บทที่ 15 ทำไมเธอรู้จักเขาดีจังเลย

“อีวอนน์ เธอยังต้องจัดการกับเอกสารพวกนี้อีกนานไหมเนี่ย? เลยเที่ยงวันแล้วนะ! เราลงไปกินข้าวเที่ยงกันก่อนไหม?”

“ไม่ ฉันยังกินไม่ได้" อีวอนน์เงยหน้าขึ้นพร้อมกับลูบแขนที่ปวดและมองไปยังที่ลินเนตต์ “ฉันยังมีเอกสารอีกเยอะแยะเลยให้ต้องจัดการ ลิน ถ้าวันนี้ฉันทำไม่เสร็จ ฉันคงจะต้องทำงานล่วงเวลาอีกแน่เลย มีแต่พระเจ้าเท่านั้นแหละที่จะรู้ว่าฉันจะเสร็จกี่โมง"

หากเธอต้องทำงานล่วงเวลาจนถึงดึกดื่น อีวอนน์คงไม่สามารถขึ้นแท็กซี่กลับบ้านได้ บางที เธออาจต้องนอนที่ห้องทำงานแทน

“ทำไมเธอถึงมีงานเอกสารให้จัดการเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ?" ลินเนตต์ขมวดคิ้ว “เธอจำเป็นต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้เลยเหรอ?" ให้ตายเถอะ! ใครจะไปทำเสร็จกัน? ทำไมประธานแลงคาสเตอร์ถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้เนี่ย?”

“เฮ้อ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน...” อีวอนน์ถอนหายใจ “ฉันบอกเธอตั้งแต่แรกแล้วว่าประธานแลงคาสเตอร์อะไรนั้นเป็นคนซับซ้อนมาก เขาดูจะเข้มงวดและจริงจังกับทุกอย่างเลย เขารับข้อผิดพลาดอะไรไม่ได้สักอย่าง สำหรับเขาแล้วก ารจัดการงานทุกอย่างให้อย่างสมบูรณ์แบบถือเป็นความรับผิดชอบที่พนักงานทุกคนต้องปฏิบัติตาม เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเหนื่อยรึเปล่า”

อีวอนน์พลันกล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา เธอกลัวว่าคนในห้องทำงานข้าง ๆ จะได้ยิน

"งั้นเหรอ?!" ลินเนตต์เบิกตากว้าง “โชคดีนะที่ตอนนั้นฉันไม่ถูกเลือกน่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันคงเหนื่อยตายแน่เลย!”

หลังจากพูดออกมาอย่างนั้น เธอก็เหลือบมองที่ห้องทำงานของท่านประธานก่อนจะกระซิบ “อีวอนน์ แต่เธอถูกแต่งตั้งให้เป็นเลขาส่วนตัวมาแค่ไม่กี่วันเองนะ ทำไมเธอถึงดูสนิทกับประธานแลงคาสเตอร์จังล่ะ?”

อีวอนน์แทบพูดอะไรไม่ออก ระหว่างที่เธอกำลังพยายามหาข้ออ้าง เธอพลันได้ยินการเคลื่อนไหวอยู่นอกประตู

อีวอนน์จ้องมองไปตามเสียงนั้นทันที ทว่า เธอเห็นเพียงแค่เชนเดินออกมาจากห้องทำงานของเฮนรี่เท่านั้น เขากำลังโทรหาใครบางคนทางโทรศัพท์อยู่ เชนมองมาที่อีวอนน์และส่งยิ้มมาให้ ทันทีที่เห็นเช่นนั้น อีวอนน์ก็สงสัยว่าเขาได้ยินการสนทนาของพวกเธอรึเปล่า

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว ลินเนตต์ก็รีบออกจากห้องทำงานของอีวอนน์ไปอย่างรวดเร็ว เธอกลัวว่าจะเกิดปัญหาอีกครั้ง

เชนมองดูลินเนตต์จากไปอย่างสับสน หลังจากนั้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของอีวอนน์ “ผมดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมเพื่อนของคุณถึงต้องวิ่งหนีไปทันทีที่เห็นผมด้วยล่ะ?"

"เอ๋? คุณเข้าใจผิดแล้วแหละค่ะ!” อีวอนน์อดรู้สึกผิดไม่ได้หลังจากนินทาเรื่องของเฮนรี่ไปก่อนหน้านี้ เธอพยายามอธิบาย “บางที เพื่อนของฉันอาจขี้อายเพราะว่าคุณหล่อเกินไปก็ได้ เธอก็เลยวิ่งหนีออกไปแบบนั้น"

"จริงเหรอครับ?" รอยยิ้มบนใบหน้าของเชนกว้างขึ้น

เชนมาจากครอบครัวที่มั่งคั่งและร่ำรวย นอกจากนี้ เชนก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ได้รับการเยินยอและชื่นชมมาตลอดหลายปี แต่ทว่า ไม่มีใครเคยชมเขาตรง ๆ อย่างที่อีวอนน์ทำเมื่อครู่เลย ด้วยเหตุนั้น เขาจึงเผยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย

อีวอนน์สังเกตเห็นสีหน้าที่แปลกไปของเชน หลังจากนั้น เธอก็ตระหนักได้ในทันทีว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป อีวอนน์ถึงกับตื่นตระหนก “เดี๋ยว-เดี๋ยวนะ ฉันก็แค่พูดไร้สาระไปเรื่อยเองแหละน่า! ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก คุณซัมเมอร์ส"

อีวอนน์ต้องทรมานกับกองเอกสารบนโต๊ะในทุกเช้า นอกจากนี้ เธอยังแอบพูดเรื่องแย่ ๆ กับเฮนรี่และเชนอีก ด้วยเหตุนั้น อีวอนน์จึงค่อนข้างรนราน เธอกลัวว่าเชนจะได้ยินและรู้เรื่องบทสนทนาเมื่อครู่

เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะทำให้หลาย ๆ อย่างแย่กว่าเดิม!

อีวอนน์และเชนเพิ่งพบกันไม่กี่ครั้ง สำหรับคนที่เพิ่งรู้จักกัน ดูเหมือนว่าเธอจะพูดจาหยาบคายเกินไปหน่อยแล้ว

"ไม่เป็นไรหรอก ผมรู้ว่าคุณแค่แซวเล่น" เชนเผยยิ้ม “คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวเก้ ๆ กัง ๆ กับผมก็ได้ ผมเองก็รู้จักเฮนรี่มาตั้งนานแล้ว คุณเป็นถึงภรรยาของเขานะ เพราะแบบนั้น ผมก็สามารถเรียกคุณว่าพี่สะใภ้ได้แหละ”

“งั้น-งั้นเหรอคะ...?”

อีวอนน์ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ทว่า เธอพลันหรี่ตาลงเล็กน้อย “เอ่อ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจนะว่าฉันจะได้เป็นพี่สะใภ้ของคุณได้อีกนานแค่ไหน...”

“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ พี่สะใภ้คนสวย?”

"เปล่า ไม่มีอะไรสักหน่อย" อีวอนน์ส่ายศีรษะและพยายามปกปิดความรู้สึกของตัวเอง

เชนเผยยิ้มกว้างทันทีที่เห็นท่าทางของอีวอนน์ เขาเหลือบมองทางห้องทำงานของเฮนรี่ครั้งแล้วกล่าวคำพูดออกมา “อ่า ใช่แล้ว ผมได้ยินมาว่าบริษัทของคุณจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเฮนรี่ด้วยนี่ คุณจะไปด้วยใช่ไหม?"

“งานเลี้ยงต้อนรับ?” อีวอนน์กะพริบตา ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแบบนั้น

เนื่องจากเฮนรี่เป็นประธานคนใหม่ของบริษัท ด้วยเหตุนั้น อดีตผู้บริหารระดับสูงจึงต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขา

ทุกคนในบริษัทรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว นอกจากนั้น เฮนรี่ก็เชิญเพื่อนอีกสองสามคนมาด้วย

“ฉันก็ยังตัดสินใจอยู่ว่าจะไปดีรึเปล่า”

อีวอนน์มองดูเอกสารบนโต๊ะด้วยความปวดหัว ถ้ายังทำงานไม่เสร็จ เธอจะกล้าโผล่หน้าไปงานเลี้ยงได้อย่างไรกัน?

เชนดูเหมือนจะเข้าใจสถานการณ์ของอีวอนน์ หลังจากนั้น เขาก็จากไปโดยไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม