ตอนจบ Nc18+

เช้าวันต่อมา....

ณ บริษัท

"ไปไหนมาทำไมถึงไม่กลับบ้าน" เสียงดุของคุณหญิงเขมจิราเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นลูกสาวของตนเดินเข้ามาภายในห้องประชุม

"เมื่อคืนมิเชลมีปาร์ตี้กับเพื่อนขับรถกลับไม่ไหวเลยนอนคอนโดค่ะ" มิเชลเอ่ยตอบอย่างพยายามข่มเสียงไม่ให้ประมาทเอาไว้ก่อนจะนั่งลงข้างพี่ชายของตนที่มารออยู่ก่อนแล้ว

"งั้นหรอ?"

"ค่ะ"

"ดีอย่าให้ฉันรู้นะว่าแกใฝ่ต่ำไปเอาไอบาร์โฮสนั้นอีก"

หลังจากผู้เป็นแม่เอ่ยจบผู้บริหารและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยกันเข้ามานั่งในห้องประชุม

วันนี้เป็นวันนัดหมายสำคัญของบริษัทเพราะว่าจะมีนักลงทุนรายใหญ่จะเข้ามาสนับสนุนเรื่องสปอนเซอร์ให้แก่ผลิตภัณฑ์ของพวกเขา เพราะอย่างงั้นเล่าเหล่าผู้บริหารทุกคนต่างมารวมตะวกันเพื่อต้อนรับสปอนเซอร์รายใหญ่คนนี้

....แล้วไม่ใช่แค่เพียงพวกเขาอยากมาต้อนรับเท่านั้น แต่พวกเขายังอยากจะเห็นหน้าตาของเจ้าของบริษัทสื่อโฆษณาที่กำลังมาแรงอย่างมากในตลาดนี่ด้วยทั้งที่บริษัทพึ่งจดทะเบียนได้เพียงแค่ 2 ปีเศษๆ เท่านั้นกับทำกำไรได้มากมายหลายพันล้านในเวลาไม่นาน

ที่สำคัญบริษัทสื่อโฆษณานี้จดทะเบียนบริษัทที่ต่างประเทศและเจ้าของบริษัทยังไม่ชอบออกหน้าออกตาให้สื่อได้เห็นจึงไม่มีใครรู้หน้าตาของเขา ทำให้ทั้งบริษัทต่างตั้งตารอการปรากฏตัวของเขาในวันนี้อย่างใจจดใจจ่อ เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่ผู้บริหารระดับสูงของสกิลแคร์ทุกคนจะได้เห็นหน้าผู้บริหารของบริษัทที่มาเป็นสปอนเซอร์คนสำคัญ

ห้องประชุมขนาดใหญ่ถูกจัดเตรียมอย่างดี ทุกคนในครอบครัวศิริพันธ์นั่งประจำที่เรียบร้อย ทั้งคุณหญิงเขมจิรา คุณชาญศักดิ์ ไมเคิล และมิเชล บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดัน

แต่เพียงไม่นานประตูห้องประชุมก็เปิดออก พร้อมกับร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามา...

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขา และแล้วความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วทั้งครอบครัวศิริพันธ์

"แดนดิน..." มิเชลอุทานออกมาอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจอย่างที่สุด ไม่ต่างจากคุณหญิงเขมจิราและไมเคิลและผู้เป็นพ่อที่นั่งแข็งทื่อราวกับถูกสาป

ผู้บริหารและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ที่ไม่ทราบเรื่องราวเบื้องหลัง ต่างลุกขึ้นทักทายลูกค้ารายใหญ่อย่างสุภาพพร้อมกับลุกขึ้นไปจับมือทักทานกับชายหนุ่ม

"สวัสดีครับผมเป็นผู้บริหารฝ่ายการตลาดยินดีต้อนรับคุณ กฤติน ครับ"

"สวัสดีครับ ผมดีใจมากที่ได้พบทุกคน" แดนดินเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างพร้อมกับมองมาที่คุณหญิงเขมจิราก่อนจะละสายตามองไปที่มิเชลด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง

มิเชลและครอบครัวพยายามเก็บอาการตกใจและกล่าวทักทายตามมารยาทอย่างเสียไม่ได้

หัวใจของมิเชลเต้นระรัวด้วยความไม่เชื่อสายตา ในวันที่เจอกันที่ทะเล เธอเคยถามเขาว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ เขาเพียงแต่บอกว่าเพิ่งเริ่มต้นกิจการเล็กๆ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าธุรกิจที่เขาบอกนั้นจะเป็นบริษัทสื่อโฆษณายักษ์ใหญ่ในตอนนี้

หลังจากทักทายกันเสร็จสิ้น ทุกคนก็เริ่มเข้าสู่การประชุมเพื่อพูดคุยเรื่องงานตามปกติ แดนดิน หรือ กฤติน ในฐานะสปอนเซอร์ใหญ่ก็แสดงความคิดเห็นในส่วนต่างๆ และการเจรจาธุรกิจของเขานั้นอย่างทึ้งมาก

มิเชลนั่งฟังอยู่เงียบๆ มองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายที่ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไงได้หมด

การประชุมดำเนินไปจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้าย ทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุม เหลือเพียงมิเชลและครอบครัวที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม

แดนดินลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินตรงมาหาครอบครัวศิริพันธ์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ

"เราเจอกันอีกแล้วนะครับคุณหญิง"

"ไม่คิดเลยนะว่าอดีตหนุ่มบาร์โฮสอย่างนายจะมาได้ไกลขนาดนี้" คุณหญิงเขมจิราเอ่ยอย่างเหน็บแนมเล็กน้อยก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่น

"ไม่เอาหน่าคุณ" ชาญศักดิ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่สบอารมณ์ของภรรยา

"แล้วนายมาเป็นสปอนเซอร์ให้บริษัทฉันต้องการอะไร?" คุณหญิงเขมจิราเอ่ยถามอย่างเข้าประเด็น

"ผมก็แค่..." แดนดินเอ่ยพร้อมกับหันไปมองใบหน้าสวยของมิเชลก่อนจะยิ้มให้เธอพร้อมกับกุมมือเธอไว้แน่นและเอ่ยต่อ "อยากมาถามว่า...ตอนนี้ผมเหมาะสมพอจะเป็นลูกเขยของคุณแม่ได้รึยังครับ?"

คุณหญิงเขมจิราจ้องมองแดนดินด้วยความรู้สึกที่ยากจะคาดเดา ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร

ชาญศักดิ์เองก็มองหน้าทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินตามภรรยาออกไปเงียบๆ พร้อมกับดึงมือของไมเคิลให้เดิมตามออกมาเพื่อให้ทั้งสองคนได้คุยกัน

ในห้องประชุมที่เงียบสงัดตอนนี้เหลือเพียงมิเชลและแดนดินที่ยืนจับมือกันอยู่ มิเชลมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย

"ทำไมนายไม่บอกฉันว่านายเป็นเจ้าของบริษัทโฆษณา..."

แดนดินยกมืออีกข้างขึ้นลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน "ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะพาคุณออกไปจากครอบครัวของคุณเอง"

แดนดินค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ มิเชลหลับตาลงช้าๆ

ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันอย่างดูดดื่ม แดนดินค่อยๆ อุ้มมิเชลขึ้นวางบนโต๊ะประชุมกว้างใหญ่ เอกสารและแฟ้มงานถูกกวาดออกไปอย่างไม่ใยดี

มือแกร่งลูบไล้ไปตามเรือนร่างของมิเชลอย่างเชื่องชำนาญ ขณะที่มือเรียวของเธอก็สอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของเขา

สัมผัสที่ร้อนรุ่มและเร่าร้อนนำพาให้ทั้งคู่ดำดิ่งสู่ห้วงแห่งความรักและความปรารถนาที่ห้ามไม่อยู่...

สองขาเรียวค่อยๆ ถ่างออกกว้างเมื่อมือแกร่งสอดเข้ามาใต้กระโปรงทรงเอรัดรูป

"ฉันรักเธอนะมิเชล" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะเริ่มปลดกางเกงของตนเองออกอย่างรีบร้อน

"ฉันก็รักนาย แดนดิน" หลังเอ่ยจบมิเชลก็รั้งคอร่างแกร่งเข้ามาใกล้พร้อมกับประกบจูบอีกครั้งอย่างเร่าร้อน

เรียวลิ้นของทั้งคู่ดูดดึงกันอย่างเร่าร้อนอย่างไม่มีใครยอมใคร

มือแกร่งเกี่ยวแพตตี้ของร่างบางไปไว้ด้านข้างก่อนจะจับท่อนเอ็นร้อนของตนเองชักขึ้นชักลงเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะตอกกระแทกเข้าไปยังรูรักจนสุดลำ

ส๊วบ!!!

"อื้อออ~ ใหญ่จัง" มิเชลเอ่ยเสียงกระเส่าด้วยแววตาที่หยาดเยิ้มเมื่อมองท่อนเอ็นร้อนขนาดใหญ่ที่ตอกกระแทกเข้ามาภายในโพรงรักของเธอ

ไม่ว่าเธอและเขาจะมีสัมพันธ์สวาทกันบ่อยแค่ไหนแต่เธอก็ไม่เคยหยุดใจเต้นแรงหรือเบื่อกับท่อนเอ็นร้อนนี้เลยสักครั้ง

"รักนะครับ อ่าา" แดนดินเอ่ยกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะเริ่มซอยท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักของมิเชลด้วยจังหวะที่หนักหน่วง

สองมือสวยจับยึดขอบโต๊ะไว้แน่นอย่างต้านทานแรงกระแทกของเขา แต่สุดท้ายก็ต้านไว้ไม่อยู่จนตัวเธอนอนแนบไปกับโต๊ะ

มือแกร่งรั้งเอวบ้างไว้แน่นพร้อมกับตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักของเธอให้แรงขึ้นตามอารมณ์ปราถนาพร้อมกับเลื่อนริมฝีปากมาดูดเม้มตามซอกคอขาวจนเกิดเป็นรอยรัก

"อื้ออ แดนดิน กระแทกมิเชลแรงอีกค่ะ" มิเชลเอ่ยครางเสียงกระเส่าพร้อทกับแอ่นช่วงล่างให้เขากระแทกแรงขึ้น

"เธอแมร่ง!" แดนดินสบดออกมาด้วยอารมณ์กามที่กำลังปะทุและตะบี้ตะบันตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักของเธอด้วยแรงทั้งหมดที่มี

ตับ ตับ ตับ!!!

เสียงท่อนเอ็นร้อนรัวกระแทกรูรักและเสียงครางกระเส่าของมิเชลดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องประชุมขนาดใหญ่

แววตาคู่สวยแหงนหน้ามองเพดานสูงของห้องประชุมด้วยแววตาที่หยาดเยิ้ม ไม่ต่างจากที่แววตาคู่คมจ้องมองรูรักของเธอที่ถูกลำเอ็นร้อนของเขาเสียบเขาเสียบออกด้วยแววตาที่หยาดเยิ้มไม่ต่างกัน

"จะเสร็จ" มิเชลเอ่ยเสียงกระเส่าพร้อมกัลบิดช่วงล่างไปมาเมื่อภายในโพรงรักของเธอเริ่มกระตุกเกร็งอย่างใกล้แตะขอบสวรรค์เต็มที่

"ฉันก็จะแตกแล้งเหมือนกัน ซี๊ด" แดนดินเอ่ยเสียงแหบพร่าพร้อมกับขบกรามแน่นเมื่อท่อนเอ็นร้อนของตนเองก็เริ่มกระตุกเกร็งไม่ต่างกัน

ลำเอ็นร้อนรัวกระแทกจุดกระสันของหญิงสาวอย่างต่อเนื่องและถี่ยิปอยู่เพียงไม่นานก็....

"อ่าาาา/อร๊ายยย" เสียงคำรามและเสียงกรีดร้องของทั้งคู่ก็ดังขึ้นพร้อมกับน้ำรักของแดนดินที่แตกใส่รูรักของเธอทุกหยาดหยาด

"อยากต่ออีกไหม? " แดนดินเอ่ยถามพร้อมกับที่นิ้สร้ายจองเขากำลังเเกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอออกจนเผยให้เห็นบราลูกไม้สีดำที่ปิดบังเต้าสวยที่อวบอิ่ม

สอบมือแกร่งค่อยๆ นวดคลึงสองเต้าสวยของเธอเบาๆ อย่างปลุกเร้าอารมณ์

"อื้ออ~ ยังจะถามอีก" มิเชลเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำอย่างเขินอายพร้อมกับถ่างขาของตัวเองออกให้กง้างขึ้นเมื่อความต้องการของเธอถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง

แดนดินยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างพึงพอใจก่อนจะเริ่มซอยท่อนเอ็นร้อนแข็งทื่อที่ยังคงคารูรักของเธออยู่ด้วยจังหวะที่เนิบนาบก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเร่าร้อนและเสียงครางกระเส่าของมิเชลก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงท่อนเอ็นร้อนที่อัดกระแทกรูรักของหญิงสาวอย่างหนักหน่วงที่ดังตามมา

ทั้งคู่ใช้เวลาเพื่อบรรเลงบทรักที่แสนร้อนในห้องประชุมแห่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะพากันขับรถออกไปยังทะเลที่พวกเขาเจอกันเพื่อเริ่มทบทวนฉากรักกันใหม่อีกครั้ง....