บทที่ 125

“พระชายาเหวิ่นจือหยูช่างอ่อนโยนและงดงามจริง ๆ”

“องค์ชายน้อยหลี่เจ๋อหาน ดูสิ พระองค์เป็นพระโอรสที่น่ารักจริงๆ”

เหวิ่นลี่หยาได้ยินและได้มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกหงุดหงิดที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ แต่ยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้า

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงขันทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จแล้ว”

“ถวายพระพร พะย