Ep.4 เช่าคอนโดเดือนละห้าร้อย

Ep.4 เช่าคอนโดเดือนละห้าร้อย

ทั้งสองทานอาหารเรียบร้อย พอลจึงเริ่มขับรถตระเวนหาหอพักให้มิเกล ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับมหาลัยมากนัก

ครืด ~~ ครืด ~~ 

โทรศัพท์มือถือของพอลสั่นเนื่องจากว่ามีคนโทรเข้ามา แต่เขากำลังขับรถอยู่จึงเอ่ยบอกคนที่นั่งข้างกายแทน

“รับโทรศัพท์ให้ฉัน”

“เอ่อ ไม่ดีมั้งคะ”

“กดรับสายให้ฉัน”

พอลพูดเสียงเข้มขึ้นอีกครั้งจนคนข้างกายยอมทำตาม

“ค่ะๆ”

เรารู้จักกันไม่ถึงสองวันเองมั้ง พี่พอลทำตัวราวกับว่ารู้จักกับฉันมานาน ทั้งคำพูดและพฤติกรรมต่างๆ มันส่อแววมาก มากจนบางทีฉันไม่กล้าคิดไปเอง เมื่อฉันกดรับสายเรียบร้อยแล้วยื่นไปให้คนที่กำลังขับรถอยู่ แต่พี่พอลเลือกที่จะกดเปิดลำโพงแทนและให้ฉันถือเอาไว้แบบนั้น ถ้างั้นฉันก็ได้ยินหมดน่ะสิ

“ว่าไง”

(ว่าไงอะไรของมึง ขับรถถึงไหนแล้วเนี่ย)

“กูไปไม่ได้ละ มีธุระต้องไปทำ” พี่พอลตอบประโยคนั้นแล้วหันมามองหน้าฉันครู่นึง มองทำไม?

(ธุระอะไรของมึง มึงจะโดดเรียนเหรอ)

“อืม ฝากเรียนเผื่อกูด้วย”

(น้องพิชชี่รอทานข้าวพร้อมมึงอยู่นะ) พิชชี่งั้นเหรอ หรือจะเป็นแฟนของพี่พอล

“ฝากบอกน้องด้วยว่าไม่ต้องรอ แค่นี้นะกูขับรถอยู่”

พอร์ชโทรมาตามพอลเพราะนัดกันไว้ จนเลยเวลาแล้วก็ไม่มาสักที สุดท้ายพอลก็เทเพื่อน แถมยังโดดเรียนอีกต่างหาก ธุระที่เขาบอกพอร์ช ก็หมายถึงการที่เขาต้องพาคนตัวเล็กไปหาหอใหม่นั่นเอง ทั้งที่มิเกลไม่ได้เรียกร้อง แต่พอลเองที่ต้องการแบบนั้น อยู่ๆ ก็อยากบริการทุกระดับประทับใจ ผิดแปลกไปจากนิสัยของเขามาก

พอลหาหอที่อยู่ใกล้มหาลัยให้มิเกล สอบถามหอพักทั้งหมดสามที่ แต่ไม่มีห้องว่างเลย การหาหอพักพร้อมเข้าอยู่มันค่อนข้างหายาก เพราะส่วนใหญ่แล้วก็ต้องแจ้งออกล่วงหน้าอย่างน้อยหนึ่งเดือน แต่สุดท้ายก็มีหอว่างอยู่หอหนึ่ง สามารถเข้าอยู่ได้เลยแต่มิเกลปฏิเสธ เนื่องด้วยค่าเช่าในแต่ละเดือนมันแพงเกินตัวมากไปสำหรับคนที่อยู่ตัวคนเดียวอย่างเธอ 

“เฮ้อ ทำไมมันหายากจัง”

“มีที่นึง นอนฟรีนะ”

“ที่ไหนคะ”

มิเกลถามด้วยความตื่นเต้น เธอเดาว่าคงเป็นสถานที่สงเคราะห์ช่วยเหลือคนจนคนยากไร้อะไรทำนองนั้น ซึ่งเธอไม่ติดใจนะ อยู่ได้สบายมาก เพราะชีวิตนี้ก็ลำบากมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว

“ใต้ทางด่วน หลังคาแพงซะด้วยเป็นหลักล้าน”

“เกลไม่ตลกนะ เกลเครียด” 

“งั้นเธอก็ไปอยู่คอนโดฉัน”

“ยะ อยู่กับพี่งั้นเหรอ”

“ฉันมีห้องว่าง ห้องตรงข้ามฉัน”

“...”

“หรือเธออยากอยู่ห้องเดียวกับฉัน”

“กะ เกลไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะ เกลไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายค่าเช่าคอนโดหรูๆ หรอกนะคะ”

“เธอก็จ่ายฉันมาเดือนละห้าร้อย”

“ห้าร้อย? ไม่มีหรอกนะคะค่าคอนโดเดือนละห้าร้อยบาท”

“จ่ายมาแค่นั้นแหละ ฉันรวยมาก เผื่อเธอไม่รู้”

“ไม่เอาหรอกค่ะ เกลเกรงใจ เกลรบกวนพี่พอลมากเกินไปแล้วด้วยซ้ำ”

“ฉันเป็นเจ้าของคอนโดนั้น อยู่ฟรียังได้เลย แลกกับ…”

“แลกกับอะไรคะ”

“เป็นเด็กของฉันสิ”

“...”

“หึหึ”

“จอดป้ายหน้าให้เกลเลยค่ะ”

“ทำไม? กลัว?”

“แววตาพี่ร้ายกาจมากไม่น่าไว้ใจ ไหนจะคำพูดแบบนั้นอีก”

“ฉันล้อเล่นน่ะยัยกุ้งแห้ง”

“แล้วถ้าเกลตกลงล่ะ”

“ก็ดีลสิครับ”

“นั่นไงไว้ใจไม่ได้จริงๆ ด้วย ไหนบอกล้อเล่นไงคะ”

“ฉันไม่ฝืนใจเด็กกะโปโลหรอกนะ”

น่าแปลกใจที่เราคุยเล่นกันเรื่องนี้แต่ฉันไม่ได้รู้สึกว่ากำลังโดนคุกคาม พี่พอลพูดราวกับชวนคุยเหมือนเรื่องทั่วไป ไหลเป็นปลาไหลเลยนะพ่อคุณ

“คำก็กุ้งแห้ง คำก็เด็กกะโปโล”

ฉันพึมพำเสียงเบา ฉันสวยและน่ารักมากนะ พูดแบบนี้ฉันเสียความมั่นใจไม่น้อยเลย ที่ฉันมั่นใจเพราะเพื่อนรักฉันอีกคนการันตีและชมฉันทุกวัน ว่าสวยอย่างนั้นน่ารักอย่างนี้ ชมจนฉันมีความมั่นใจในตัวเองขึ้นมาบ้าง

… “พี่พอล”

“หืม”

“งั้นเกลรบกวนพี่ไม่เกินสองเดือนนะคะ รอหอพักว่างแล้วเกลจะย้ายออกไปอยู่ที่นั่น”

“อืม”

“ส่วนค่าเช่า เกลขอจ่ายมากกว่าห้าร้อยนะคะ”

“จ่ายห้าร้อยแลกกับการดูแลฉัน เรื่องอาหาร เรื่องเตรียมเสื้อผ้า”

“เราเพิ่งเจอ เพิ่งรู้จักกันเองนะคะ ทำไมพี่พอลไว้ใจให้เกลอยู่ใกล้ตัวขนาด”

“ฉันควรระวังเธองั้นเหรอ”

“...”

“เธอควรจะระวังฉันมากกว่านะ”

“...” 

มันจริงของพี่พอลทุกอย่าง ฉันควรระวังเขา แต่เชื่อไหมสัญชาตญาณในความรู้สึกมันบอกว่าฉันสามารถไว้ใจผู้ชายคนนี้ได้ ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แล้วที่ฉันถามคำถามนั้นกับพี่พอลไปก็เพราะว่า ฉันคือคนแปลกหน้าคนนึง เขาช่วยเหลือคนที่เพิ่งเจอกันได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ แล้วกับคนอื่นๆ เขาทำแบบนี้ด้วยหรือเปล่า

“หึ ฉันแค่ช่วยเหลือเด็กตาดำๆ เธอไม่ต้องคิดอะไรเยอะแยะหรอก”

“ถ้าแบบนั้นโอเคค่ะ เกลจะทำความสะอาดคอนโดให้ด้วย”

“ฉันมีแม่บ้านที่คอยทำให้อยู่แล้ว เธอแค่ตามที่ฉันบอกก็พอ”

“เอางั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณพี่พอลมากนะคะ” 

ฉันพนมมือไหว้พี่พอลหนึ่งครั้ง รู้สึกอยากขอบคุณจริงๆ ก็เลยอยากไหว้ แต่ดูเหมือนว่าพี่พอลตกใจที่ฉันไหว้พี่เขา แปลกตรงไหนกันก็พี่พอลอายุกว่าฉันนี่นา

พอลพามิเกลเข้าไปยังห้องที่อยู่ตรงกันข้ามกับห้องของเขา แบบนี้ก็ได้ พอใจแล้ว แค่รู้สึกว่าไม่อยากให้อยู่ห่างจากสายตาไปไหน แถมยังสามารถหาข้ออ้างให้เธอมาเจอเขาบ่อยๆ ได้อีกด้วย

“ทำอาหารเป็นหรือเปล่า”

“ทำเป็นค่ะ เคยช่วยคุณยายขายข้าวแกงก่อนมาอยู่กรุงเทพฯ”

“งั้นก็ดี ขาดเหลืออะไรก็บอก”

ครืด ~~ ครืด ~~ 

โทรศัพท์ของมิเกลสั่นขึ้น เธอจึงหยิบมือจากในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ และชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ ดูยังไงก็รู้ว่าชื่อนั้นเป็นชื่อผู้ชาย พอลยืนจ้องมองตาเขม็ง เขาแอบเดาในใจว่าไอ้คนที่โทรเข้ามาต้องเป็นแฟนเก่าของมิเกล และแน่นอนว่าเดาไม่ผิด เพราะได้ยินเสียงที่มิเกลรับโทรศัพท์และเดินไปทางอื่น เขาก็เลยเสแสร้งแกล้งเดินตามไปนั่งเนียนๆ ที่โซฟาหน้าทีวีซึ่งนั่งข้างๆ มิเกล

“เกลไม่กลับไปค่ะ”

“เกลจะทำงานหาเงินมาคืนพี่โฬมทุกบาททุกสตางค์ไม่ต้องห่วง”

“เรื่องของเกลค่ะ แค่นี้นะคะ”

มิเกลถอนหายใจหนักๆ เกิดอาการหนักใจไม่น้อย เพราะโฬมทวงบุญคุณไม่ว่าจะเป็นค่าเทอมที่เขาเคยจ่ายให้ สองเทอมก็เกือบสองแสน เท่ากับว่าตอนนี้เธอเป็นหนี้และต้องหาเงินมาคืนโฬมเพื่อจะได้หลุดพ้นต่อกันสักที ไม่ใช่ว่ามิเกลไม่เสียใจ ก่อนหน้านั้นที่จะเกิดเรื่องโฬมดีกับมิเกลทุกอย่าง เธอรักและไว้ใจ แต่ไม่คิดเลยคนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด และพึงระลึกได้ว่าชีวิตคนต้องเดินต่อไป อย่าจมกับความเสียใจนาน

“มีอะไร”

“คือ...”

“เธอเป็นหนี้ใคร”

“พี่โฬมค่ะ”

“มันคือ?”

“ฟะ แฟนเก่าเกลค่ะ” เ

มื่อมิเกลพูดชื่อนี้ พอลเกิดอาการไม่พอใจทันที สีหน้าบึ้งตึงที่เก็บซ่อนไม่มิด แววตาเรียบนิ่งแบบนั้น ดูก็รู้ว่าไม่สบอารมณ์

“เตรียมมื้อเย็นที่ห้องฉัน”

พี่พอลพูดแค่นั้นก็เดินหุนหันไปทันที ฉันงงนะ เมื่อกี้ยังคุยดีๆ กันอยู่เลย พี่เขาเป็นอะไรไป แต่ฉันมีคำถามคำถามหนึ่งที่อยากถามให้หายสงสัย ฉันจึงรีบวิ่งตามพี่พอลไปทันที

“พี่พอล เกลมีเรื่องจะถามค่ะ”

“...”

“เอ่อคือ…”

“จะถามอะไรก็ถามอย่าลีลา”

“เอ่อ เกลจะถามว่า พี่พอลมีแฟนหรือเปล่าคะ”

“ฉันโสด”

“...”

“โสดมากด้วย”

“...”

โอเคโสดก็โสด ทำไมต้องโสดมากด้วย ที่ฉันถามแบบนั้นเป็นเพราะว่าการที่ฉันมาอยู่ที่นี่ มารบกวนพี่พอลแบบนี้ ไม่มีแฟนคนไหนใจกว้างพอที่ยังยอมรับได้หรอกนะ ฉันถามเพราะกลัวว่าจะโดนแฟนของพี่พอลตบน่ะสิ ว่าแต่แล้วผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อพิชชี่ล่ะ คนที่รอพี่พอลไปทานข้าวด้วย หรือพี่พอลจะโกหกฉัน ฉันไม่อยากมีปัญหากับใครนะ ไม่พร้อมจริงๆ ฉันเป็นแค่เด็กจนๆ คนนึงที่มาตามความฝัน อยากเรียนที่กรุงเทพฯ อยากเอาใบปริญญาไปฝากยายตามที่ตั้งใจไว้ก็เท่านั้น ชีวิตฉันขอแค่นี้จริงๆ

✨✨✨