หลายวันผ่านไป...
หลังจากกลับมาจากทริปทะเลครั้งนั้น มิเชลก็กลับมาใช้ชีวิตภายใต้ความกดดันของครอบครัวเช่นเดิม ....แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหัวใจของเธอไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไปตอนนี้หัวใจของเธอกับพองโตและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอและแดนดินหลังจากกลับมาก็คงยังติดต่อกันอย่างลับๆ ผ่านช่องทางออนไลน์ต่างๆ และแอบเจอกันบ้างเป็นครั้งคราวเมื่อมีโอกาส เหมือนกับในครั้งนี้..... "ฉันต้องไปแล้วนะ" มิเชลเอ่ยขณะนอนเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมอกของแดนดิน วันนี้เธอและเขานัดเจอกันที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัดซึ่งอยู่ติดกับกรุงเทพและใช้เวลาเดินทางกลับไม่นานมาก "แต่ฉันยังไม่หายคิดถึงเลยนะ" แดนดินเอ่ยพร้อมกับใช้สันจมูกซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างคลอเคลีย "นายก็รู้ว่าที่บ้านฉันเป็นยังไง ขืนทำตัวมีพิรุธอีกคราวนี้ไม่มีทางมีอิสระอีกแน่" มิเชลเอ่ยด้วยแววตาที่เศร้าหมอง "ฉันจะทำให้เธอเป็นอิสระเอง" แดนดินเอ่ยก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างบางเอาไว้ "นายจะทำยังไง ลักพาตัวฉันหรอ? " มิเชลเอ่ยอย่างขบขันเพราะเธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเธอจะหลุดพ้นจากครอบครัวตนเองไปได้ยังไง "เดียวเธอก็รู้เอง...แต่ตอนนี้อยู่กับฉันก่อนนะ" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายมาดูดดึงยอดปทุมถันที่แข็งเป็นไตของเธออย่างคนหิวกระหายทั้งๆ ที่เธอและเขาก็พึ่งจะมีบทรักที่เร่าร้อนกันไป มิเชลไม่ได้เอ่ยตอบแต่เธอเพียงถ่างขาตัวเองให้กว้างขึ้นแทนคำตอบ ลำเอ็นร้อนลากผ่านร่องเสียวของร่างบางช้าๆ จนมาหยุดอยู่ที่รูรักสีสวยที่ชวนหลงไหลก่อนจะดันท่อนเอ็นร้อนเข้าไปจนสุดลำ ส๊วบ!!! "อื้อออ~ เสียว" ร่างบางครางออกมาเสียงกระเส่าไม่รู้ว่าวันนี้ตั้งแต่เจอกันเธอและเขามีสัมพันธ์สวาทกันไปกี่ครั้งแล้ว ....แต่ทุกครั้งที่เขาดันท่อนเอ็นร้อนเสียบเข้ามาภายในรูรักของเธอ เธอก็รู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยเบื่อเลยสักครั้งแถมยังต้องการมันมากขึ้นเลื่อยๆ เสียอีก "พึ่งเอาไปทำไมยังแน่นอยู่เลย อ่า" แดนดินสบดออกมาอย่างเสียวจับใจเมื่อภายในฌพรงรักยังคงบีบรัดท่อนเอ็นของเขาแน่นไม่ต่างจากรอบแรกก่อนที่เขาจะเริ่มขยับท่อนเอ็นร้อนซอยรูรักของเธออย่างหนักหน่วง ตับ ตับ ตับ!!! เสียงท่อนเอ็นร้อนกระแทกเข้าออกรูรักของหญิงสาวผสมกับเสียงครางกระเส่าของเธอดังไปทั่วห้อง ริมฝีปากหนาไล่พรมจูบไปทั่วเนื้อตัวขาวของหญิงสาวอย่างคนหิวกระหายขณะที่ช่วงล่างยังคงซอยรูรักของเธอถี่ยิป "เสียว" มิเชลเอ่ยพร้อมกับเม้มปากแน่น สายตาคู่สวยมองไปยังเรียวลิ้นร้อนที่กำลังตวัดเลียยอดปทุมถันของเธอก่อนจะมองต่ำลงไปยังรูรักของเธอที่กำลังถูกท่อนเอ็นขนาดใหญ่ซอยถี่ "อยากเสียวกว่านี้ไหม? " แดนดินเอ่ยพร้อมกับจับมือทั้งสองข้างคล้องคอตนเองเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทั้งที่ท่อนเอ็นร้อนยังคงคารูรักของเธออยู่โดยไม่สนใจเสียงท้วงของหญิงสาว "อื้ออ จะทำอะไรอย่านะ" มิเชลเอ่ยร้องเสียงหลงพร้อมกับใช้สองเรียวขาล็อคเอวแกร่งไว้แน่นอย่างกลัวตกเมื่อเขาพาเธอเดินมายังระเบียงห้องของโรงแรม "เสียสชิป" แดนดินเอ่ยพร้อมกับเริ่มจับตัวร่างบางตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนของเขาถี่ยิปขณะที่สายตาคู่คมทอดมองไปยังวิวแม่น้ำด้านหน้า "อ้ะๆๆ แดนดินไม่เอาแบบนี้" มิเชลเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำอย่างรู้สึกอายกลัวว่าใครจะมาเห็น ...แต่ยิ่งเธอยิ่งร้องห้ามแดนดินก็ยิ่งจับตัวเธอกระแทกท่อนเอ็นร้อนของเขาถี่ขึ้นจนเธอนั้นทั้งจุกเเละเสียวในเวลาเดียวกัน "แน่ใจ หรอว่าไม่เอา" แดนดินเอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายพร้อมกับเปลี่ยนเป็นดันแผ่นหลังร่างบางแนบกำแพงและเขาตอกกระแทกรูรักของเธอเองแทกการจับกระแทก "อ้ะๆๆ เสียว แดนดิน" มิเชลครางออกมาเส่าพร้อมกับใช้เรียวเล็บคมจิกบ่ายแกร่งแน่นอย่างเสียวซ่าน แววตาคู่สวยมองวิวแม่ทำและธรรมชาติตรงหน้าอย่างเสียวจับใจพร้อากับภาวะนาว่าขออย่าให้ใครเห็นพวกเธอที่กำลังร่วมรักกันอยู่ "ฉันก็เสียวมิเชล" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับเลื่อนริมฝีปากมาดูดเม้มซอกคอขาวและตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักให้แรงขึ้นอย่าป่าเถื่อนเมื่อเขาเริ่มความคลถมอารมณ์กามภายในตัวที่มัรกำลังพลุ่งพล่านไม่ไหว ท่อรเอ็นร้อนของร่างแกร่งรัวกระแทกจุดกระสันของร่างบางรัวๆ อย่างไม่หยุดยั้งจนภายในโพรงรักของเธอเริ่มกระตุกถี่ "อ้ะๆๆ แดนดินจะเสร็จ" มิเชลเอ่ยพร้อมกับใช้สองเรียวขารัดเอวแกร่งไว้แน่นกว่าเดิมเพื่อให้ท่อนเอ็นร้อนของชายหนุ่มเข้าไปในโพรงรักได้ลึกขึ้น "ฉันก็จะแตกแล้ว ที่รัก" แดนกินเอ่ยพร้อมกัยเร่งตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนที่เริ่ทกระตุกเกร๋งใส่รูรักของหญิงสาวอย่างหนักหน่วงจนในที่สุด... "อ่าาาาา/อร๊ายยยย~ " เสียงคำรามและเสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ก็ดังขึ้น "ชอบไหม? " แดนดินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบพร้อมกับหอมแก้มบางเบาๆ "ไม่ชอบ" มิเชลเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนจะเบนหน้าหนี "แต่ครางไม่หนุดเลยนะ" เพี๊ยะ! "ทะลึ่ง พาเข้าห้องไปได้แล้ว" มิเชลเอ่ยเสียงดุพร้อมกับตีเข้าที่อกแกร่งแรงๆไป 1 ที "คืนนี้นอนที่นี่นะ" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนก่อนจะพาเธอเข้ามาในห้องพร้อมกับวางร่างบางไว้ที่หน้ากระจก "อืม" มิเชลเอ่ยตอบด้วยสีหน้าลังเลเล็กน้อย ก่อนที่สีหน้าลังเลนั้นของเธอจะหายไปและเป็นมาเป็นความเสียวจับใจแทนเมื่อแดนดินเริ่มซอยท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักของเธออีกครั้งและอีกครั้ง....เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งอย่างอ่อนโยน แสงอาทิตย์สีทองส่องประกายระยิบระยับเหนือผืนน้ำทะเลสีคราม หาดทรายขาวเนียนละเอียดถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ ซุ้มดอกไม้ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ริมทะเล รอคอยการมาถึงของคู่บ่าวสาวมิเชลอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ ปักลายลูกไม้สวยงาม ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีต เผยให้เห็นใบหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข เธอเดินเคียงข้างคุณชาญศักดิ์ผู้เป็นพ่อ ที่จูงมือเธออย่างทะนุถนอม มุ่งหน้าไปยังซุ้มดอกไม้ที่แดนดินยืนรออยู่แดนดินอยู่ในชุดสูทสีขาวสง่างาม ดวงตาคมของเขาจับจ้องอยู่ที่มิเชลเพียงคนเดียว เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาใกล้ หัวใจของเขาก็เต็มตื้นไปด้วยความรักและความสุขบาทหลวงกล่าวเริ่มต้นพิธีด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ก่อนจะถึงช่วงเวลาที่คู่บ่าวสาวจะกล่าวคำสาบานรักแดนดิน: "มิเชล... ตั้งแต่วันที่เราพบกันที่นี่ ทะเลแห่งนี้ก็กลายเป็นพยานรักของเรา เธอเข้ามาในชีวิตของฉันเหมือนแสงสว่างในความมืดมิด เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด คนรักที่ฉันปรารถนา และอนาคตที่ฉันใฝ่ฝัน ฉันสัญญาว่าจะรักเธอ ดูแลเธอ ซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามทุกข์ จะเป็นกำลังใจให้เธ
แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องกระทบผืนน้ำทะเลเป็นประกายระยิบระยับ รถสปอร์ตคันหรูของแดนดินแล่นไปบนถนนเลียบชายฝั่งอย่างนุ่มนวล ข้างกายเขามีมิเชลนั่งอยู่ด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้า ตลอดการเดินทาง ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างออกรสถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา เสียงหัวเราะคละเคล้าไปกับเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งเป็นระยะในที่สุด รถก็จอดสนิทที่ลานจอดรถเล็กๆ ใกล้กับชายหาดที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง มิเชลจำได้ทันทีว่าที่นี่คือทะเลที่เธอและแดนดินได้พบกันครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน ความทรงจำอันแสนหวานไหลบ่าเข้ามาในความรู้สึก"ที่นี่..." มิเชลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข "ยังคงเหมือนเดิมเลยนะ"แดนดินหันมายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน "ฉันตั้งใจพาเธอมาที่นี่ ที่ที่เราเริ่มต้นทุกอย่าง"ทั้งคู่จูงมือกันเดินเล่นไปตามริมหาด ทรายขาวละเอียดนุ่มเท้า ความทรงจำในวันแรกที่พวกเขาชนกันโดยบังเอิญผุดขึ้นมาในความคิด"จำได้ไหม วันนั้นฉันเดินเหม่อมากแทบไม่มองทางเลย" มิเชลหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกถึงวันแรกที่เจอกัน"จำได้สิ" แดนดินหัวเราะตาม "ฉันเองก็มัวแต่คิดเรื่องงานจนไม่ได้มองทางเหมือนกัน โชคชะตานำพาจริงๆ""ใช่เลย" มิเชลพยักหน้า "ตอนนั้นฉันไม่
เช้าวันต่อมา.... ณ บริษัท"ไปไหนมาทำไมถึงไม่กลับบ้าน" เสียงดุของคุณหญิงเขมจิราเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นลูกสาวของตนเดินเข้ามาภายในห้องประชุม"เมื่อคืนมิเชลมีปาร์ตี้กับเพื่อนขับรถกลับไม่ไหวเลยนอนคอนโดค่ะ" มิเชลเอ่ยตอบอย่างพยายามข่มเสียงไม่ให้ประมาทเอาไว้ก่อนจะนั่งลงข้างพี่ชายของตนที่มารออยู่ก่อนแล้ว"งั้นหรอ?""ค่ะ""ดีอย่าให้ฉันรู้นะว่าแกใฝ่ต่ำไปเอาไอบาร์โฮสนั้นอีก" หลังจากผู้เป็นแม่เอ่ยจบผู้บริหารและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยกันเข้ามานั่งในห้องประชุมวันนี้เป็นวันนัดหมายสำคัญของบริษัทเพราะว่าจะมีนักลงทุนรายใหญ่จะเข้ามาสนับสนุนเรื่องสปอนเซอร์ให้แก่ผลิตภัณฑ์ของพวกเขา เพราะอย่างงั้นเล่าเหล่าผู้บริหารทุกคนต่างมารวมตะวกันเพื่อต้อนรับสปอนเซอร์รายใหญ่คนนี้....แล้วไม่ใช่แค่เพียงพวกเขาอยากมาต้อนรับเท่านั้น แต่พวกเขายังอยากจะเห็นหน้าตาของเจ้าของบริษัทสื่อโฆษณาที่กำลังมาแรงอย่างมากในตลาดนี่ด้วยทั้งที่บริษัทพึ่งจดทะเบียนได้เพียงแค่ 2 ปีเศษๆ เท่านั้นกับทำกำไรได้มากมายหลายพันล้านในเวลาไม่นานที่สำคัญบริษัทสื่อโฆษณานี้จดทะเบียนบริษัทที่ต่างประเทศและเจ้าของบริษัทยังไม่ชอบออกหน้าออกตาให้สื่อได้เห็น
หลายวันผ่านไป...หลังจากกลับมาจากทริปทะเลครั้งนั้น มิเชลก็กลับมาใช้ชีวิตภายใต้ความกดดันของครอบครัวเช่นเดิม ....แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหัวใจของเธอไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไปตอนนี้หัวใจของเธอกับพองโตและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอและแดนดินหลังจากกลับมาก็คงยังติดต่อกันอย่างลับๆ ผ่านช่องทางออนไลน์ต่างๆ และแอบเจอกันบ้างเป็นครั้งคราวเมื่อมีโอกาสเหมือนกับในครั้งนี้....."ฉันต้องไปแล้วนะ" มิเชลเอ่ยขณะนอนเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมอกของแดนดินวันนี้เธอและเขานัดเจอกันที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ต่างจังหวัดซึ่งอยู่ติดกับกรุงเทพและใช้เวลาเดินทางกลับไม่นานมาก"แต่ฉันยังไม่หายคิดถึงเลยนะ" แดนดินเอ่ยพร้อมกับใช้สันจมูกซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างคลอเคลีย"นายก็รู้ว่าที่บ้านฉันเป็นยังไง ขืนทำตัวมีพิรุธอีกคราวนี้ไม่มีทางมีอิสระอีกแน่" มิเชลเอ่ยด้วยแววตาที่เศร้าหมอง"ฉันจะทำให้เธอเป็นอิสระเอง" แดนดินเอ่ยก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างบางเอาไว้"นายจะทำยังไง ลักพาตัวฉันหรอ? " มิเชลเอ่ยอย่างขบขันเพราะเธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเธอจะหลุดพ้นจากครอบครัวตนเองไปได้ยังไง"เดียวเธอก็รู้เอง...แต่ตอนนี้อยู่กับฉันก่อนนะ" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร
"ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ฮึก~ " มิเชลเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพร้อมกับเอื้อมมือสัมผัสใบหน้าคมคายเบาๆ ราวกับอยากจะรู้ว่านี่คือความฝันหรือความจริงก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้จะไหลออกมา"จะร้องทำไม ร้องไห้เดียวก็ไม่สวยหรอก" แดนดินเอ่ยอย่าลเอ็นดูพร้อมกับใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เธอ"นายหายไปไหนมา รู้ไหมฉันคิดถึงนายแค่ไหน" มิเชลเอ่ยพร้อมกับใช้กำปั้นน้อยๆ ทุบที่อกแกร่ง"โอ่ๆๆๆ ฉันกลับมาแล้วนี่ไงต่อไปนี้จะไม่ไปไหนอีกแล้ว""พูดแล้วนะ" มิเชลเอ่ยพร้อมกับซุกหน้ากับอกแกร่งทั้งคู่สบสายตากันอีกครั้งโดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ แดนดินค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา ริมฝีปากของเขาทาบทับลงบนริมฝีปากของมิเชลอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จูบนั้นจะค่อยๆ ลึกซึ้งและเร่าร้อนขึ้น ด้วยความโหยหาที่สะสมมาตลอด 3 ปี ผ่านจูบที่เต็มไปด้วยความคิดถึงและความปรารถนาสองมือเรียวของมิเชลยกขึ้นมาคล้องคอร่างสูงเอาไว้หลวมๆ ขณะที่มือแกร่งของแดนดินเองก็เริ่มลูบไล้เรือนร่างบองเธอผ่านชุดเดรสตัวสวยสองร่างค่อยๆ เอนตัวลงบนผืนทรายขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงเกี่ยวพันกันอยู่อย่างดูดดื่มอย่างไม่มีใครยอมใครพร้อมกับที่ทั้งคู่เริ่มปลดเปลือยเสื้อผ้าให้กันและกันอย่างรีบร้อนสอ
3 ปีผ่านไป...นับตั้งแต่วันที่ถูกพากลับคฤหาสน์ศิริพันธ์ ชีวิตของมิเชลก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง อิสระที่เคยมีถูกจำกัดทันทีเมื่อเธอเหยียบเข้ามาในบ้าน ไม่ว่าเธอจะขยับตัวไปทางไหนก็มีแต่ลูกน้องของผู้เป็นแม่คอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลาเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาทำงานที่บริษัทของครอบครัวและสวมบทบาททายาทบริษัทอย่างเต็มตัว ภายใต้การจับตามองของผู้เป็นแม่อย่างเข้มงวด ราวกับว่าคุณหญิงเขมจิราหวาดกลัวว่าลูกสาวคนเล็กจะหวนกลับไปสู่ "ทางเดินที่ผิด" อีกครั้งยิ่งเมื่อผู้เป็นแม่ไปสืบมาว่าแดนดินเป็นหนุ่มบาร์โฮส์มันก็แทบทำให้ผู้เป็นแม่ลมจับขึ้นมาทันทีการติดต่อกับแดนดินก็กลายเป็นศูนย์เช่นกัน มิเชลพยายามส่งข้อความ โทรศัพท์ หาแดนดินเพื่อถรมไถ่แต่ทุกช่องทางก็ถูกตัดขาด ราวกับว่าแดนดินได้หายตัวไปจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ความคิดถึงประดังเข้ามาในใจเธอในทุกวัน โดยเฉพาะในยามค่ำคืนที่ความเหงาเกาะกินหัวใจเธอนึกถึงแต่เพียงใบหน้าและแววตาที่อ่อนโยนของเขาจนกระทั่งวันนี้...ในที่สุด ผู้เป็นแม่ก็ได้ยกเลอกให้ลูกน้องเลิกติดตามเธอและยอมให้เธอไปเที่ยวพักผ่อนได้ต่มลำพัง เพราะคิดว่าเวลาที่ผ่านมานานถึง 3 ปี คงจะทำให้ความสัมพันธ์
เช้าวันต่อมา.... แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนหรู มิเชลและแดนดินยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้างอย่างแนบชิด ใบหน้าของทั้งคู่ดูอยู่มกล้กันเพียงแค่ไม่ถึงคืบ....แต่ความสงบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อเสียงกริ่งประตูห้องดังขึ้นซ้ำๆ ทำให้ปลุกทั้งคู่จากการหลับไหลมิเชลค่อยๆ ลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าใครมาแต่เช้า"ใครกัน?" เธอเอ่ยพึมพำแดนดินขยับตัวเล็กน้อยแล้วลืมตาขึ้นเช่นกัน "เดียวไปดูให้" ยังไม่ทันที่แดนดินจะได้ลุกจากเตียง เสียงเคาะประตูก็ดังกระหน่ำตามมาด้วยเสียงเรียกที่คุ้นเคย"มิเชล! เปิดประตูเดี๋ยวนี้!" เสียงของคุณหญิงเขมจิราดังลั่นมาจากหน้าห้อง พร้อมด้วยเสียงทุ้มต่ำของไมเคิลพี่ชายของเธอ"มิเชลอยู่ไหม เปิดประตูให้พี่กับแม่หน่อย"มิเชลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอรีบลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วและหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่อย่างร้อนรนทันทีพร้อมกับที่แดนดินก็รีบหยิบกางเกงมาสวมใส่"แย่แล้ว! แม่กับพี่ไมเคิลมาได้ยังไง!"ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดพรวดเข้ามา คุณหญิงเขมจิราและไมเคิลยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าตกตะลึงเมื่อเห็นภาพของมิเชลที่สวมชุดนอนหลุดรุ่ยแ
"อื้ออออ~ " ร่างบางเม้มปากแน่นพร้อมกับครางออกมาเสียงกระเส่าอย่างเสียวซ่านเมื่อลำเอ็นร้อนเสียบเข้ามาในรูรักของเธออีกครั้ง "ตอดดีชิป" แดนดินเอ่ยพร้อมกับขบกรามแน่นก่อนที่เขาจะล็อคเอวบางไว้และเริ่มรัวตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่รูรักของเธออย่างถี่ยิปด้วยอารมณ์กามที่พลุ่งพล่าน "อ้ะๆๆๆ เสียว" มิเชลเอ่ยเสียงกระเส่าพร้อมกับมองท่อนเอ็นร้อนที่เสียบเข้าเสียบออกรูรักของเธออย่างไม่ยั้ง "ฉันก็เสียว มิเชล" แดนดินเอ่ยเสียงทุ่มต่ำพร้อมกับขบกามแน่น มือแกร่งล็อคเอวบางไว้แน่นกว่าเดิมพร้อมกับตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนเข้าไปยังรูรักของเธออย่างสุดแรง ตับ ตับ ตับ!!! เสียงท่อนเอ็นร้อนตอกกระแทกรูรักและเสียงครางของร่างบางยังคงดังสนั่นไปทั่วห้องจนเกิดเป็นเสียงลามก ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าหล่อเหล่าของแดนดินที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดออกมาด้วยแววตาที่หยาดเยิ้ม มือเรียวลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกกว้างพร้อมกับถ่างสองเรียวขาออกให้กว้างขึ้นเพื่อให้คนตัวสูงตอกกระแทกท่อนเอ็นร้อนได้ถนัดขึ้น"ตอดดีชิป" แดนดินเอ่ยเสียงทุ้มต่ำเมื่อภายในโพรงรักของเธอตอดลำเอ็นร้อนเขาถี่ยิปมือหนาเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างของหญิงสาวที่กำลังกร
"งั้นนายก็นอนเฉยๆ " มิเชลเอ่ยก่อนตะเปลี่ยนมานั่งคร่อมขาแกร่งของเขาไว้แทน "จะขย่มฉันเองรึไง? " แดนดินเอ่ยอย่างหยอกล้อพร้อมกับจับลำเอ็นร้อนเขี่ยร่องเสียวของหญิงสาวเล่น "อื้อออ อย่าเเกล้ง" มิเชลเอ่ยด้วยสีหน้าเสียวซ่านก่อนจะเริ่มใช้ร่องเสียวถูไถลำเอ็นร้อนของชายหนุ่มด้วยจังหวะเนิบนาบ "อ่าาา เสียวชิป" แดนดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับเอื้อมมือมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมไปตามแรงของหญิงสาว มิเชลไม่เอ่ยตอบพร้อมกับเร่งบดขยี้ร่องเสียวกับลำเอ็นร้อนไวขึ้นเมื่อเธอรู้สึกเสียวซ่านจนทนไม่ไหวก่อนจะรีบจับท่อนเอ็นร้อนมาจ่อกับรูรักของตนเองเเละนั่งบงไปสุดลำ ส๊วบ!!! "อ่าาาา ลึกจัง" มิเชลเอ่ยครางเสียงกระเส่าก่อนจะเริ่มขย่มสะโพกสวยใส่ท่อนเอ็นร้อนของชายหนุ่มอย่างถี่ยิปด้วยอารมณ์กามที่พลุ่งพล่านอย่างหยุดไม่อยู่ "อ่าาา เธอจะฆ่าฉันรึไง" เเดนดินเอ่ยเสียงทุ่มต่ำพร้อมขบกรามแน่นอย่างเสียวซ่านสายตาคมมองท่อนเอ็นร้อนของตนเอลที่ถูกรูรักกระแทกขึ้นลงอย่างเสียวจับใจ ร่างบางตอกกระแทกต่อรักของชายหนุ่มอย่างถี่ยิป อย่างไม่ยั้งอยู่สักพักก่อนที่เธอจะเริ่มชะลอความเร็วลงและหมุนควงลำเอ็นร้อนเป็นวงกลมแทนสล