Ep.5 เบบี๋ขาของพอล

Ep.5 เบบี๋ขาของพอล

“ถามฉันว่าโสดไหม ฉันคิดนะ”

“อ่อนไหวจังเลยนะคะ”

“ใช่ ไม่เคยได้ยินเหรอ คนของขาดมักอ่อนไหว”

“มะ มะ ไม่เคยค่ะ”

ฉันพูดลิ้นพันกันจนได้ยินชัด จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงพี่พอลชอบพูดจาแบบนี้ ชอบพูดทะลึ่ง ฉันคิดถูกหรือเปล่านะที่ไว้ใจคนแปลกหน้าคนนี้ พอฉันปฏิเสธไปแบบนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคออีกด้วย ขี้แกล้งอะ

“เอาเบอร์เธอมา ฉันจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวให้คนมาส่งวัตถุดิบให้ ฉันจะโทรบอกเธอให้ลงไปรับของด้านล่าง แล้วนี่… คีย์การ์ดห้องฉัน”

“ค่ะ นี่ค่ะเบอร์ของเกล”

ฉันยื่นโทรศัพท์ให้คนตรงหน้า ในหน้าจอฉันกดเบอร์ของตัวเองไว้แล้วส่งโทรศัพท์ให้พี่พอล เบอร์ฉันถ้ากดบันทึกแล้วมันจะเพิ่มเพื่อนในไลน์ให้ด้วยเลยเพราะฉันผูกไว้กับเบอร์โทรฯ

.

.

เมื่อทั้งสองคนแลกเบอร์โทรศัพท์กันเรียบร้อยแล้ว พอลก็เดินเข้าห้องของตัวเองทันที เขานั่งเอนตัวพิงโซฟาตัวยาวด้วยท่าทางสบายใจ พร้อมกับนั่งผิวปากอย่างอารมณ์ดี มือหนาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับรัวนิ้วกดบันทึกชื่อของมิเกลว่า ‘เบบี๋เกล’ เพราะเขาปักธงในใจไว้แล้วว่าอนาคตมิเกลต้องเป็น ‘เบบี๋ขาของพอล’ อย่างแน่นอน

ผ่านไปเกือบชั่วโมงพอลส่งข้อความมาบอกมิเกลไว้ว่า วัตถุดิบทุกอย่างมาถึงแล้ว เมื่อมิเกลลงไปด้านล่าง มีพนักงานผู้หญิงของคอนโดยืนรออยู่เพื่อช่วยถือของต่างๆ ให้มิเกลและไปส่งยังหน้าห้อง เพราะของที่พอลให้คนไปซื้อมาให้ค่อนข้างเยอะมาก มีทั้งอาหารสด อาหารสำเร็จรูป ขนม นม ผลไม้ เมื่อมิเกลจัดของทุกอย่างไว้ในห้องของตัวเองบางส่วนเรียบร้อยแล้ว เธอจึงนำของที่เหลือไปเก็บในห้องของพอล และเริ่มทำอาหารรอทันที

.

.

“โห ตู้เย็นใหญ่มาก เอ๊ะ มีสองตู้เลยเหรอ” 

ครั้งก่อนที่มิเกลมาห้องของพอล เธอไม่ได้เดินเข้ามาในห้องครัวเลย ก็เลยไม่รู้ว่าห้องครัวของพอลใหญ่มาก มีอุปกรณ์ทำครัวครบครันราวกับว่าพอลทำอาหารทานเอง แต่ความจริงแล้วแม่ของพอลต่างหากที่ชอบซื้อไว้ให้ เวลาท่านมาเยี่ยมท่านจะชอบทำอาหารให้ลูกชายทานเองมากกว่า

พอลมีตู้เย็นแยกสำหรับเก็บ น้ำ ขนม นม และเบียร์ ส่วนใหญ่จะเน้นเบียร์มากกว่า เพราะมันคือสิ่งที่สามารถทำให้เขานอนหลับได้ในทุกคืน ส่วนอีกตู้จะเป็นพวกอาหารสดและอาหารแช่แข็ง เมื่อมิเกลสำรวจจนเข้าใจแล้วว่าพอลมีการแยกประเภทไว้ เธอไม่รีรอจึงเก็บของต่างๆ เข้าตู้เย็นทันที

“ทำอะไรกินดีนะ”

ครืด ~~ ครืด ~~ 

ในระหว่างที่มิเกลกำลังคิดเมนูอยู่นั้นก็มีเสียงโทรศัพท์แทรกเข้ามา

“ฮัลโหล ยัยแคนดี้”

(เสียงใสเชียวนะเกล ไม่เหมือนคนอกหักเลย) 

ก่อนหน้านั้น มิเกลเล่าให้แคนดี้ฟังผ่านๆ ทางข้อความ เนื่องจากแคนดี้เองมีธุระต้องไปจังหวัดสามวัน เป็นช่วงเวลาที่มิเกลพบปัญหาพอดี แคนดี้จึงไม่สามารถช่วยเหลือมิเกลได้ในตอนนั้น ไม่งั้นเธอคงโทรหาให้แคนดี้มารับเธอแล้ว แคนดี้ถือว่าเป็นเพื่อนรักของมิเกลได้เลย สามารถไว้ใจได้ทุกอย่าง ปกติแล้วจะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันสามคนส่วนอีกคนนั่นก็คือลูกน้ำ แต่พอเจอเรื่องแบบนี้เข้าไป แน่นอนว่าแคนดี้ยืนอยู่ข้างมิเกล เธอพร้อมตัดเพื่อนกับลูกน้ำทันที เพราะสิ่งที่ลูกน้ำทำกับมิเกลมันมากเกินไป ความจริงตอนที่ลูกน้ำขอเข้ามาอยู่ด้วยในกลุ่มเดียวกัน แคนดี้เคยแอบเตือนมิเกลอยู่บ่อยครั้งว่าลูกน้ำไม่น่าไว้ใจ เซ้นส์ของเธอมันบอกแบบนั้นว่านิสัยก็ต่างกับมิเกลและแคนดี้มาก แต่มิเกลมองโลกในแง่ดี จึงบอกแคนดี้ลองคบกันดูก่อน และสุดท้ายสิ่งที่แคนดี้เตือนก็เป็นความจริง แต่มันเกินคาดไปไกลมากก็ตรงที่มาหักหลังมิเกลโดยการมาคบกับแฟนเก่าของมิเกลนั่นเอง

“ก็เสียใจอยู่นะ แต่ไม่มีเวลาให้เสียใจนานหรอก เพราะชีวิตมันต้องเดินต่อไป”

(ชีเริ่ดจ้า ได้ยินแบบนี้ฉันค่อยสบายใจหน่อย คิดว่าแกจะร้องไห้ฟูมฟายซะอีก)

“นั่นสิ ต้องแรกเราก็คิดว่าเราต้องเสียใจมากแน่ๆ”

(ดีแล้วยัยเกล แล้วนี่แกพักที่ไหน ถ้าไม่ได้อยู่กับไอ้พี่โฬมแล้ว แกเป็นไงบ้างลำบากหรือเปล่า)

“สามวันที่ผ่านมาเกิดเรื่องขึ้นเยอะแยะเลย แต่นับว่าเป็นความโชคดีของเรานะ พรุ่งนี้ไปมหาลัยเดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง”

(งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะยัยเกล)

“โอเค บ๊ะบายนะแคนดี้”

หลังจากวางสายมิเกลก็คิดเมนูของมื้อเย็นสามเมนูนั่นก็คือ หมูสามชั้นทอดน้ำปลา แกงส้มชะอมไข่ใส่กุ้งและเมนูสุดท้ายคือผัดผักรวมใส่หมูนุ่ม

มิเกลจัดการหมักหมู แกะเปลือกกุ้ง หั่นผักและอื่นๆ ด้วยความคล่องแคล่วและเพลิดเพลิน อย่างที่เคยบอกไว้ว่ายายของเธอขายข้าวแกงส่งเธอเรียน เป็นลูกหลานแม่ค้า แน่นอนว่าการทำอาหารของมิเกลนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แถมยังทำอาหารได้อร่อยอีกด้วย

ในระหว่างที่กำลังหมักหมูอยู่นั้นต้องรอเวลาให้น้ำหมักซึมเข้าสู่เนื้อหมู เธอจึงหุงข้าวรอ แต่ทว่า หม้อหุงข้าวที่อยู่ตรงหน้าเธอมันเป็นรุ่นดิจิตอล ไม่เหมือนเหมือนหุงข้าวแบบที่ใช้ทั่วไป

“ใช้ยังไงเนี่ย”

… “แย่แล้วมิเกลเอ้ย”

พรึบ!

“อ๊ะ”

… “พี่พอล!”

“กดตรงนี้”

พอลยืนซ้อนด้านหลังมิเกล หากมีคนมองมาก็จะเข้าใจได้ว่า พอลสวมกอดมิเกลจากทางด้านหลัง แผ่นหลังบางแนบชิดกับอกแกร่งจนมิเกลไม่สามารถขยับตัวได้ เธอยืนตัวเกร็งทั้งตกใจและรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ

พอลไม่ได้เข้ามาเงียบๆ แต่เป็นมิเกลเองต่างหากที่เพลิดเพลินกับการทำอาหารจนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู เขายืนมองอยู่สักพักใหญ่แล้ว มิเกลก็ยังไม่รู้ตัว จนกระทั่งเห็นเธอสับสนกับการใช้หม้อหุงข้าว พอลก็เลยเดินเข้าไปสัมผัสตัวเธอแบบเนียนๆ

หอม กลิ่นตัวมิเกลมันช่างหอมจนเขาอยากยืนแนบชิดอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆ

“ถะ ถอยออกไปก่อนค่ะ”

“ฉันกำลังสอนเธออยู่”

“เสร็จแล้วค่ะ เกลใช้เป็นแล้ว”

“หอม…”

“พี่พอลหอมอะไรคะ เกลยังทำอาหารไม่เสร็จเลยนะ”

“ไม่รู้ แต่หอม…”

หอมของพอลกับหอมของมิเกลมันต่างคนต่างความหมาย มิเกลตัวหอมมาก หอมยันเส้นผมของเธอ พอลได้กลิ่นทีไรรู้สึกผ่อนคลายทุกที

พอลอยู่ช่วยมิเกลทำอาหารจนเสร็จเรียบร้อย และตอนนี้ทั้งสองก็รับประทานอาหารด้วยกันที่โต๊ะทานข้าว

ทั้งสองต่างก็ทานข้าวกันเงียบๆ มีบ้างที่อีกคนเผลอ อีกคนก็แอบมอง แต่คนที่จ้องมองคนตรงหน้านานหน่อยก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพอล ใบหน้านิ่งเหมือนคนดุแต่ใจดีแบบนั้นมิเกลเริ่มค่อยๆ ปรับตัวชิน แต่ก็มีบางครั้งที่ตกใจไปบ้างที่พอลชอบถึงเนื้อถึงตัวเธอ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายอะไร  อย่างที่เคยบอกไว้ เธอไว้ใจเขาโดยไม่มีสาเหตุ ไว้ใจโดยไม่มีเงื่อนไขอะไรทั้งนั้นทั้งที่เพิ่งเจอกันด้วยซ้ำ

“พรุ่งนี้ไปเรียนพร้อมฉัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เกลไปเองได้ค่ะ”

“จะไปเองทำไมในเมื่อฉันก็ต้องไปเรียนอยู่แล้ว”

“ทางผ่านเหรอคะ”

“ฉันเรียนที่เดียวกับเธอ”

“...” ฉันไม่เคยรู้เลย แต่ก็เพราะพี่พอลไม่เคยบอก ว่าไปก็บังเอิญดีนะ

“เธอเรียนคณะอะไร”

“บริหารค่ะ”

“อืม ส่งตารางเรียนของเธอมาให้ฉันด้วย”

“ต้องให้ด้วยเหรอ” มิเกลถามตาใส เธอก็แค่งงว่าทำไมต้องให้ด้วย

“ตอนนี้ถือว่าฉันเป็นผู้ปกครองเธอ”

“...”

“ค่าขนม ค่าเทอม อยากได้อะไรก็มาเอากับฉัน”

“ว่าไงนะคะ”

“ฉันหมายความตามที่พูด”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ เกลจะหางานทำหลังเลิกเรียนค่ะ เกลอยากหาเงินด้วยตัวเอง” ฉันว่ามันฟังดูแปลกๆ แบบพี่พอลถ้าจะเชื่ออะไรสักอย่างต้องเอามาหารสิบหารร้อย เชื่อไม่ได้เพราะเขาชอบพูดจาทะลึ่ง และที่ฉันบอกว่าอยากทำงาน เพราะฉันไม่ได้อยากรบกวนพี่พอล ที่ผ่านมาเขาช่วยเหลือฉันมาเยอะมากแล้ว

“ไม่ต้อง”

“...”

“มันกระทบอาหารมื้อเย็นของฉัน”

… “ขาดเหลืออะไรฉันให้เงินเธอเอง”

“เปลี่ยนเป็นยืมได้ไหมคะ แบบนั้นเกลสบายใจกว่า”

“เรื่องมาก”

“เกลอยากทำงานค่ะ มีงานช่วยรุ่นพี่ถ่ายแบบ เป็นงานที่นานๆ จะมีสักครั้ง เกลอยากทำเพราะอยากส่งเงินให้คุณยายค่ะ”

“ดื้อชะมัด”

“ไม่ได้ดื้อค่ะคุณพ่อ” ก็ในเมื่อพี่พอลบอกว่าเป็นผู้ปกครองฉัน งั้นขอเรียกพ่อเลยก็แล้วกัน

“...”

✨✨✨