MasukShare
Chapter 6
Terakhir Diperbarui:
2025-08-23 02:16:11Chapter 6
“คุณปู่เหมือนไม่มีทางเลือกให้ผมเลย” เขาเอ่ยเสียงอ่อน
“ย่าไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงว่า คุณปู่ทำแบบนี้ทำไม แต่ในเมื่อเป็นความต้องการของคุณปู่ หลานก็ทำไปก่อน แต่การเลิกลากันเพราะอยู่กันไม่ได้ คุณปู่คงไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่าย ใหญ่ไม่ต้องห่วงนะลูก ย่าจะช่วยหลานเอง รับรองมันอยู่บ้านหลังนี้ในฐานะเมียของใหญ่ได้ไม่นานแน่” นางหาทางโน้มน้าวต่อ
“คุณปู่กำหนดวันแต่งงานหรือยังครับคุณย่า”
“วันอาทิตย์หน้าจ้ะ” จอมทัพตกใจอีกรอบ เมื่อได้ยินคำตอบ
“ทำไมมันเร็วจังครับ ผมมีเวลาทำใจแค่อาทิตย์เดียวเอง”
อย่างนี้สินะที่เรียกกันว่า แต่งงานสายฟ้าแลบ หากเป็นงานวิวาห์ที่เขาปรารถนา เร็วกว่านี้เขาก็ยอม ทว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่ใช่
“คุณปู่บอกว่า เตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว รอแค่ใหญ่ยอมแต่งเท่านั้น” สกาวใจเองก็ไม่คิดว่าจะเร็วปานจรวดเช่นนี้ “แต่งเร็วก็ดีนะ มันจะได้กระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้เร็วๆ หลานจะได้ไปแต่งงานกับน้ำหวานไง นะใหญ่นะ ทำตามที่คุณปู่ว่านะลูก”
จอมทัพถอนหายใจอีกรอบก่อนจะตอบ
“ผมมีทางเลือกด้วยหรือครับคุณย่า คุณปู่ประกาศิตมาซะขนาดนี้” ใช่...ลิขิตไม่ให้ทางเลือกเขาเลย “ผมจะทำตามที่คุณปู่ต้องการ ผมจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่า เป็นเมียผมมันไม่ง่าย ไม่สุขสบายเหมือนที่คิด เธอทำให้ผมทุกข์เท่าไหร่ เธอจะได้คืนกลับเป็นสองเท่า”
เขาชักเริ่มเป็นเดือดเป็นแค้นว่าที่เจ้าสาว ที่เป็นสาเหตุทำให้ตนคล้ายคนจนตรอก หาทางออกไม่ได้ จำต้องเดินไปตามทางที่ลิขิตกำหนด จนจอมทัพนึกอยากทำลายความสุขทั้งชีวิตของสตรีนางนั้น
“ย่าจะช่วยหลานอีกแรง รับรองว่าเป็นหลานสะใภ้ย่าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน” ปากนางก็พูดไป แต่ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ จะทำหรือไม่ก็ว่ากันอีกเรื่อง “เรื่องที่ย่าจะพูดก็มีแค่นี้ ย่ากลับห้องก่อนนะลูก แล้วอย่าลืมโทรไปเคลียร์กับน้ำหวานล่ะ บอกน้ำหวานว่า หลานสะใภ้ที่ย่าต้องการคือ น้ำหวานคนเดียว”
“ครับคุณย่า”
จอมทัพไม่ได้เดินมาส่งสกาวใจที่ประตู เขานั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับรวบรวมความกล้า นั่งมองมือถือของตนบนโต๊ะนิ่ง การโทรศัพท์ไปหาธนัสสรณ์ในวันนี้ ต่างกับวันอื่นๆ เพราะเรื่องที่จะสนทนาจอมทัพเชื่อว่า เธอต้องกรีดร้องบ้านแตก ร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย เขาต้องทนฟังเสียงสะอื้นที่ไม่รู้ว่าจะร้องไห้ตามหรือไม่ แต่ถึงอย่างไรจอมทัพก็ต้องบอกเรื่องนี้ให้เธอรู้
แมนฮัตตั้น ประเทศสหรัฐอเมริกา
ภายในอพาต์เม้นต์ใจกลางเมือง กำลังร้อนระอุแม้ว่าอากาศภายนอกจะเย็นจัดจากอากาศที่หนาวเหน็บ ฝ่ายหญิงกำลังเป็นคนคุมเกมกามอย่างเร่าร้อนและเจนจัด จนทำให้ฝ่ายชายถึงกับครางไม่ขาดปาก ยิ่งฝ่ายหญิงได้ยินเสียงครวญรัญจวนของเขาก็ยิ่งชอบใจ ร่ายลีลาสวาทปรนเปรอให้เขามากขึ้น
“ซาร่าดีมาก...คุณสุดยอด...อา”
เดวิดชื่นชมจากใจ เขาหลับนอนกับสตรีมากนักต่อนัก แต่ไม่มีใครทำให้หัวใจตนเต้นแรงเท่านี้มาก่อน เธอเก่งจนเขาสูดลมสูดปากเข้าออกตลอดเวลา ภายในร่างกายเสมือนมีไฟลามเลีย
“คุณชอบไหมคะ...อา...ชอบแบบนี้หรือเปล่า” ธนัสสรณ์ถามเสียงสั่น ขณะที่โยกตัวขึ้นลงไม่หยุด
“ชะ...ชอบมาก...รักคุณที่สุด”
เขาตอบตามความจริงจากใจ การบรรเลงเพลงสวาทดำเนินไปอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน หลังจากเธอควบคุมเกมต่ออีกชั่วครู่ เดวิดได้พลิกร่างสาวสวยให้อยู่ใต้ร่าง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายมอบความสุขตามแบบฉบับของให้เธอบ้างเขา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
เสียงเคาะประตูห้องดังถี่ ทำให้สองร่างที่หอบหายใจแรงจากภารกิจพิศวาสที่เพิ่งเสร็จสิ้นหันไปมองประตูห้องที่ยังคงถูกเคาะต่อเนื่อง
“ใครมาเคาะประตูซาร่า” เดวิดถามเจ้าของห้องชุดสุดหรู
“สงสัยแม่น่ะ”
ธนัสสรณ์วาดเท้าลงบนพื้นก่อนจะลุกขึ้นยืน เอื้อมมือไปหยิบชุดคลุมที่พาดตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมาสวมทับร่างเปลือยของตน ก่อนจะเดินไปยังประตูห้อง กระชากเปิดอย่างคนอารมณ์เสีย
“มีอะไรแม่ เคาะซะดังเลย” ธนัสสรณ์ถามเสียงขุ่น
“แกทำอะไรอยู่ รู้ไหมว่าใหญ่โทรหาแกเป็นสิบครั้งแล้ว จนเขาต้องโทรมาหาฉัน”
“หวานกำลังนอนกับเดวิดอยู่เลยปิดเครื่อง” เธอตอบอย่างไม่อาย “พี่ใหญ่จะโทรมาทำไมตั้งหลายรอบ ปกติโทรมาสองรอบหวานไม่รับก็ไม่โทรแล้ว ไม่รู้จะโทรมาทำไมนักหนาไม่เห็นอยากจะรับเลย”
“แกอย่าพูดแบบนี้ให้ใหญ่ได้ยินนะ มีของตายในมือก็อย่าปล่อยให้หลุดมือไป รีบโทรกลับไปหาใหญ่เดี๋ยวนี้ ท่าทางจะมีเรื่องสำคัญไม่งั้นคงไม่โทรหาแกขนาดนี้ แล้วคงไม่โทรหาแม่ด้วย ไปเลยนะ ไปโทรหาใหญ่ตอนนี้เลย” ธนวรรณตำหนิบุตรสาว ตามด้วยคำสั่ง
“พี่ใหญ่ยังไงเสียก็ไม่มีทางไปไหนรอดหรอก รักหวานปานจะกลืนกิน ปีหน้าหวานเรียนจบรับรองว่า หวานจะรีบแจ้นไปแต่งงานกับพี่ใหญ่ที่เมืองไทยทันที”
ธนัสสรณ์รู้ว่าจอมทัพรักตน แต่เธอก็ไม่คิดจะเก็บความสาวไว้ให้เขา กลับใช้ชีวิตเสรี ฟรีเซ็กซ์ตามกลุ่มเพื่อนสาว หลับนอนกับผู้ชายที่ตนพอใจ แม้ว่าบางคนจะเพิ่งเจอกันแค่ครั้งแรก อีกทั้งยังใช้ร่างกายแลกกับของแบรนด์เนมและความสุขสบายตามแต่ใจต้องการ บางครั้งเธอก็ลืมผู้ชายที่ชื่อจอมทัพไปเสียสนิท
“แล้วปีหน้าแกจะจบจริงๆ เหรอ เรียนมาตั้งกี่ปีแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าจะจบ เรียนที่นั่นทีที่นี่ที ทำอะไรไม่เคยเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากนอนกับผู้ชายงานถนัดของแก ฉันละกลัวจริงๆ กลัวว่าใหญ่จะรู้เรื่องความเหลวแหลกของแกจนไม่แต่งงานด้วย คราวนี้แหละอดตายกันแน่ๆ”
ธนวรรณบ่นลูกสาวยกใหญ่ แต่นางก็ได้แค่บ่น เพราะไม่อาจบังคับหรือให้ธนัสสรณ์เลิกทำตัวแบบนี้ได้ เนื่องจากรายได้ที่นำมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ส่วนหนึ่งมาจากเรื่องเซ็กซ์ของบุตรสาว
เหตุผลที่บุตรสาวต้องทำเช่นนี้เป็นเพราะ หลังจากสามีของธนวรรณเสียชีวิต ทรัพย์สมบัติทุกอย่างก็ตกเป็นของลูกของสามี ส่วนนางได้เพียงอพาต์เม้นต์แห่งนี้และเงินอีกจำนวนหนึ่งเท่านั้น ครั้นจะกลับเมืองไทยก็ต้องไปเริ่มต้นใหม่ บ้านหลังเก่าได้ขายหลังจากมาอยู่ที่นี่ได้สามเดือน นางกับลูกจึงอยู่ที่นี่ต่อ เพราะอย่างน้อยก็มีที่อยู่อาศัย
Bab terbaru
วิวาห์พยศใจ Chapter 74
Chapter 74“สามีคุณแก้วน่ารักมากนะคะ ใส่ใจคนแก่ด้วย” ป้ามดเอ่ยชมจอมทัพ “คุณแก้วโชคดีเหลือเกินที่มีสามีดีแบบนี้”ศรัยญายิ้มบาง เธอไม่บอกความจริงให้นางดมรับรู้เกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของตนกับจอมทัพ หากนางมดรู้ นางจะไม่พูดประโยคนี้ออกมา ทว่าเป็นเธอเองที่วันนี้กลับพบอีกด้านหนึ่งของจอมทัพที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน ความเมตตา โอบอ้อมอารีย์ต่อบุคคลอื่นที่เพิ่งรู้จัก เขาใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยของนางมด ทั้งที่เธอกับอลงกตน่าจะมองเห็นมากกว่า เนื่องจากมาบ้านนางมดหลายครั้ง มันจึงก่อเกิดความรู้สึกดีที่มีต่อเขาโดยไม่รู้ตัวสองสามีภรรยาอยู่พูดคุยกับนางมดต่ออีกราวสี่สิบนาทีจึงขอตัวกลับ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านนางมด เจ้าของบ้านได้อวยพรให้ชีวิตคู่ของทั้งสองจงมีแต่ความสุข พบเจอแต่เรื่องดีๆ และมีทายาทในเร็ววัน ได้รับพรเสร็จจอมทัพกับศรัญญาได้พากันเดินไปขึ้นรถ“คุณทำแบบนี้ทำไม” ทันทีที่ประตูรถปิดลง ศรัญญาเปิดฉากถามเขาทันที“ทำอะไร หมายความว่าไง” คนถูกถามย้อนถาม“ก็มารับฉันมาเยี่ยมป้ามด แล้วยังซื้อของมาให้ป้ามดอีก คุณมีแผนอะไรหรือเปล่าเนี่ย”“เธอคิดมากไปหรือเปล่า ฉันจะมีแผนอะไรล่ะ ฉันก็แค่สงสารป้ามดเท่าน
วิวาห์พยศใจ Chapter 73
Chapter 73“มารับไปเยี่ยมป้ามด” เธอทวนคำ ใบหน้าเสมือนมีเครื่องหมายคำถามติดอยู่“ต้าร์บอกฉันเองว่า นัดเธอไปเยี่ยมป้ามด แต่เผอิญว่าต้าร์ติดธุระด่วน ฉันก็เลยอาสาทำหน้าที่แทนต้าร์ พาเธอไปเยี่ยมป้ามดไงล่ะ”จอมทัพตอบโดยที่เธอไม่ต้องถาม เพราะมองหน้าศรัญญาก็พอจะเดาออกว่า เธอคงสงสัยว่าเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร“คงไม่ต้องลำบากคุณหรอกค่ะ ฉันไปเองได้” เธอกลับปฏิเสธ ทำท่าหมางเมินใส่ “เพราะฉันไม่อยากเมื่อยปากบอกทางคุณ”“คงไม่ได้หรอก เพราะฉันซื้อของไปฝากป้ามดตั้งเยอะแยะ ถึงเธอไม่ให้ฉันไปด้วย ฉันก็ต้องไปเยี่ยมป้ามดอยู่ดี ไหนๆ เราก็มีจุดประสงค์เดียวกันแล้วก็ไปด้วยกันเลยนี่แหละ “ส่วนเรื่องบอกทาง เธอไม่จำเป็นต้องบอกเพราะฉันไปถูก” จอมทัพสรุป “ไหนของที่เธอจะเอาไปฝากป้ามดล่ะ ฉันจะได้เอาไปขึ้นรถ”ศรัญญาฉงนกับคำพูดของจอมทัพที่ว่า รู้จักทางไปบ้านป้ามด เขารู้จักได้อย่างไร หรือว่าเคยไปบ้านหลังนั้น ทว่าคำถามที่ตนสงสัยยังไม่ทันได้ถามออกไป เสียงของมะนาวได้ดังแทรกกลางป้อง“อยู่นี่คะ มะนาวถือออกมาให้แล้ว”มะนาวที่จัดการทุกอย่างตามเจ้านายสั่ง เดินถือถุงทั้งหมดออกจากห้องทำขนม คราแรกตั้งใจว่าจะเอาไปวางตรงเคาน์เตอร์ แต่
วิวาห์พยศใจ Chapter 72
Chapter 72หลังจากมื้อเช้าผ่านพ้นไป สกาวใจมานั่งรอหลานสะใภ้ในห้องนั่งเล่น แน่นอนว่าจะต้องมีธนวรรณ ธนพรและประนอมนั่งรออยู่ด้วย ไม่นานเกินรอ ศรัญญาก็เดินเข้ามาในห้องดังกล่าว พร้อมกับกะละมังแช่เท้า“แช่เท้าค่ะคุณท่าน” ศรัญญาทำอย่างเช่นทุกวัน เะอยกเท้าของสกาวใจมาวางในกะละมัง จากนั้นก็ใช้มือนวดเท้านางเบาๆ“วันศุกร์หน้าฉันจะไปเที่ยวหัวหิน หล่อนต้องไปด้วยนะ ไปรองมือรองเท้าฉัน นี่เป็นคำสั่ง” สกาวใจสั่งเสียงเฉียบ หลุบตามองศรัญญา “ว่าไง จะไปไหม”“ค่ะคุณท่าน” เธอรับคำไม่มีปากเสียง พอได้รับคำตอบ สกาวใจหันไปยิ้มกับผู้ร่วมแผนการ“หล่อนได้ข่าวย่าเล็กของหล่อนไหม หรือว่ามีความสุขเสียจนลืมลูกลืมหลาน”นางเอ่ยถามคำถามที่อยากรู้ไม่ต่างกับบุตรชาย ซึ่งสกาวใจคิดว่า คนที่น่าจะให้คำตอบนางได้มากที่สุดคือ ศรัญญา“ไม่ทราบค่ะ ย่าเล็กไม่ได้ติดต่อแก้วมาเลยตั้งแต่คุณปู่ออกจากโรงพยาบาลค่ะ”เธอจำเป็นต้องผิดศีลข้อสี่เพราะถูกขอร้องเอาไว้ ทำทีเป็นไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ในความเป็นจิรง ติดต่อกับนภาพรตลอดเวลา “ย่าหล่อนนี่เก่งนะ แย่งผัวชาวบ้านได้เก่งเชียว ไม่รู้ว่าเชื้อจะทิ้งแถวหรือเปล่า” สกาวใจไม่วายว่ากระทบ ศรัญญานิ่งไม่โต้ต
วิวาห์พยศใจ Chapter 71
Chapter 71 คืนนี้เป็นคืนที่น่าแปลกอีกคืนหนึ่งของเขา ปกติแล้ววาจาของเธอแต่ละคำ แต่ละประดยคจะนำความไม่พอใจมาให้เขาเสมอ ทว่าคืนนี้ทุกคำพูดของเธอ จอมทัพรู้สึกนิ่งเฉย ไม่มีความไม่พอใจแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับยืนฟังโดยไม่โต้เถียง คล้ายกับว่ายอมเธออย่างไหนอย่างนั้น หรืออาจเป็นเพราะ เขาเป็นฝ่ายผิด จึงยอมรับทุกการกระทำของเธอ หรืออีกเหตุผลหนึ่งที่เริ่มขยายตัวในหัวใจ อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวง สองร่างเปลือยเปล่าบนเตียง กำลังห่ำหั่นกันด้วยบทพิศวาสอันเร่าร้อน ฝ่ายหญิงยกสะโพกรับแรงกำลังของฝ่ายชายที่โหมใส่เธออย่างไม่คิดออมแรง จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ และเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดจากการถูกมือใหญ่ขยำทรวงอกจนแทบแหลกคามือ ตรงกันข้าม เธอกลับพอใจกับบทรักถึงอกถึงใจของเขา ฟังได้จากเสียงครางกระเส่าดังไม่หยุด คำขอร้องให้เขาออกแรงให้มากขึ้น เพื่อพาตนไปสู่สวรรค์ชั้นฟ้า “พี่นอต...สุดยอดไปเลยค่ะ”เสียงหอบเหนื่อยของธนัสสรณ์เอ่ยชมเนวิน คู่ขาคนล่าสุดที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความสุขแบบที่ไม่เคยพบพานมาก่อน สุขและอิ่มเอม ถึงขั้นติดอกติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้น“หวานเองก็ใช่ย่อย
วิวาห์พยศใจ Chapter 70
Chapter 70 “ไม่มีปัญหา ย่าจัดการได้” “หวานต้องรบกวนคุณย่าเรื่องนึงค่ะ คือว่า หวานตกลงกับคนที่หวานจ้างว่า จะต้องจ่ายเงินให้เขาก่อนครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งเมื่องานเสร็จค่ะ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ทำงานให้ค่ะ” ธนัสสรณ์เข้าแผนสำคัญ “เท่าไหร่ล่ะหวาน เดี๋ยวย่าไปหยิบมาให้” “ค่าจ้างสองแสนค่ะ ครึ่งหนึ่งก็หนึ่งแสนบาท” สกาวใจไม่ยี่หระกับจำนวนเงินที่ได้ยิน นางลุกขึ้นไปหยิบเงินสดจากตู้เซฟออกมา ก่อนจะยื่นให้ธนัสสรณ์ “ย่าให้หวานสามแสนนะ แสนนึงให้คนที่หวานจ้างมาทำงาน ส่วนอีกสองแสนหวานเอาไว้ใช้จ่ายล่ะกัน”ธนวรรณกับธนพรถึงกับตาโตเมื่อเห็นเงินในมือของสกาวใจ คนเป็นแม่สะกิดแขนบุตรสาวให้รับเงินก้อนนั้นไว้ ทว่าธนัสสรณ์กลับไม่ทำตามนั้น เพราะเธอคิดว่า จะต้องออกตัวบ้างอะไรบ้าง“หวานคงไม่รบกวนคุณย่าค่ะ แค่นี้ก็รบกวนจะแย่”“รบกวนที่ไหนกันล่ะ ย่าเต็มใจให้ ย่าเป็นคนบอกให้หวานมาเมืองไทย ย่าก็ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของหวานสิ มันถึงจะถูก รับไปเถอะนะลูก ย่าเต็มใจให้จริงๆ”“หวานขอบคุณในความมีเมตตาของคุณย่ามากค่ะ” ธนัสสรณ์พนมมือไหว้เจ้าของเงินอย่างนอบ
วิวาห์พยศใจ Chapter 69
Chapter 69 “คุณจิมคะ หลินมีเรื่องจะพูดกับคุณค่ะ” เมื่อเข้าใจเรื่องชุดวิวาห์ เธอก็เข้าเรื่องสำคัญที่ตั้งใจไว้ “เรื่องอะไร” “เรื่องการแต่งงานของเราค่ะ” คนที่กำลังขับรถออกจากจุดที่จอด เปลี่ยนเป็นหยุดนิ่งอยู่ที่เดิม แล้วหันมามองหน้าคู่สนทนา “ทำไม เรื่องงานแต่งงานของเรามันทำไมเหรอ” “ก็งานแต่งงานของเราไม่ได้เกิดขึ้นจากความเต็มใจน่ะสิ คุณยอมแต่งงานกับหลินก็เพราะไม่อยากให้คุณท่านอาการกำเริบ ซึ่งมันก็ตรงกับเหตุผลที่หลินยอม หลินก็เลยจะตกลงทำความเข้าใจกับคุณจิมว่า เราแต่งงานกันแค่เพียงในนามและไม่มีการจดทะเบียนสมรส อยู่กินเหมือนผัวเมียทั่วไปตบตาคุณท่าน เมื่อมีโอกาสและจังหวะดีๆ เราก็เลิกกัน”น้ำเสียงท้ายประโยคของเธอค่อนข้างเบา และเจ้าของเสียงเกิดใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่กล้าหันไปสบตาศตวรรษ ไพลินจึงไม่รู้ว่า เวลานี้ใบหน้าเขาเรียบตึงมากแค่ไหน “แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เต็มใจแต่งงาน” เขาหันมาถามเสียงเรียบเย็น “เธอจะรู้ดีกว่าตัวฉันได้ไงหรือว่าเป็นหมอดูถึงได้รู้ดีไปซะทุกอย่าง” ไพลินได้ยินน้ำเ
Anda juga akan menyukai
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X27.8K Dibacaขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C34.4K Dibacaไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.5K Dibacaในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ53.6K Dibacaเพื่อนนอนไร้สถานะ( NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น6.7K Dibacaแค่เมียคนใช้
ดอกอ้อลู่ลม3.6K Dibacaเมียลับหมอมาเฟีย (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น10.8K Dibacaขย่มรักพ่อผัวกับเพื่อนๆของเขาอีกหลายคน
กาสะลอง1.6K Dibaca
