Ep.6 คุ้นเคยไว้
“ไม่ได้ดื้อค่ะคุณพ่อ”
ก็ในเมื่อพี่พอลบอกว่าเป็นผู้ปกครองฉัน งั้นขอเรียกพ่อเลยก็แล้วกัน
“อายุฉันกับเธอ ไม่น่าจะเป็นพ่อลูกกันได้”
“...”
“แต่เป็น ‘ผัว’ ก็ไม่แน่”
“กะ เกล อิ่มแล้วค่ะ ขอตัวไปเก็บจานก่อนนะคะ”
“หึ นึกว่าจะแน่”
ประโยคนี้มิเกลไม่ได้ยิน เพราะเธอวิ่งหนีเข้าไปในครัวแล้ว ใครเขาอยากเป็นพ่อกัน อยากเป็นผัวมากกว่าไม่รู้หรือไง
มิเกล
ทนนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว ใบหน้าร้อนผ่าวเหงื่อซึมเล็กน้อยตามกรอบหน้า ฉันรู้ตัวเองได้ทันทีว่าตอนนี้ตัวเองคงจะหน้าแดงมาก พี่พอลชอบพูดจาแบบนี้อยู่เรื่อยเลย ไม่คิดบ้างหรือไงว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง ฉันรู้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่โดนเขาหยอด ฉันคิดมาตลอดว่าการที่พี่พอลพูดจาแบบนั้น บางครั้งก็ชอบจ้องมองฉัน ถึงแม้ใบหน้าจะนิ่งราวกับทำหน้าดุก็ตาม แต่แววตาคู่นั้นไม่ดุเลย ไม่แค่นั้นบางทีก็ชอบสัมผัสตัวฉันเนียนๆ อีกด้วย ที่ฉันกล่าวมาทั้งหมดนี้เรียกว่าเขาหยอดฉันใช่ไหม
แล้วถ้าถามว่าฉันรู้สึกอย่างไรเมื่อโดนจู่โจมทั้งคำพูดและการกระทำ ฉันรู้แค่ว่าฉันไม่ได้กลัว ฉันไม่ได้รังเกียจ แต่กลับรู้สึกใจเต้นแรงมาก บางครั้งก็ประหม่า ทำตัวไม่ถูก หรือเขาเรียกกันว่าเขิน ฉันเขินงั้นเหรอ เฮ้อ… บรรลัย
“ผลไม้ค่ะ”
ฉันไม่ได้อยู่ในครัวนานเกินไป เดี๋ยวพี่พอลจะรู้ว่าฉันหลบมาเขิน มันน่าอายนะ
“ขยันดีนะ”
มะยงชิดที่คว้านเม็ดออกเรียบร้อยแล้วจะได้ทานง่าย พี่พอลคงมองว่าฉันขยันละมั้ง
“ทานเยอะๆ นะคะ หวานมากเลย”
“เธอก็ด้วย ตัวเท่ากุ้งแห้ง”
“เอ๊ะ ทำไมพี่พอลชอบว่าเกลตัวเท่ากุ้งแห้งคะ ไม่เคยได้ยินหรือไง ซ่อนรูปน่ะ”
“งั้นเหรอ งั้นเปิดให้ฉันดูสิ”
“แค่กๆ”
“หึ ตกใจง่ายนะ”
“คะ ใครจะไม่ตกใจกันละคะ พี่พอลพูดทะลึ่งหน้าตายขนาดนั้น”
“...”
“มะ ไม่คุยด้วยแล้ว”
สายตาแบบนี้อีกแล้ว ดาเมจรุนแรงมาก
“ฉันจะไปอาบน้ำ เตรียมชุดนอนให้ฉันด้วย”
“ชุดนอน?”
“ใช่ ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ เธอต้องดูแลฉันทุกอย่าง”
ตอนนั้นพี่พอลบอกว่าดูแลเรื่องอาหารการกิน ดูแลเรื่องเสื้อผ้าก็จริง แต่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่าชุดนอนก็ต้องเตรียมให้ด้วยเหรอ งั้นฉันก็ต้องเข้าไปในห้องนอนของพี่พอลน่ะสิ
“ค่ะ งั้นพี่พอลเข้าห้องน้ำไปก่อน เดี๋ยวเกลตามไปหยิบชุดนอนวางบนเตียงให้นะคะ”
“อืม”
ผ่านไปประมาณสิบนาที รอเวลาให้พี่พอลเดินเข้าห้องน้ำไปก่อน ฉันค่อยๆ เดินย่องเข้าห้องนอนของพี่พอลไปอย่างระมัดระวัง ห้องนอนหอมมาก เป็นกลิ่นเดียวกับกลิ่นตัวพี่เขาเลยนะ หอมแบบหรูๆ หอมแบบที่ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน
ฉันจัดการเปิดตู้เสื้อผ้ามองหาชุดนอน จากนั้นก็หยิบเสื้อยืดกับกางเกงวอมขายาวออกมาวางที่ปลายเตียง
“ละ แล้วต้องหยิบกางเกงชั้นในไหมนะ”
… “แต่ปกติไม่ใส่นอนกันนี่นา”
เมื่อฉันตัดสินใจได้ว่าเวลานอนตอนกลางคืนน้อยคนนะที่จะใส่กางเกงชั้นใน หนึ่งในนั้นก็คือฉันด้วย ฉันชอบนอนแบบสบายๆ ไม่มีอะไรมารัดๆ ตัวตอนนอน อีกอย่างฉันเองก็ไม่กล้าหยิบจับด้วย มันรู้สึกแปลกๆ ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ ก็คงต้องเป็นแฟนเท่านั้นที่กล้าจับกางเกงชั้นในให้ เมื่อตรวจดูแล้วว่าเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย ฉันเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปเก็บอาหารบนโต๊ะทันที พร้อมทั้งล้างจานความความสะอาดให้เรียบร้อย งานถนัดเลยล่ะ เพราะส่วนใหญ่แล้วตอนที่ฉันยังอยู่ต่างจังหวัดกับคุณยาย หน้าที่งานบ้านเป็นของฉันเอง
ว่าแล้วก็คิดถึงคุณยายจัง… ไว้ก่อนนอนจะโทรหาละกัน
“มิเกล”
“...”
ตอนนี้ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่ในครัว ฉันตอบพลางหันไปมองพี่พอล ทว่าก็ต้องหันหน้ากลับมาที่เดิมทันทีเพราะพี่พอลนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น ส่วนท่อนบนนั้นเปลือยเปล่า จะไปว่าก็บอดี้มาร์เวลมากแม่ กล้ามเป็นมัดๆ เส้นเอ็นที่ตึงเปรี้ยะแบบนั้น… กรี๊ด นี่ฉันเป็นอะไรไป
“มิเกล”
“คะ” ฉันคงยืนตกอยู่ในภวังค์นานเกินไป ได้สติก็ตอนที่พี่พอลเรียกชื่อฉันซ้ำอีกครั้ง
“ทำไมไม่เตรียมกางเกงชั้นในให้ฉัน”
“พี่พอลใส่ตอนนอนด้วยเหรอคะ”
“แล้วเธอไม่ใส่งั้นเหรอ”
“...”
ถามฉันกลับแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ
“ล้างจานเสร็จแล้วก็มาเตรียมให้ฉัน”
“หยิบเองก่อนได้ไหมคะ”
“...”
“งั้นเดี๋ยวเกลรีบล้างจานแล้วจะไปหยิบมาให้ค่ะ”
ใช้เวลาไม่นานมิเกลก็รีบเดินไปหยิบสิ่งที่พอลต้องการ ส่วนพอลก็เดินตามมิเกลเข้ามาในห้องทันที เดินตามมาเงียบๆ แบบที่อีกคนไม่รู้ตัว
“กางเกงชั้นในยังเท่ขนาดนี้ คนอะไรเท่ไปยันไส้ติ่งเลยจริงๆ”
“แอบชมฉันเหรอ”
“อ๊ะ ตะ ตามมาตั้งแต่ตอนไหน”
ฉันตกใจมาก พี่พอลจะได้ยินสิ่งที่ฉันพูดหรือเปล่า
“ก็ตอนที่เธอชื่นชมกางเกงในฉัน”
“...”
เมื่อรู้ว่าพี่พอลได้ยินที่ฉันพูดทั้งหมดก็รู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าขึ้นมาทันที ฉันรู้สึกเขินอายกับประโยคก่อนหน้านั้น
“ชอบเหรอ ฉันอนุญาตให้เธอเอาไปนอนกอดได้นะ”
“มะ ไม่ใช่นะคะ เกลไม่ได้ชอบค่ะ”
ตุ๊บ! เสียงผ้าเช็ดตัวหล่นลงพื้น
“กรี๊ด!!!”
ฉันวิ่งออกจากห้องไปทันทีเมื่อเห็นผ้าเช็ดตัวที่พี่พอลนุ่งอยู่นั่นร่วงลงพื้น ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาตั้งใจหรือเป็นอุบัติเหตุกันแน่ แต่ฉันเผลอปากางเกงชั้นในใส่ใบหน้าของพี่พอลทันที
ทำยังไงดีภาพมันติดตา มัน ญะ ใหญ่และยาวมาก เกิดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ พี่พอลทำฉันใจแตกไปหมดแล้วนะ
ปึง!
เสียงปิดประตูจากมิเกล เธอวิ่งหนีอาวุธลับประจำกายของพอล หลบไปห้องของตัวเองแล้ว
“หึ เบบี๋ขาต้องคุ้นเคยเอาไว้นะ”
พอลพูดลอยๆ คนเดียวอย่างคนอารมณ์ดี ฝากสายลมไปกระซิบบอกมิเกลหรือยังไงกัน แต่เหตุการณ์เมื่อสักครู่เขาจงใจทำมันเองทั้งนั้น
เช้า
พอลยังไม่ตื่นนอน เพราะตอนนี้เป็นเวลาเช้ามาก มิเกลรีบมาทำอาหารเช้าไว้ให้พอลก่อน เมื่อเตรียมมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอค่อยกลับมาอาบน้ำที่ห้องตัวเองและค่อยมาทานมื้อเช้าที่ห้องของพอลอีกที
และตอนนี้ก็ได้เวลาของอาหารมื้อเช้า ทานก่อนที่จะไปเรียนพร้อมกัน
“อร่อยไหมคะ”
ฉันพูดทำลายบรรยากาศตรงหน้าที่มันค่อนข้างเงียบเกินไป
“กินได้ ไม่ท้องเสีย”
“ชิ”
ฉันพูดชิเบาๆ ในลำคอเองนะ พี่พอลต้องได้ยินแน่ๆ เลย นั่งจ้องตาเขม็งขนาดนั้น
“...”
“เอ่อ ขอโทษค่ะ”
กินได้ ไม่ท้องเสีย แต่เพิ่มข้าวเนี่ยนะ พี่พอลย้อนแยงมาก
“เธอส่งเลขบัญชีมาในข้อความให้ฉันด้วย”
“เอาไปทำไมเหรอคะ”
“ฉันจะให้ค่าขนมเด็กไปโรงเรียน”
“มหาลัยค่ะ ไม่ใช่โรงเรียน แล้วเกลก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย”
“หึ ส่งมา ฉันจะให้เป็นรายสัปดาห์ ในนั้นจะมีตอบแทนที่เธอมาดูแลฉันด้วย”
“แต่ที่ตกลงกันไว้ไม่ใช่แบบนี้นะคะ”
“ฉันรวย อยากมีคนมาช่วยผลาญเงิน”
“วาสนาใครนะ”
“นั่นสิ วาสนาใครดี”
“...”
“เธอมั้ง”
“...”
พอลเอื้อมมือตักข้าวเพิ่มให้มิเกล การกระทำที่ใส่ใจแบบนี้ แน่นอนว่ามิเกลแอบประทับใจไม่น้อย
“ทานให้มันเยอะๆ ตัวเล็กแค่นี้จะไปสู้ใครได้”
“ไม่เห็นต้องสู้กับใครเลยนี่คะ”
“สู้กับฉัน”
“...”
สู้แบบไหน สู้ยังไง พี่พอลชอบพูดจาแปลกๆ อยู่เรื่อยเลย
“รีบกิน จะได้รีบไปมหาลัย เดี๋ยวรถติด”
“ค่ะ”
✨✨✨
ตอนพิเศษ1 ปีผ่านไปแน่นอนว่ามิเกลเริ่มทานยาบำรุงครรภ์ตามคำสั่งของคุณแม่เรียบร้อยแล้ว ท่านนับวันถอยหลังรอ คาดหวังว่าลูกชายของตัวเองจะมีน้ำยาพอที่ยิงเป้าทีเดียวได้ผลเลย และสุดท้ายก็เป็นจริง มิเกลท้องตอนเรียนจบพอดี เธออาจจะไม่มีโอกาสได้รับปริญญาพร้อมกับเพื่อนๆ เพราะตอนนั้นคงท้องแก่ ไม่ก็คงคลอดลูกแล้วและอยู่ในช่วงเลี้ยงเจ้าก้อนน้อยเรื่องทั้งหมดนี้ มิเกลได้ปรึกษาและขออนุญาตยายจ๋าก่อนแล้ว ซึ่งยายจ๋าเองก็ดีใจมาก ท่านแล้วแต่เกลจะตัดสินใจเลย ยายจ๋าเชื่อมั่นในตัวหลานสาวสุดที่รักเสมอว่า มิเกลเป็นคนที่ใฝ่ดี เลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเอง การที่มิเกลตัดสินใจเรื่องอะไรสักอย่าง ยายจ๋าเชื่อมั่นเสมอ และในตอนนี้เป็นเรื่องที่มิเกลต้องสร้างครอบครัว ยายจ๋าเคารพการตัดสินใจทุกอย่าง เพราะพอลเป็นคนดี ครอบครัวของพอลก็เป็นคนดี กลับกัน หากคนที่มิเกลเลือกคบเป็นคนที่ไม่ดี เรื่องนี้ยายจะขอยุ่งและห้ามมิเกลแน่นอน“เป็นยังไงบ้างคะพี่พอล” “ไม่ไหวอ่ะเกล พี่เวียนหัว”“พี่พอลนั่งก่อนนะคะ เกลไปทำน้ำส้มคั้นให้ค่ะ”ตอนนี้กลายเป็นว่าคนท้องต้องดูแลว่าที่คุณพ่อแทน มิเกลตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว แต่ยังแข็งแรงคล่องตัวเหมือนเดิม และ
Ep.39 โอบกอดด้วยรักข่าวซุบซิบหนาหูในมหาวิทยาลัยที่พอลและมิเกลกลับมาคืนดีกัน แน่นอนว่าการกลับมาคบกันในครั้งนี้ พอลคลั่งรักมิเกลมาก มากจนใครก็อิจฉาตาร้อน หล่อกร้าวใจแบบพอลเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคน มิเกลมักจะโดนพอลแสดงความรักใส่บ่อยครั้งทั้งต่อหน้าเพื่อนเขาเอง เขาก็ไม่อาย ก็คนมันคลั่งรักจะให้ทำยังไง พอลไม่อยากเสียดายวันเวลาอีกต่อไปแล้ว รักกันก็แค่แสดงออกต่อกัน เชื่อใจกัน ความเชื่อใจนี่แหละสำคัญที่สุด เขาเจอมาเองกับตัวจนเกือบจะเสียคนที่เขาเองรักมากไป โชคดียังมีบุญเก่าเหลืออยู่บ้างให้ตาสว่างทันเวลา “พี่พอลใกล้เรียนจบแล้ว เกลเหงาแน่เลย”“ให้พี่เรียนเป็นเพื่อนไหม เพื่อนพี่ก็เรียนรอเมียพวกมันอยู่นะ”“ไม่ต้องหรอกค่ะ เกลรู้ว่าความฝันของพี่พอลคืออะไร ฉะนั้นพี่ทำตามความฝันได้เลย”“พี่ห่วงเกลนะ ถ้าเกิดมีใครมาหาเรื่องอีกล่ะ” ก็เพราะว่าพริ้งค์และลูกน้ำยังคงพูดจาเหน็บมิเกลอยู่บ้าง บ้างก็หาเรื่องเดินชนแรงๆ แต่เรื่องนี้ไม่เคยถึงมือมิเกล แคนดี้จัดการตลอด“พี่พอลปล่อยให้เกลได้สู้คนบ้างนะคะ ความจริงเกลก็ไม่ได้กลัวใครเลยด้วยซ้ำ”“ถ้าพูดดีๆ กันไม่ได้ ก็ใช้กำลังซะ เดี๋ยวพี่มาจัดการให้เอง”“แบบที่พี่พ
Ep.38 ฉลองความสุขสมาชิกทั้งหมดต่างก็นั่งดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บรรดาสาวๆ ก็เริ่มตาหวาน พูดจายานคาง แม้กระทั่งตอนที่นั่งอยู่ก็นั่งทรงตัวแบบปกติไม่ได้ นั่งเอนตัวไปเอนตัวมาจนแฟนหนุ่มข้างกายต้องคองประคองไว้ในระหว่างนั้น พอลมีความรู้สึกว่ากำลังถูกใครสักคนจ้องมองอยู่ จึงหันไปมองตามความรู้สึก จึงเห็นโต๊ะข้างๆ ที่อยู่ไม่ไกลมาก ‘พริ้งค์’ ที่นั่งจ้องมองเขาและมิเกลด้วยแววตาอิจฉาอย่างเห็นได้ชัด ส่วนคนข้างๆ ก็เป็นลูกน้ำที่ควงผู้ชายคนใหม่มาด้วย ลูกน้ำเลิกรากับโฬมตั้งแต่ที่รู้ว่าโฬมวางแผนหลอกล่อมิเกล จนรู้เพิ่มเติมว่าทางบ้านของโฬมมีปัญหาเรื่องการเงิน ลูกน้ำจึงเลือกที่จะทิ้งโฬมไปคบคนใหม่ “พี่พอลมองอะไรคะ”มิเกลถามแต่ก็มองตามสายตาของพอลไป จนกระทั่งได้สบตากับสายตาอิจฉาริษยาที่มองมายังมิเกล“โอ๊ะ นางมองเกลจนตาลุกเป็นไฟเลยค่ะ”“ยังไง”“โด่ว ตาร้อนไงพี่พอล อิจฉาตาร้อนง่ะ ไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย”“เมาแล้วพูดมากนะ ระวังจะโดนพี่สั่งสอน”“คิก~ น่ากลัวจังเลยนะคะ เกลกลัวจนตัวสั่น”“กลับเลยไหม จะได้ตัวสั่นอย่างที่พูด”“เฮ้ยๆ สองคนนี้ซุบซิบอะไรกันสองคน คุยกับคนอื่นบ้าง”… “อย่าเพิ่งกลับนะเว้ย ยังสนุกกันอยู่
Ep.37 โลกทั้งใบของมิเกลหอพักแอนนาแมนชั่นวันนี้พอลชวนมิเกลมาลาป้าแอนนาเพื่อจะกลับไปอยู่กับเขาตามเดิม พร้อมทั้งเตรียมลูกน้องสามคนช่วยกันขนย้ายเสื้อผ้าและสิ่งของทุกอย่างให้มิเกล พอลตั้งใจจะซื้อทุกอย่างให้ใหม่ทั้งหมด จะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการขนย้าย แต่ความประหยัดของมิเกลที่ยื่นคำขาดกับพอลว่า… หัดใช้เงินให้เป็นประโยชน์บ้างนะ เงินมันมีค่ามาก พอลถึงกับอึ้ง นี่เมียตัวน้อยกล้าสอนเขาแบบนี้แล้วเหรอ แต่นี่แหละคือธรรมชาติของมิเกล เป็นคนประหยัดและขยันมาก ไม่เคยหวังรวยทางลัดด้วยซ้ำ ทั้งที่เขาเองก็สามารถเปย์ได้ทุกอย่าง อยากได้อะไรแค่ชี้นิ้วบอก แต่มิเกลไม่เคยทำแบบนั้น พอลไม่กล้าซื้ออะไรเป็นการเซอร์ไพรส์อีกแล้วเพราะมิเกลเคยดุเขาว่าใช้เงินเปลือง ทำอะไรไม่เคยปรึกษา ก็ได้แต่ก้มหน้ารับฟังในสิ่งที่เมียดุ แต่ลึกๆ ก็รู้สึกภูมิใจในตัวมิเกลมาก ยายจ๋าของเธอเลี้ยงหลานมาได้เป็นอย่างดีและเติบโตมาอย่างมีคุณภาพจริงๆ นี่แหละแม่ของลูกที่เขาต้องการ ไม่ต้องบ้านรวย ไม่ต้องลูกคุณหนู เขาชอบที่มิเกลแบบนี้ นับตั้งแต่วันแรกที่เจอกันวันคืนฝนพรำ“ป้าแอน เกลลานะคะ ขอบคุณทุกการช่วยเหลือตลอดเวลาที่ผ่านมา เกลจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ”
Ep.36 อุ๋งอุ๋งของมิเกล“เกลขอตัวกลับก่อนนะคะ”“พี่ไม่ให้กลับ กลับทำไม ใครอนุญาต”“อย่ามาขึ้นเสียงใส่เกลนะ”“ก็พี่บอกแล้วไง ว่าจะไม่ให้เกลห่างจากพี่อีกแล้ว”พอลพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยนขึ้น คำพูดก่อนหน้านั้นเขาเผลอลืมตัว ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวแล้วมิเกลมาบอกว่าจะกลับ เขาจึงเผลอพูดจาด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังเท่าไหร่นัก แต่เมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นมีความผิดติดตัวอยู่ ก็ต้องยอมคนตัวเล็กไปก่อน คืนนี้ค่อยกำราบก็ยังไม่สาย“เกลไม่มีชุดใส่ค่ะ เกลไม่ได้เอาอะไรมาเลย”“มีแค่ตัวกับหัวใจก็เพียงพอแล้วครับ”“น้ำเน่า”“กลับมาครั้งนี้ ปากแซ่บดีนะ”“ก็ไม่ได้แซ่บแค่ปากนะคะ”ให้ตายเถอะ ฉันเผลอพูดอะไรออกไป ความจริงฉันไม่ได้หมายความอย่างที่พี่พอลกำลังเข้าใจนะ มันเหมือนเป็นการเปิดทางให้พี่พอลคิดในทางทะลึ่ง เพราะแววตามันฟ้องจนรู้ว่าพี่พอลกำลังคิดอะไรอยู่ แววตาที่มองมาแบบนั้น ค่อยๆ สะกดฉันให้ลุ่มหลงเขา นี่มันท่าไม้ตายของพี่พอลชัดๆ“อื้มมม นั่นสินะ”… “งั้นก็ต้องพิสูจน์”“ว๊าย” ไม่รอช้าพี่พอลอุ้มฉันพาดบ่าแล้วไปยังห้องนอนที่คุ้นเคยทันที… “พี่พอล หยุดเดี๋ยวนี้นะ เกลบอกแล้วไงคะว่ารอไปก่อน”“เกลพูดอะไรนะ พี่ไม่ค่
Ep.35 ขอบคุณและขอโทษ“สวัสดีค่ะ อุ๋งอุ๋งของมิเกล”“...”“เบบี๋กลับมาให้ง้อ และกลับมาให้อุ๋งอุ๋งรักค่ะ”พรึบ!มิเกลโดนกระชากข้อมือให้เข้ามาในห้อง หลังจากที่ปิดประตูจนสนิท พอลไม่รอช้าโผเข้ากอดคนตัวเล็กทันที เขารู้สึกเหมือนหยาดฝนที่ชุ่มฉ่ำตกกระทบหัวใจที่แห้งแล้ง หัวใจเต็มอิ่มไปด้วยความอิ่มเอิบและรู้สึกหัวใจมันพองโตมิเกลโอบกอดแผ่นหลังแน่นไม่ต่างกัน ความรัก ความคิดถึง ความโหยมันไม่เคยลดลงเลยสักนิด ยิ่งนานวัน ก็ยิ่งรัก ยิ่งคิดถึง ยิ่งโหยหา แต่ในขณะเดียวมันก็เจ็บและทรมานใจ วันนี้ทั้งสองต่างก็ได้รับคนที่เป็นดั่งหัวใจของตัวเองกลับคืน แม้ไม่มีคำพูดที่น่าฟังมากมาย แต่การกระทำทุกอย่างมันชัดเจนเป็นร้อยเท่ากลิ่นคนรักที่คุ้นเคย กลิ่นกายที่อบอุ่น แค่สูดดมก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและหายเหนื่อยได้อย่างมหัศจรรย์ ร่างกายทั้งสองคนกอดกันอย่างแนบชิด กอดที่เหมือนผ้าห่มนุ่มคลุมกายให้หายหนาวเย็น กอดที่รู้สึกปลอดภัย อ้อมกอดนี้เท่านั้นที่ต่างก็ต้องการกันและกัน“เบบี๋ พี่ขอโทษ”“ไม่ต้องขอโทษเกลหรอกนะ เกลเองต่างหากที่ต้องขอบคุณพี่พอลที่ช่วยเหลือเกลมาตลอด”“...” พี่พอลทำหน้าตาสงสัย เขาคงยังไม่รู้ว่าฉันรู้ความจริงทุกอ