LOGINShare
บทที่ 136 - มันจบแล้วครับนาย
Last Updated:
2025-10-08 21:08:56
Latest chapter
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 139 - สารภาพบาป
บทที่ 139“อาหารที่มิเอะทำ อร่อยที่สุด” จู่ๆ จินก็พูดขึ้นมา“….” ไอมิเอะเงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“ทุกอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ ดีที่สุด ไม่ว่ายังไง ก็เป็นมึงเสมอ เป็นมึงมาตลอด” จินเอ่ยน้ำเสียงเรียบ แต่สายตาที่มองมากลับลึกล้ำจนเธอแทบหายใจไม่ทั่วท้องในดวงตาคู่นั้นเหมือนซ่อนบางอย่างไว้ แต่คำพูดของเขา ไม่ได้ทำให้เธอใจเต้นแรงขึ้นมาสักนิด แต่ทำให้เธอรู้สึกว่าเหมือนเขากำลังสารภาพบาป มากกว่าการพูดความรู้สึก“…ทำไมพูดจาแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า” เธอถามออกไปเบา ๆ แทนที่หัวใจจะพองโตเหมือนทุกครั้งที่เขาพูดดีด้วย ครั้งนี้กลับมีความรู้สึกประหลาดแทรกเข้ามา เหมือนในคำพูดนั้นมีอะไรบางอย่างที่เขาไม่ยอมเปิดเผย“ไม่มีอะไร แค่อยากบอก กูจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน” แล้วเขาก็เอื้อมมือมาลูบหัวเธอเบา ๆ “….” “อยู่กับกูที่นี่ ไม่ต้องไปไหนแล้วได้ไหม?”“แต่ว่า…” “ต่อให้กูเจอผู้หญิงที่ดีกว่ามึงทุกอย่าง กูก็จะไม่เปลี่ยนใจ” เธอกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาพูดแทรกขึ้นมาก่อน น้ำเสียงนั้นหนักแน่นจนกลบทุกความคิดของเธอ“…คำพูดผู้ชายเจ้าชู้เชื่อถือได้มากแค่ไหน” เสียงของไอมิเอะสั่น
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 138 - ใครจะตายก็จัดการตัวเองนะคะ
บทที่ 138“อย่ามายั่วโมโหฉันอีก” จินชี้หน้าเธออย่างเอาเรื่อง“กล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง! ก็ได้ ในเมื่ออยากเป็นศัตรูกับฉัน ฉันก็จะจัดให้ แต่จำเอาไว้ เป็นศัตรูกับฉัน ไม่ตายดี นายจะต้องรับผลที่ตามมาไม่ไหว!”เอมิโกะเงยหน้าตะโกน เธอสั่นเทิ้มทั้งตัวแต่ยังไม่ยอมลดศักดิ์ศรี เสียงเธอสั่นแต่เต็มไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด น้ำตาคลอแต่ริมฝีปากยังเชิด เธอยกมือปัดผมออกจากใบหน้าแรง ๆ ราวกับจะเรียกความถือดีกลับคืนมา“คิดว่าฉันกลัวงั้นเหรอ ฉันไม่ฆ่าเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว” จินเข้ามาใกล้อีกนิด ใบหน้าอยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ แววตาคมกริบสื่อชัดว่าเขาไม่ล้อเล่น ความดุดันในแววตาเขา ทำให้แม้แต่เอมิโกะที่เคยแผลงฤทธิ์กับใครต่อใคร ต้องกลืนน้ำลายลงคอ“โอ้ ขนาดคุณหนูจากตระกูลทูตก็ยังไม่ไว้หน้า สุดยอดจริงๆ นายน้อย”ธีโอยืนอยู่นอกประตู ได้ยินบทสนทนาทั้งหมด สีหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจปนเหลือเชื่อ เขาไม่เคยเห็นนายน้อยของตนกล้าแตกหักกับคนระดับนี้มาก่อน ก็เลยทั้งอึ้ง ทั้งกลัว ทั้งทึ่ง ในเวลาเดียวกัน“นั่นหลานสาวจักรพรรดิญี่ปุ่น…เรื่องใหญ่แน่” ธีร์พูดเสียงเบา “ขอดูหน่อย” ธีร์แง้มประตูเข้าไปดูสถานการณ์เล็กน้อย ก็เห็นว่า เอมิโกะหอ
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 137 - แจกความเท่าเทียม 18+
บทที่ 137จินซุกใบหน้าลงตรงซอกคอขาวระหงของหญิงสาว ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดจนผิวเนียนจนเธอสะท้านไปทั้งร่าง เอมิโกะเบี่ยงหน้าหลบพลางตัวแข็งทื่อ ริมฝีปากเม้มแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่เร็ว แล้วมือหนาก็แตะลงบนเรียวขาสวย ทำให้เธอสั่นสะท้าน“ฮึก!” เสียงสะอื้นหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนจะฝืนปรับสีหน้าให้ดูนิ่งไว้ พยายามแสร้งเหมือนเต็มใจ ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดแล้วจินก็ลากมือขึ้นมาช้าๆ จนถึงต้นขาขาวราวหิมะ ดวงตาคมเข้มมองเธอไม่วาง ริมฝีปากเหยียดยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจที่เห็นอีกฝ่ายขนลุกซู่ไปทั้งตัว“ไม่ต้องเล่นละครแล้ว พวกเขาไปแล้ว” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหูจนเธอขนลุกซ่าน“…ละ…เล่นละคร?” เอมิโกะหันหน้ามามองเขาด้วยแววตาเหมือนไม่เข้าใจ แต่แววตาคู่นั้นกลับซ่อนประกายบางอย่างเอาไว้ ราวกับรู้ทั้งรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร “หมายถึงยังไงเหรอคะ” “เราต่างก็เล่นละคร คิดว่าฉันโง่ ดูไม่ออกรึไง” จินพูดพลางผละออกจากร่างเธอ ดวงตาเย็นชาในพริบตา เขายืนเต็มความสูงแล้วคว้าเข็มขัดขึ้นมาสอดกลับเข้าที่อย่างไม่ใส่ใจ หญิงสาวยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียง ผมยาวสลวยปรกข้างแก้ม แววตาหวานวูบหน
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 136 - มันจบแล้วครับนาย
บทที่ 136“น้องเป็นลูกหมาของจินเหรอคะ” เอมิโกะเอ่ยถามพลางเอื้อมมือเรียวขาวสะอาดไปลูบศีรษะของจูเนียร์บนตักของจินอย่างแผ่วเบา จูเนียร์เป็นลูกหมาที่ขึ้นชื่อว่ากัดทุกคนที่เข้าใกล้พ่อมัน ทว่าตอนนี้กลับนิ่งเฉยไม่แม้แต่จะเห่า ไม่เพียงแค่นั้น มันยังกระดิกหางเบา ๆ แถมเอียงหัวเข้าหามือของเธออย่างเต็มใจสุด ๆ ทำเอาจินหลุบตามองจูเนียร์อย่างไม่อยากเชื่อสายตาแต่ที่แน่ๆ ไม่เห่าใส่ ไม่กัดเหมือนตอนที่นักฆ่าขับรถของจิน ถ้าแม่รู้ โดนแน่ๆ โดนทั้งตัวลูก ตัวพ่อแน่นอน“น่ารักจัง” เสียงหวานใสของเอมิโกะเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเหมือนอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว จูเนียร์ดูเหมือนจะรู้ว่าตัวเองถูกชม มันขยับจมูกฟุดฟิดก่อนจะเอียงหน้ามาถูเบา ๆ กับฝ่ามือของเอมิโกะ เหมือนกำลังอ้อนขอให้ลูบอีก“น้องชื่ออะไรเหรอคะ” เสียงหวานยังดังต่อเนื่อง เอมิโกะเงยหน้าขึ้นมองจินด้วยแววตาใสแจ๋ว ทำเอาจินที่ปกติไม่สะทกสะท้านต่อผู้หญิงคนไหนก็ยังรู้สึกเหมือนสายตานั้นมาทำให้หัวใจสะดุดไปชั่วครู่“จิน” “จิน?” เธอชะงัก ดวงตาโตกระพริบช้า ๆ ทวนชื่อในใจ ก่อนริมฝีปากสีชมพูอ่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยอย่างอ่อนหวาน “จินจูเนียร์สินะคะ น่
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 135 - นัดดูตัว
บทที่ 135 ในขณะเดียวกัน จินถูกพาเข้ามายังห้องรับแขกวีไอพี เขาถูกนักฆ่าจับเปลี่ยนชุดจนเสร็จสิ้น กลายเป็นคุณชายในชุดทักซิโด้สีครีมสะอาดตา แต่ร่างก็ยังคงแน่นิ่ง สลบไสลไม่ต่างจากหุ่นเชิดที่ถูกจัดวางเอาไว้ทรงผมวูฟคัทที่เคยยุ่งเหยิงก็ถูกรวบและเซ็ตจนเรียบตึงไปด้านหลัง เพื่อเผยใบหน้าคมชัด จากนั้นเขาถูกจับให้นั่งลงบนเก้าอี้หลุยส์ โดยด้านข้างเก้าอี้อีกตัวคือที่นั่งของรองนายกรัฐมนตรีผู้เป็นบิดา นั่งอยู่ในทักซิโด้สีเทาเข้ม อย่างสงบเยือกเย็นแต่เต็มไปด้วยอำนาจดุจภูผา นัยน์ตาคมคายเพียงเหลือบมองลูกชาย ก็เหมือนกำแพงหนาวเหน็บแผ่คลุมทั่วทั้งห้อง“คุณหนูเอมิโกะมาถึงแล้วครับ” คชาเดินเข้ามาก้มศีรษะรายงาน “อีกห้านาทีให้เข้ามา” ท่านรองนายกฯ เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปมองลูกชายที่ยังสลบอยู่ด้วยสายตาเย็นยะเยือก “ทำให้เขาฟื้น”เพียงคำสั่งสั้น ๆ หัวหน้านักฆ่าก็เดินเข้ามาทันที แล้วใช้เข็มฉีดยาแทงลงที่ต้นแขนของจิน ไม่นาน จินก็เริ่มขยับ ร่างกายหนักอึ้งเหมือนแบกหินผา เส้นประสาทตึงเครียด รู้สึกปวดหนึบไปทั้งแผ่นหลังและต้นคอ เขาเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ ขมวดคิ้วแน่น เสียงลมหายใจหนัก ๆ ดังลอดไรฟัน ขยับบิดคอไปด้านข้างเล็ก
วิศวะล้ำเส้นเพื่อน บทที่ 134 - ไม่ระคายเคืองผิว
บทที่ 134จากนั้นเขาก็เดินอ้อมไปที่หลังเบาะ หยิบของที่ซื้อมาวันนี้ลงมา ทว่ากลับสะดุด เมื่อไม่เห็นถุงช้อปปิ้งของจูเนียร์“ถุงเสื้อผ้าของจูเนียร์อยู่ไหน” เขาหันมาถาม “ก็แกเป็นคนถือมาไม่ใช่เหรอ” เธออุ้มจูเนียร์ขึ้นมากอด ตาแป๋วตอบกลับอย่างไร้เดียงสา “น่าจะไม่ได้ถือมา คงลืมไว้ที่ห้าง” เขาเอ่ยพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย“งั้นกลับไปเอาดีมั้ย” เธอรีบถามออกมาแทบจะทันที ดวงตาสุกใสเต็มไปด้วยความเสียดายของ“ไม่ดี แค่เสื้อผ้าซื้อใหม่ได้ กลับไปเสียเวลา” “แต่ว่าเราเสียดาย อีกอย่างห้างกับคอนโดแกก็ไม่ได้ไกลกันมาก แกพาเรากลับไปเอาได้ไหม” เธอรั้นเสียงอ้อน มือก็กอดลูกชายแน่น จินก็ชักสีหน้าเล็กน้อย “วุ่นวาย” คำสั้น ๆ หลุดออกมาอย่างไม่พอใจนัก แต่แววตากลับเผลอไหวเมื่อเห็นสีหน้าของเธอค่อย ๆ ตกลงไปความหน้าเสียของเธอทำให้เขาสะดุดในใจเล็กน้อย หัวใจแข็งกระด้างที่เคยชินกับการไม่แคร์ใคร ถูกบังคับให้ยอมเธออย่างง่ายดาย“ขึ้นไปรอข้างบน เดี๋ยวไปเอามาให้” สุดท้ายเขาก็ยอมเธอจนได้ น้ำเสียงที่ดุจนเธอกลัว กลับกลายเป็นอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว“ไม่ให้เราไปด้วยเหรอ” “เสียเวลา กูไปคนเดียวเร็วกว่า” “...แกพูดเหมือนเราเป็นตัวถ่วง”“ยัง
You may also like
FAKE LOVE รุ่นพี่ลวงรัก
MaRich_1.9K viewsวิศวะเกียร์ร้ายกับดักรัก
ฮายอนนี่3.3K viewsน่านฟ้าคว้าเกียร์
ต้นนุ่น'นน1.9K viewsBAD Girl สะดุดรักนายเย็นชา
อิแย้ม1.7K viewsSo Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara2.5K viewsBad love...รักร้าย ผู้ชายที่ชื่อ..ราเรซ
กณิกา452 viewsองศาเดียวที่จะรัก
นิยายของเนม2.5K viewsเดินตามตะวัน
Chalam whale373 views
