเพลงแห่งความสุขในคืนแรกของการเริ่มต้นชีวิตคู่... ปลายทางแห่งรักของมิเชลและแดนดินได้เริ่มต้นขึ้นอย่างสวยงามและอบอุ่น ณ ท้องทะเลสีครามแห่งนี้...