-02- ยัดเยียด

-02- ยัดเยียด

"ปะ ..ปล่อยพี่นะไอ้เด็กบ้า" ซีเนียร์ตะโกนด่าแต่กานต์รักไม่ได้สะทกสะท้าน แถมยังยิ้มชอบใจอีกด้วย

"ครับ ผมมันบ้าบิ่นมากกว่าที่หนูเนียร์คิดอีก"

ร่างสูงช้อนตัวซีเนียร์ขึ้นแล้วเดินไปในห้องนอนส่วนตัวภายในห้องทำงาน

ตุบ!

กานต์รักโยนร่างบอบบางของซีเนียร์ลงบนเตียงนุ่มแล้วตามไปคร่อมทับ

"ปล่อยพี่นะ! พี่จะเกลียดนายแล้วนะ" เธอดีดดิ้นพยายามออกจากการเกาะกุมของเขาแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแรงของน้องชายคนนี้เยอะมาก

"หนูเนียร์ไม่เกลียดผมหรอก เชื่อผมเถอะ"

"ถุ้ย" หญิงสาวถ่มน้ำลายใส่หน้ากานต์รัก เธอไม่เคยแสดงกริยาแบบนี้ใส่ใครมาก่อน แต่ครั้งนี้เธอจะทำถ้ามันช่วยให้เขาปล่อยเธอ

"หึ กล้าถ่มน้ำลายใส่หน้าผมเลยหรอครับหนูเนียร์" มือหนาปาดน้ำลายออกจากใบหน้าหล่อลวกๆ เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง

"แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับนาย"

"ก็ดีครับ งั้นเรามาทำอะไรที่มากกว่านี้กันเถอะ หนูเนียร์จะได้อยู่กับผมตลอดไปเหมือนที่เราเคยสัญญากันไง"

"สะ..สัญญาอะไร พี่จำไม่เห็นได้" เขาเอาอะไรมาพูด เธอไม่เคยสัญญาอะไรกับเขา

"นึกดูดีๆสิครับ ใครกันบอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"

"พี่จำไม่ได้ นายปล่อยพี่ไปเถอะ เราเป็นพี่น้องกันนะ" เธอพยายามหว่านล้อมให้กานต์รักใจเย็นลง

"ปล่อยหรอ ผมไม่ปล่อยให้หนูเนียร์ไปเป็นของใครหรอกจำไว้!"

แควก!!! แควก!!!

เดรสตัวสวยถูกฉีกทึ้งออกเป็นสองท่อนสภาพไม่เหลือชิ้นดี เธอตกใจกับการกระทำของเขามาก นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน

กานต์รักเริ่มบดจูบบนกลีบปากบางของซีเนียร์อย่างรุนแรง เขาไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว ป๋าสอนเขาตั้งแต่เด็กว่าทำอะไรต้องเด็ดขาด เขาตัดสินใจดีแล้วว่าเขาต้องได้ครอบครองซีเนียร์คนเดียวเท่านั้น!

กานต์รักเริ่มฉุดกระชากเสื้อผ้าบนกายทั้งเขาและเธอออกจนหมด และเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าก็เริ่มบดเบียดกายเข้าหาความนุ่มนิ่ม ซีเนียร์นอนร้องไห้น้ำตาไหลพราก เธอทั้งทุบตีและขัดขืนเขาก็ไม่ปล่อยให้ตัวเธอเป็นอิสระ

"กะ..เกลียด!!!" วาจาที่พ่นออกมาจากปากของคนใต้ร่างสร้างความโมโหให้กานต์รักมาก เขาไม่ชอบมันเลยจริงๆ

"หนูเนียร์ชอบความรุนแรงหรอครับ" ใบหน้าหล่อเงยออกมาจากซอยคอระหงขึ้นมาถาม

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!!"

"จุ๊ๆ ไม่น่ารักเลย ทำไมไม่แทนตัวเองว่า พี่ ละครับ หืม ฟอด~"

"ปล่อย!!!"

"ขอโทษที่ต้องบอกว่าผมคงไม่ปล่อยให้พี่ไปเป็นของใครหรอกครับ ชอบใช่ไหมเวลาผมเรียกว่า พี่ งั้นผมจะยอมเป็นน้องกานต์รักที่แสนดี แลกกับเยื่อพรหมจารีย์ของพี่หนูเนียร์นะครับ!!!"

"ไม่มีทาง ปล่อยฉันนะไอ้เด็กบ้า"

"ไม่มีวัน" กานต์รักบดจูบซีเนียร์อีกครั้ง แล้วพยายามเอาแกนกายที่ขยายใหญ่มาถูไถปากทางสวาท เธอเริ่มรับรู้ถึงตัวตนที่ค่อยๆแทรกเข้ามา มันน่าจะใหญ่มาก เธอไม่กล้าก้มลงไปมองได้แต่หลับตาปี๋ด้วยความหวาดกลัว

ปึ่ก!

"อื้อออออออออออ" หญิงสาวกรีดร้องในลำคอแล้วดีดดิ้นไปมามันเจ็บมากเหมือนร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆเขายังพยายามดันตัวตนเข้ามาให้หมดแต่ร่องสวาทคับแคบของเธอทำให้ค่อนข้างลำบาก

ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!

กานต์รักกระแทกกายด้วยแรงทั้งหมดที่มีทำให้แทรกผ่านเยื่อพรหมจรรย์ของเธอไปได้ สร้างความเจ็บปวดให้คนใต้ร่างอย่างมาก ในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นเลือดจนตีขึ้นจมูก สูญเสียหมดแล้วความสาวที่เก็บรักษา