ตอนที่ 7

ห้องนอนของเคลวินหรูหรา และกว้างใหญ่กว่าที่คาดคิดเอาไว้มาก ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น โดยแต่ละชิ้นคุมโทนด้วยสีเข้ม ซึ่งก็ไม่แปลกนัก เพราะมันเข้ากับบุคลิกของผู้ชายเย็นชาอย่างเคลวิน

กระเป๋าใบย่อมที่ภายในมีเสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ ราคาถูกที่ซื้อหามาตามตลาดนัดวางลงกับพื้น ขณะดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ห้องกว้างอย่างต้องการสำรวจตรวจตรา

ที่ริมหน้าต่างมีโซฟาสีเข้มตัวยาววางอยู่ ด้านหน้าเป็นโต๊ะกระจกเตี้ย ขณะที่ด้านซ้ายของหน้าต่าง ซึ่งห่างออกมาประมาณครึ่งเมตรมีประตูกระจก ซึ่งด้านนอกคือระเบียงไม้ที่ยื่นออกไปนอกตัวบ้าน หล่อนก้าวออกไปยืนที่ริมระเบียง สายลมจากขุนเขาเบื้องหน้าพัดพาเอาความเย็นฉ่ำมาปะทะผิวสาว ด้านล่างต่ำลงไปคือสระน้ำขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่พักผ่อนสุดโปรดของเคลวินนั่นเอง

เด็กสาวยืนทอดสายตามองไปรอบๆ ตัวอยู่พักใหญ่ก็ตัดสินใจเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอน  สายตาปะทะเข้ากับเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของหน้าต่าง ผ้าปูเตียงเป็นสีเข้มไม่ต่างจากโทนสีของตัวห้อง

หัวใจสาวเต้นระรัว เพราะอดจินตนาการเรื่องราวบนเตียงกว้างนั้นไม่ได้

เคลวินบอกว่าต้องการแต่งงานกับหล่อนจริงๆ และนั่นก็หมายถึงต้องมีเรื่องบนเตียงมาเกี่ยวข้อง

พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ จนต้องยกมือขึ้นลูบใบหน้างามและก็พบว่ามันร้อนจัด สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหยุดที่เตียงกว้าง มือเล็กยื่นไปสัมผัสแผ่วเบา

หล่อนรู้ดีว่าสำหรับเคลวินนั้น เรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนไหนๆ ก็เหมือนกัน เขาแค่เพียงต้องการความสมจริง และก็ต้องการระบายความใคร่เหมือนกับผู้ชายทั่วไปเท่านั้น

แต่สำหรับหล่อน... เรื่องบนเตียงมันคือเรื่องที่ใหม่เอี่ยมอ่องมาก และไม่ใช่ใครก็ได้ที่หล่อนจะยอมให้แตะต้อง แต่ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นคนที่หล่อนรัก ซึ่งก็คือเขา...

เคลวิน แม็คคลาเรน...

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น หล่อนจำต้องสลัดทุกความคิดออกจากสมอง และรีบเดินไปดึงบานไม้ให้เปิดกว้างออก ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแม่บ้านใหญ่ นั่นก็คือป้าปราณี แต่กลับไม่ใช่

สาวประเภทสองจำนวนสองคนยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าของหล่อน และก็ใช้สายตากวาดมองร่างกายของหล่อนขึ้นลงอยู่หลายครั้ง

“หนูคือน้องเฌอปรางใช่ไหมคะ”

“เอ่อ... ใช่ค่ะ ว่าแต่พวกพี่...”

“พวกพี่คือคนที่จะมาขัดเนื้อขัดตัวให้หนูสะอาดเอี่ยมอ่องยังไงล่ะคะ”

สาวประเภทสองทั้งสองคนยืนฉีกยิ้มให้กับหล่อน ในขณะที่หล่อนหน้าซีดๆ

“หนู... ต้องไปขัดตัวเลยใช่ไหมคะ”

“ถูกต้องค่ะ ตามพวกพี่มาเร็ว”

มือเล็กของหล่อนถูกคว้าหมับ ก่อนที่ร่างอรชรจะถูกรั้งให้เดินเร็วๆ ตามสองคนนั้นไป

เมื่อเข้าไปในห้องน้ำกว้างที่สองสาวเทียมจัดเตรียมเอาไว้ให้ เฌอปรางก็ต้องหน้าแดงก่ำ

“หนู... ไม่ถอดเสื้อผ้าออกได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ค่ะน้องเฌอปราง ถ้าไม่ถอดเสื้อผ้าออก จะขัดเนื้อขัดตัวให้ผุดผ่องได้ยังไงล่ะคะ”

“แต่... หนูอาย...” หล่อนหน้าแดงก่ำ

“ไม่ต้องอายค่ะ พวกพี่ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แม้จะเป็นผู้หญิงที่ไม่มีมดลูกก็ตาม” สองสาวหัวเราะคิกคักตามจริตจะกร้านปกติของสาวประเภทสอง

“แต่หนู... อายจริงๆ ค่ะ”

“ไม่เอาค่ะ ไม่อายนะคะ อยากสวย ก็ต้องใจกล้าค่ะ มานี่พวกพี่ช่วยถอดให้ค่ะ”

“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ ว้ายยยย... ไม่ค่ะ... อ๊ายยยย”

เฌอปรางขัดขืน แต่สองสาวเทียมก็รุมทึ้งจนในที่สุดหล่อนก็ล่อนจ้อน ไม่เหลือแม้แต่กางเกงชั้นในให้ปกปิดกาย เด็กสาวลงไปนั่งกอดเข่าข้างอ่างน้ำ น้ำตาไหลพราก

“ไม่ร้องไห้สิคะ มาลงอ่างค่ะ พวกพี่จะขัดตัวให้”

“หนู... ไม่อยากขัดตัวแล้วค่ะ”

สองสาวประเภทสองมองหน้ากัน ก่อนจะถอนใจยาวเหยียดทั้งเอ็นดูทั้งอ่อนอกอ่อนใจกับเฌอปราง

“งั้นพี่สองคนจะหลับตา น้องเฌอปรางมาลงอ่างนะคะ”

“ค่ะ”

หล่อนรอให้สองสาวเทียมหลับตาลง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน ก้าวขาสั่นๆ ตรงไปหย่อนตัวลงในอ่างน้ำที่มีฟองสบู่ฟูฟ่องอยู่เต็มผิวน้ำ ซ่อนตัวอยู่ในนั้นจนมิด โผล่ขึ้นมาแค่ลำคอ

“เสร็จ... แล้วค่ะ”

“นี่ถ้ามุดหัวลงไปในน้ำได้ พี่ว่าน้องเฌอปรางคงทำแล้วใช่ไหมล่ะคะ”

สาวสองนางหนึ่งแซวขำๆ ในขณะที่เฌอปรางทำได้แค่ยิ้มหน้าซีดสลับแดงระเรื่อ

“ขี้อายแบบนี้ จะมีผัวได้ยังไงกันล่ะคะน้องเฌอปราง”

หล่อนไม่ได้ตอบ ก้มหน้า และก็ขยับตัวหนีจากฝ่ามือของสองสาวประเภทสองที่กำลังขัดๆ ถูๆ ร่างของหล่อนอยู่ใต้ผิวน้ำด้วยความจั๊กเดียม

“เอ้าๆ ดูบิดเข้าไป อยู่เฉยๆ สิคุณน้อง”

“เอ่อ... ปรางจั๊กจี้น่ะค่ะ”

“แหม แล้วแบบนี้ผัวจับไม่ถีบผัวตกเตียงเลยเหรอนั่น”

สองสาวประเภทสองหัวเราะกันคิกคัก ก่อนจะพูดให้หล่อนหวาดหวั่นมากขึ้นอีก

“แถมดูท่าทางคุณเคลวินแล้ว น่าจะเอาดุไม่น้อยเลยด้วย น้องเฌอปรางต้องเตรียมตัวเอาไว้ให้ดีๆ นะคะ”

“ใช่ค่ะ พี่ว่าคุณน้องจะต้องอ้าขาจนเมื่อยแน่ๆ เลยคืนนี้น่ะ”

“แหม นังนก แกก็พูดตรงไป ดูน้องเฌอปรางดิ หน้าแดงอายม้วนไปหมดแล้ว ขัดๆ ไป”

“ก็ฉันพูดความจริงนี่นังเชอร์รี่”

สองสาวประเภทสองคุยกันเองเสียส่วนใหญ่ แต่เรื่องที่คุยกันมันกลับเป็นเรื่องที่หล่อนจะต้องเผชิญหน้าในค่ำคืนนี้

“เอ่อ...ใกล้เสร็จแล้วใช่ไหมคะพี่ๆ” หลังจากนั่งเงียบ อดทนให้สองสาวเทียมขัดๆ ถูๆ อยู่พักใหญ่ เฌอปรางก็ตัดสินใจถามขึ้น

“ยังจ้ะ ยังเหลือพอกขมิ้นอีกครั้ง คุณน้องต้องขึ้นมานอนคว่ำหน้าบนเตียงค่ะ”

“เอ่อ...”

“ห้ามปฏิเสธค่ะ เพราะถ้าพวกพี่ทำไม่ดี คุณน้องไม่สะอาด ไม่สวย ผิวไม่เนียนอยากที่พี่พูดเอาไว้กับคุณเคลวิน พวกพี่คงถูกเตะออกจากไร่ แทนการนั่งรถออกไปแน่นอนค่ะ”

คำพูดของคู่สนทนา ทำให้หล่อนไม่มีทางปฏิเสธได้อีก เพราะถ้าหล่อนไม่ยอมทำตาม สองสาวเทียมก็อาจจะต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำของหล่อน

“ก็ได้ค่ะ แต่รบกวนพี่ๆ หลับตาอีกรอบได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะ”

เมื่อสองสาวเทียมหลับตาลง เฌอปรางก็รีบลุกขึ้นจากอ่างน้ำ และพุ่งตรงไปนอนคว่ำลงบนเตียงที่เตรียมเอาไว้ทันที

“เสร็จหรือยังคะคุณน้อง”

“เอ่อ... เสร็จแล้วค่ะ”

จบคำพูดของหล่อน เสียงอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจของสาวสาวประเภทสองก็ดังขึ้น

“ตายแล้ว... บั้นท้ายดินระเบิดเลยนะเนี่ย ไม่เคยเห็นตูดใครงอนเด้งแบบนี้มาก่อนเลยนะ”

“นั่นสิ นี่แสดงว่าน้องเฌอปรางซ่อนรูปเอามากๆ เชียว”

หล่อนควรจะดีใจใช่ไหมกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ทำไมนะ หล่อนถึงรู้สึกอดสูเหลือเกิน

เฌอปรางไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากนอนคว่ำ และปล่อยให้มือของสองสาวเทียมนำขมิ้นมาพอกตามผิวกายจนพึงพอใจ