บทที่ 14 คุณซัมเมอร์สหล่อเกินไป

“พี่สะใภ้ คือว่า...”

“อีวอนน์ เฟรย์ คุณกำลังทำอะไรอยู่ข้างนอกน่ะ?”

น้ำเสียงที่เย็นชาและไม่พอใจของเฮนรี่ดังออกมาจากห้องทำงาน!

เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าอีวอนน์จะกล้าหว่านเสน่ห์ใส่คนอื่นต่อหน้าเขา!

คราวที่แล้ว เฮนรี่ได้บอกใบ้ให้เธอรู้ตั้งแต่อยู่นอกสถานีตำรวจแล้ว แต่ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเขาเลยสักนิด!

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงแค่สามีภรรยากันในนาม แต่เธอไม่มีจิตสำนึกของเลยหรือว่าตัวเองแต่งงานแล้วน่ะ?

“ไม่-ไม่มีอะไรหรอกค่ะ!” อีวอนน์กลับมามีสติและถอยห่างจากเชนอย่างรวดเร็ว เธอเหลือบมองเขาพร้อมก้มศีรษะเชิงขอโทษ หลังจากนั้น เธอก็ส่งเอกสารในมือให้เฮนรี่

"ประธานแลงคาสเตอร์คะ นี่คือข้อมูลที่ฉันได้รวบรวมมาให้ค่ะ ตรวจดูได้เลยนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อน”

เฮนรี่พลิกดูเอกสารและทำหน้าบูดบึ้ง “คุณแน่ใจนะว่าได้ทำการตรวจสอบเอกสารพวกนี้แล้ว?”

“ใช่คะ ฉันตรวจดูหมดแล้ว” อีวอนน์ตกตะลึง “มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ ประธาน?”

“งั้นดูเหมือนว่าคุณจะต้องตรวจสอบอีกครั้งแล้วแหละ!" เฮนรี่รีบปิดแฟ้มเอกสาร “สัญญากับบริษัทโครเมติก เอนเตอร์เทนเมนต์ยังไม่ได้ลงนามอย่างเป็นทางการเลย เรากำลังดำเนินการในขั้นตอนนี้อยู่ แต่คุณกลับทำเครื่องหมายกำกับเอกสารว่าเสร็จสมบูรณ์แล้วเนี่ยนะ? คุณตรวจสอบไม่ละเอียดเลยด้วยซ้ำ! หากเกิดปัญหาในบัญชีของบริษัทขึ้นในภายหลัง คุณจะรับผิดชอบไหมล่ะ?”

“ฉัน-ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ประธานแลงคาสเตอร์! เดี๋ยวฉันจะตรวจดูอีกรอบเองค่ะ!" อีวอนน์หน้าซีดและกำลังจะนำเอกสารกลับคืนมา

"เดี๋ยวก่อน"

เฮนรี่หยุดแล้วชี้ไปที่โต๊ะทำงาน “เอาเอกสารตรงนั้นไปจัดการด้วย"

นั่นคือสัญญาทั้งหมดที่ได้รับการลงนามแล้ว

เนื่องจากความประมาทเลินเล่อของอดีตผู้บริหารระดับสูง เอกสารส่วนใหญ่จึงไม่ได้รับการจัดประเภทอย่างเหมาะสม ด้วยเหตุนั้น เฮนรี่จึงใช้โอกาสเพื่อจัดการทุกอย่างให้เสร็จไปทีเดียวเลย

“ทั้งหมด... ทั้งหมดเลยเหรอคะ?"

"ใช่ ยังยืนรออะไรอยู่ล่ะ?" เฮนรี่ขมวดคิ้ว

“แต่ท่านประธานแลงคาสเตอร์คะ เอกสารเยอะมากเลยนะคะ ถ้าจะให้นั่งแยกอยู่คนเดียว ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่มันจะเสร็จ..."

“แต่คุณก็ยังว่างมายืนแอบฟังคนอื่นคุยกันอยู่หน้าประตูเลยไม่ใช่ไหมล่ะ? ทำไมจู่ ๆ คุณถึงยุ่งขึ้นมาอย่างกะทันหันแบบนี้ล่ะ? ไม่แน่ พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาทำงานแล้วก็ได้นะ"

“... เข้าใจแล้วค่ะ”

อีวอนน์แทบจะสำลักคำพูดของตัวเองและก้มหน้าลง เธอรีบเดินไปย้ายเอกสารทั้งหมดออกไปทันที "เดี๋ยวฉันจะรีบจัดการให้เสร็จเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" หากเธอเกิดตกงานขึ้นมาก่อนที่จะใช้หนี้หมด เธอจะทำอย่างไรแทนล่ะ?

“ระวังสะดุดนะ พี่สะใภ้”

เมื่อเห็นเอกสารกองใหญ่ในมือของเธอ เชนก็จะเข้าไปช่วยอีวอนน์ แต่ทว่า หลังจากนั้น เชนก็พลันสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเฮนรี่เริ่มมืดลงจากหางตา

เชนเลิกคิ้วขึ้นและปิดประตูห้องทำงานหลังจากอีวอนน์จากไป หลังจากนั้น เขาพลันรินน้ำชาให้ตัวเอง “เฮนรี่ ฉันหวังว่าตาคู่นี้ของฉันจะไม่ได้ฝาดไปหรอกนะ แต่นายกำลังเข้าใจอะไรผิดแล้วนึกหึงหวงอะไรแบบนั้นรึเปล่าเนี่ย?"

“นายช่วยทำอะไรกับไอ้ความคิดเพ้อเจ้อนั่นหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สนใจพวกผู้หญิงไร้สมองหรอก”

“ใช่เหรอ?” เชนถามกลับพร้อมแฝงนัยสำคัญไปด้วย “งั้นถ้านายไม่ได้ชอบเธอจริง ๆ ทำไมนายถึงเลือกเก็บเธอไว้ข้างกายและเลือกให้เธอเป็นเลขาส่วนตัวล่ะ? ฉันเดาการกระทำของนายไม่ได้เลยจริง ๆ"

เฮนรี่บ่นพึมพำ “วันนี้นายว่างมากจนอยากรู้เรื่องของคนอื่นเลยเหรอ?"

"อยากรู้เรื่องของคนอื่น?" เชนทวนคำพูดของเฮนรี่ หลังจากนั้น เขาก็พลันเผยยิ้มออกมา “ฉันไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนั้นหรอกน่า ฉันแค่อยากเตือนให้นายมีสติและคิดก่อนทำก็เท่านั้นเอง อย่าทำให้ตัวเองต้องเสียใจในอนาคตล่ะ"

"ฉันรู้หรอกน่า"

เฮนรี่หรี่ตาและมองไปยังห้องทำงานของเลขาผ่านผ้าม่าน

อีวอนน์เปิดประตูทิ้งไว้และกำลังจัดเรียงเอกสารอยู่ สีหน้าของเธอดูเป็นกังวล นอกจากนี้ คิ้วที่สวยงามของเธอก็พลันขมวดเข้าหากันด้วย

เธอไม่ได้มีใบหน้าที่สวยสง่าอะไรมากนะ แต่ผิวที่ขาวนวลของเธอนั้นทำให้เขาพอใจ

ใบหน้าของเฮนรี่มืดลงเล็กน้อยทันทีที่นึกถึงพฤติกรรมแปลกประหลาดของตัวเองในตอนนี้ ไม่มีทางที่เขาจะตกหลุมรักผู้หญิงแบบนี้อย่างแน่นอน!