-05- ปกป้อง

-05- ปกป้อง

ซีเนียร์ปฏิเสธให้กานต์รักขับรถไปส่ง เธอขับรถออกมาจากผับของเขา ระหว่างทางก็แวะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มีอยู่ติดรถเพื่อไม่อยากให้ใครสงสัย วันนี้เธอโทรไปบอกให้พี่อัญชันปิดร้านได้เลยเพราะจะไม่กลับเข้าไปที่ร้านอีก

"อ้าว หนูเนียร์ทำไมกลับเร็วจังลูก" คุณพ่อถามทันทีที่เห็นลูกสาวเดินเข้ามาในบ้าน

"เอ่อ หนูเนียร์ปวดหัวค่ะ ขอตัวไปนอนพักก่อนนะคะคุณพ่อ" เธอไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกลัวจะเกิดเรื่องราวใหญ่โต

"เป็นอะไรมากไหมลูก เดี๋ยวพ่อให้มามี๊เอาข้าวกับยาไปให้ทานข้างบนนะ" มือหนาของซีโร่กำลังจะแตะวัดอุณหภูมิบนหน้าผากให้ลูกสาว แต่เธอกลับเบี่ยงตัวหลบเพราะกลัวพ่อจะเห็นร่องรอยที่กานต์รักฝากไว้ตรงลำคอระหง แม้จะเอารองพื้นปกปิดได้แค่เล็กน้อยมันยังคงเด่นชัด

"งั้นหนูเนียร์ขึ้นไปนอนพักเถอะลูก พ่อไปรับหนูกัสก่อนนะ ถ้าอาการไม่ดีขึ้นบอกพ่อนะ" ซีโร่เป็นห่วงลูกสาวมาก ดูเหมือนหนูเนียร์ของเขามีอะไรปกปิดอยู่ แต่เธอโตแล้ว เขาไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายหากไม่จำเป็นจริงๆ

"ค่ะคุณพ่อ" ร่างบางค่อยๆเดินขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเล เพราะอาการเจ็บตรงของสงวนยังคงมีไม่น้อย เห้อออ ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ!

ครืด~ ครืด~

"ฮัลโหล!"

"อารมณ์ไม่ดีเลยหรอ น้ำเสียงหงุดหงิดเชียว" เห้ออ วันนี้มันวันวิปโยคอะไรกัน ทำไมเจอแต่คนบ้าๆบอๆ

"ถ้าไม่มีอะไรฉันวางละนะ!" เธออ่อนเพลียและอยากพักผ่อนมาก

"โอเคๆ ฉันแค่จะบอกว่าตอนนี้อยู่กรุงเทพฯนะ แวะมาเจอกันหน่อยสิ" น้ำเสียงออดอ้อนออเซาะทำให้ซีเนียร์ใจอ่อนอีกตามเคย

"เห้อ ก็ได้ๆที่ไหนว่ามา?"

"เธอไม่ชอบไปผับพ่อตัวเอง งั้นเจอฉันที่PK PUB ตอนสองทุ่มตรง แค่นี้แหละ" เขารู้ใจเธอไปหมดทุกอย่าง เธอไม่ชอบไปผับของคุณพ่อเพราะเวลาจะไปสังสรรค์กับเพื่อนๆจะไม่ค่อยสุดเหวี่ยง คุณพ่อมักจะสั่งลูกน้องหรือพวกพนักงานให้คอยจับตาดูเธอเป็นพิเศษ แต่เดี๋ยวนะ PK PUB มันคือผับของคุณอาปกรณ์ที่ยกให้กานต์รักเข้ามาบริหารจัดการ บ้าบอที่สุด เธอต้องเดินกลับเข้าถ้ำเสืออีกแล้วหรอเนี่ย

"ฮัลโหล!!! สิงโตฉันขอเปลี่ยนสถานที่ได้ไหม" ใช่แล้ว คนที่โทรมานัดเจอเธอคือพี่สิงโตเพื่อนสมัยอนุบาล หมอนี่ยังคอยแวะเวียนมาหาเธอเสมอ

"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาา ระ..แรงๆค่ะพลอยชอบ เอ่อซีเนียร์มีอะไร อ๊าา" ให้ตายสิ ไอ้เพื่อนบ้า

"หึ่ย แค่นี้นะ" วันนี้มันวันบ้าบอจริงๆ

@PK PUB

ร่างบางระหงในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงปล่อยผมยาวถึงกลางหลังเรียกความสนใจให้ผู้คนในผับได้เป็นอย่างดี

"คิดถึงจังเลยหนูเนียร์ของพี่สิงโต มามะมากอดให้หายคิดถึงหน่อยสิ" สิงโตตั้งท่าจะโผกอดแต่ซีเนียร์เบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง

"ฉันบอกว่าห้ามเรียกแบบนี้อีก ไม่งั้นฉันกลับจริงๆด้วยนะ" เธอเคยทำข้อตกลงกับสิงโตว่าห้ามเรียกเธอว่าหนูเนียร์ของพี่สิงโต เพราะฟังแล้วมันจั๊กจี้รูหูมาก จึงเปลี่ยนมาใช้ ฉันกับเธอ ตั้งแต่นั้นมา

"โอเคๆ ว่าแต่ทำไมเดินแบบนั้น เหมือนคนโดน เอ่อ ช่างมันเถอะ" เขาเห็นซีเนียร์เดินขาขัดๆเหมือนคนเพิ่งผ่านสมรภูมิรักมา แต่เขาคงคิดมากไปเพราะซีเนียร์ยังไม่เคยมีแฟน

"หือ อะไรของนาย"

"ฉันยังรอเธออยู่เหมือนเดิมนะซีเนียร์" สิงโตเคยขอโอกาสจากเธอ เขาบอกว่าคิดกับเธอมากกว่าเพื่อนมาตั้งแต่อนุบาล เหอะ ไอ้คนผีทะเล!

"รออะไรของนาย แล้วน้องพลอยเจ้าของเสียงครวญครางนั่นละ"

"ยัยบ้านี่ ฉันมีอารมณ์ตามประสาผู้ชายบ้างป่ะละ แต่ถ้าเธอตกลงคบกับฉัน ฉันพร้อมหยุดที่เธอนะ" สิงโตมีรักที่มั่นคง เขารอซีเนียร์คนเดียวมาตลอด

"พอเถอะ ฉันว่านายไม่ได้รักฉันแบบคนรักหรอก ลองกลับไปทบทวนตัวเองดีๆละและที่สำคัญฉันยังไม่พร้อมจะมีใคร" เธอตอบปัดความรำคาญ สิงโตเป็นเพื่อนที่ดี ไม่สิ เขาทำตัวเหมือนพี่ชายเธอมากกว่า

"ดื่มอะไรหน่อยไหม ฉันสั่งให้" ไม่เป็นไรหรอก เขาโดนเธอปฏิเสธมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แค่นี้จิ๊บๆ ไม่ระคายผิวพี่สิงโตคนนี้สักนิด

"เอาอะไรแรงๆมาสักแก้วสิ ฉันอยากดื่ม" เธอเป็นนักดื่มคอทองแดง เพราะคุณพ่อเคยเอาสารพัดเหล้ามาให้เธอลองดื่ม ท่านกลัวเธอถูกคนอื่นมอมเหล้า

"อ่าๆ ดูเหมือนจะมีเรื่องที่ทำให้อารมณ์ไม่ดีนะ"

"นิดหน่อยนะ เรื่องไร้สาระ" สายตากลมโตเหลือบไปเห็นร่างสูงของกานต์รักกำลังเดินมาทางนี้พอดิบพอดี ซวยกว่านี้มีอีกไหม เห้ออ..

"ฉะ..ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ร่างบางรีบกุลีกุจอหลบไปอีกทางทันที โดยไม่รู้เลยว่ากานต์รักเฝ้ามองพฤติกรรมของเธอมาตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในผับแล้ว

"อุ้ย กลางวันมากับคุณกานต์รัก ส่วนกลางคืนมากับอีกคน" ระหว่างทางเธอเดินสวนกับพนักงาน ปกติซีเนียร์เป็นคนไม่แคร์คำพูดไร้ค่า แต่ทว่าคงเป็นเพราะมีแอลกอฮอลล์ในเลือดสูงกระมัง เธอถึงได้คันไม้คันมือชอบกล คุณพ่อสอนให้เธอสู้คนอย่ายอมให้ใครมารังแกง่ายๆ แต่เธอมักจะหลีกเลี่ยงการใช้กำลังเสมอ

"เธอพูดกับใคร!" เธอขยับเข้าไปยืนใกล้กับพนักงานหญิงคนนั้นพร้อมตะคอกถามอย่างไม่สบอารมณ์

"พูดกับคนที่เร่ขายตัวให้ผู้ชายคนโน้นทีคนนี้ที"

หน็อยย ยัยปากแดงนี่น่าตบให้เลือดกบปากจริงๆ

"งั้นหรอ ดูเหมือนเธอจะอิจฉานะ"

"อ้าว คุณหนูซีเนียร์แวะมาเที่ยวหรอครับ คุณกานต์รักคงตรวจงานอยู่ครับ"

"สวัสดีค่ะอาชุน พอดีวันนี้หนูเนียร์มาเที่ยวกับเพื่อนค่ะ แต่บังเอิญมีคนหาว่าหนูเนียร์มาเร่ขายบริการให้กานต์นะคะเลยต้องแวะคุยด้วยเสียหน่อย" ระหว่างปะทะฝีปากกับพนักงานหญิงคนนั้น ชุนลูกน้องคนสนิทของปกรณ์เข้ามาทักทายเธอเล่นเอาพนักงานปากแดงหน้าซีดลง

"หึ งั้นผมจัดการให้ไหมครับคุณหนู" ชุนทำเสียงเย็นจนอีกคนยืนตัวสั่นขนลุกซู่ เธอเล่นผิดคนเสียแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงเป็นคนสำคัญของคุณกานต์รัก

"อาชุนครับ จ่ายเงินชดเชยให้ผู้หญิงคนนี้ด้วยนะครับ ผมไล่เธอออก อ้อ ก่อนไปรู้ไว้ด้วยนะว่าเธอคือคุณหนูซีเนียร์ คนสำคัญของฉัน!!!" กานต์รักดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆไม่ได้แสดงตัวออกไป เขาอยากรู้ว่าซีเนียร์จะทำยังไง วันนี้เขาไล่พนักงานที่พูดจาถึงเธอไม่ดีออกไปบ้างบางส่วนแล้ว ไม่คิดว่าจะเล็ดลอดมากวนใจเธอแบบนี้ เขาไม่ใช่คนใจร้าย เพียงแต่ใครพูดจาเรื่องของซีเนียร์ในทางที่ไม่ดีมันไม่ควรอยู่ต่อก็เท่านั้นเอง

"กะ..กานต์ไม่ต้องถึงขั้นไล่ออกหรอก" ซีเนียร์เป็นคนมีเมตตา เธอไม่อยากตัดอนาคตการทำงานของใครเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ

"ผมพูดคำไหนคำนั้นครับ ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยนะ"

_______________________