บทที่ 110 - เดี๋ยวแม่เห็น

บทที่ 110

“…ระ…เราอัปคลิปลงติ๊กต็อก…แล้วมีคนมาคอมเมนต์บอกว่าเรา…ไม่ซิง”

เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือพลางหลบสายตาคมด้วยแก้มแดงจัด ตอนแรกเธอไม่อยากบอก แต่ความจริงคือคลิปนั้นถูกบันทึกไว้แล้วนับหมื่นครั้ง อีกไม่นานเขาก็ต้องเห็นอยู่ดี เธอเลยจำต้องสารภาพด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม

“ก็ไม่ซิงจริงๆ”

“…ทำไมพูดแบบนี้” เธอเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาสั่นระริก

“พูดความจริง”

“…เราไม่อยากให้ใครคิดว่าเราไม่ซิง…เราจะเข้าวงการบันเทิง…เราไม่อยากให้ภาพลักษณ์เสียหาย” เธอก้มหน้างุด เสียงเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน ปลายนิ้วบิดชายเสื้อไปมาเหมือนกำลังหาที่ซ่อนความเขินอาย

“ผู้หญิงไม่ซิงไม่ได้แปลว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี แค่คำพูดคนไม่กี่คน ไม่มีหลักฐาน จะกลัวอะไร ใส่ใจทำไม”

“....”

“หลักฐานมันอยู่ที่กู ถ้าจะใส่ใจ มึงควรใส่ใจกูมากกว่าทุกอย่าง” จินเอนหลังพิงเก้าอี้ สายตาคมกริบจับจ้องเธอราวกับอ่านทะลุใจ “หรือนอกจากกู มีใครได้หลักฐานที่กูเปิดซิงมึงอีก กูไม่เคยส่งให้ใครดู พวกไอ้เติลกับไอ้เหนือก็ไม่เคยให้ดู”

“…มี” เธอเงียบไปนานก่อนจะกลั้นใจพูดออกมา

“...?” จินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาเย็นชาฉายประกายความสงสัย “ที่กูส่งให้มึงวันก่อน มึงส่งต่อให้เพื่อ